18 januari
The Future of Animal Politics in the context of Climate Change, COVID-19 and Movements against Racial Capitalism
Donderdagavond is het laatste webinar in onze serie over klimaat, dieren en gezondheid. Ik ga dan in gesprek met drie van mijn meest gewaardeerde collega's: Claire Jean Kim, Dinesh Wadiwel en Will Kymlicka. Het belooft een interessante en belangrijke avond te worden. Omdat we op drie continenten zitten (in vier tijdzones) beginnen we een beetje laat, om 21 uur, maar de sessie zal worden opgenomen en is terug te kijken. Als je je aanmeldt via deze link krijg je een mail wanneer het online staat.
17 januari
Roodborstje
16 januari
We fly, we crawl, we swim
Een paar weken geleden kreeg ik een bericht van een Oost-Europees animatiecollectief, just wondering. Ze hadden een korte film gemaakt over o.a. mijn boek When animals speak (en Donaldson en Kymlicka's Zoopolis en kapitaalkritische literatuur) en vroegen zich af of ik daar wat over wilde zeggen. Dat wilde ik wel want het is mooi gemaakt en maakt theorie toegankelijk voor een groot publiek. De film is nu online te zien, en wel hier.
15 januari
Heart of a dog
Een van de mooiste films die ik ken blijkt gewoon online te staan. Hier.
14 januari
Koopnueenboek
Door de lockdown dreigt een op de drie boekwinkels failliet te gaan. Veel mensen bestellen hun boeken bij webgiganten, terwijl dat ook gewoon bij je lokale boekwinkel kan. Op verzoek van de CPNB maakte ik net als een hoop collega’s hierover een filmpje, hier. Gisteren sprak ik op Radio 1 over het nut van lezen in woelige tijden. Hier.
13 januari
Paddenvrienden
Door regiokrant Het Kompas werd ik geďnterviewd over de paddentrek en mijn nieuwe paddenwerkgroep. Hier.
12 januari
IJs
Een paar nachten geleden lag er een dunne laag ijs op de vijver aan het eind van de straat. In het donker liepen de honden en ik het laatste rondje. In de buurt van de grote wilg zag ik een waterhoentje op het ijs staan. Ze slapen hier nooit, als het schemert vliegen de eenden en waterhoenen naar het Twiske, maar blijkbaar was dit een andere situatie dan anders. Het was mooi, iemand zo levend en toch zo stil op het koude ijs. De volgende ochtend stond hij of zij nog op het ijs, nu aan de andere kant van de vijver, weer zo stil, de dag was er nog niet, het hoefde allemaal nog niet.
11 januari
Nesten
10 januari
Over de stilte en het woordgezoem
In De wereld van het zwijgen beschrijft Max Picard de stilte als iets eeuwigs, een grondstructuur van de wereld en de mens. De stilte is een zelfstandige sfeer waar het woord op een goed moment uit tevoorschijn komt. Het woord is verbonden met de waarheid, maar er zijn ook dingen die juist niet uit te drukken zijn – de liefde en de dood hebben meer met het zwijgen te maken dan met het woord. En kinderen en ouderen hebben ook een speciaal verbond met stilte. Stilte en het zwijgen hebben een relatie met het echte, omdat ze er altijd al zijn, maar ook omdat er een tijd was waarin mensen stiller waren en minder vervreemd van hun bestaan. Volgens Picard is er in zijn tijd – eind jaren veertig – sprake van woordgezoem. Woordgezoem is het gebruik van woorden om de stilte op te vullen, niet om iets te zeggen, het is ruis. Misschien ligt de stilte nog wel ergens, vlak achter het decor van de werkelijkheid, maar de steden zijn volgens Picard te luid en de mensen ook. (Als er een mens sterft op straat dan breekt de stilte nog even door.) De radio is hier een goed voorbeeld van, schrijft Picard: die staat volledig in het teken van woordgezoem (hij noemt het een machinerie die het pure woordgezoem produceert). Er is nu ook veel woordgezoem. Maar de stilte is er ook nog en het woord, betekenisvol schrijven en spreken, ook. Het is goed om soms even in de stilte te hangen maar je moet er niet doorheen vallen.
9 januari
Landkaart van een onontdekt gebied
8 januari
Wat woorden van relativering van Foucault uit The order of things over De mens
It is comforting, however, and a source of profound relief to think that man is only a recent invention, a figure not yet two centuries old, a new wrinkle in our knowledge, and that he will disappear again as soon as that knowledge has discovered a new form.
7 januari
Bless you
Ik hou ervan als mijn Engelstalige vrienden bless you tegen me zeggen. Ze doen het als ik weer een sukkel ben, maar een lieve sukkel. Er zit vertedering in: kom op lieve sukkel, echt weer wat voor jou, nou.
