27 november
Boos
Het wolvenessay uit De Groene is nu ook online te lezen.
26 november
Het veld en de bomen
25 november
Rondetafelgesprek
Gisteren was ik in de Tweede Kamer voor een rondetafelgesprek over de jacht (klik hier voor meer informatie en de standpunten van de verschillende genodigden, we hebben allemaal een position paper opgestuurd). Het was een enerverende ervaring, onder andere omdat ik me nog steeds niet helemaal goed voel. Maar ook omdat het lijkt alsof zo’n gesprek over mensenbelangen gaat, en de dieren alleen als aantallen, als soort, of in de context van beheer aan bod komen. Ganzen kwamen er het slechtst af, die werden alleen als plaag afgeschilderd. Ik had niet verwacht dat de commissieleden het gesprek zouden gebruiken om de beeldvorming te beïnvloeden – ik dacht dat het een echt gesprek was, om informatie te delen en een beter beeld te krijgen van de situatie. In de filosofie stel je altijd als eerste een vraag aan degene met wie je het niet eens bent, omdat je op die manier dichter bij de waarheid kunt komen, of desnoods uit irritatie. Maar hier stelden commissieleden vooral vragen aan degenen met wie ze het al eens waren, om die zoveel mogelijk spreektijd te geven en de toon van het gesprek te zetten. Alsof herhaling iets waar maakt. Daardoor raakte het gesprek uit het lood. Toch vond ik het ook interessant en goed om met elkaar aan tafel te zitten, ik denk dat er geen andere manier is.
24 november
Vandaag in De Groene Amsterdammer
De wolf. (Het is een aanpassing van mijn Blamanlezing dus jullie kennen hem misschien al; maar de meeste mensen niet. De boekjes van de Blamanlezing zijn trouwens nog te bestellen via de site van de Woordnacht.)
23 november
De haan
Ongeveer twee weken geleden zagen Doris en ik tijdens onze wandeling een haan aan het einde van het woonwijkje. Ik dacht even: hopelijk is hij niet gedumpt. Maar er zijn daar wat tuinen met kippen, dus ik ging ervan uit dat hij was afgedwaald. Op mijn fietsrondje kwam ik vorige week langs een parkeerplaats, niet ver van het woonwijkje, en daar scharrelde hij rond. Zondag zag ik hem weer en ik belde de dierenambulance, die hem niet kon vangen. Maandag belde ik S, die kippen redt en opvangt. Hanen worden veel gedumpt en er is onvoldoende plek voor ze. Er zijn ook te weinig organisaties die zich om ze bekommeren - ik wilde het eigenlijk niet zelf doen omdat ik me nog niet goed voel maar als er niemand anders is dan moet het wel. Toevallig had S. een adres dat op zoek was naar een haan. Ik appte haar de foto bij dit stukje. S. vertelde me hoe ik hem die avond kon vangen, als het niet zou lukken kon iemand me dinsdag helpen. Het lukte niet – hij zat te hoog in de boom, wel op een prachtige plek, veilig en beschut, verstopt tussen bladeren. Dinsdagochtend kwam K. uit Goeree-Overflakkee om te helpen hem te vangen. Ze had hekjes mee en een bench. Hij was een beetje achterdochtig maar uiteindelijk liep hij het eten achterna de bench in. In een kattenmandje bracht ik hem naar S., het was fijn om samen in de auto te zitten, en vandaag gaat hij naar zijn nieuwe huis. Vaak gaat het mis, met zieke, gewonde en gedumpte dieren, maar deze haan gaat het geluk tegemoet, samen met zes vriendinnen die allemaal gered zijn uit de eierindustrie.
23 november
22 november
Misverstanden over veganisme
Mensen denken vaak dat ik het leuk vind om over de andere dieren te schrijven. Dat is niet zo. Ik voel het als een plicht. Ik vind het wel leuk om met wezens van een andere soort om te gaan trouwens, daar leer ik van en ze hebben vaak niet de hindernissen in zich die bij mensen het contact belemmeren. Maar schrijven doe ik omdat anderen het niet doen. 'Dieren' is ook helemaal geen filosofisch onderwerp. Misschien op een heel basaal ethisch niveau, waarop je kunt signaleren dat de andere dieren extreem geweld te verduren hebben en dat mensen daar blind voor zijn. Maar als je het over 'dieren' hebt dan neem je eigenlijk meteen soort te serieus. Soort is maar een factor die bepaalt welke sociale positie je hebt en welke kenmerken, net als gender. Het is voor mij zelf ook niet prettig om over dieren te schrijven, want het leidt direct tot stereotypering en niet serieus genomen worden. Aan de andere kant zijn er genoeg andere redenen om mij niet serieus te nemen. Ik vind het niet zo erg - als ik iets geleerd heb hiervan is het dan mensen ook diertjes zijn die ronddarren in hun eigen leefwereld. Dit gezegd hebbende gaat de column vandaag over veganisme, omdat we het daar meer over moeten hebben en ik mezelf ook niet in de spiegel kan aankijken als ik het niet doe. 'We' zijn de mensen, maar omdat het voor de NRC is ook een bepaald soort kritische lezers. Hier.
21 november
19 november
Pech
Vanwege de corona hebben Doris en ik nog niet naar Den Helder kunnen reizen, maar Gijsje, Miemel en Wiske bewaken het fort/Pompgemaal. Updates zijn te vinden op de site van het Meersoortig Collectief.
