25 juli
FaMa
Gisteren knipte ik fleecetruien in repen voor het project Cut the crap met Conny in Mediamatic (Amsterdam). Mode is de een-na-vervuilendste industrie ter wereld (na de olie) en fleece bestaat uit plastic. Kleine deeltjes daarvan laten los en komen in het water terecht als je het wast, en vervolgens in de maagjes van vissen en andere zeedieren. Niemand wil oude fleecetruien hebben, ook in arme landen willen ze het niet, dus er is een groot overschot. Bij Mediamatic knippen mensen fleece en breien ze er een grote trui van om het gebouw in te pakken, om deze zaken onder het voetlicht te brengen. Vrijwilligers zijn welkom, het is er gezellig. Je kunt je hier aanmelden.
24 juli
Na het feest
23 juli
Draai
Ik liep hard met Doris, de riem zoals gewoonlijk om mijn buik. Op een smalle stoep kwam een vrouw ons tegemoet, haar gezicht gericht op het scherm van haar telefoon. Ik ging rechts langs haar, maar ze deed toen ze opkeek ineens een stap opzij waardoor Doris aan de andere kant van haar terecht kwam en ik haar dus maar vastpakte, mijn arm om haar middel. We zwierden rond alsof we een danspas maakten, of een gevecht aangingen - zij duwde me weg, maar we moesten de draai maken om niet te vallen of Doris te wurgen. Het was een scène uit een film, die ik bedierf door haar 'beetje uit je doppen kijken hè' na te roepen, maar ik kan hem herschrijven, betekenisvol maken, het begin van iets.
22 juli
Tip
De foto's van Zanele Muholi in het Stedelijk zijn zeer de moeite waard.
21 juli
Vrolijke boel in de keuken
20 juli
Vooraankondiging Whose democracy?
Op 22 september organiseer ik met Tamar de Waal een workshop over dieren en andere niet-burgers op de Universiteit van Amsterdam. Sprekers worden nog aangekondigd, maar hier vast de omschrijving:
Whose democracy? Legal and philosophical perspectives on political voice and participation of non-citizens
Workshop, September 22, University of Amsterdam
Recent scholarship on nonhuman animals proposes to view them as political actors, some of whom form political communities with humans, challenging the borders of democratic communities. Similarly, scholarship on migrants and immigration challenges the borders of the nation state, as a concept, but also on a practical level. Both fields of study are interconnected with large-scale political and moral problems, such deciding upon territorial and civic border control, securing the right to asylum, intensive farming, and different forms of nonhuman and human animal exploitation. Both in advocacy movements and in theory, the connections between the forms of exclusion of groups of humans and nonhuman animal groups in relation to democracy and the nation state are underexplored. This is unfortunate, because systems of oppression and neglect often share characteristics, or rely on similar power structures. It is also unfortunate for practical reasons: activists can learn from the strategies of other groups and address problems that affect different groups collectively.
This workshop aims to bring into conversation scholars working on issues concerning the political participation of human and nonhuman non-citizens. Through exploring connections and differences with regard to the relations of these groups to the nation state, the workshop aims to shed light on questions of justice and power, and explore new pathways for human and nonhuman politics.
The workshop will focus on the following and other questions:
Rights and responsibilities: are rights good tools for improving the position of marginalized groups, or do they (also) perpetuate power hierarchies? What are the responsibilities and rights of citizens in this regard? How can activists use the law to forward their cause? How do non-citizens exercise political agency?
Communities and communication: who gets to speak in democratic frameworks, and who decides? How does speaking a different language affect participation and how can we move beyond humanistic interpretations of the political actor? What if non-citizens do not wish to participate? How can we conceptualize civil disobedience beyond the citizen?
Intersectionality and activism: Who are ‘we’? Does the exclusion of human and nonhuman animal groups from political participation in current nation states share characteristics, and how do they differ? How can we use insights from intersectional thinkers to change the position of human and nonhuman animals? Is speciesism a form of racism, or the other way around? Why should we care?
