11 december
Banaan
Olli weet al goed hoe hij heet. Hij reageert ook als de buurvrouw zijn naam noemt. Hij lijkt niet eerder fruit gegeten te hebben, keurt alles wat nieuw is uitgebreid - hij neemt het in zijn mond, spuugt het uit, kijkt ernaar, ruikt, eet het dan op, kauwt langzaam bij nieuwe dingen, sneller als hij iets al kent. Zo at hij al peer, banaan, en een pepernoot. Brood vindt hij extreem lekker. Maar hij vindt bijna alles hartstikke lekker, ook de vreemde dingen. Banaan? Hartstikke gek, hartstikke lekker. Op straat neemt hij verpakkingen mee waar eten in gezeten heeft. Hij draagt ze naar een in zijn ogen rustige plek, maakt de verpakking open en eet dan op wat er nog in zit (of likt het betreffende bakje uit). Het is best moeilijk om het van hem af te pakken, hij heeft het stevig vast en is nogal sterk.
Gisteravond kwamen we tijdens onze laatste wandeling het fietsenmannetje tegen. Hij wees naar Pika. 'Precies goed.' Ik beaamde het, Pika is precies goed.
Tenslotte nog wat dienstmededelingen: zaterdag lees ik voor in de Vega-Life
winkel in Amsterdam, het begint om vijf uur, u bent allemaal van harte welkom. Het boek Secularism, Assimilation and the Crisis of Multiculturalism van Yolande Jansen waarvoor ik de omslagtekening gemaakt heb is ondertussen verschenen. En mijn zusje heeft kerstuitverkoop in haar webwinkel - sla uw slag.
10 december
Man lacht om appel
10 december
Riem
Olli voelt zich in huis al een echte huishond - lekker slapen in de mand en kluiven op de kluif, soms een beetje knuffelen. Met uitzondering van etenstijd; dan gaat hij springen en rennen. Het woord' zit' is voor ons allebei een handvat - ik kan hem iets vragen wat hij begrijpt, hij kan laten zien dat hij het ondanks zijn dolle houding heel goed bedoelt (hij kan de spanning bijna niet aan).
Hij is twee keer van me geschrokken omdat ik mijn vinger meebewoog tijdens het nee-zeggen, waarop ik natuurlijk moest huilen - het is zielig als hij bang is. Gisteravond was hij bang voor een brandende sigaret die op het fietspad lag. Ook houdt hij niet van kruispunten. Het verkeer komt dan van alle kanten waardoor hij niet weet wat hij moet doen. Hij kiest de plek uit die naar zijn idee het rustigst is (niet altijd de plek waar ik naar toe wil) en wil daar alleen naar toe, of hij gaat plat liggen op het zebrapad.
Naast de fiets lopen en mee met hardlopen gaat goed. Het hardlopen wordt een soort intervaltraining met stukjes heel hard en dan weer rustig of stilstaan, maar we staan steeds minder stil. Het station is nog eng. Dat gaan we verder oefenen. Het park is een fijne plek omdat er weinig verkeer is en er veel te ruiken is.
Ik stond gisteren even met de buurman te praten en toen knaagde hij in een paar seconden zijn riem door, mooi recht, dat wel.
Hij wil er graag bij.
9 december
Palingdroom
8 december
Mosterd
Sommige mensen denken dat liefde een eigenschap is het van het subject: ik hou van jou (of van mosterd). Maar het moet zijn: ik hou van jou. Of anders geformuleerd: ik hou van jou.
7 december
Seks II
Dagpauwoog staat op de shortlist van de beste literaire seksscène. Maandag is de uitreiking in Spui 25. Daan Stoffelsen noemt Dagpauwoog in een blog over effectbejag, seks en literatuur.
7 december
Misschien moet ik er een bordje bijhangen met 'mezenbollen'
Het roodborstje is ook langsgeweest, de eksters hebben een van de bollen meegenomen. De mussen eten de zaadjes van de grond. Mezen zijn vooralsnog niet gesignaleerd.