18 november
Jullie kennen het al
Maar vanavond is echt een avond voor The Red Hand Files.
17 november
9 jaar in Nederland
Negen jaar geleden kwam Olli Meijer aan op Schiphol, bang en stinkend, we hielden meteen van elkaar. Hij is nu ongeveer veertien, en het afgelopen jaar was zwaar omdat hij veel medische klachten had, maar nu gaat het boven verwachting goed. Hij hoort en ziet slecht en veel van zijn vroegere activiteiten, zoals het graven van kuilen, rennen en spelen met andere honden, en badderen in het meer, zijn niet meer mogelijk, maar brokjes zoeken in de tuin gaat goed, en in de kamer heeft hij allemaal manden om lekkere dutjes in te doen. En de bank natuurlijk. Op de foto ligt hij naast Doris, mijn andere grote vriend in coronatijden. Op naar de tien jaar.
17 november
Probleem
Bij toeval kwam ik terecht bij 'Het probleem van de hedendaagse democratie', een tekst van de Grieks-Franse filosoof Cornelius Castoriadis uit 1989, waarin hij de crisis van de democratie, de invloed van kapitalisme en milieuproblematiek (wat wij nu klimaat noemen) met elkaar verbindt, en hoewel er wat dingen instaan die ik anders zou zeggen is het behoorlijk goed van toepassing op de situatie nu. Hier.
16 november
Voor Sonja
Na vijfentwintig jaar.
15 november
Voor wie ze nog niet heeft
Verwar het niet met afwezigheid en Misschien is een ander woord voor hoop liggen bij je boekhandel te wachten.
14 november
Muizen
Voor wie hem laatst miste: hier is mijn muizenartikel in Humanimalia nog eens.
13 november
Vandaag is je taak om het licht te vangen
13 november
Nichtmenschliche Aesthetik
Vrijdag en zaterdag nam ik deel aan een conferentie over niet-menselijke kunst in Münster (van of met planten, dieren, robots, schimmels, dat soort types), georganiseerd door Jessica Ullrich. Mijn lezing ging over wat kunst is, als we dat doordenken zonder uitsluiting van de andere dieren, en hoe kunst zich verhoudt tot de begrippen 'betekenis' en 'wereld'. Omdat ik nog steeds ziek ben van de corona gaf ik mijn lezing online. Het was echt een bijzondere bijeenkomst. Er is geen link naar de sprekers en abstracts, maar dit is de poster.
12 november
Attributen van de mens IV
de hondenriem
11 november
Attributen van de mens III
de vlag
10 november
Attributen van de mens II
de beha
9 november
Attributen van de mens I
de bladblazer
8 november
Wintertijd
Een nieuwe column, over de tijd.
7 november
Klimaat
Gelukkig hebben ze genoeg mannen uitgenodigd voor de klimaattop.
7 november
De graswezens liggen er nog
6 november
Cliché
Het klimaat is een cliché. De activist is een cliché. De man is een cliché. De vrouw is een cliché. Gender is een cliché. De natuur is een cliché. Vluchtelingen zijn een cliché. De politiek is een cliché. De liefde is een cliché. De kip is een cliché. De boer is een cliché. De burger is een cliché. De kunstenaar is een cliché. Nederland is een cliché. Je zorgen zijn een cliché. Je oplossingen zijn een cliché. Je huidskleur is een cliché. Het niet doen is een cliché. Het wel doen is een cliché. Het geweld is een cliché. Het cliché is geweld. Maar het is nooit waterdicht, in en achter elk woord zitten andere woorden te wachten.
6 november
De droomtijd
5 november
Of dit
Met je wortels in de aarde en de wind om je takken.
3 november
Spreekbeurten
Bibi Dumon Tak schreef een heel grappig, mooi en goed boek over dieren die spreekbeurten geven over andere dieren. Het heet Vandaag houd ik mijn spreekbeurt over de anaconda (die spreekbeurt is van de regenworm) en als je nog een cadeautje zoekt voor jezelf, een kind of iemand anders dan heb je dat nu gevonden.
1 november
Learning to see mice
Mijn muizenartikel is gepubliceerd, het staat in Humanimalia en dat is open access, dus iedereen kan het online lezen. Hier.
1 november
Koffietijd
Ik ben straks te gast bij Koffietijd, dus tune in en neem er een kopje koffie of thee bij.
31 oktober
Ook dit had je leven kunnen zijn
Op het water en straks weer in de lucht, met zijn allen.
30 oktober
Vanavond in De nieuwe liefde
Klik.
29 oktober
Voor wie het gemist heeft
Van de zomer nam ik twee plaatjes op, Zugunruhe en Muizenliedjes I.
28 oktober
Wie de wind vangt
27 oktober
Doneren
Mensen die het kunnen missen doneren hun energiecompensatie aan andere huishoudens of de voedselbank. Dat is mooi. Mocht je tot de doneermachtige groep behoren, denk dan ook eens aan dierenasielen, vogelopvangen, het koeienrusthuis of een ander goed doel dat te maken heeft met gestegen kosten.
26 oktober
Krakau in beelden
Niet in beeld: hoe schoon de stad is, hoe helder de luchten.
