woensdag 30 november

Land

Op een weiland tussen Nieuw-Vennep en Leiden is altijd wanneer ik er langskom een man aan het werk. Hij is de enige in de wijde omtrek die op het land werkt en hij is altijd alleen. Het kan zijn dat het iedere keer een andere man is, dat weet ik niet, ik zie hem vanuit de trein, maar ik vermoed dat het dezelfde man is.
Het lijkt me prettig, daar de hele dag te werken, dag na dag, met alleen de grond en de lucht en soms een vogel die komt kijken.

woensdag 30 november

De uiltjes

Bij deze wil ik jullie van harte uitnodigen om op 6 december om 20 uur naar de presentatie van mijn project De uiltjes te komen in het pand van The Bookstore Project in Amsterdam. Het is een locatiespecifiek project over de Kolenkitbuurt dat bestaat uit twee delen. Ten eerste heb ik lichtgevende uiltjes gemaakt die ik in de bomen door de buurt zal plaatsen (de uiltjes waken over de mensen en wijzen ze de weg) en daarnaast heb ik verhalen geschreven over plekken en dieren in de buurt en die gebundeld in een tijdschriftje.
De deuren gaan om 19.30 uur open, van ongeveer 20 uur tot 20.30 uur zal ik de verhalen voordragen (en waarschijnlijk ook een liedje spelen) en daarna kunnen jullie met of zonder borrel in de hand de uiltjes bekijken en tijdschriftjes kopen.

dinsdag 29 november

Centjes

Vandaag is het pay a blogger dag (voor een overzicht van alle dagen van, klik hier - de dag van het magazijn hebben we weer gemist). Deze blogger kan worden betaald (bijvoorbeeld via paypal, maar enveloppen met geld mogen ook), maar het is natuurlijk vooral leuk om een boek te kopen als Sinterklaas- dan wel kerstkado, of een cd.

maandag 28 november

Wasmachines

Bij mij in de straat woont een oude meneer die gek is op wasmachines. Als iemand er een gekocht heeft of aan het verhuizen is, staat hij binnen luttele seconden buiten om te helpen sjouwen. Hij kan ze in zijn eentje tillen en zegt daarbij dingen als 'Miele, er is geen betere' of 'Bosch, goed merk, gaat nooit kapot'.

zondag 27 november

Zoopolis

Onderweg naar huis (via Oss en Den Bosch) las ik vannacht in Zoopolis, van Kymlicka en Donaldson, een boek dat me erg ontroert, met name omdat dieren daarin zo serieus worden genomen. Het is niet zoetsappig ofzo, de wreedheden zijn er niet uitgelaten (ik heb daar meer last van dan eerder, misschien gewoon omdat ik er meer over weet; de omvang van de ramp is zo gigantisch - het is de grootste ramp in de geschiedenis van de dieren, wat er nu aan de gang is, en misschien de grootste ramp in de geschiedenis van de mensheid, in ieder geval het meest grootschalige georganiseerde en geaccepteerde geweld). Het idee van positieve rechten voor dieren is slim en terecht en ik zou iedereen willen aanraden het boek te lezen.
Toen ik van het station naar huis liep kwam ik twee katten tegen die met elkaar speelden. De ene was heel schuw maar de andere vond het leuk dat ik meedeed in het spel (ik deed dat eigenlijk gewoon door achter ze aan te lopen en ze te aaien, we moesten toevallig dezelfde kant op) en wilde hier mee naar binnen, maar dat mocht niet, want dat zou poes P. niet leuk vinden.

zaterdag 26 november

Nijmegen

Ik zit in de foyer van het Lindenberg Theater in Nijmegen en eet een boterham met pindakaas. Mijn computer is warm, loeit, ik ben bang dat hij het niet lang meer vol zal houden. Voor mijn verjaardag vraag ik geld voor een nieuwe.
De installatie staat/hangt, en het ziet er goed uit, het past hier ook goed. Ik hoop dat iemand foto's maakt.
Ik luister naar hoe de mensen praten. Ik wil eigenlijk naar buiten om naar het water te kijken. Nijmegen is mooi op een ouderwetse manier, dingen zijn onaf, vervallen, klein, ongeverfd. Ik weet niet wanneer ik hier voor het laatst was, het was om te spelen, ik weet ook niet meer hoe het café heet, waar ik speelde, ik weet nog wel waar het was - ik weet in veel steden in Nederland de weg naar één café of jongerencentrum, mijn inwendige landkaart is selectief. Ik ga straks studeren, om alle tijd optimaal te benutten, ik zou liever slapen, maar daar is het de gelegenheid niet voor.