6 december
Diamantje
Mijn vader ging gisteren met de ambulance naar het AMC. Het stormde. Gelukkig kunnen ambulancemedewerkers goed rijden; de chauffeur vertelde mijn moeder dat de Nederlandse ambulancemedewerkers de beste van Europa zijn. Dotteren gaat via de pols, ze brengen een klein ballonnetje in de ader, dat zich opblaast in de kransslagader en hem daarmee weer open maakt. Eerst moest de kalk eruit geboord, met een boortje met een klein diamantje. Ik zat thuis te wachten. Het waaide. Het hagelde op de honden. De school om de hoek ging eerder uit. Het werd donker. Het diamantje boorde de kalk weg, het ballonnetje blies zich op om ruimte te maken. De telefoon mocht weer aan. De ambulance bracht mijn vader terug naar Hoorn. Het stormde. Vrachtwagens waaiden om, wegen werden afgesloten, schuttingen en bomen begaven het. Gelukkig kunnen ambulancemedewerkers goed rijden, Nederlandse ambulancemedewerkers schijnen de beste te zijn van Europa.
6 december
Hoe we licht meten VI: De duif
Is hier te lezen. Over de duif en de doos, Heidegger en de minibar, en hoe de dingen verder gaan. Verder is Dagpauwoog genomineerd voor de beste seksscène.
5 december
De muizen hebben hun holletje leuk ingericht
Toen ik de gangkast leeghaalde, zag ik dat ze de tas met lapjes en versiersels gevonden hadden, en een oude panty.
5 december
Eiland
Net las ik een mooi verhaal van Maartje Wortel, wier nieuwe roman IJstijd begin januari zal verschijnen. Je kunt het hier lezen.
4 december
Hond die zich krabt op het strand
Meer nieuwe tekeningen kun je hier vinden.
3 december
Pika in de trein
2 december
Zintuigen
Iemand zei dat ik de riem van Olli eng losjes vasthoud. Ik heb hem heen tussen duim en wijsvinger, terug tussen ringvinger en pink. Ik realiseerde me dat het is zoals je teugels vasthoudt. Op deze manier voel ik alles wat hij doet, jaren en jaren paardrijden hebben blijkbaar een lichamelijk bewustzijn gecreëerd waar denken en zien niet tegenop kunnen.
Olli gaat al mee hardlopen, kan naast de bakfiets lopen, gaat in het park aan de lange lijn - los kan nog niet, hij is niet voldoende op mij gericht, maar er zit vooruitgang in. Verder stond hij van de week op het aanrecht om de kattenbrokjes op te eten. Daar moeten we nog een beetje aan werken.
Pika accepteert dat hij er is, lijkt het niet per se positief of negatief te beoordelen. Ze vindt het buiten fijn om samen te zijn, in huis vindt ze het vervelend dat hij soms onbehouwen is met eten. Het is al wel duidelijk voor ze dat ze bij elkaar horen in relatie tot de buitenwereld.
Pika heeft al een tijdje staar. Het verlies van zicht gaat langzaam (als een ruit die beslaat) en honden wennen eraan. De dierenarts heeft me bezworen dat ze er geen last van heeft zoals mensen dat hebben (omdat het de sentimentele lading van gezichtsverlies ontbeert). Maar soms word ik verdrietig van de gedachte dat we op een bepaald moment waarschijnlijk geen oogcontact meer kunnen maken. Ik kijk haar heel graag aan.
Olli maakt grapjes met mijn moeder en haar breiwerk.
2 december
Uitgaanstip voor met de kerst
1 december
Tekenen
Eerst zag ik een doormidden gesneden hondendrol met tussen de twee helften het blad van een broodmes, met wat poep eraan. Daarna vond ik een pinpas voor een flat, de naam op de pas correspondeerde met een van de namen op de naambordjes bij de bellen; een man was erg blij. Tenslotte werd ik bijna van de sokken gereden door een clown in een klein rood autootje. December heeft er zin in.
30 november
Dagpauwnieuws
Vandaag staat er een mooie recensie in Trouw. Ook schreef Britta Böhler een stukje over Dagpauwoog en is het boek van de maand bij Savannah Bay.
29 november
Vrijdag feuilletondag
Deel vijf van Hoe we licht meten is te lezen op de website van de Revisor, en wel hier. Met zwanen.
