28 juni

De bloemen van de haagwinde bloeien maar een dag

Er zullen mensen zijn die denken dat bijna alles wat in mijn tuin groeit onkruid is. Het hoge gras, de zuring, de weegbree, de wilde geraniums, de oranjerode bloemen die ik niet bij naam ken, de paardenbloemen. Ik haal brandnetels bijna overal weg en bramen ook, verder laat ik het gaan. Soms plant ik wat. Er wonen talloze kleine diertjes tussen de stengels en stelen en bovendien is het erg mooi. In de zijtuin staan struiken die al vroeg wit bloeiden, voor het huis staat een heg. Daar wil de haagwinde zich omheen wikkelen en dat is niet de bedoeling, maar deze kleverige klimmer (L. noemt hem stikkruid) is moeilijk te verwijderen. Ook de haagwinde is mooi. Op de dag dat er witte trompetvormige bloemen aan de groene draden groeien trek ik zoveel mogelijk stengels uit de grond, ze komen de groene bakken legen, ik begin voorzichtig maar trek algauw ook andere planten mee, het komt allemaal toch zo weer terug.  

27 juni

Ellen in Eye 

27 juni

VK 

Vandaag staat er een interview in de Volkskrant. Het verhaal is ook online te lezen.  

26 juni

Schaap 

Gisteren fietste ik na een bezoek aan de stad tussen de weilanden door naar huis. Toen ik voorbij het viaduct was, zag ik een lief hoofd in het water. Het was van een van de schapen die aan de overkant van het fietspad op het weiland staan. Andere mensen zagen het ook, sommigen fietsten even langzamer, maakten dan later weer vaart. Ik pakte mijn telefoon en belde de dierenambulance. Zij rijden niet voor vee, en beloofden de brandweer te bellen. Ondertussen had ik er geen goed gevoel over. Ik fietste naar de ingang van het weiland en zette daar mijn fiets neer, klom over een paar hekken en ging zo dicht mogelijk bij het schaap staan. De andere schapen hielden me nauwlettend in de gaten, een paar blaatten. Het schaap moest net moeite doen om met haar hoofd boven water te blijven. Er fietsten drie scholieren langs. Ik riep naar ze, vroeg of ze haast hadden. Ze wilden wel even blijven wachten en hadden ook een mobiele telefoon waarmee ze eventueel 112 konden bellen. Ik had toen blijkbaar al besloten dat ik zelf het schaap uit het water zou halen. Ik had niet het gevoel dat het dier daar nog lang kon blijven staan. Dus ik trok mijn schoenen en broek uit en stapte de sloot in. Het was een echte Noord-Hollandse moddersloot, ik zakte ongeveer tot mijn middel weg. Ik vertelde het schaap dat ze sterk was en dat ik haar zou helpen eruit te komen. Het ging eigenlijk heel soepel, ik kon haar met mijn handen in haar vacht makkelijk naar de kant duwen. De kant op was even lastig – het schaap was erg moe of geschrokken en bewoog eigenlijk helemaal niet mee. Maar eigenlijk kreeg ik haar toch nog vrij eenvoudig op het weiland. Daar bleef ze liggen. Ze begon direct te grazen. De scholieren fietsten door, er kwam nog een man kijken, maar er was weinig te doen. De dierenambulance kwam toch langs en de twee medewerkers hebben het schaap met handdoeken onder haar lijf naar het andere veld gebracht, ze lag namelijk aan de verkeerde kant van het hek. Ze kon of wilde niet opstaan, maar dat leek ons logisch: haar vacht was doornat en waarschijnlijk was ze ook doodop. Op het goede weiland kwamen de andere schapen al snel bij haar staan en liggen. Ze leken tijdens de hele operatie best ongerust en onrustig. 

Vanmiddag fietste ik er weer langs en toen zag ik dat het schaap vreemd liep. Dat ze liep was natuurlijk mooi, maar het ging erg wiebelig. Ik ben langs een boerderij gefietst en daar wisten ze me te vertellen dat de schapen van een caféhouder in het volgende dorp waren. Ik kreeg hem telefonisch niet te pakken en ben er toch maar heen gefietst – het laatste waar ik zin in had, maar het schaap had hulp nodig. Café De drie zwanen bleek een echte dorpskroeg. H.K. stond zelf achter de bar, hij strooide met een rood gezicht van de hitte zout op een bord met friet. ‘Ik heb gisteren een van uw schapen uit de sloot gehaald,’ zei ik. Daar was hij even stil van. Toen vroeg ‘ie of ik wat wilde drinken. Hij vertelde dat een van de schapen een manke poot had, daar zat een ontsteking die hij behandeld had. Dat was het schaap in kwestie, het ging om het linkerachterbeen. Hij beloofde er vanavond langs te gaan. Maar waarschijnlijk is het dus wel goed nu. Ik heb alleen nog het idee dat ik vaag naar sloot ruik, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn.