vrijdag 25 november

Gelukkig is geluid niet zwaar

(mp3-spelers en nog-te-vouwen-flyerboekjes voor morgen)

donderdag 24 november

Op muziek

Aanstaande zaterdag is Het schuwste dier op muziek te vinden op het Wintertuinfestival. Op negen koptelefoons zijn de negen hoofdstukken van het boek te beluisteren - soms gesproken, soms gezongen, met soundscapes, enzovoort. Het is de première dus kom allemaal luisteren, het belooft een mooie avond te worden.

donderdag 24 november

Blackjack

Er was helemaal geen gratis eten op de Viva 400 avond in Holland Casino. Er waren wat hapjes, maar dat waren cocktails met garnalen ('nee, garnalen zijn ook dieren') en kleine bakjes risotto. Daar heb ik niet zoveel aan. We kregen wel vijf muntjes om mee te gokken en ik heb blackjack leren spelen. Daarna heb ik de muntjes omgewisseld voor geld en daar heb ik op weg naar huis een broodje falafel voor gekocht.

woensdag 23 november

Bloemkooloortjes

dinsdag 22 november

Normaal doen tegen duiven

Ik zag een vrouw (blond, welgesteld, halverwege de dertig) met een kreet op een groep duiven in rennen zodat ze opvlogen. ‘Doe eens normaal tegen die duiven,’ zei ik. De vrouw keek verbaasd en licht beschaamd op. ‘Ze deden heel vervelend. We konden de auto niet uit.’ ‘En dat deden ze expres?’ vroeg ik. ‘Nou ja zeg,’ zei de vrouw, ‘dit slaat nergens op, ik ga me niet verdedigen.’ Ik riep nog iets over dat duiven hier alleen komen vanwege het afval van mensen, en de vrouw mompelde nog verder over het feit dat ze zich niet wilde verdedigen maar ik keek niet meer om want ik was onderweg naar de tram. Toen ik haar vroeg of de duiven het expres deden zag ik dat ze twijfelde, dus ik hoop dat ze daarover nadenkt.
Als ik aan de macht ben stel ik in dat duiven het recht hebben om rustig op de stoep te zitten en dat op dit soort vergrijpen een boete komt te staan, of een taakstraf.

maandag 21 november

Waar we wel en niet over kunnen spreken

Er zijn allerlei diertjes – diertjes zo klein dat je ze nooit zult zien, diertjes die sneller zijn dan andere diertjes en diertjes die minder snel zijn. Er zijn woorden voor al die diertjes maar dat zijn niet noodzakelijk de woorden van die diertjes, meestal zelfs niet. Als je goed kijkt dan kun je ze soms zien, sommige althans, niet die diertjes die te klein zijn. Die zul je nooit zien. Ook niet onder een microscoop.

Er zijn ook allerlei mensen. Mensen met grote hoofden en mensen met kleine hoofden, mensen met veel en weinig gedachten (stel je iemand met weinig gedachten voor), met linkerhanden en groene vingers en eksterogen. Mensen met gedachten waar je nooit aan wil denken. Mensen die dingen maken.

En er zijn allerlei bomen. Bomen die groter zijn dan mensen en bomen die nog moeten groeien, zaadjes, er zijn ook gedachten aan bomen en ideeën over bomen en er zijn tekeningen van bomen. Behalve bomen zijn er planten. Zeewier is geen plant.

zondag 20 november

Soort

Toen er bezuinigingen werden aangekondigd in de kunsten stonden veel mensen die ik ken op hun achterste benen. Er werden protestmarsen georganiseerd, mails verstuurd en dingen met kruizen door foto's op facebook gedaan. Nu er een nieuwe natuurwet in de maak is die funest is voor veel soorten en individuele dieren en planten hoor ik niemand, terwijl veel van de argumenten die toen gebruikt werden nu ook van toepassing zijn. Niet belangrijk? Eigen soort eerst?