6 januari
Onze tijd
Vandaag ruikt de vuilniswagen naar een dennenbos.
5 januari
Doris voelt zich niet lekker
5 januari
Lopen zonder honden
Doris is ziek dus ik loop de wandelingen en hardlooprondes zonder hond. Afgelopen week schreef ik dat Doris op Olli’s plekje in de bus gaat zitten als hij er niet bij is en zonder hem het liefst de routes loopt die hij graag loopt. Maar ik loop nu ook de routes die ik altijd met Doris loop, niet omdat ik dat gewend ben maar omdat het dan is alsof ik met haar loop. Dus misschien zit er iets van het samen in die routes en plekken en is dat ook waarom Doris ervoor kiest.
5 januari
De orde van de ordening
Vandaag gaat het in Trouw over de groene bakken, de indeling van de dieren van Borges en het systeem waarin we ordenen.
4 januari
Twee
3 januari
Ach dagen, wat heb je eraan
Ach, dagen, wat heb je eraan. Je zet ze netjes op een rijtje maar de een steekt uit, de ander is te kort, de volgende verbleekt meteen en die erna blijft maar van vorm veranderen. En wat heb je eraan om ze op een rijtje te zetten: je wil alles altijd bewaren maar niets is te bewaren, zelfs je zelf niet, dat zou je nu toch wel moeten weten. Dus je neemt je voor om ze voortaan in de lucht te gooien als een ster in de hoop dat die in het zwart van de nacht blijft plakken of als een vogel die hersteld is en weer vrij mag vliegen of als een mensenhart dat iemand over een schutting gooit in de hoop dat degene die het vindt er een beetje zacht mee doet en het niet laat vallen.
2 januari
Manieren om op te gaan in het landschap
Hier. Een demo dus het geluid is niet 100%.
1 januari
Nieuw
Vang steeds de tijd, laat hem dan weer los.
31 december
Dag jaar
30 december
De veiligste plek
Gisteren gingen Doris en ik met de bus, dat hadden we al lang niet gedaan en ze vindt het eng. Ze ging bij de deur zitten, de plek waar Olli altijd zit als we met zijn drieën met de bus gaan (hij zit daar omdat hij naar buiten kan kijken en anders misselijk wordt). Het ontroerde me, dat ze erop vertrouwt dat hij het weet, dat zijn plek de veiligste is. Zo wil ze ook altijd zijn routes lopen als we zonder hem op pad zijn, vooral als ze bang is.
29 december
Als het er niet in zit, zit het er niet in
Er was iets mis met de auto. Het luchtverontreinigingslampje brandde, en het lampje voor naar de garage; op internet las ik dat je hier beter niet meer door kunt rijden. Ik belde de garage en kon langskomen om de foutmelding uit te laten lezen. Goed opletten, dacht ik – het is uiteindelijk toch de bedoeling dat ik begrijp hoe de auto werkt. De man hing een kastje in de auto en liep naar de grote computer in de garage. Daar stond ook een vrouw in een pyjama met de andere garagehouder, ze droeg sloffen met kwastjes en gaf me een knipoog. Met haar auto was niks mis, zei de andere garagehouder. Weer een andere medewerker reed keihard achteruit de garage uit. Met die Saab was ook niets mis, alleen de handrem was te hoog afgesteld. Het had allemaal wat huiselijks.
Man 1 kwam terug met een printje dat hij bij de receptie inscande. Ik vroeg wat er mis was. Op de print las ik dat het ging om foutcode P0170, oftewel een brandstofcircuitfunctioneringsstoring. Het zijn lange woorden, die met de auto te maken hebben. ‘Als het er niet in zit, zit het er niet in,’ zei de man. Daar kon ik weinig tegenin brengen. ‘Ik heb hem gereset. Als het terugkomt kun je wel doorrijden maar dan hapert hij misschien een beetje maar niet zo erg dat je stil komt te staan. Of hij moet heel erg kapotgaan. Maar als het weer gaat branden dan moet je hem even brengen.’ Ik bedankte de man, hij wilde geen geld voor het uitlezen, dat was service. Hij zei wel dat ik de print in het dashboardkastje moest leggen, want dan hebben we die informatie.
Onderweg naar huis reed ik wat sneller dan met de honden achterin, dan moet ik altijd voorzichtig de bochten nemen, anders glijden ze van de achterbank.
28 december
Dit was onze kerstochtend
27 december
Winterweg
Hier is winterweg nog eens. Klik op het plaatje om door te gaan.
26 december
Lied
Ze zeggen dat walvissen zingen maar het is natuurlijk spreken. Wat wij muziek noemen is een taal. Misschien is elke taal een lied en zingen we zonder het te weten.