19 juli
Omdat tijd vloeibaar is
Ik vertelde een kind hoe Olli's angst werkt: hij is een paar keer in zijn leven heel, heel bang geweest en als er nu dingen gebeuren die hem daaraan doen denken (vuurwerk, onweer) vergeet hij dat hij nu hier is, bij ons, en is hij weer daar. Je bent hier, zeg en denk ik tegen hem. Wij zijn nu samen, je hebt twee goede vrienden, wij passen op jou. Hij past ook op ons, heel vaak.
18 juli
Tram 17
Doris ging mee naar de Stichting Amsterdamse Zwerfkatten. Het is een uur fietsen, dus we gingen met de tram. Ik stapte in het midden van de stad over op tram 17, die helemaal doorrijdt naar Osdorp - het is alsof je verschillende steden doorkruist, een statige en een sjofele en een stad die meer op een dorp lijkt, een ouderwetse buitenwijk, water, flats - een tip voor de vakantie in eigen stad. Toen ik nog in Den Haag woonde was er een mevrouw die iedere week de hele busrit van Scheveningen naar Kijkduin maakte en terug. Bij de katten bleef Doris onder het bureau liggen op haar dekentje, ze wou er niet eens afkomen toen we klaar waren.
17 juli
Ruimte
Dezelfde vrouw die in de rij te dicht achter me was komen staan duwde me tijdens het inpakken van mijn boodschappen opzij omdat ze er ook bij wou. 'Je staat echt ontzettend in mijn ruimte,' zei ik. 'Dit is mijn ruimte.' Ik wees het aan met mijn arm, mijn ruimte was eigenlijk best groot. 'Wat?' zei ze. Ze had een hard gezicht, wel knap, op een blond-sportieve manier. 'Ga maar even terug,' zei ik. Ze lachte schamper, maar ging terug. Ik denk dat ze op kauwgom kauwde, het kan ook zijn dat ik dat er bij dacht omdat het goed in de scène paste. Toen ik even later het tasje met de watermeloen aan het stuur van mijn fiets hing, brak het hengsel, en bij het speeltuintje brak ook het andere hengsel, maar toen was ik al bijna thuis.
16 juli
Zondagochtend
15 juli
White musk
Gisteren was ik in een ruimte waar het naar een ex rook, waar dus iemand was die naar diegene rook en daarmee zelf een soort potentiële partner werd, en ik had niet de behoefte te bepalen wie het was of nog verder aan die ex te denken, niet omdat ik te moe was, wat ik wel was, maar omdat ik er gewoon geen behoefte aan had.
14 juli
Bomennieuws
De gemeente Amsterdam heeft alle bomen in die stad in kaart gebracht. Dat is leuk, voor mij, want nu weet ik dat er papierberken in mijn straat staan en winterlindes in de volgende. De kaart staat hier.
Wonen bij bomen is trouwens goed voor je gezondheid.
13 juli
Hup hup
1. In Sittard zeggen ze 'hai hai' bij het afscheid. Soms zeggen ze zelfs 'hai hai hoi'.
2. 'Hai hai' betekent 'hup hup' in het Roemeens.
3. Maandag sprak iemand Roemeens tegen mijn honden, wel met een accent. Olli leek te reageren, maar hij reageert op van alles.
4. Vanochtend vond hij een zak chips, open, en het duurde best lang voordat ik bij hem was.
5. In de tram wilde een Rus hem niet in de buurt hebben, hij wapperde met zijn armen. 'Doe maar even normaal, vriend,' zei ik. 'What?' vroeg hij. If you touch him, I'll kill you, dacht ik. Daarna dacht ik: dat doe ik echt. Ik zei niets en hield Olli bij hem weg.
6. Doris heeft een vriendje op de hondencursus. Als ze hem ziet, begint ze te stralen en hij ook. Gisteren deed ik net alsof ik haar per ongeluk losliet zodat ze even met hem kon spelen. Ze sprong ook door een hoepel en rolde op commando om.
7. We zijn toe aan vakantie. Ik tenminste wel. Ik ben in 2002 voor het laatst op vakantie geweest.
8. Ik weet niet of ik het kan, vakantie. Maar dat zien we wel.
12 juli
Vertalingen
Dierentalen en Het vogelhuis zullen verschijnen in het Duits, Engels, Frans en Arabisch - bij verschillende uitgevers, meer informatie daarover tzt.