28 november
Hij begint zich thuis te voelen
Vanmiddag sprong Olli over de schutting in de tuin van de buurvrouw. Op dat soort momenten ben ik onvermoed atletisch, ik sprong achter hem aan (hoe weet ik niet precies) en ik had hem te pakken voor hij door het gat in haar schutting kon ontsnappen. Ik tilde hem op en gooide hem terug de tuin in, daarna klom ik er zelf achteraan.
Toen ik bij
Yolandes oratie was, heeft Olli het blik met brokken (dat helemaal vol zat; ongeveer een voorraad voor anderhalve week) van de wasmachine gehaald, de honden hebben het samen leeg gegeten. Nu hebben ze veel dorst en hun lichamen zijn bol, vooral dat van Olli, hij lijkt wel zwanger.
28 november
Bedrieglijk prisma
Vanmiddag is de oratie van mijn zeer gewaardeerde promotor Yolande Jansen, om 15.45 uur in de aula van de VU. Zie hier, en hier kun je een interview met haar lezen.
27 november
Poreus zijn
De geur van de verwarming, het geluid van brievenbussen in de straat (er wordt een krant bezorgd), een mandarijntje, een slapende hond, een dikke groene deken, koolmezen, een grijze lucht, de geur van kou, een zucht, een volgorde, bladeren, koffie, oude handdoeken aan de waslijn, de roep van meeuwen, een auto, stenen, dingen die wel en niet gebeuren, een roodborstje, groene vlekken op de schutting, ergens veilig zijn, ergens niet veilig zijn, en alle dingen die nog kunnen gaan gebeuren.
26 november
We zijn nog steeds hard aan het wennen
Na de tweede douche bleek zijn nek wit te zijn, en niet bruin.
Als hij zit, heeft hij het idee dat hij iets heel netjes doet.
25 november
Tuin Feest
1.
Het licht is zwaar, diep. De conducteur zegt me gedag zoals je een hond begroet, heehee, de eerste hee hoger dan de laatste. Het is koud in de coupé, voor me leest een jongen de krant. De zon komt van rechts, indringend, vasthoudend. Op een schuurtje staat Tuin Feest. Het is zonde dat ik geen fototoestel bij me heb, het gele riet is goud door het licht. Het is zonde dat dagen voorbij gaan. Op het veld liggen schapen, alsof ze daar neergelegd zijn, netjes verspreid.
2.
Voor het eerst in mijn leven rijd ik in een bus door Hoorn. De stad uit ging ik vroeger wel eens met de bus, naar Beets om paard te rijden en later naar Amsterdam (maar dat was vaak de nachtbus terug naar Hoorn, heen gingen we dan gewoon met de trein). De stad ziet er niet anders uit dan eerder. Op de terugweg loop ik naar het station, en ook dan ziet de stad er niet anders uit dan anders, hoewel ik me misplaatst voel. Maar misschien komt dat omdat ik een heel stuk over het fietspad loop omdat ik geen zin heb om over te steken.
3.
Ik deel de wachtkamer met mensen die Westfries praten. Laatst kwam ik erachter dat 'omwijd' dialect is (doordat Word het niet goed wilde keuren). De weg is opgebroken, vertelt de vrouw, ze hebben maar aan de overkant geparkeerd, achter het stadhuis. Eerder liep ik langs het stadhuis, ik dacht aan hoe in de grond waarover we lopen herinneringen opgeslagen liggen - het voelde alsof ik over vroeger liep. De vrouw vertelt ook dat haar man mee is omdat ze het vervelend vindt om auto te rijden met dat licht. Ze is te klein voor dat ding, dat scherm. En hij heeft toch niks te doen. 'Het is ook gezellig,' zeg ik. Daar antwoordt ze niet op.
4.
Ik droomde dat degene van wie ik het niet verwacht terugkwam. Ze gaf me een beestje van plastic. 'Een os,' zei ze. 'Voor Olli.' Het was alleen geen os, het was een schaapje. We hielden elkaar vast en ik dacht: als ik je zo vasthoud, kan ik je net zo goed kussen. Maar ik deed het niet. Daarna droomde ik dat Olli over de schutting sprong en ik achter hem aan sprong, ik had hem zo te pakken.