zondag 20 november

Een oude tekening die ik ergens tegenkwam

zaterdag 19 november

Festival

Na de bruiloft speelde ik op een festival. Het was heel gezellig/huiselijk omdat ik er veel mensen ken (de festivalmensen van Den Haag). Ik hou niet zo van harde muziek en grote hoeveelheden mensen maar in de eetzaal was het goed vertoeven en in het zaaltje waar we speelden was het precies druk genoeg. Toen we klaar waren was het donker, bovenin de schouwburg.
Met de piano in de bakfiets door Amsterdam rijden is in de nacht van zaterdag op zondag overigens niet aan te raden. Iedereen wilde erin.

vrijdag 18 november

Taalhandelingen

Ik was op een bruiloft, mensen trouwen. De bruid droeg een bruidsjurk, een echte, de bruidegom was zenuwachtig. Het was geen moeilijke bruiloft, we hoefden weinig te doen. Een beetje met elkaar praten en feliciteren na afloop was voldoende. Er waren allerlei mensen. Er zijn woorden die bij een dergelijke gelegenheid horen en die mensen begrijpen. Zowel die woorden als de handelingen (niet alleen het trouwen zelf, ook de foto's, de nootjes) hangen als een net over de dag en het gekke is dat mensen zich daar zowel aan vasthouden (en het maken door het te doen) als er onzeker of zenuwachtig van worden (omdat er dingen verwacht worden, jurkjes gedragen worden, kado's uitgedeeld, posities verdedigd). Ik voelde me totaal op mijn gemak, hoewel ik al moe was voor de dag begon.
Op de terugweg zat ik twee haltes alleen in de Randstad Rail. Zoetermeer is versierd met lichtjes, misschien vanwege kerst, en het mistte.

donderdag 17 november

Een nieuw verhaal

Mijn verhaal Een nieuw verhaal is vanaf vandaag te lezen op de website van hard//hoofd. En wel hier.

donderdag 17 november

Vreemdeling

Ik heb al vaker geschreven over de problemen met Zwarte Piet en Sinterklaas. Er is dit jaar gelukkig meer discussie over dan andere jaren. Even heel kort door de bocht: Zwarte Piet is racistisch (probeer het principe maar eens uit te leggen aan een buitenlander - er komt een blanke man, op een schip, en hij heeft allemaal zwarte mensen die voor hem werken), het versterkt stereotypes, het is kwetsend, verwijst naar de slavernij en de daarop volgende ongelijkheden enzovoort. Dit soort dingen zijn niet onschuldig. Kunnen we dan geen Sinterklaas meer vieren? Wat mij betreft liever niet, maar het feest kan ook best aangepast worden als de mensen dat willen. Over hoe precies moet gepraat worden.
Vanmiddag is er een lezing over met verschillende sprekers waaronder Yolande Jansen, die er eerder al dit stuk over schreef, dat ik van harte aanraad.

woensdag 16 november

De schaduw van de hond is zo mooi, harig, als een beestje.

woensdag 16 november

Ballonnen

Ik sms'te mijn tante veel sterkte en liefs. Ze sms'te terug dat ze net het graf hadden opgeknapt en dat ze nu ballonnen ging oplaten voor alle doden in de familie. Heel goed, sms'te ik terug, de doden kunnen wel een ballon gebruiken. Inderdaad, schreef mijn tante, het zijn rode hartballonnen, met briefjes eraan, dag schat.

dinsdag 15 november

Zoetermeer is geen stad om te wonen

‘Iedereen wil weg uit Zoetermeer. Eerst gaan ze zo naar je kijken en dan willen ze allemaal je vriendin zijn en alles van je weten en dan gaan ze over je roddelen. Zo gaat het in Zoetermeer. Zoetermeer is geen stad om te wonen.’

dinsdag 15 november

Ook leuk als kerstkado

Ik heb alle oude albums op bandcamp gezet zodat ze makkelijk digitaal beschikbaar zijn (niet gratis overigens). Ik weet niet of ik ze er eeuwig op laat staan, dus grijpt uw kans. De cd's van Metamorphosis zijn bijna uitverkocht (ik heb er nog een stuk of tien en er komt geen tweede druk), van de The things a girl should do en A long way zijn nog plenty cd's met boekjes beschikbaar.