25 december
24 december
Twee bakken
Op woensdag wordt het vuilnis opgehaald. De ene week de grijze container, de andere week de groene. Gisteren was het tijd voor de groene. Om halfacht zag ik de vuilniswagen langskomen. Dat was bijzonder: normaal komt hij pas aan het eind van de ochtend. Hij kwam ook van de andere kant. Het had iets magisch: ineens zoveel licht en geluid in de donkere straat. Het voelde als kerst. Maar er stonden nog maar twee bakken buiten, de buren zijn gewend aan het latere ophaalmoment. In de loop van de ochtend ontstond verwarring, die lang aanhield. De bakken die er al stonden, stonden met hun voorkant naar de straat, het teken dat ze geleegd zijn. Buren die hun bak buiten zetten keken erin, zagen dat ze leeg waren, lieten hun eigen bak toch maar staan, kwamen even later om hem toch op te halen. De buren van links verderop zetten hun bak daarna weer opnieuw buiten. Mijn buurman gooide halverwege de ochtend nog wat in zijn bak, die al buiten stond en geleegd was, hij leek er niet van onder de indruk en nam zijn bak ook niet mee. Aan het begin van de middag kwam de vuilniswagen weer, nu van de goede kant. Uit verschillende huizen kwamen mensen met hun bak, alsof ze erop stonden te wachten. De buurman van de overkant wisselde een paar woorden met de vuilnismannen, andere dan anders, misschien vroeg hij waarom het nu zo ging. Hij heeft twee groene bakken. Hoe je die elke keer op tijd vol krijgt is een raadsel, het duurt bij mij altijd ellenlang.
23 december
De dag dat ik mijn naam veranderde
NRC Handelsblad vroeg me naar het beste boek van 2020. Dat waren er veel, maar ik koos voor De dag dat ik mijn naam veranderde van Bibi Dumon Tak. Waarom lees je hier.
22 december
Opnieuw beginnen in een stal
21 december
Het begin van een ander verhaal
Soms speelt de buurvrouw op de hoek ’s avonds xylofoon voor het raam. Het zijn spookachtige klanken, de honden en ik lopen even door een horrorfilm, en dan zijn we weer op het veldje bij de eendensloot en het zeventigerjarenbeeld.
20 december
Behoorlijk en redelijk
Bij toeval kwam ik terecht op het weblog van Siemon Reker over het taalgebruik van Mark Rutte, taal in de Tweede Kamer en zo nog wat onderwerpen. Ik raad het van harte aan - vind het af en toe ook erg humoristisch. Zie hier bijvoorbeeld de stukjes over taal in de Tweede Kamer.
19 december
De muizen
In augustus adopteerde ik tien ex-proefmuizen en dat was een van de beste dingen die ik dit jaar heb gedaan. Ze komen van de Universiteit Utrecht, die samen met een aantal dierenorganisaties (waaronder Animal Rights en knaagdierenopvang Het Knagertje in Den Haag, waar ik de muizen vandaan heb) een pilotproject begonnen zijn om kleine proefdieren te herplaatsen. Mijn muizen, allemaal vrouwtjes, waren niet voor experimenten gebruikt. Het zijn vrolijke, knappe figuren, die me in het begin vooral vonden stinken. Nu beginnen ze me wat aardiger te vinden (niet dat dat per se hoeft, want ze hebben elkaar). Ze houden er vooral van als ik gitaar en ukelele voor ze speel. Verder rennen ze graag in hun loopradjes, houden ze van kartonnen doosjes (en wc-rollen), het bouwen van nesten, klimmen, en van allerlei soorten eten. Ze zijn heel makkelijk eigenlijk. Als je ook muizen of ratten wil adopteren kun je contact opnemen het Het Knagertje in Den Haag. Als je daar geen ruimte voor hebt dan kun je het project ook financieel steunen. Bijvoorbeeld door te doneren aan Animal Rights.
18 december
17 december
De kleur van stro
Vertalers stellen mij soms poëtische vragen. Wat is de kleur van stro? Wat is de geur van de zee als die niet zout is? Hoe kan een jas ruw en vertrouwd zijn? Waarom is de volle maan blauw? Wat is de vorm van een koker? Wat is vervreemding? Hoe voelt het als een dag zich naar binnen buigt? Of ze vragen naar stations die ik ooit bedacht maar waar ik ook al jaren niet meer geweest ben, of naar de familie van personages omdat het uitmaakt of iemand van vaderskant of moederskant is. Meestal weet ik het antwoord wel en anders bedenk ik iets. Het zijn de allerbeste lezers, vertalers, ik ben ze erg dankbaar.
16 december
'Toe maar, Phil Collins'
Zojuist ontmoette ik een hond die Phil Collins heet. Hij hoort bij een man met een walrussnor. Olli vond hem wel aardig.