11 juli
Optredens
Vrijdagavond geef ik een inleiding bij drie korte films over communicatie met niet-menselijke dieren in het Cure Park, een kunstfestival in het Amsterdamse Bos. Zaterdag geef ik een lezing over Dierentalen op het Wildeburg festival.
10 juli
Geschiedenis
9 juli
Terug
1. Doris werd opgejaagd door een hond en rende het park uit. Ze had dat een keer eerder gedaan en rende toen naar het huis van L, waar Olli was. Dat was op een zondagochtend. Het was nu vrijdagochtend, spitsuur. Ik rende achter haar aan, riep haar naam, en ze boog af toen ze over het bruggetje was, zodat ze op het fietspad aan de overkant van het water terecht kwam. Ik rende met haar mee, bleef haar roepen, en ze bleef kijken. Onderweg veranderde haar gedachte van 'weg' naar 'bij het bruggetje komen we bij elkaar' en toen we bij het bruggetje waren stak ze over. Ze ging netjes zitten zodat ik haar kon aanlijnen.
2. Olli glipte onder een hek door. We begrepen niet hoe, want hij paste er niet onderdoor en kon dus ook niet terug. Brokjes hielpen niet, en die waren op een bepaald moment ook op. Ik wist hem op zijn zij te krijgen en trok hem als een schaap aan zijn voetjes onder het hek door. Hij schudde zich even goed uit. Mijn arm was gespikkeld van de brandnetels.
3. Toen we net een halfuurtje in Schiedam waren kreeg ik een bericht van de buurman: de honden blaften al de hele tijd. We hadden een bezoekhond, die ernstig ontdaan was; Doris deed met haar mee. Ik moest dus terug naar huis. Onderweg werkte ik heel geconcentreerd, dat wel, en ik heb Olli later die middag onder de douche gedaan want hij had in een lijk liggen rollen.
8 juli
Opnieuw beginnen
Ik vond deze cactus met gele bladeren alweer bijna een jaar geleden. Hij stond in een pot te verleppen, tot ik hem een paar weken geleden in de tuin zette. Net zag ik dat hij nog leeft, en groeit.
7 juli
Het gedreun en het geroezemoes
Je kunt ook een mooi plekje zoeken - aan het water, in een park, bij een veld met wilde bloemen - en daar een tijdje blijven en kijken.
6 juli
Stil staan
Vanmiddag stond ik een paar uur stil op de Dam om aandacht te vragen voor de wrede stierenrennen in Pamplona - en stierenvechten in het algemeen (klik hier voor informatie). Er werden veel selfies gemaakt. Blijkbaar is dat de eerste reactie van de toerist, of de mens, geworden: er gebeurt iets - foto. Ook kwam er een levend standbeeld voor ons staan, we stonden in een driehoek en hij ging op kop. Nadat hem werd verteld dat het niet de bedoeling was, ging hij aan de zijkant staan, er lekker dicht naast. Hij beeldde de dood uit, met een masker en een zeis. Verder hadden niet alle deelnemers begrepen dat een stilteprotest ook niet kletsen betekent. Maar toch was het mooi, en stilstaan in de hitte is een vorm van meditatie. Hoon kaatst af op aandacht en stilte, en zelfs een clubje jonge pubers dat ons belachelijk maakte zette uiteindelijk (uit eigen beweging) een handtekening.
5 juli
De kleine revolutie
Ik wil al een tijdje geen troep meer kopen, alleen nog tweedehands en duurzaam, en kwam op zoek naar zomergympen online deze winkel tegen: Vesica Piscis. Ik heb een paar rode gympjes besteld, en vind het een inspirerend initiatief. Doe er je voordeel mee (ik heb ze nog niet dus kan nog niet zeggen of het fijne schoenen zijn).