25 juni

24 juni

Dikke tieten

‘Dikke tieten heb je.’ Er liepen twee meisjes van een jaar of zestien achter mij en de honden. Olli gaat niet zo snel, dus ze haalden me in. ‘Wat zeg je?’ Het eerste meisje had gefluisterd, zodat ik niet zou horen wat ze zei, maar dat hoorde ik natuurlijk wel. ‘Dat je dikke tieten hebt. Dat was me nooit zo opgevallen. Mooi.’ Het tweede meisje knikte tevreden. Ze pakte iets uit haar zak en er viel een pasje op de grond. ‘Je laat wat vallen,’ riep ik, ondertussen een meter of zes achter ze. ‘Je rijbewijs.’ Het meisje keek geërgerd en toen dankbaar. Ze liepen de steiger op, waar een bootje lag met een derde meisje. Olli stapte het water in en koelde zijn buik. Het zou nog veel warmer worden.

23 juni

De aarde eten 

In Trouw gaat mijn column vandaag over eten, Jan Svankmajer, Masha Ru en dat barbecues me altijd aan stalbranden doen denken.    

22 juni

Fictie

Misschien moet ik meer nadenken over het personage Eva Meijer - haar een geschiedenis geven, een context (een uitgesproken mening heeft ze al), het punt is alleen dat er andere verhalen zijn die me meer interesseren.   

21 juni

Metamorfose 2 

Ik droomde dat het regime besloten had dat ik man zou worden, dat leek me op zich prima, maar op een dag kreeg ik borsthaar, een beetje pluizig, de kleur tussen blond en rood, en dat stond me tegen.     

20 juni

Achter de schermen bij Omroep Max  

19 juni

 Soms denk ik aan de dieren die iemand missen.

18 juni

Instituties 

Vandaag staat er een belangrijk stuk in de NRC over de witheid van Nederlandse musea. Lees het hier.

17 juni

Istanboel

Morgen treed ik op tijdens het ITEF, het Istanboelse literatuurfestival, en vandaag staat er vast een interview (in het Turks) online.  

16 juni

Vorm

Ik droomde dat hond Olli een paard was. Laatst droomde ik ook al dat hij een mensenjongen was. Zelfde wezen, andere vorm.

15 juni

Vriendje 

Zaterdag was het internationale duivendag . Duiven worden vaak negatief gestereotypeerd, net als ratten, terwijl ze nuttig werk doen - oa afval opruimen -, super slim zijn en heel sociaal. De duif op deze foto, mijn vriendje, kwam jarenlang dagelijks even bij me langs met zijn partner, hij is helaas vorig jaar overleden.

14 juni

Geraniums

Ik las dat Thierry Baudet bloemen gelegd heeft bij het beeld van J.P. Coen in Hoorn. Ik dacht dat het een bericht van De Speld was, maar het was echt. Er is in Hoorn, waar ik vandaan kom, volgens mij al sinds de jaren negentig (misschien al eerder) discussie over dit beeld. Hij is al wel eens met rode verf beklad, ook al versierd (met bloemenslingers, en ook wel eens met gekke pakjes). Er is in Hoorn trouwens ook een politieke partij die VOCHoorn heet. Vroeger schreef de gemeente in de perkjes soms met geraniums de letters V O C. Maar dat heb ik al een tijd niet gezien. Ik vind het jammer dat ik TB gemist heb, anders hadden we hem wat verf kunnen toewensen  of bloemenslingers om kunnen hangen.

13 juni

Kikkers

Ik kwam er ineens achter dat er kikkers in de putten in de steegjes achter het huis zitten (je kunt het zien door de putdeksels op te tillen, dan kun je hun kleine snuitjes aan het wateroppervlakte zien). Ze kunnen daar niet meer uit, het zijn een soort kerkers voor ze. Ik heb er al dik twintig uitgehaald en ben nu bezig met de gemeente om te kijken of we een structurele oplossing kunnen bedenken. Soms steken ze hun armpjes naar mijn hand uit, zo graag willen ze eruit. Er waren er een paar heel erg mager.   