25 oktober
Krakau
1. Mind your step. Poolse jongeren, feestgangers, gezinnen, zakenmensen, enkelingen. Ik ben een enkeling. Smartphones houden de gedachten van reizigers onder controle – als ze hun apparaat wegleggen blijven daar resten van achter. Misschien zijn we nooit echt vrij maar je zou moeten streven vrij te zijn in gedachten. De Ethiopische taxichauffeur vertelde dat hij geschiedenis en rechten studeerde en vertaler is. Ik vroeg hem naar belangrijke Ethiopische schrijvers, en hij vertelde over een schrijver die vanwege zijn boeken door het regime werd vermoord – zo vrij is het denken. Het meisje naast me draagt een versleten legging. Er zit een gaatje in de naad bij haar billen. De feestgangers blijken Duits te zijn en niet Pools, de slapende Poolse jongeren zijn veranderd in wakkere Duitse. Tegen de ruit kruipt een lieveheersbeestje omhoog, ik zie alleen de zwarte buik, de zwarte pootjes.
2. In Krakau spreken de bomen over de herfst. Hun bladeren zijn geel, het licht uit de straatlantaarns is geel, de muren van het huis tegenover het hotel zijn geel. De gele pompoenen op de ontbijttafels clashen met de rode letters van het Ibislogo.
3. Tegen de verslaggever van de Poolse televisie vertelde ik dat dieren gemeenschappen vormen, met elkaar en met ons. Mensen gebruiken veel geweld – ze eten dieren, schieten ze dood – en dat moet anders. Voor die dieren, misschien ook voor onszelf. Een andere toekomst is mogelijk. Mijn festivalgids zei dat nog nooit iemand zoiets zei op de Poolse televisie. Ik ben in Krakau voor het Conrad Festival, het oudste literatuurfestival in Polen. Vier van mijn boeken zijn in het Pools vertaald – een jongen noemde de dierenboeken gamechangers hier in het publieke debat. Ze zijn echt blij dat ik er ben.
4. Bij de rivier woont een kauwtje met een hangende vleugel. Ik zag de kauw gisteren al, maar hij/zij/hen zat er vandaag weer. Mijn gids, Aleksandra, vertelde me na het televisieoptreden dat ze vogels opvangt. Ze heeft al twintigduizend duiven gered. Overdag is ze advocaat, daaromheen helpt ze de duiven, met een netwerk van vrijwilligers. Voor alle infectieziektes heeft ze een oplossing. Ik heb haar de locatie gestuurd en foto’s.
5. Aleksandra vertelde ook dat er hier een speciale belasting zit op veganistisch eten waardoor het vijf keer zo duur is als niet-vegan eten.
6. Ik zag de draak, de rivier, het kasteel, het marktplein en de Joodse wijk, Kazimierz. In het parkje bij het theater waar de optredens plaatsvonden speelden honden op het veld. Ik kom nog wel eens terug.
25 oktober
Column
Een nieuwe column, over het schrijven en de rol van de schrijver en boeken in de samenleving. Hier.
24 oktober
Krakau
22 oktober
Rups
Nou, lieve lezers, dat valt tegen: ik heb ondanks inentingen en een sportief bestaan al meer dan drie weken corona. Een deel van de klachten is verminderd, soms komt er weer een klacht bij, het is een grillig verloop. Al met al gaat het langzaam beter, maar mijn dagen zijn vertraagd. Ik kan weer een beetje werken, schrijven, en met de honden lopen, het duurt alleen lang. Ik las een paar dagen geleden wel dat vlinders nog herinneringen hebben aan de tijd waarin ze rups waren. Dat is een mooie gedachte.
13 oktober
Kraanmachinist vindt miljarden jaren oude reuzenkei in Nooitgedacht
Alles aan dit bericht is mooi.
12 oktober
Oor
11 oktober
Laten kijken of zien
De column van vandaag gaat over de vergeten fotograaf Dora Kallmus, en wat ze ons laat zien.
10 oktober
Vandaag
8 oktober
Nieuwe gebruiken voor de meersoortige gemeenschap
Voor de website On things and thinking: design and nature schreef ik een stuk over nieuwe gebruiken voor de meersoortige gemeenschap. Lees het hier (er is ook een Engelstalige versie).
6 oktober
Zelfportret met corona
3 oktober
Aantekeningen
Het mooie concert van gisteravond is hier terug te luisteren. Hopelijk komt er een keer een reprise en kan ik er dan bij zijn.
2 oktober
Roodmuis
2 oktober
De vogels weten dat het zondag is.
1 oktober
Aantekeningen bij een wereld die verdwijnt
Omdat ik corona heb kan ik helaas niet bij de voorstelling zijn in De Doelen morgen. Mijn tekst zal door iemand anders worden voorgelezen. Het programma is overigens live te beluisteren op Radio 4, voor wie er net als ik niet bij kan zijn.
30 september
Joan Jonas
Ik dacht aan Joan Jonas, en zag dat er een tentoonstelling van haar werk in het Haus der Kunst in München is. Dus mocht je in de buurt zijn, dan weet je dat.
29 september
Nest
27 september
Toekomstpolitiek
Hier, een nieuwe column.
23 september
Bij de herfstequinox
Vroeger zaten alle dagen aan elkaar vast en alle nachten. Twee helften, een donker, een licht. Ze bewogen niet, want waarom zouden ze. Maar een van beiden zei iets wat verkeerd viel bij de ander – de dagen zeggen dat het de nachten waren, de nachten de dagen – en sindsdien jagen ze de aarde over. De dag achter de nacht aan, de nacht achter de dag.
22 september
Zelf
20 september
Dingen
Maandag is het symposium over de rechtspositie van het dier op de UvA, mocht je willen komen, er zijn nog een paar plekken beschikbaar. Zie hier. En vrijdag geef ik online de Brookslezing van de New York University. Die is geloof ik ook openbaar, zie hier.