maandag 14 november

Deurtjes

Ik hou er erg van als er in gebouwen kleine deuren hoog in de muur zitten. In de oude gebouwen van de UvA zitten veel van die deurtjes, soms zelfs in het plafond, en afgelopen zaterdag ontdekte ik er een paar in een trappenhuis in de bibliotheek in Rotterdam (je ziet ze ook vaak in ziekenhuizen trouwens, en in warenhuizen). In het bad van mijn ouders zit ook een deurtje, waar ik als kind veel over nadacht, want het is voor iedereen te klein maar echt in de vorm van een deurtje, met een deurknopje.
Voor wie zijn al die deurtjes? Mensen zijn volgens mij de enige diersoort die deuren gebruikt dus ik denk dat ze voor kleine mensjes zijn die goed tegen de muur op kunnen lopen (of die onder het bad wonen).

zondag 13 november

Aantekeningen

De herfst valt als een avond. Wat licht en helder was, wordt nevelig, wolken wikkelen zich om objecten – er is een zon maar de zon is steeds verder weg, verdwijnt steeds verder achter de wolken en naar het midden van de dag – het donker kruipt de dag in.
Dieren kruipen het donker in, tegen elkaar, in de modder, je mag ze niet verstoren. Sommige dieren sterven.
Bladeren verkleuren, vallen, verzamelen zich tegen muurtjes, bewegen in de wind – het wordt langzaam bruiner – eerst geel en rood dan bruin, tot het bruin pap wordt en zwarte bomen overblijven. Er zijn al kale bomen, er zijn donkere vogels bovenin bomen.
Het licht verandert dus. Van het diepe gele van de nazomer beweegt het eind oktober naar iets legers, niet zozeer valer maar kaler, niet vanwege de bomen. We steken licht aan. We zouden ons ernaar moeten buigen, meer moeten slapen.
Het wordt november. Het wordt kouder. Wat eerst weerstand bood, beweegt nu mee.

zaterdag 12 november

De mens van

Ik zou willen voorstellen dat het woord ‘baasje’ of ‘vrouwtje’ vervangen wordt door ‘mens’. De hond is mijn hond, ik ben haar mens. Dat haalt met het machtsprobleem het genderprobleem eruit en dan duiden we elkaar aan met de soort, dat lijkt me prima.

vrijdag 11 november

Objecten en de hond met dreads (Kolenkitbuurt 5)

donderdag 10 november

Het veldje (Kolenkitbuurt 4)

woensdag 9 november

Croissanterie De Vlugtlaan, 11.35 uur (Kolenkitbuurt 3)

Ik bestel een zwarte koffie (‘Zonder melk?’ vraagt de jongen. Ik knik. ‘Maar dan wel met suiker’. Ik schud mijn hoofd.). De jongen achter de balie (mijn leeftijd, kaalgeschoren hoofd met langer haar bovenop, spijkerbroek, witte blouse) vindt het vreemd. Zowel de koffie die ik bestel als het feit dat ik kom zitten. Ik ga precies aan de verkeerde tafel zitten, een tafel met kruimels, de enige tafel die nog schoongemaakt moet worden.
De tafels (er staan vijf tafels) en stoelen zijn van glad hout. Het is hout, geen plastic, maar het lijkt plastic. Op tafel ligt een Spits. De jongen zet de televisie voor me aan, ik ben de enige gast, op televisie is een Arabische soap maar ik versta geen Arabisch. Als hij ziet dat ik ga schrijven zet hij hem zachter, hij is toch achter aan het werk, vertelt hij.
Tegen de ruit is een grote croissant van plakplastic geplakt. Op de grond liggen witte tegels met een marmermotief. Ik zit naast een rek met chips, een chipsrek, het is een groot rek, er liggen drie zakjes chips in. In de hoek staat een stapel stoelen, misschien voor als er voetbal is of een feestdag. Naast de toonbank staat een koeling met frisdrank. Verder is er brood te koop en broodjes en fruit. Er komt een jongen binnen, hij bestelt een broodje gezond met sla en komkommer, en later nog een. Misschien overtreed ik een regel door hier te gaan zitten, ik behoor tot een andere groep. Maar de jongen achter de toonbank is vriendelijk.
Op de grond onder de toonbank ligt een rood-wit geruite theedoek. Tegen de muur hangen twee spiegels. De ruimte is langwerpig. Tegenover het rek met chips staat een rek met chocoladecroissants in pakken. Het rek is vol.
Wat te koop is, is netjes met krijt op een schoolbord boven de toonbank geschreven. Het is rustig, er is alleen het geluid van de koeling en de televisie, soms hoor ik de jongen achter de toonbank rommelen.
Ik kijk uit op de Bos en Lommerweg. Er rijdt een tram langs. De bomen zijn donker en kaal, de bladeren weggewaaid of weggeblazen. Aan de overkant van de straat zit ‘Evin’ laminaat tapijt vinyl. Ernaast zit een fotowinkel, daarnaast een meubelwinkel (MEUBELS). De stoep is opgebroken, aan de overkant van de straat. Een man met een rollator slalomt. Voor het raam loopt een duif heen en weer. De jongens die binnenkomen dragen trainingspakken. De televisie gaat uit zichzelf uit. Er rijdt weer een tram langs. Twee trams passeren elkaar. Er komt een vrouw binnen met een witte hoofddoek, ze koopt een brood, haar dochtertje draagt een paarse geruite jas, is te dik. Ik sta op, reken af, ga naar buiten. Het begint kouder te worden.