12 juni

Max 

Ik was vandaag te gast bij Tijd voor Max om over Vogels als huisgenoten te praten. Kijk het hier terug. 

11 juni

REVO LUTION 

11 juni

Personages

De Boekenkrant interviewde het personage Eva Meijer over DNR.  

10 juni

Waar blijft ze nou? 

9 juni

Vandaag  

Vandaag schrijf ik in Trouw over de rol van taal in ons politieke klimaat, Mark Rutte als bedrijfsleider van Nederland en stil verzet. 

8 juni

Een niet-bestaand museum 

 Er is altijd veel discussie over de verdeling van kunstsubsidies, en terecht, want soms bepalen andere belangen dan inhoudelijke waar het geld naartoe gaat. Gisteren las ik in deze context iets absurds, dat haast zelf als kunstproject mag gelden. De Raad voor Cultuur adviseert om de komende vier jaar elk jaar 250 duizend euro te geven aan een niet-bestaand museum in Almere. Dat geld komt uit de BIS (de Culturele Basis Infrastructuur waarin het rijk zijn cultuurgeld verdeelt). Elke provincie krijgt daaruit geld voor een museum, en Flevoland heeft sinds De Paviljoens in Almere wegbezuinigd is geen museum meer. Dus nu moet er geld naar een plan en een naam, waar pas na 2024 een gebouw bij zal komen.

7 juni

Reizigers 

Dames en heren, zegt de conducteur. Ik voel me geen dame, geen heer, maar weet dat hij toch niet tegen mij praat - als groepen aangesproken worden dan hoor ik daar eigenlijk nooit bij. Dat is niet erg, ik ontleen daar trots aan. Maar ik zit met de honden in de trein, en daarom had ik 'reizigers' een betere aanspreekvorm gevonden. Daar vallen zij ook onder, zij horen er ook bij.     

6 juni

Doris in het veld 

5 juni

Nieuwe landkaarten

 Voor Metropolis M schreef ik een stuk over het werk van Olli Meijer en Wiske Heemskerk en ook nog wat menselijke kunstenaars en denkers. Kopen dus maar dat blad.

4 juni

Gletsjermuizen

Oftewel IJslandse mosbollen stellen wetenschappers voor een raadsel. Hier.    

3 juni

Een ander soort gedicht

2 juni

Inpakken

Op Pinksterzondag overleed Christo, helft van kunstenaarsduo Christo en Jeanne-Claude, bekend om hun inpakkunst. Ik heb veel vroege herinneringen aan beeldende kunst, en aan het Stedelijk Museum, maar denk dat het werk van Christo (en Cobra) bij het eerste werk hoorde waardoor ik als jong kind begreep wat kunst was. Door iets in te pakken maak je het onzichtbaar en tegelijk zichtbaar, vestig je de aandacht op de vorm van gebouwen en bruggen, op hoe vreemd en goed ze zijn, maak je het het een omgekeerd cadeau, laat je het even opnieuw zien. Het werk was ook altijd door iedereen te zien, zonder toegangskaartje. Op hun website is veel te zien.

1 juni

U., de trol en de steen

31 mei

Mezenhuis

Vanochtend was ik te gast bij OVT om over de heruitgave van Len Howards Vogels als huisgenoten te vertellen. Je kunt het hier terugluisteren, ik ben de tweede gast, de hele uitzending is de moeite waard.

31 mei

Kippenhok

De Amerikaanse podcast Our Hen House interviewde me over Animal Languages, When Animals Speak en Bird Cottage. Het (lange) gesprek is hier te beluisteren (vanaf 17 minuten nog wat).