19 september
Spreeuw
Ik vond een spreeuwtje zonder staart. Het dier was meer stem dan vogel, toen ik haar of hem in mijn handen had protesteerde hij of zij zo luid dat ik B. belde om te vragen of ik de spreeuw wel moest meenemen, terwijl ik het zelf al had gezien. Omdat ik toch naar de dierenarts moest met Roodmuis zat ik later in de auto met drie muizen en een spreeuw, het begin van een sprookje.
18 september
Beelden
In Segovia waren de winkelstraten druk, maar daaromheen was het leeg en stil. Ook in de drukte waren er de stille stenen getuigen.
18 september
Cirkels
Het is een onbarmhartig landschap, zei Manon Uphoff, die hier ook is, maar wel mooi. En soms is het poëtisch, zoals de stenencirkels hieronder laten zien.
17 september
Over spreken in verschillende talen
Ik ben momenteel in Segovia voor het Hay festival. Segovia is in de buurt van Madrid in de bergen. Dierentalen is hier net verschenen en meteen al herdrukt, voordat ik naar het festival ging had ik een aantal interviews in Madrid met journalisten van Spaanse kranten bij de uitgever. Dit soort reizen – net als die naar Manchester vorige week trouwens – zijn een stroom waar je je naar moet voegen, elk wakker uur is gevuld. Veel is hier onduidelijk en mensen spreken zelden Engels, maar het Spaans is best goed te verstaan en uiteindelijk ben ik steeds terechtgekomen waar ik moest zijn. In de losse uurtjes tussendoor heb ik rondgelopen, om de kathedraal en het kasteel, en ik heb een wandeling gemaakt over de Joodse begraafplaats net buiten de stad. Vanaf de heuvel kun je heel ver uitkijken over de vallei. Er wonen hier vogels van wie ik de namen niet ken en ook veel duiven, die gebruiken de gaten in de oude stadsmuren als woning. Het mos en de planten trouwens ook. En nu moet ik weer aan de slag.
16 september
Segovia
16 september
Stilte
Verwar het niet krijgt mooie recensies, o.a. in de NRC, Dagblad van het Noorden en Filosofie Magazine.
15 september
Wisselen
Doris en ik volgden weer een cursus bij de hondenschool. Tijdens de laatste les gisteren moesten de mensen het hondenparcours lopen. In de hoepels gaan staan, over de wip, onder de hoepels door, de voetbal in het doel krijgen. Doris vond het geweldig en bleef heel dicht naast me, we renden samen door de hoepels. Het is sowieso een goed idee om soms van positie te wisselen met je dier, dan krijg je wat meer zicht op hun perspectief.
13 september
Dora Kallmus
Gisteren hoorde ik op de conferentie over Dora Kallmus (1881-1963), een Weense fotograaf die mode en beroemdheden fotografeerde. Na de Tweede Wereldoorlog, waarin haar zus en andere familie en vrienden werden vermoord, gooide ze het roer om. Ze maakte eerst een tijdje foto's van mensen in vluchtelingenkampen en daarna begon ze dieren in slachthuizen in Parijs te fotograferen. Dat laatste deed ze tot ze door een ongeluk in 1958 niet meer kon werken. Je kunt hier een aantal van haar foto's bekijken.
13 september
Bij de dood van een muis
Er staat weer een nieuwe column in de NRC.
12 september
Animal domination
Vandaag en morgen zit ik digitaal in een conferentie in Luik over overheersing. Zie hier.
11 september
Augustus/september
10 september
Meer conferentienieuws
Eind januari organiseren Emelia Quinn en ik een conferentie over kritische misantropie. Hier is de cfp, in het Engels.
Critical Misanthropy Conference
25th, 26th, and 27th January 2023 University of Amsterdam, Netherlands
Organisers: Eva Meijer and Emelia Quinn
Our world, as many worlds before it, is disappearing. The current climate crisis, loss of biodiversity, rise of populism, and failures of neoliberalism are forcing humans to reinvent themselves and to reconfigure relations with the natural world. In a seemingly inescapable system of violence perpetuated by humanity, we might question whether there is any hope left for the human species. This conference seeks to address the following questions: How do we think ourselves as human whilst grappling with issues of our complicity and culpability in systems of oppression? How can, and how should, humans reinvent themselves and reconfigure relations with the natural world? How do we come to terms with our responsibility for widespread devastation, a responsibility owed to ecosystems and animals as well as to those humans living in precarious environments? What role can and should other animals play in this process, and what does this mean for understandings of ‘animality’? And finally, how have writers, artists, performers, literary scholars, historians, and philosophers approached these questions?
Over the course of three days, we will explore misanthropy through an interdisciplinary program of events including academic panels, workshops, and creative performances.
Confirmed keynote speakers include Claire Jean Kim (UC Irvine), Robert McKay (Sheffield), and Andrew Gibson (Royal Holloway).
We invite artists, writers, activists, and scholars together to address the subject of critical misanthropy and conceptions of the human in the age of what others have aptly termed as “the misanthropocene.”
We invite abstracts on the following and related themes:
- Literary and cultural histories of misanthropy
- Philosophical insights on misanthropy (e.g. nihilism and pessimism) - Environmental debt and reparative environmental history
- The posthuman and posthumanity
- Literature and climate change
- Black critical thought and refashionings of “the human”
- Veganism and misanthropy
- Anti-natalist movements
- Hope and utopianism
- Interspecies kinships and humanimal communities
- Eco-terrorism
- Animal rights and modes of animal activism
- Ecofeminism and the rehabilitation of love, care, and compassion
To submit a paper, please send an abstract of no more than 250 words and a short biography to criticalmisanthropy@gmail.com before November 1st 2022.