24 november
Stukjes
De nachten zijn gebroken. Honden, kat en buren hebben zonder mij in te lichten een rooster gemaakt, wisselen het storen af. Ik slaap normaal gesproken veel en er zit wel wat rek in, maar mijn dagen beginnen nu door elkaar te lopen en ikzelf vertraag. Ik ben niet echt uit evenwicht, eerder gefragmenteerd, alsof het niet-slapen van de nacht zich overdag voortzet. En het netjes rangschikken van woorden duurt langer, waardoor ik kan zien dat het handwerk is, wat me genoegen doet.
23 november
Hij heeft een vogeltje op zijn rug
22 november
Samenleving
Olli heeft twee aanknopingspunten, Pika en mij. Buiten let hij goed op hoe zij dingen doet en als we wat spannends doen (zoals een zebrapad oversteken - het valt me door zijn reacties op hoe druk het in de stad is, hoeveel geluiden er zijn en hoeveel beweging er is) dan gaat hij dicht naast haar lopen. Terwijl hij verder dus een stoere bink is. Hun communicatie is heel subtiel, sommige dingen mis ik. Ze maken weinig oogcontact, het gaat voornamelijk om bewegingen en gebaren. Hij houdt haar steeds in de gaten, zij kijkt alleen naar hem als hij wat verder weg is - Pika maakt vooral oogcontact met mij. Door het goede voorbeeld van Pika leert hij verschrikkelijk snel (en het is ontroerend om te zien - hoe goed zij het doet, hoe ze rekening houdt, dat hij besloten heeft dat hij bij haar hoort). Aan de riem lopen, niet bang zijn voor het verkeer, de mores in huis. We zijn al in twee parken geweest en dat ging goed, maar hij vindt het vreemd om honden aan de riem tegen te komen, dat ze hem op een pad recht tegemoet komen. Dat is echt wennen en lokt machogedrag uit. Ik heb hem nu buiten voor de zekerheid aan een tuigje en een riem omdat hij in het begin wilde ontsnappen en soms schrikt, het zal fijn zijn als ik hem over een tijdje aan de lange lijn in het park kan laten lopen.
In huis is het rustig. Hij begint te landen, dat is mooi om te zien. Woensdagavond was mijn zusje hier en toen zuchtte hij voor het eerst een paar keer diep. Hij ligt vooral in zijn eigen mand en sliep vannacht een tijdje met de kat samen in de mand - ik lag het vanuit bed te bekijken en vond het een beetje
griezelig, maar zij sliepen gewoon. Alleen het eten gaat nogal onbehouwen, dat komt door hoe hij daar te eten kreeg. Pika gaat van de weeromstuit ook blaffen en schrokken.
Ik leer ook veel van Olli, ik zie de stad en de gewoontes van mensen en dieren door zijn ogen (hoe we alles georganiseerd hebben) en ik leer dingen over honden. Hij is weer een andere hond dan Pika - ook mijn aanknopingspunt in deze. En ik leer natuurlijk over hem. Op 'nee' reageert hij bijvoorbeeld niet erg, het is beter om aan te prijzen wat ik wil dat hij doet. Hij is eigenwijzer en dominanter dan ik dacht, maar dat is wel goed, dat ben ik ook.
22 november
Vuurtoren
Deel vier van het feuilleton 'Hoe we licht meten' staat op de website van de Revisor, en wel hier, met de wekelijkse tekening.
21 november
Leren
Olli heeft geleerd dat we 's nachts slapen en overdag dingen doen. Hij kan ook al vrij goed aan de riem lopen. De dierenarts heeft zijn oormerk eruit geknipt (het vlees was eromheen gegroeid, dus het deed wel pijn), een laatste enting gegeven en een goede shampoo meegegeven omdat zijn vacht heel vet is. Ze gaf me ook een kap mee zodat hij niet aan zijn wond kan zitten, maar daar raakte hij van in paniek, dus dat doen we maar niet. Het is al spannend genoeg allemaal. Straks gaan we voor het eerst naar het park. We zijn daar eergisteravond al geweest, maar het Sarphatipark bleek geen fijne plek te zijn in het donker. Het is er erg donker, wat op zich goed is voor de buurt en de vogels, alleen ben ik in de vijf minuten die ik bij het hondenveld stond door drie mannen lastig gevallen - eerst een op een MacBike fiets, die me toesiste dat ik met hem mee moest, daarna een op een gewone fiets, die het over naaien had, en daarna een in een hardlooppakje, die alleen siste. Ik ben niet bang uitgevallen maar vond het toch onprettig.