30 mei

Of het licht echt is

29 mei

Ik ken mensen die zijn gebleven en mensen die weg zijn gegaan

Ik ken mensen die zijn gebleven en mensen die weg zijn gegaan. De mensen die weg zijn gegaan hebben zich over het algemeen elders geworteld. Elders: het niet hier dat anders genoeg is om in detail te beschrijven. De mensen die zijn gebleven hebben hun blijven nauwelijks opgemerkt. Ze zoeken niet naar gewoontes, weten zich omarmd door wat er altijd was. Wat er altijd was, was er natuurlijk alleen ooit en is daarna heel langzaam iets anders geworden, zo langzaam dat het verkleuren ervan onopgemerkt bleef en dat de vragen die in schutkleur altijd onder de oppervlakte schuilen zich nog steeds onaangeroerd weten. Elders gaat dat hetzelfde, maar wie nieuw is ziet ze zwemmen, herkent de beweging, steekt soms een stok in het water om ze beter te kunnen aanschouwen, waagt zich soms aan het begin van een antwoord. Maar dan zet meestal het wennen in, neemt het normaal bewegende leven het weer over, trekt de herhaling een licht dek over alles, is er niets meer dat zachtjes neigt. Hoewel. Ik ben zelf trouwens gebleven noch weggegaan, begeef me hier en elders en zwem onder de oppervlakte mee met een glimmende vis en die vis lacht soms en ik ben de enige die dat ziet.

28 mei

Films

Ik schreef hier eerder over een documentaire die ik op Mubi zag. Nu hebben ze onlangs een videotheek toegevoegd aan de dertigdagenfilms, wat inhoudt dat er ineens veel meer films te zien zijn, waaronder allerlei films die ik altijd al zo graag wilde zien. Ik ben nu halverwege de kleurentrilogie van Kieslowski, die ik iedereen aanraad die net als ik nog net te jong was toen hij uitkwam (of hem om een andere reden niet gezien heeft), ben erg onder de indruk, en daarna ga ik door met Akerman en Varda. Hier.

27 mei

De verschillen en overeenkomsten tussen een fotograaf en een filosoof

De fotograaf zoekt het moment net voor het juiste moment, weet dat soms te vinden. De filosoof zoekt soms het juiste moment, maar vaker de samenhang tussen alle momenten, of die in een bepaalde categorie momenten. De fotograaf denkt kijkend, de filosoof kijkt denkend. De fotograaf redt schijnbaar onbeduidende momenten van de vergetelheid, de filosoof maakt onderscheid, zoekt naar de betekenisvolle momenten. De fotograaf kan een filosoof zijn en andersom. De fotograaf en de filosoof houden zich allebei bezig met compositie en lijnen. De fotograaf houdt zich meer bezig met licht, de filosoof meer met woorden. De fotograaf heeft waarschijnlijk meer op met de kronkeligheid van de realiteit, terwijl de filosoof die probeert in te delen. Toch zijn ze allebei bezig met vangen wat onvangbaar is, omdat ze weten dat de poging de moeite waard is en soms iets nieuws oplevert.

26 mei

Trouw

Vandaag schrijf ik in mijn column over coronataal en hoe we daardoor gedisciplineerd worden. Hier.

25 mei

Gizmodo

Ik werd geïnterviewd voor Gizmodo over de Amerikaanse Dierentalen. Hier.

24 mei

Wie en wat

Ik ken lang niet iedereen die in mijn huis en tuin woont. Ik weet niet wie er 's nachts onder het dak of op zolder zachte geluidjes maakt of wie onder het schuurtje kruipt als we daar in het hoge gras lopen. Ik weet niet of de kikkers er nog zijn en wie de weegbree als schuilplaats gebruikt. Ik weet van veel planten niet eens hoe ze heten.

23 mei

Standaard

Vandaag staat er een groot interview in de Standaard, over mijn boeken en het personage de schrijver Eva Meijer, lees het hier of koop een krant.

22 mei

Wachten is een activiteit

21 mei

Other animals

Voor de podcast The other animals werd ik geïnterviewd over When animals speak. Het is hier te beluisteren.

21 mei

Golden sunshine

David Lynch is een weerbericht begonnen, dagelijks om 18 uur. Hier.

20 mei

Stress

Ik vroeg de dierenarts hoe het sinds half maart in haar praktijk gaat. 'Ik zie veel gestreste katten,' zei ze.

19 mei

Hondfilosofie

In 2014 werd Stray Philosophy: Dog-Human Observations on Language, Freedom and Politics gepubliceerd, een artikel over de eerste drie maanden samen met Olli, Dog-Human Observations on Language, Freedom and Politics, waarin hij van Roemeense straathond (min of meer) Amsterdamse stadshond werd. Doris is in 2016 bij ons komen wonen, en ook over haar heb ik een artikel geschreven, Stray Philosophy II: Dog/Human Reflections on Education, Boundaries, Care, and Forming Interspecies Communities, dat gisteren gepubliceerd is in het Journal for Critical Animal Studies. Je kunt het hier online lezen.