We also invite proposals for performances and exhibitions that might include dance, theatre, or performance art. To propose a creative engagement with misanthropy please send a description of the proposed event, a proposed budget, and a list of requirements (e.g. venue and technology needs). We would appreciate submissions for creative performances before the end of September 2022 but will consider all proposals sent before November 1st 2022.
9 september
Manchester in zelfportretten
8 september
Manchester in rood-wit
7 september
De muizen in Manchester
Vandaag is de eerste dag van MANCEPT, een grote politieke filosofie conferentie in Manchester. Samen met Angie Pepper en Josh Milburn organiseer ik daar al vier jaar een panel over dieren. De eerste keer was het live, daarna was het twee keer online. Nu is het dus weer live. Iemand vroeg me laatst wat een conferentie is. Dat is een samenkomst van mensen die hun onderzoek presenteren rondom een bepaald thema (ofwel interdisciplinair, ofwel binnen een discipline, zoals filosofie) of algemeen in een bepaald vakgebied (jaarlijks is er in Nederland bijvoorbeeld een conferentie voor alle academische filosofen). Mensen presenteren hun onderzoek, de rest stelt vragen. Omdat je in hetzelfde veld werkt, kunnen mensen over het algemeen ook goede vragen stellen en het goed met elkaar oneens zijn – zeker in de filosofie betekent dat dit soort discussies het een zekere mate van abstractie krijgen. Conferenties zijn leerzaam, inhoudelijk maar ook omdat je een goed overzicht krijgt van de vragen die op dit moment spelen. Er zijn altijd overkoepelende trends zichtbaar, mensen op verschillende plekken ter wereld blijken zich in dezelfde richting te bewegen. Vandaag praat ik trouwens over de muizen, als een voorbeeld van anders samenleven met dieren als een manier om ze anders te leren zien. Meer informatie over ons panel vind je hier.
6 september
Atopos
Gabber en klarinet, waarom niet, een geslaagde nieuwe video van Björk.
5 september
Nieuwe muziek
Voor wie de afgelopen tijd op vakantie was: ik heb in de zomer eindelijk de muizenliedjes opgenomen, hier, en een ander plaatje, Zugunruhe, met oudere liedjes, hier.
4 september
4 september
Brieven
Ik las Wittgensteins correspondentie met zijn familie en ben ineens erg geïnteresseerd in al zijn brieven. Een deel is online te vinden. Via de Wittgenstein Initiative website bijvoorbeeld. Daar kwam ik op een pagina over de correspondentie met zijn laatste geliefde, Ben Richards. Hier. Ontroerend, maar ook echt privé - ik denk dat het uitpluizen van iemands leven op die manier niet de bedoeling is. Het geeft ook nooit het hele verhaal, omdat een brief, en een dagboek trouwens ook, een specifiek doel heeft, en dat doel is niet het vertellen van het hele verhaal. Zelfs als je het hele verhaal vertelt is het maar een verhaal dat je over een leven kunt vertellen. Maar het blijft een ontroerende man.
3 september
Onderweg
In maart dit jaar, toen kon Olli nog met de auto.
1 september
Aantekeningen bij een wereld die verdwijnt
Op 2 oktober is er een voorstelling in De Doelen gebaseerd op Vuurduin. Dit is het programma: Ešenvalds Earth Teach Me Quiet | Copland In The Beginning | Vasks Plainscapes | De Leeuw Prière | Strootman Miniaturen bij een wereld die verdwijnt (wereldpremière). Ik zal zelf ook wat vertellen. En hier lees je meer en bestel je kaarten.
31 augustus
Gedichten
Bij de NPO is de documentaire Heaven te zien van Vitaly Mansky, waarin een oude Gorbatsjov wordt gevolgd. Hij scharrelt door huis, deelt zijn eten met zijn kat, mist zijn vrouw, zegt gedichten op uit zijn hoofd, levert indirect kritiek op Poetin. Het is een intrigerende en vooral melancholische kijk in zijn leven. Hier.
31 augustus
Achter het woord 'vlees'
'Vicepremier Carola Schouten was er als minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit persoonlijk verantwoordelijk voor dat het onderwerp vlees zo veel mogelijk uit een klimaatcampagne werd geweerd,' schrijft de NOS. Wakker Dier kwam hierachter door overheidsdocumenten op te vragen na een beroep op de Wet open overheid (voorheen WOB). Lees hier meer.
Politici en beleidsmakers van LNV en Economische Zaken vinden de wetenschap, volksgezondheid, natuur, klimaat, de toekomst van de kinderen en de levens van de andere dieren dus minder belangrijk dan de belangen van grote vlees- en zuivelbedrijven, en baseren zich daarbij op een (1) artikel uit de Telegraaf. Dit is eigenlijk heel gewelddadig, maar mensen zien dat niet omdat a) het woord 'vlees' dieren- en mensenleed verdoezelt, b) sommigen denken dat ze recht hebben om anderen te doden omdat ze toevallig tot een andere soort behoren en c) die ongelijkheid is verankerd in allerlei wetten en instituties en d) grote bedrijven in dit voorbeeld net als bij de boerenprotesten op de achtergrond de dienst uitmaken. Zolang belangen vooral economische belangen zijn kun je weinig anders verwachten. Toch is dit echt heel kwalijk. Schouten is momenteel minister voor Armoedebeleid, Participatie en Pensioenen, een moeizame functie voor iemand die weinig opheeft met sociale rechtvaardigheid.