dinsdag 8 november

Wat observaties uit de Kolenkitbuurt (Kolenkitbuurt 2)

Het mist. Het kruis van de kerk licht op in de verte – zouden er mensen zijn die dat als troostrijk ervaren? Voor de kerk staat een hond met dreads met een man. De man zegt iets, ik versta niet wat, lach vriendelijk, ga de hoek om.
Een opgefokte jongen denkt dat ik zijn auto fotografeer en vraagt me de foto te wissen.
Achter een raam met tralies hangt een doek met het heelal. Het raamkozijn is aangedaan.
Er staan twee objecten aan elkaar vast met een slot voor een woning, een oranje en een zwart, het lijken rollators maar zonder bovenstukje, of wagens van postbodes.
Op het plein staat een sportschool. Aan de lantaarnpaal ervoor hangt een bord waar ‘sportschool’ op staat in zeventiger jaren letters.
Er is een plek die Capabel Taal heet. Met zo’n naam wordt dat wel lastig. Misschien is het idee dat de mensen dan in ieder geval het woord 'capabel' leren (zouden ze dat leren?).
Het Flierefluiterpad loopt langs het spoor. Er lopen paden langs het spoor en aan de andere kant van de wijk langs de snelweg. Er zijn veel veldjes (ook kleine veldjes, met een paar bomen, aan de achterkant van huizen).
Bij de Bos en Lommerschool staan palmen (een van de palmen is zwartgeblakerd, heeft in brand gestaan).
Op een hoekpand staat ‘Buurt Oase, voor iedereen’.

maandag 7 november

Het heelal (Kolenkitbuurt 1)

zondag 6 november

Terug

Schiedam Centrum, mist over grijze gebouwen, een boom met bladeren naast een boom zonder, voetbalvelden, schemer, donker, een hond op een jas op de bank naast me, haar hoofd op het tafeltje, haar ogen halfdicht, de reflectie van alle mensen en alle dieren en alle dingen in het raam.

zondag 6 november

Heen

Tegenover me in de trein zit een man met een rand haar, van laag op zijn hoofd tot in zijn nek, naar achteren gekamd met gel, hij drukt pillen uit een doordrukstrip, paracetamol misschien, hij moet hard drukken, de pillen vallen op zijn schoot. De man draagt een lange blauwe jas, een vale zwarte spijkerbroek die te kort is, hij heeft jeuk en krabt in zijn nek, hij is zenuwachtig, beweegt de rits van zijn tas (een blauwe sporttas met in rode letters ‘sportcity’ erop) heen en weer. Zijn schoenen zijn gympachtig terwijl hij er niet uitziet als een arme man, eerder afgegleden adel, maar daar is zijn kleding echt de verkeerde stijl voor, zijn sokken zijn donkerblauw met stippen, tussen zijn sokken en zijn broek zit een stuk been, rozig met zwarte haren, al zijn kleren zijn te kort, hij krabt weer in zijn nek, zijn hoofd is rood, hij drinkt water (is het water?) uit een blauw plastic flesje dat hij in zijn binnenzak bewaart, het is maar goed dat hij niet weet dat ik over hem schrijf.