4 juli
Weg
Vandaag is Putih een jaar dood. Zondag vroeg iemand me na afloop van mijn lezing of er wel eens onderzoek was gedaan naar of de zielen van overleden huisdieren terugkeren naar de mensen bij wie ze horen. Dat onderzoek is er niet, en de ziel is natuurlijk een idee, maar degenen van wie we houden blijven wel deel van het weefsel dat ons leven is, en het weefsel dat we zelf zijn. Dat maakt het missen niet minder, het fysiek gescheiden zijn (en de wetenschap dat te blijven). Als hij er maar was, dan kwam het goed. In de film Heart of a Dog vertelt Laurie Anderson dat haar Boeddhistische leraar zegt dat ze iedere keer dat ze huilt in plaats daarvan iets goeds moet doen voor een ander, dat mag ook geld geven zijn. Na Putihs dood ben ik vrijwilliger geworden bij de Stichting Amsterdamse Zwerfkatten. Niet omdat ik tegen huilen ben, maar wel ter ere van het zachte mannetje, en voor de andere poezen natuurlijk. We bestaan allemaal echt, hoe kort we er ook zijn, en we kunnen elkaar helpen.
3 juli
Olli ging op reis
2 juli
Limburgse avonturen
We waren in Sittard. Ik was uitgenodigd om een lezing te geven in Museum De Domijnen, waar momenteel de tentoonstelling Ben ik een dier? te zien is. We verbleven in familiehotel De prins, waar de tijd tot stilstand gekomen is in 1991 en het nog mogelijk is om via de receptie faxen te versturen (à 4 euro per velletje).
Links de kamer, rechts een van de vele prints met gezichten en namen van mij onbekende mannen die de muren van het hotel opsierden
We waren van plan te fietsen in de omgeving; omdat het regende gingen we eerst de stad in. Daar vonden we een winkel met tweedehands kleding waar ik voor €27,50 drie outfits vond (broeken plus bloesjes). Toen we naar buiten kwamen regende het nog steeds, en dus gingen we maar gewoon. Het werd droog en was heel mooi, maar daar heb ik geen foto's van. Wel van deze woordgrappen:
Links de Sittadel, rechts Wollstreet
We gingen ook nog naar de film en hoewel het eigenlijk niet de bedoeling was mochten we zondagochtend koffie meenemen naar de kamer. Verder was het publiek aardig, reden de treinen op tijd, en was er zondags veel gesloten.
1 juli
Mannenpuzzels
En als je uitgeput bent van het denken met je spierballen kun je lekker genderspecifiek tot rust komen met Droom even helemaal weg!
30 juni
Bloemtrouw
Gisteren las ik over bloemtrouw, het verschijnsel dat bijen en andere dieren de hele dag trouw blijven aan de eerste bloemensoort die ze die dag bezoeken (dat is nodig voor een succesvolle bevruchting). Onderzoekers denken dat bloem en bij dat met elkaar afspreken; hoe weten we nog niet.
29 juni
Mogelijke indelingen
Mensen die koffie drinken in de snackbar en mensen die dat thuis doen.
Mensen die niet begrijpen hoe de kranen op toiletten van verschillende musea werken ('het is altijd overal anders') en mensen die dat direct zien en er niet eens over nadenken.
Mensen die het fietspad filmen in het park en mensen die dat niet doen.
Mensen omgekeerd zuchten (mensen die steeds 'hm' zeggen) en mensen die gewoon zuchten of niet zuchten.
Mensen die zoveel superlatieven gebruiken dat die niks meer waard zijn, mensen die ze nooit gebruiken en mensen die ze gebruiken wanneer ze van toepassing zijn.
Mensen die steeds maar switchen van 'beste' naar 'hoi' en terug en mensen die gewoon beginnen met 'beste' en dan overschakelen naar een informele begroeting.
Mensen die verse groentesap kopen in de supermarkt (mensen die zelf groentesap maken, mensen die foto's van groentesap op social media plaatsen) en mensen die hooguit appelsap kopen.
Mensen die 'carpe diem' zeggen en mensen die het alleen af en toe denken.
Mensen die een gesprek beginnen maar eigenlijk helemaal niet met je willen praten en mensen die om een praatje verlegen zitten. Mensen die je gewoon negeren, mensen die je vriendelijk toelachen.
Mensen die vroeg naar bed gaan en mensen die pas tegen het ochtendgloren gaan slapen.
28 juni
De logeerhond doet een dutje
27 juni
Bommetje
In het Amstelkanaal werd een eend aangevallen door twee meerkoeten. Een andere eend, ook een vrouwtje, kwam haar te hulp door van de kade op de woestste meerkoet te springen (bommetje). Eend 1 zwom snel achter een woonboot, eend 2 kreeg een paar klappen maar kon toch vlot eend 1 achterna zwemmen.