30 augustus
Geef het land terug aan zichzelf
Een nieuwe column in de krant, ook online te lezen en wel hier.
29 augustus
Kleur als taal
Je kunt nog een week naar Etel Adnan in het Van Gogh Museum, als ik jou was zou ik zeker gaan. En als je dan toch in de buurt bent is de tuin van het Rijksmuseum ook een aanrader, want daar staan beelden van Barbara Hepworth.
28 augustus
Hoe het water de wolken draagt
uitzicht vanaf de brug naar links
en naar rechts
27 augustus
Teletekst
Omroep West stelde voor om te stoppen met teletekst omdat veel mensen via internet op de hoogte blijven van het laatste nieuws en er wellicht minder behoefte aan bestaat. Ze kregen talloze brieven en telefoontjes, waaruit bleek dat veel mensen er juist veel belang aan hechten en hebben besloten er juist meer in te investeren. Het bericht ontroerde me, het laat zien hoe media hun maatschappelijke verantwoordelijkheid kunnen nemen. Lees hier meer.
26 augustus
Twee nieuwe boeken
Vandaag kwamen twee dozen met nieuwe boeken binnen. Ik raad ze allebei van harte aan. Koop ze bij je favoriete boekwinkel.
Over Verwar het niet schreef ik een paar dagen geleden al. Misschien is een ander woord voor hoop Een pleidooi voor meerstemmigheid in het politieke en publieke debat is een pamflet dat ik schreef op uitnodiging van De Geus, die een nieuwe serie zijn begonnen onder de noemer Publieke Ruimte.
Van de achterflap:
Zowel in het politieke als in het publieke debat praten we steeds meer in monologen waarin het ‘ik’ centraal staat. Hoe komen we weer in gesprek?
De manier waarop we met elkaar praten – op straat, op sociale media, in de Tweede Kamer, in kranten – vormt de samenleving. Wie hard praat trekt makkelijk de aandacht. Of het nu om activisten of academici gaat, om politici of burgers achter een toetsenbord. Maar als je zelf hard praat, kun je anderen niet zo goed verstaan.
Filosoof en schrijver Eva Meijer laat zien hoe taal de macht volgt en vormt, maar betoogt ook: woorden en gesprekken dragen altijd de mogelijkheid in zich van iets anders, iets nieuws.
25 augustus
Antarctica
Ik ben deze week online te gast in Oslo voor de conferentie Antarctica and Rights of Nature: Historical, Moral and Legal Perspectives en heb al veel geleerd. De conferentie heeft geen website, maar je kunt hier het programma bekijken om een idee te krijgen van hoe en wat.
24 augustus
Politiek luisteren
Voor een themanummer van Wijsgerig Perspectief over luisteren schreef ik een artikel over politiek luisteren: 'Diep luisteren en democratie. Over politiek luisteren naar medeburgers en andere wezens'. Je kunt het tijdschrift hier bestellen.
24 augustus
Zwart gat
Luister hier naar hoe een zwart gat klinkt.
23 augustus
Nieuw boek
Vandaag verschijnt Verwar het niet met afwezigheid. Van de achterflap:
Taal staat in de politiek en de filosofie centraal. In de Tweede Kamer, op social media en in het publieke debat wordt met woorden gestreden. Wie in staat is tot spreken staat echter nooit vast: in Black Lives Matter, #MeToo en klimaatmarsen eisen mensen die ooit tot zwijgen werden gebracht hun stem op. Bovendien is stilte meer dan de achterkant van de taal. Stilte kan onderdrukken: soms wordt mensen (en andere dieren) hun taal afgenomen, soms wordt er gewoon niet echt naar ze geluisterd. Maar stilte kan ook een manier van verzet zijn, of een schuilplaats. Luisteren en zwijgen zijn onderdeel van elk goed gesprek. In een wereld waarin steeds harder geschreeuwd wordt kan stilte ons de wereld en elkaar anders laten zien. In dit filosofische essay brengt Eva Meijer politieke stiltes in kaart. Ze laat een nieuw licht schijnen op discussies over politieke stem. Ook schetst ze de contouren van nieuwe politieke praktijken, want in de stilte van de toekomst ligt het nieuwe besloten.
16 augustus
Nieuwe column
Over het verlangen naar uitsterven.
14 augustus
Huil als je mij ziet
Door extreem laagwater worden in rivieren heel oude waarschuwingsstenen zichtbaar. Alsof de mensen van vroeger ons ook komen waarschuwen.
9 augustus
Groet de kleine dieren
8 augustus
Olli en Simba II
7 augustus
Olli en Simba
7 augustus
Gerrit op Insta
Mijn vader zou aanstaande dinsdag tachtig zijn geworden. Zijn foto's zijn nu te bekijken op instagram, de account heet gerritmeijerfoto. Hier.
5 augustus
De verloren dieren
De verloren dieren blijven in de buurt. Ze schuilen net buiten je blikveld, houden je gedachten vast en lezen mee met je gevoel. Ze geven raad zonder woorden. Soms voel je waar ze zijn, in een droom, in de berm of bij je in het huis.