Verder droom ik heel theoretisch-argumentatief. Alles wordt betoogd en gaat in stappen. (Laatst droomde ik ook dat ik proefde dat er kaas in de vegetarische lasagne zat, wat maar weer aantoont dat we met alle zintuigen dromen.) Het zal te maken hebben met ordenen.
20 november
Het plantje dat ik van mijn zusje kreeg tijdens de boekpresentatie
19 november
Ik dacht dat hij een beetje lelijk was maar hij is eigenlijk heel mooi
Het gaat goed met Olli (ik denk dat dat het wordt, of Ollie, naar Oliver Twist, hij ziet er uit als een Ollie). Hij gaat niet meer steeds buiten op straat liggen als we gaan wandelen (waarna ik hem op moet tillen), hoewel hij de straat nog wel eng vindt, en in plaats van weg over de schutting wil hij vanuit de tuin terug het huis in. Als ik zit te werken ligt hij het liefst een beetje in de buurt en als ik dan naar hem kijk, kwispelt hij. Als hij onrustig is kan ik hem het beste even knuffelen.
Ik kan vooral foto's van hem maken als hij slaapt, anders is hij te beweeglijk. Hij slaapt vrij veel, de vermoeidheid komt er een beetje uit. De reis was lang omdat hij uit het noorden van Roemenië komt, ze waren zaterdagavond al vertrokken en hadden de hele nacht gereden. Ook was de wond van zijn castratie een beetje ontstoken. Dus het was allemaal pittig voor hem. Gelukkig hoeven we voorlopig nergens naar toe.
Verder las ik een interessant stuk over orang-oetans die uit dierentuinen ontsnappen. En ik hoorde dat er winters weer op komst is. Dat klinkt goed.
18 november
Een huis
Joy-die-nog-een-andere-naam-moet-krijgen ('Waarom noem je hem geen Gerrit?' vroeg mijn vader - zo heet hij zelf) heeft heimwee of vindt het tenminste een vreemde situatie. Hij kijkt melancholisch en wil bij de voordeur staan. Hij is wel onder de douche geweest, dat vond hij erg eng (hij bibberde er van), maar de leefomgeving is ervan opgeknapt. We hebben geoefend met komen en aan de riem lopen. Hij heeft de woorden mand, zit, helemaal af, nee, kom hier geleerd. En hij heeft veel geslapen. Morgen gaan we verder oefenen, vanavond gaan we alleen nog knuffelen en verder uitrusten.
17 november
Een bijzondere dag
Vandaag is onze nieuwe huisgenoot Joy (zijn naam verandert nog), een Roemeense straathond, op Schiphol aangekomen. Hij kwispelde erg hard in zijn reisbench, pok pok pok tegen de wand. Daarna was hij bang, hij ging op de grond liggen en ik moest hem naar de auto tillen. Hij is groter dan ik gedacht had, dus dat ging net. Hij stinkt verschrikkelijk, maar douchen doen we morgen wel. Pika vindt hem lief, ze kwispelen naar elkaar en hebben al gespeeld. Het is in huis al helemaal rustig. Hij heeft nog nooit in een huis gewoond, dus het zal even wennen zijn voor hem. Ik vind hem echt ontzettend lief.
16 november
Schaatsen
In het M-gebouw van de Erasmus Universiteit is op de bovenste verdieping een zaal te vinden die 'Forum' heet. Forum is een kruising tussen een vergaderruimte van de Verenigde Naties en een ruimteschip. De zaal is rond, loopt naar de wanden omhoog, voor ieder tweetal stoelen staat een microfoon. Iemand vertelde me dat je het daar extra hard hoort als het regent, alsof het ruimteschip opstijgt. Achter het spreekgestoelte (ik weet ook niet waar dat woord opeens vandaan komt) staat een plant die eruit ziet alsof hij van een andere planeet komt, aan de andere zijde van de tafels staat er nog een.
In het water tegenover de campus zwemmen buitengewoon veel waterhoentjes.