26 juni
Jarig
Tante Yvonne 68!
25 juni
Spreken
Gisteren zag ik I am not your negro, een documentaire gebaseerd op een onvoltooide tekst van James Baldwin, over ras in Amerika, en de dood van Medgar Evers, Malcom X en Martin Luther King. Baldwin is een heel ontroerende (en scherpe) man, die het vermogen heeft tot je te spreken (hij is lang dood, maar archiefmateriaal laat hem aan het woord) - hij sprak althans tot mij. Dat is zeldzaam, zo direct aangesproken worden. De film laat goed zien hoe geweld werkt, en doorwerkt door de geschiedenis (en het grote, grote onrecht dat mensen toen en nu wordt aangedaan). Het blijft doordat Baldwin zo'n goede schrijver is ook poëtisch. Verder denk ik steeds aan Malcolm X' woorden, dat je niet alleen recht hebt op vrijheid, maar ook een plicht tot vrijheid (zoals de dierenbeweging allang weet is niemand vrij tot we allemaal vrij zijn). Verandering begint bij bewustwording. Ga allemaal maar kijken, hij draait vast nog wel een tijdje.
24 juni
Plant op de vijftiende verdieping
23 juni
Antropoceen
In de Vrij Nederland van deze maand wordt een aantal filosofen gevraagd welke filosofen door millenials gelezen moeten worden. Ik raad Donna Haraway aan (Marx en Arendt worden gelukkig ook genoemd; Foucault en Derrida ontbreken jammer genoeg).
22 juni
Vooraankondiging
In september verschijnt het boek De soldaat was een dolfijn. Over politieke dieren bij Uitgeverij Cossee - een nonfictie-boek over dierenpolitiek, op basis van mijn proefschrift.
21 juni
De langste dag
De grootste zorg, de kleinste hoop, de diepste gedachte, de beste bakker, het kortste eind, de meeste mensen, de laatste strohalm en de nieuwste trend bleven nog even wakker, tot het donker werd.
20 juni
Voor onze Gerard
19 juni
Het geheim
Naast me in de trein leest een vrouw een boek met de titel 'Het geheim van echt gelukkig zijn'.
18 juni
Onderweg naar Amen om voor te lezen in een schaapskooi
17 juni
Residu
Eergisteren schreef E. me over een vriendin van haar, die ik ook een paar keer heb ontmoet - iemand die kleur de wereld in brengt, van mijn leeftijd, met honden. Ze was thuisgekomen na drie weken ziekenhuis, ze gaven haar nog weken, misschien maanden, maar ze was optimistisch en haar moeder zocht naar alternatieve behandelingen. Gisteren schreef ik haar een paar ansichtkaarten, met afbeeldingen van de honden, over de honden - wat schrijf je aan iemand die doodgaat? Ik hoorde dat je ziek bent - woorden helpen niet, maar ik wilde je toch schrijven. Dit is Olli, hij komt uit Roemenië, enzovoort; dit is Pika, zij redde mij. Hun levens wikkelen zich om de mijne, zoals alle levens zich om elkaar wikkelen, afdrukken achterlaten - we veranderen elkaars koers. Soms is troost wat we achterlaten in anderen. Ik deed de envelop voor zes uur op de post, waarschijnlijk met te veel postzegels.
Vandaag schreef E. weer, om te zeggen dat Phoebe gisteravond gestorven is. Ik zat in de trein, onderweg naar een optreden. Buiten trok weelderig groen langs, kleine pony's, een haas, een fazant, een ooievaar op een vers gemaaid weiland. Een kalfje, een viaduct. Het zou nog een paar uur licht zijn, dan zou de avond vallen - de dagdieren zouden gaan slapen terwijl de nachtdieren aan de slag gaan. Na die avond zou de ochtend weer aanbreken, en zo zou het verder gaan, van dag naar nacht naar dag, helemaal door tot aan het einde.
16 juni
Optimisme
Iemand mailt me de praktische details van een lezing. Het bericht eindigt met de opwekkende woorden: 'Ik verwacht overigens niet dat het druk wordt die middag.'
15 juni
Nieuws uit de natuur
In de Mauvestraat deed een vuilnisman vanochtend een papegaai na.