In de wereld zitten gaten. Je weet niet altijd waar en soms raak je zelf verloren. Ook al ken je het landschap en kan je hart wel tegen breken. Achter de gordijnen zijn de velden kaal.
Het had niet anders kunnen lopen. Een neus in je handpalm, een vacht strijkt langs je been, iemand roept je. Iemand geeft je antwoord maar je kunt het nog niet horen.
4 augustus
Muizenliedjes I
En dit zijn de liedjes die ik eigenlijk wilde opnemen, ook hier te beluisteren via bandcamp.
3 augustus
Sneeuwtje en Lieve
2 augustus
De stopwoorden van Rutte
De column van vandaag gaat over sturende taal in de politiek, wederom n.a.v. het jubileum van Rutte. Hier.
1 augustus
Normaal doen
Morgen is Mark Rutte de langstzittende minister-president van Nederland. Daarom vandaag vast een lied dat ik maakte met zijn lievelingsuitspraak: Laten we met elkaar weer een beetje normaal doen.
31 juli
Zugunruhe
Twee jaar geleden nam ik wat liedjes op (de liedjes zelf zijn geschreven tussen 2009 en 2017). Ik hoorde er in mijn hoofd viool bij, maar Simone de violiste kreeg corona en de opnames bleven liggen. Ik wil nu andere liedjes opnemen, maar besloot deze eerst af te mixen. Ik ben geen goede technicus, dus het is allemaal simpel, maar de liedjes willen graag de wereld in. Dus hier is een nieuwe EP, ook te beluisteren op Bandcamp (met teksten erbij).
29 juli
Foto's
Op flickr heb ik het album dieren bijgewerkt. En het album ijs ook, alweer een tijdje geleden.
27 juli
21 gram
1. Lieve woog 21 gram toen ze stierf. Dat is het gewicht van de ziel, zeggen ze. Maar een muizenziel zal minder wegen dan een mensenziel, hoewel het me niet zou verbazen als bij muizen ziel en lichaam volkomen samenvallen. En bij mensen ook.
2. Toen ik Sneeuwtjes lichaam bij haar vrienden legde zodat ze afscheid konden nemen wasten ze haar uitgebreid. Daarna sleepten ze haar de schoenendoos in waarin ze slapen.
3. Het ontroert me altijd, met de muizen maar ook de kikkers en padden, dat je een heel leven in je hand kunt houden.
26 juli
Soms is het droevig dat de wereld mooi is.
25 juli
Dag Sneeuwtje
Sneeuwtje hoorde bij het groepje van negen muizen dat eind vorig jaar bij mij kwam wonen. Dit zijn de tunnelmuizen. Na het asiel hadden de muizen het een tijd moeilijk, maar sinds de tunnels er waren kwamen ze tot rust. Sneeuwtje heeft net als de rest enorm veel lol gehad in de tunnels en erg genoten van het leven. Toen ze ziek was, ze had een verzakking en waarschijnlijk kanker, ging ze nog de tunnels in. Ze was ook echt lief, net als Lieve, ze liet zich goed behandelen. Ze was een serieuze muis en een doorzetter. Ze hield van broodkruimels en is bijna anderhalf jaar oud geworden.
25 juli
Dag Lieve
Lieve heeft veel pech gehad in haar leven, maar ook nog wat geluk. Ze is geboren in het lab, en heeft daarna bijna een jaar in het knaagdierenasiel gezeten met de vijf andere muizen uit haar groepje. Toen ze bij mij kwam had ze een heftige oogontsteking, haar halve gezicht was dik. Die kon ik gelukkig behandelen, maar daarna kreeg ze al snel kanker. Vandaag is ze daarom ingeslapen. Ze was erg sterk en dapper, en lief dus, daarom heet ze Lieve, ze heeft me ondanks alle vervelende dingen die ik met haar deed nooit gebeten. Ze hield van havermout en haar vrienden, ze was nieuwsgierig en bescheiden, een voorzichtig meisje dat toch alles wilde uitproberen. Lieve is bijna anderhalf geworden.
22 juli
Welkom Simba
Op naar een nieuw leven.
21 juli
19 juli
Laat je eigen stickers printen
De ontwerpen van Vissen is voor losers, Jagers zijn sukkels en Ik rem voor duiven staan in een dropboxmap. Je kunt ze hier downloaden. Dan kun je bijvoorbeeld bij 123sticker.nl zelf stickers laten printen. Ik kies voor premium mat, dat zijn goede stickers die lang blijven zitten. Ik rem voor duiven is een ronde sticker (ik had 8 cm doorsnede maar dat is vrij klein) en de andere langwerpig (12x8 is een mooi formaat). Top tip: koop er 100 en deel ze uit onder je vrienden.
19 juli
Boomtroost, winterwee
Vandaag staat er een column in de NRC over de hitte en hoe we met elkaar kunnen praten over het veranderende klimaat. Hier. En zet water buiten voor de dieren.
18 juli
16 juli
Heel oud licht
Een paar dagen geleden werden de eerste officiële foto's van de ruimtetelescoop James Webb met de wereld gedeeld. Daarop staan extreem verre sterrenstelsels. Bekijk ze hier en voel je klein.
15 juli
Mijn vader
Vandaag is mijn vader een jaar dood. Dit was in het Stedelijk bij Maria Lassnig, we gingen altijd samen naar het museum. Ik denk dat dit de laatste keer was dat we dat samen deden, misschien zijn we erna nog een keer naar Foam geweest. Hij maakte graag foto's van de bezoekers en nu maakte ik een foto van hem.