S. liet de hond uit en gaf haar eten. Hij belde me omdat ze aan het eind van de straat niet verder wilde. Ze stonden daar al een tijdje. Ik zei: 'Je moet 'doe maar een plassie' tegen haar zeggen.' Hij zei het en ze deed meteen een plas. We moesten lachen. Toen ik thuiskwam, deed ze alsof ze nog geen eten had gehad.
Ik hield een praatje over het groeten van dieren als politieke praktijk en kreeg alleen maar inhoudelijk zinnige en beleefde reacties (dat is niet altijd zo).
Ik vroeg de weg aan een Russisch meisje dat heel hard kon lopen op hoge hakken. Ze liep met me mee naar het gebouw terwijl ze daar helemaal niet hoefde te zijn en vertelde waar ik lekker kon eten en dat ze de campus zo mooi gemaakt hadden.
Op de heenweg zag ik zonnende zwanen in een weiland. Op de terugweg vertelde een meisje aan een jongen dat ze sinds vorig jaar televisie mochten kijken. Boer zoekt vrouw, het Journaal, en schaatsen als dat er was.
16 november
In de categorie 'makkelijk en toch lekker'
Men fruite een flinke ui en een winterpeen, doene het in een bakje met bonen (bruine of kidney of andere, wel gekookt dus), voege zout en peper toe en eventueel nog andere dingen (ik heb er een restje auberginecurry door gedaan, met rijst), en/of kruiden, staafmixere het geheel en walla, een bakje broodbeleg.
15 november
Deel III
Het is weer tijd voor een nieuwe aflevering van het feuilleton Hoe we licht meten (met tekening), op de website van De Revisor.
15 november
Pptx
Van de week maakte ik mijn eerste powerpointpresentatie ooit, voor bij het paper dat ik vandaag op de OZSW Conferentie presenteer. Klik hier om hem te downloaden - het paper volgt waarschijnlijk later.
14 november
Trouw
Tijdens de boekpresentatie hield ik een praatje, ik weet niet zeker of het over de roman gaat, maar misschien maakt dat ook niet uit. Klik hier om het te lezen.
13 november
Vergeving
Ik zag net een mooi (kort) video-interview van Jeanette Winterson met AM Homes, je kunt het hier bekijken. Homes zegt dat we in de literatuur emotioneel preciezer kunnen zijn dan elders, en de waarheid dichter kunnen naderen, en zonder dat ik er nog goed over na heb gedacht, denk ik dat dat waar is.
13 november
Schijnbeuk.
12 november
Dagpauwdag
Donderdag presenteer ik mijn nieuwe roman in de Island Bookstore in Amsterdam, zie hier. Jullie zijn allemaal van harte uitgenodigd. Er zullen boeken zijn, mensen, minstens een hond, wijn en veel liefde.
11 november
Bavianenhand
11 november
Wat ik nog wilde zeggen
In het park zag ik dat het winter aan het worden is. Het is een van de redenen waarom ik graag in het park kom, ik kan er aan de bomen en de lucht zien waar we zijn. In het jaar, op de dag. Ik vergeet soms op te letten, mijn gedachten zijn zo luid, net als mijn gevoel. Ik ben graag buiten. Terug is het fijn dat het huis warm is, dat de dingen een plek hebben.
10 november
Wie is de dagpauwoog?
Gisteren ontving ik een mail van een lezer die donderdag mijn boek had gekocht bij de avond met Renate Dorrestein. Toen hij na afloop thuiskwam, voelde hij iets in zijn nek. Hij pakte het eraf en het bleek een vlinder te zijn. Een dagpauwoog. Bij de mail waren foto's gevoegd als bewijsmateriaal.
9 november
Velden
Het is zaterdag, november, middag. Mensen dragen petten, bloemen, kinderen, tassen, telefoons, een cadeau in blauw papier, muziekinstrumenten, brillen. Het waait, de wolken lijken van onderaf te komen, in de verte, als bergen, een achtergrond waartegen dingen gebeuren.
Langs het spoor zie ik velden met kleine bruine vogels, onderweg of aangekomen. Veel bomen hebben alleen bovenin nog bladeren. Bij Hoofddorp begint of eindigt een regenboog.