Raven herkennen mensen die ze bedriegen (wisten we al, maar is weer eens bewezen).
Vrouwtjeswapiti's leren in de loop van hun leven jagers steeds beter te vermijden.
14 juni
Ondertussen op een kantoor in Osdorp
13 juni
De denker
12 juni
Een groot raam
Vannacht droomde ik over Putih. Dromen over de doden zijn de enige die me de dag in volgen. We waren in een huis dat tegelijk een bergdorp was, met treinrails over hellingen en naaldbomen, en in de laatste kamer (met een groot zwartbetralied raam, een houten tafel en twee stoelen) kwam hij ineens binnen. Hij sprong op schoot, hij was heel blij om me te zien, en om L te zien, en van de emotie werd ik wakker. Ik was niet verdrietig, het was meer dat er iets heel belangrijks gebeurde, iets dat de droom niet meer kon dragen.
11 juni
Uitkiezen en uitgekozen worden
Het is altijd de liefde die jou kiest, niet jouw keuze voor iemand - zoals je volgt waar je door getroffen wordt, en niet wat je denkt te willen. Zoals dat wat je maakt jou benadert (langzaam maar zeker, of als paardebloempluisje dat ineens van buiten in je hoofd zit), nooit verzonnen zou kunnen worden. Je kunt wel kiezen, je leert steeds beter kiezen (of praktischer: dit is ook een verlies). Maar het is nooit alleen aan jou, en tegelijk is het altijd helemaal aan jou. Om het met alles te doen, bedoel ik, met alles dat je hebt.
10 juni
Kunst in Kassel: de hoogtepunten
Ik kan alleen maar zeggen: ga het zelf zien.
9 juni
8 juni
Kassel
Van kijken ga je beter kijken (schors als materiaal, en huid, hoe de hemel de grond raakt en de kleur van je haar). We zagen poëtische jungletekeningen van Abel Rodríguez, onweersbehang van Beatriz González en mooie films van Rosalind Nashashibi (over Vivian Suter), Kvay Samnang (een sjamanistische metamorfosisperformance), Angela Melitopoulos (vluchtelingen, taal, Griekenland, activisme), Naeem Mohaiemen (over politieke bevrijdingsstrijd en het opnieuw vertellen van de geschiedenis). We zagen nog veel meer - een gouden veld na door het bos de berg op gerend te zijn, meer winkels met orthopedisch schoeisel dan waar dan ook (sowieso veel voor het lichaam: pedicure, nagelstudio's, massage, kappers), pizzeria's waren er ook in overvloed. We verbleven in een heel oud huis, om de hoek stonden stenen geitjes bij een fontein die in de goot wegliep, pal naast de biergarten.
7 juni
This here now
6 juni
De dag als weg, de weg als dag
Met een vertrek, een aankomst, uitzicht, proviand, afscheid van een hond (dat fysiek blijft hangen, de afwezigheid fluctueert in nabijheid), stroken klaprozen, een liedje dat op een begrafenis gespeeld werd, een vervallen douanepost, gele velden, ludiek bedoelde souvenirs, kletsgrage burgers, afgebakende gedachten (dichtbij het hier en nu: eten, linksaf, stoplicht), kartonnen dozen zonder inhoud, lantaarnpalen omgroeid door klimop, relatief weinig melancholie, bergen in de verte, bergen dichterbij.
5 juni
Remember when you were so soft
4 juni
Reigers
Ik ben de enige hardloper. Dat is me jaren niet overkomen; in Amsterdam loopt men waar je dan ook kan lopen in colonne - langs de Amstel, door de parken. Het IJsselmeerpark is ondanks zonnig buitenweer rustig - een picknickende familie, wat losse vrienden, een vader met een kind, een paar ouderwetse misfits (zeventiger jarenkleding, niet-ironische snor). Het is etenstijd, misschien is iedereen naar huis. Misschien waren ze er niet. Richting het Houten Hoofd zit een groep alcoholisten met muziek en een pitbull; ze zwaaien naar me als ik langskom. Misschien ben ik de eerste hardloper die ze zien. Het water geeft ruimte, het is niet te betreden, maar er is een verte. Ik zou kunnen zwemmen. Ik kan de dingen niet meer zo vanzelfsprekend zien als vroeger, maar vraag me ook af of die gedachte een vertekening is van vroeger, of ik ooit iets vanzelfsprekend zag. Het is mooi hier, wil ik maar zeggen, licht en groen en ruim. Op het kleine pad tussen de bomen door hoor ik reigers schreeuwen, ik zie ze niet, en als ik stil sta om beter te kijken, vliegen ze weg.