zaterdag 5 november

Optredens

Ik speel redelijk veel in november en december: 12 november sta ik met De Jagers op Het Lezersfeest, 18 november met De Jagers op Crossing Border, 26 november is mijn installatie van Het schuwste dier (audio op negen koptelefoons met tekeningen en tekst) op het Wintertuinfestival te zien en te beluisteren, 27 november speel ik bij Live in your Livingroom in Leiden, 15 december hebben we een avond met De Jagers in De Nieuwe Boekhandel, 16 december speel ik in De Machinist in Rotterdam, 22 december is het kerstfeest met De Jagers in Theater Perdu. Meer informatie vind je hier. CB is uitverkocht maar verder zijn overal nog kaarten voor.

zaterdag 5 november

vrijdag 4 november

Soortgenoot

Vanochtend zag de kat een soortgenoot. We waren buiten voor de dagelijkse ochtendwandeling, en de poes (een meisje, gestreept) kwam op ons af. Ze kwam echt kijken. De kat raakt gefixeerd - hij wordt eerst helemaal stil, dan maakt hij het geluid wat hij ook tegen de vogeltjes maakt, dan valt hij aan. Gelukkig luistert hij goed en kon ik hem naar binnen bonjouren, maar ik kon heel duidelijk zien hoe hij in de war is (hij is getraumatiseerd en het gaat eigenlijk heel goed met hem, maar in sommige situaties vertoont hij duidelijk afwijkend gedrag). Het heeft niet met het afbakenen van zijn territorium te maken maar met angst (hij versteent).
Gelukkig hebben we elkaar en ik hoorde de muizen weer, misschien zijn ze teruggekomen, ik hoop het, hoe meer zielen hoe meer vreugd.

vrijdag 4 november

Dertig

Vandaag is mijn zusje dertig geworden. De vorige zin is een rare omdat dertig en zusje met elkaar botsen. Dertig jaar is best lang om elkaar te kennen. Er zijn maar een paar mensen die ik langer ken. Ze is de enige mens die ik als deel van mezelf beschouw - hoewel we zeer verschillende personen zijn. Dat gaat om tijd en geschiedenis en een wederzijdse betrekking, vanaf het begin, denk ik.

donderdag 3 november

Mensen of dingen

Je krijgt bij filosofie te maken met moeilijke vragen. Zo stellen sommige filosofien bijvoorbeeld de vraag of dieren mensen zijn of dingen. Het meest voor de hand liggende antwoord (na dat mensen dieren zijn en het onderscheid dus is tussen dieren en dingen, maar dat antwoord mag niet) is natuurlijk dat dieren mensen zijn aangezien mensen dieren zijn, maar zo simpel lijkt het ook weer niet te zijn.
Het lijkt me dat deze hele kwestie onderuit gehaald kan worden door wat Derrida schreef (in The animal that therefore I am) - mensen hebben zichzelf het recht gegeven andere dieren dieren te noemen (en dat is in zichzelf al een gewelddaad). Bij die gedachte wil ik het voor nu laten.

woensdag 2 november

De koning

dinsdag 1 november

De Coffee Corner

In het ziekenhuis is een Coffee Corner, om de hoek rechts, het was precies zoals mijn tante het beschreef ('je ziet het niet meteen, het is achter het glas'). In het glas in het midden stond kunst, dingen van aardewerk, in opdracht van het ziekenhuis gemaakt. De Coffee Corner was een winkel waar je ook eten kon kopen en de banken waren groen. Er stonden ook overal groene krukjes, het was een doolhof van groene krukjes. Mijn zusje en ik wachtten een uur, op mijn tante, op de groene banken. Op tafel stond een bord met de volgende tekst:
'van menno
Biologisch Brood
Zuiver eerlijk Frans brood
Zonder kleur- en smaakstoffen
Gebakken op een stenen vloer
Met biologisch meel'
'Wat bedoelen ze daarmee?' vroeg ik aan mijn zusje. 'Met die stenen vloer?' Ze wist het niet. Naast ons zat een oude man in een bruin pak, hij at een broodje en dronk chocomel. 'Ik kijk niet teveel om me heen,' zei mijn zusje, 'ik laat het van me af glijden.' Er was ook een hondje, dat was op bezoek bij een meisje in een bed. Het hondje piepte. 'Ik wil dat het hondje op schoot gaat zitten,' zei ik, 'dit is niet zo leuk voor een hond'. 'Misschien kan dat niet,' zei mijn zusje, 'misschien heeft ze iets aan haar buik. Bovendien, honden houden van op bezoek gaan.' Ik knikte. We aten chips. Een vrouw in een roze badjas at een broodje kroket.