Ik zoek niet zoveel in het uitzicht, ik kijk gewoon. Als we in Leiden stil staan, is mijn gezicht vlakbij de stenen van het perron. Het is dat er glas tussen zit.
8 november
Meer licht
Op de website van de Revisor is het tweede deel van het feuilleton te lezen. Spannend.
8 november
Dagpauwogen
Vanaf vandaag is Dagpauwoog in de winkel verkrijgbaar. Op de website van Athenaeum staat een leesfragment, en wel hier.
7 november
Een hondje
Iemand vertelde me dat zijn hond twee maanden geleden was overleden. Ze was vijftien en een half jaar oud geworden. Hij had de hond genomen nadat zijn vrouw overleden was. Toen zijn vrouw ziek was, zei ze dat hij een hondje moest nemen als ze er niet meer was. Hij heeft twee dochters, hij was alleen met zijn dochters.
Zijn dochter vond dat ze de as van Saartje, de hond,
moesten verstrooien over het graf van zijn vrouw. Maar toen ze daar waren, op Zorgvlied, waaide het heel erg, alle as zou wegwaaien. Dus ze hebben de urn met de as erin daar begraven, op het graf.
6 november
De boeken zijn gearriveerd
Voor wie er een wil laten signeren: morgen ben ik te gast in Galerie Weesperzijde, voor een gesprek met Renate Dorrestein. En vrijdag ben ik te gast bij de Herfstsalon van Savannah Bay. Wees welkom!
5 november
4 november
Koekjes
Habermas was op de afdeling voor een informele bijeenkomst. De collega's hadden koekjes gehaald, omdat hij van koekjes houdt, vijf verschillende soorten. En het staat ook leuk, verschillende koekjes op een schaal. Maar hij at geen enkel koekje. De andere mensen die er waren wel, aan het eind waren alle borden leeg.
4 november
Doe maar iets, zeg maar iets, wees maar ergens, wees maar ergens blij mee.
3 november
Volgorde
Het begon vanochtend opeens te hagelen, ik heb de was naar binnen gehaald. De lucht was mooi donkergrijs. Voor het station zag ik twee kauwen in een boom met gele bladeren.
Op Utrecht Centraal raakte ik gedesoriënteerd - er staan nu overal schotten, en het station was al een van de meest vervreemdende publieke ruimtes van Nederland. Ik liep de verkeerde kant op en begreep dat pas toen ik helemaal aan het eind van de hal was. Mensen liepen opgewekt om me heen onder vreemd fel licht, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
Ik las voor op een festival waar veel aardige mensen waren. Het was prettig dat de mensen aardig waren, het overviel me alleen een beetje. Ik was natgeregend maar kon mijn schoenen op de verwarming achter het podium zetten. Er zaten geen gaten in mijn kousen.
Thuis schonk ik de olijfolie op het bord in plaats van in de pan omdat ik aan andere dingen dacht. Het zag er raar uit en het duurde even voor ik begreep wat er aan de hand was, en hoe ik het moest herstellen.
Ik leer om langzamer te zijn maar dat leer ik maar langzaam.
Het is er wel het seizoen voor.
2 november
Hervormingen
In de krant las ik over een initiatief dat de wetenschap wil hervormen. Interessant, dacht ik, tot ik de vrijwel totale afwezigheid van vrouwen en andere anderen zag. Een initiatief dat in 2013 (met alle problemen die er zijn met vrouwen op hoge posities in de wetenschap) bijna alleen bestaat uit witte mannen kan zich echt niet vooruitstrevend noemen.
1 november
Licht meten
Vanaf vandaag verschijnt er tien weken lang iedere vrijdag een aflevering van het feuilleton Hoe we licht meten op de website van De Revisor (met een tekening van mijn hand). In de nieuwe papieren Revisor verschijnt een kort verhaal op basis van het feuilleton. Je kunt hier de eerste aflevering lezen.
31 oktober
Boekpresentatie
Op 14 november presenteer ik om 17 uur mijn nieuwe roman Dagpauwoog in de Island Bookstore te Amsterdam. Jullie zijn allemaal van harte welkom.
De roman verschijnt bij Uitgeverij Cossee. Er komen acties aan via hun facebookpagina, dus vind ze leuk en blijf op de hoogte.