3 juni
Sinds ik deze stoelen bij het vuilnis vond, voel ik me als ik naar buiten kijk een ouder echtpaar
2 juni
Het tegenovergestelde van een einde is niet een begin maar een niet-einde, het gewoon maar doorgaan.
1 juni
Het draaien van de dag
Vanochtend werd ik wakker en kon ik iemands hand pakken en weer in slaap vallen. Ik stond in de file en liep tussen bomen en het was zonniger dan gedacht en ik nam de zon op mijn huid mee naar binnen.
Vanmiddag vlogen er zwaluwen voor het raam langs, kleine vlugge boodschappers met berichten uit een andere wereld dan de mijne. Ik bleek veel verder te zijn met het schrijven van een nieuw boek dan ik dacht, ik lag in de tuin in de stoel die ik bij het vuilnis vond en ik schreef en ik las twee boeken uit.
Vanavond zag ik het gezicht van mijn moeder in mijn gezicht. De gasten van mijn buurvrouw luisterden naar muziek die ik mooi vond en ik vroeg ze niet wie het was, ik luisterde alleen - de tuindeur open, kom maar, stad.
31 mei
Ghost tree
30 mei
Rozenplantje
Ooit had ik een rozenplantje dat het heel goed deed. Ik gaf het cadeau aan iemand die ik toen veel zag, en daarna helemaal niet meer. We zagen elkaar laatst en besloten elkaar niet te zien. Het was omdat het plantje dan in een tuin kon staan, maar ik heb er altijd spijt van gehad, soms nog. Zo gaf ik vroeger geliefden vaak mijn mooiste truien. Het is natuurlijk goed om alles weg te geven en niets over te houden, het punt is alleen dat je nooit weet of je dingen aan de goede geeft. Maar misschien is er niet zoiets als goed of minder goed in het weggeven, omdat nooit vaststaat hoe dingen terecht komen.
29 mei
Omkijken
Langs je jongere zelf fietsen, niet omkijken om te zien of je het echt bent, bedenken wat je zou willen zeggen, en waarom dat niet uit zou maken.
28 mei
Beschrijving van een ervaring
Het is een oud gevoel, dat er voor mij al was en na mij dus waarschijnlijk ook nog zal zijn - vaalbruin, heuvelachtig, meanderend, niet iets dat uit mij komt maar iets waar ik in verzeild raak, van tijd tot tijd, waar ik maar niet aan kan wennen.
27 mei
De apenmaffia
Bij de Uluwatu tempel in Indonesië stelen makaken spulletjes van toeristen die ze terugverkopen voor snacks.
26 mei
Hoorns tuinorkest
25 mei
Hemelvaartsdag
We reden met de auto naar Hoorn, de honden achterin, ik heb de laatste jaren weinig gereden en moet weer oefenen, het is een ander soort beweging dan rennen of lopen, een ander soort vrijheid.
Later liepen we een rondje, mijn moeder met Olli over de Vest, Doris en ik naar het IJsselmeer - meer oefenen, mijn moeder vertelde dat ze op een bankje hadden gezeten. Licht viel tussen bladeren en bomen, stenen en steigers, licht is net zo iets als tijd, aanwezig en niet vast te houden.
Toen wij later in de tuin zaten, probeerde Olli het rek met fruit en groente omver te gooien (ik denk dat hij op de appels uit was, of de tomaten). We dachten dat het mijn vader was, luid in de keuken bezig. Later speelden de honden buiten op het kleed. In de bloemen zoemden bijen. Eerder vloog er steeds een helicopter over. Mijn moeder had er last van tot ze wist dat het was om geld in te zamelen voor een inloophuis voor mensen met kanker. Het verleden kwam ook steeds langs, in de vorm van mensen die ze tegen waren gekomen en foto's en gewoon, door alles wat in het huis en in de spullen besloten ligt.