18 mei

Vacht

17 mei

Kun je iets worden door er lang naar te kijken.

16 mei

Stop met verlangen naar heelheid en weet je heel

Maar het verlangen is de menselijke conditie en die was nu juist het onderwerp van onze onderzoekingen.

15 mei

Een verloren tekentje

14 mei

Notities over kunst en geld

De afgelopen dagen werd een column van Marcel Möring met de titel ‘Hobby’ uit de Groene met instemming gedeeld in mijn digitale kennissenkring (mensen delen liever met instemming dan dat ze zelf nadenken). Möring maakt zich druk om het feit dat scheppende kunstenaars geen tegemoetkoming van de overheid krijgen, en bijvoorbeeld alternatieve genezers wel. Terecht: als er geld verdeeld moet worden, is het eerlijk de kunstenaars ook mee te nemen, die moeten ook eten (als burgers die een eerbaar beroep uitoefenen). Hij kaart ook terecht het gebrek aan waardering voor de kunsten van beleidsmakers – met Halbe Zijlstra als fiasco op kop – aan.

Maar dan maakt Möring een vreemde beweging: hij vraagt zich af of het misschien wel aan de creatieven zelf ligt. Omdat die toen de quarantaine begon allemaal gratis concerten, voordrachten en boeken aanboden. (Vervolgens maakt hij nog een vreemde beweging door te betogen dat ziekte misschien goed is voor de creativiteit, wat de moraal van het verhaal onduidelijk maakt, maar dat terzijde.) Met andere woorden: er moet een financiële beloning tegenover kunst staan, ook de kunstenaar moet als handelaar optreden, anders neemt zij haar werk niet serieus.

Scheppende kunst moet niet naadloos in het systeem passen, het is geen onderdeel van de machine die waarde economisch meet: het moet daar juist kritisch op te reflecteren, luis in de pels zijn. Het is bijvoorbeeld al geen sector, dat is managementtaal. Kunstsector is een contradictio in terminis. Dat kritisch reflecteren kan zuiver in vorm (Dada, of de performancekunst uit de jaren zestig of wat dan ook), of letterlijker, zoals in de (gratis te bekijken) film ‘Beer’ van Erik van Lieshout. Hij maakte die film toen hij de Heinekenprijs won. Hij stelt vraagtekens bij de rol van het grootkapitaal in de kunst en stelt het neokoloniale misbruik van meisjes die in Afrikaanse landen bier van Heineken verkopen ter discussie. (Ik bedoel dus niet dat we allemaal revolutionaire slogans moeten borduren – aandacht besteden aan het onopgemerkte, of iets werkelijk nieuws creëren is ook al een daad van verzet.)

Kunst verhoudt zich altijd moeizaam tot geld: de waarde ervan laat zich per definitie niet financieel uitdrukken (dan wordt het design, of het behagen van de status quo). Het is voor een groot deel toeval of kunst als waardevol wordt herkend in een bepaalde tijd of cultuur – daarin zijn mode en ideologie net zo bepalend als kwaliteit, sterker nog: die bepalen hoe ‘kwaliteit’ gedefinieerd wordt. Ik begrijp dat er makers zijn die hun praktijk anders begrijpen, maar niet alle kunstenaars maken kunst. (Veel schrijvers zijn bijvoorbeeld geen kunstenaars maar eerder een soort journalisten.) Dit is ook waarom de verhouding tussen schrijver en uitgever, of kunstenaar en galerie soms moeizaam is – uitgevers en galerieën denken wel in termen als verkoop en geld.

De staat heeft als taak tegenstemmen te faciliteren, dat komt de democratie ten goede – zoals de koning een joker nodig heeft. Tussenfiguren, oftewel ‘de culturele sector’ (fondsen, musea, festivals, theaters, uitgevers), kunnen opkomen voor dat geld, behartigen die sector (en hun eigen banen). Maar de kunstenaar moet juist dingen maken waar niemand op zit te wachten en waar eigenlijk ook niemand voor wil betalen.

13 mei

Olli in een veld met gele bloemen

12 mei

Nog meer woorden

Gisteren was ik te gast bij Kunst is lang, de podcast van kunstwebsite Mister Motley. Het gesprek ging onder andere over hoe taal de werkelijkheid kan verrijken of verarmen, over dat we nu eenmaal verhalende wezens zijn, en over dat kunstenaars gewoon geld moeten krijgen, en eigenlijk iedereen. Je kunt het hier terugluisteren.