14 juli
Bord
13 juli
Voorstel voor een nieuwe feestdag: Vliegende mierendag
Deze feestdag valt elk jaar op een andere datum (namelijk op de dag dat de mieren ineens met zijn allen besluiten uit te vliegen) dus je moet opletten. En hij gaat ook over opletten: op de kleine diertjes met wie we de planeet delen en die de ecosystemen draaiend houden. Mogelijke activiteiten zijn in een tuin gaan zitten om de mieren te bekijken, ze iets zoets geven op een plek waar dat geen kwaad kan en elkaar een vrolijke vliegende mierendag toewensen.
13 juli
Kikkers kunnen ook piepen
Tijdens de laatste wandeling gisteravond zag ik twee meisjes van een jaar of vijftien bij de bushalte een kat filmen. Toen ik dichterbij kwam hoorde ik keihard gepiep. Een muis in nood, dacht ik, dus Doris en ik renden eropaf om de kat weg te jagen. De muis sprong op straat. Het was een vreemde sprong voor een muis, maar veel tijd om daarover na te denken had ik niet want de bus kwam eraan. Dus Doris en ik hielden die tegen met ons stopsignaal. De buschauffeur had weinig zin om te remmen maar deed het op het laatst toch maar. De muis bleek een kikker te zijn, een vrouwtje met haar handen over haar ogen. Kikkers kunnen dus blijkbaar piepen als een muis, en deze kikker deed het weer toen ik haar pakte. De mensen op straat vonden het maar raar, maar Doris en de kikker niet. We zijn naar de vijver gegaan. Dat doe je toch niet, zei ik tegen de meisjes, filmen als iemand in nood is. Die moet je dan toch helpen.
13 juli
Tip voor warme avonden
Op Mubi staan veel films van Agnès Varda. En ook andere goede films, maar ik vind Varda bij de zomer passen. Je kunt het geloof ik een week gratis uitproberen. Hier.
10 juli
Kuil
Olli graaft al sinds ik hem ken ovale ondiepe kuilen. In Roemenië zal hij ze gegraven hebben om in te liggen en misschien te slapen. Hij heeft dat waarschijnlijk van andere honden geleerd. De kuilen zijn koel als het warm is en houden bij kou de warmte vast. In Nederland heeft hij in twee huizen gewoond, allebei met een tuin, en in die tuinen had hij verschillende plekken waar hij kuilen maakte. Soms lag hij erin, maar de laatste jaren hield hij ze alleen bij. Het bijhouden van kuilen houdt in dat hij er dagelijks wat in groef, zodat ze niet overwoekerd raakten door gras en de vorm intact bleef. Omdat zijn achterbenen het niet meer goed doen kan hij niet meer graven. Hij loopt alleen nog kleine rondjes door de tuin. Het opschudden van zijn mand of kussen lukt soms wel. Omdat het in stand houden van de kuilen belangrijk voor hem was, iets wat zijn leven betekenis gaf, doe ik het nu. Ik gebruik mijn handen en een harkje en ben er nog niet heel goed in, maar als ik blijf oefenen denk ik dat ik er vanzelf beter in zal worden. Op de website van het Meersoortig Collectief kun je meer lezen en een filmpje bekijken.
9 juli
De monstera die ik op straat vond heeft nieuwe bladeren gekregen
Een van de takken was geknakt, die heb ik gespalkt met een stukje hout en een verband en nu is hij weer stevig en groeit er een nieuw blad uit.
8 juli
7 juli
Geen soep
Voor de deur van de supermarkt stonden twee vrouwen met elkaar te praten. Ik ving een mooie zin op: ‘Ik heb tegen mijn man gezegd: jij krijgt geen soep meer.’ Dat is een goed begin van een kortverhaal. ‘Jij krijgt geen soep meer.’ Misschien is het straf, misschien iets medisch, hoe dan ook is het belangrijk in de relatie tussen de twee personages. De vrouw schept wat sla op het bord van de man. De man zwijgt.
5 juli
Neem ook de protesterende dieren serieus
Mijn column in de NRC vandaag gaat over het (vaak onzichtbare) verzet van dieren. Hier.
4 juli
Nieuwe stickers
27 juni
Op een dag
Op een dag besloten alle dieren tegelijk om stil te zijn. Ze voelden een groot verdriet maar konden het niet onder woorden brengen. Dus waren ze stil. De mensen merkten het eerst niet op, omdat ze zelf zo veel praten, maar het nieuws verspreidde zich en toen voelden de mensen het verdriet ook, of een ander verdriet dat erop leek, en waren ze ook stil. De bomen waren al stil, maar voelden zich solidair, net als het gras. En de lucht en het water en de wind. De zon en de maan konden niet stil zijn, dan houdt alles op, die moeten altijd met elkaar blijven praten. Maar ze luisterden.
De dieren gingen na een tijdje vanzelf weer praten, net als de mensen, dat moet nou eenmaal, maar de stilte verdween nooit meer helemaal. Zelfs in het zingen van de vogels en het zoemen van de muggen zat iets stils. Ze raakten er ook nooit helemaal aan gewend. Het was iets moois, besloten ze, en ook iets ergs.
25 juni
Tante Yvonne 73
24 juni
Balanceren
Ik droomde dat ik op een stoel zat die met twee poten op een andere stoel balanceerde, het voelde alsof ik in een nest zat dat tussen twee takken hing, vrij en licht.
23 juni
Nog een keer Olli
22 juni
Mijn lieve vriend Olli