12 mei

Kom maar op met die betonschaar

Voor Trouw schreef ik vandaag over Fiona Apple en radicale gevoeligheid als politieke houding. Hier.

11 mei

Het hoge gras

In de tuin groeien planten die ik niet ken. Ik laat ze maar een beetje gaan, sommige beginnen al te bloeien. Alleen de brandnetels en de bramen toom ik in - die nemen anders alles over. Achterin de tuin woonden kikkertjes, die heb ik al een tijdje niet gezien. Misschien is het te droog geworden, hebben ze hun heil elders gezocht. Misschien wonen ze onder het schuurtje - daar heb ik ze wel eens heen zien gaan. Het is een nieuwe verantwoordelijkheid - welke pollen hoog gras laat ik staan, wat doe ik met de weegbree, waar loop ik wel en niet. Ik heb nieuwe planten neergezet, voor de insecten en de vlinders en de vogels, die daar hopelijk over een paar maanden lol aan beleven. Tijdens een interview vorige week ging het over een uitspraak uit De nieuwe rivier, dat het niet van ons (= de mensen) is, deze wereld, en zo voel ik dat hier ook, ik ben niet eens oppasser, eerder een van degenen die hier wonen, het is mij ook maar gegeven.

10 mei

De tijdslagen

Voor de digitale boektour was ik te gast bij boekhandel Stumpel in Hoorn. De rest van de filmpjes heb ik thuis opgenomen, maar deze wilde ik combineren met een tweemetervisite bij mijn ouders. De tijden liepen een beetje door elkaar: ik was in de boekhandel als schrijver, maar ook als iemand uit Hoorn. Ik kwam als kind al bij Stumpel, de mensen die me ontvingen waren bekend, de winkel ligt aan de grote winkelstraat in Hoorn, waar ik zo vaak naar toe ben gelopen (en wat ik nu al zo lang niet doe). Iets soortgelijks gebeurde bij het laatste festival van de voor-coronatijd, in Keswick in het Lake District. De organisatoren van het Words by the Water Festival bleken ook een literair festival te organiseren in Dartington, waar ik een jaar zang gestudeerd heb. Ze kwamen uit die buurt en hadden ook allemaal zelf (wel voor mij) aan het Dartington College of Arts gestudeerd. Ik ken niemand die daar gestudeerd heeft, en deelde dit ineens met meerdere vreemden, die dus ineens ook een beetje bekend waren. Het is nog best dichtbij, mijn tijd daar, net als de tijd in Hoorn dat is. Gedachten richten zich graag op wat hier is en wat nog komt, maar in lichaam en zelf dwaalt dat eerdere nog rond, ze noemen dat herinneringen.

9 mei

Pluizentijd

8 mei

Oude vulkaan

Er is een 150 miljoen jaar oude uitgedoofde vulkaan ontdekt in (onder) de Noordzee. Lees het hele verhaal hier.

7 mei

Op naar de boekhandel op je laptoppie of je pc

Gisteren begon de virtuele boekhandeltour voor De nieuwe rivier. Die vindt plaats op Instagram, en wel hier (ik denk dat ze later ook terug te kijken zijn; je kunt ook zonder Instagram-account kijken):

6 mei, 20:00 @Hoogstins, Amsterdam
7 mei, 20:00 @'t Spui, Vlissingen
8 mei, 20:00 @ Broese, Utrecht
9 mei, 11:00 @ Van Piere, Eindhoven
10 mei, 11.00 @ Stumpel, Hoorn
11 mei, 20.00 @ Bosch&De Jong, Rotterdam
12 mei, 20.00 @ Maximus, Hilligersberg
13 mei, 20.00 @ Savannah Bay, Utrecht

6 mei

5 mei

Taptoe

Gisteravond liepen we met de de honden naar een monument in het midden van de polder, waar je alleen over een wandelpad kunt komen. Er stonden vier mannen die bier dronken, vreemd, al voor acht uur, een soort oude hangjongeren, maar ze waren wel stil. In de verte klonk de taptoe. Terwijl we aan de doden dachten keken we uit over de weilanden. Een koekoek riep, een scholekster vloog over, in het riet riepen fazanten. Na afloop liepen we de andere kant om terug, weer langs de velden, Doris dook een paar keer in het hoge riet omdat ze muizen hoorde, in de sloten zwommen pulletjes met hun moeders.