15 december
Koeiengeluk
Vandaag was ik op bezoek bij koeienrusthuis de Leemweg. Daar wonen koeien die uit het slachthuis ontsnapt zijn, met pensioen gegaan zijn, of op een andere manier het geluk hadden om aan hun lot te ontsnappen. Ik schrijf er een andere keer meer over, als je nieuwsgierig bent kun je hier op de website kijken. Op de foto zie je Doortje en Jane, moeder en dochter, die samen op de wei staan.
14 december
Met je enge kleine klauwtjes
13 december
Duits
Een van de grote voorrechten van mijn werk (of leven) is dat ik over de hele wereld bijzondere mensen ontmoet heb. Veel ervan zie ik maar zelden: op conferenties of boekenfestivals, en dan weer een tijd niet. In de tussentijd schrijven we. Met J. schrijf ik tegenwoordig in het Duits (daarvoor in het Engels). Zo kan ik oefenen en het is haar moedertaal. Sinds we in het Duits schrijven is onze correspondentie veel vertrouwelijker geworden. Dat komt met name omdat zij ineens toeschietelijker is, alsof ze in die taal dingen ineens wel kan zeggen. Het is bijzonder en het dwingt me ook in het Duits open te zijn, dus in mijn zeer beperkte woordenschat zoek ik naar het juiste woord en soms vind ik het ook nog, en anders schrijf ik wat ik niet kan zeggen, dat werkt ook.
12 december
De onderwereld langs de A5, de A4
Autorijden door de mist is een soort droom, een onheilspellende. Ik stelde me voor dat we de Styx overstaken – de honden lagen op de achterbank, mistkou kwam door de kieren de auto in. Het was een rustgevende gedachte, de Styx bleek ellenlang. Op de terugweg bedacht ik dat we hem niet overstaken maar erlangs reden, nog aan de goede kant, ook dat was een rustgevende gedachte. En uiteindelijk kwamen we toch thuis uit.
11 december
Hondenzielen
Vandaag las ik een artikel van Gaby Bamana (Dogs and Herders, ik las het eerder al eens) over de Mongoolse herders die denken dat mensen geboren zijn uit een blauwe wolf en een hert, en dat de zielen van honden en mensen daarom verwant zijn. Ze reďncarneren in elkaar. Honden krijgen namen van belangrijke mensen en andersom. Als kinderen en puppy’s nog geen naam hebben – die krijgen ze pas na een week – mogen ze niet samen in de yurt zonder toezicht, omdat hun zielen dan van lichaam kunnen verwisselen. Wat zou het eigenlijk inhouden om met een hondenziel te leven? Doen sommige mensen dat al niet? En andersom zijn er honden (zoals Pika) die eigenlijk meer mens zijn. Misschien is er soms minder verschil dan we denken.
10 december
Adem in, adem uit
Gisteren was ik even naar de overzichtstentoonstelling van Ulay in het Stedelijk. Het was een heel treurige expositie, zelfs het werk met Abramovic - Breathing out, breathing in was bijvoorbeeld groot te zien, dat is een heel goed werk - kreeg iets vergeefs. Alsof hij steeds maar iets probeerde en er nooit kwam. Nu kom je er ook nooit, dat weet ik wel. Maar soms kom je ergens anders en het leek of dat ook niet gebeurde. Ik stootte vanwege de mondkap die me mijn zicht benam wel keihard mijn scheenbeen tegen een laag houten bankje, niet ver van een werk over blauwe plekken, dat was toepasselijk. En in de polder bleef het de hele dag misten.
9 december
Ik knipte een klein stukje uit de tijd
8 december
Gezicht voor gezicht
7 december
Lichtjes die de vroege ochtend uitdagen en iets cadeau geven
Het is ochtend en donker, het is eigenlijk nog te vroeg. De regendruppels op het zijraam vangen het licht van de straatlantaarn, nemen het met zich mee als ze naar beneden glijden, een beweeglijke sterrenhemel, iets wat niet echt is en waar ik toch naar kan kijken, dus ik kijk er maar naar. Want waar je naar kijkt wordt voor even deel van je en soms voor altijd.
6 december
Klagen tegen de bomen
Op youtube zag ik een filmpje van Marina Abramovic die mensen aanraadt een park in te gaan en bomen hun zorgen toe te vertrouwen ('complain to a tree'). Het staat hier. Ik hou van Abramovic maar het filmpje roept vooral medelijden met de bomen bij me op.
5 december
Halve maan
Vanochtend hing de maan zo sjofel en groot en geel in de lucht, net een badkuip die ze vlak boven de huizen aan het eind van de straat omhoog hadden geworpen, hij hing maar een klein stukje boven de daken, het had niks meer met gedichten te maken of met schoonheid of de eeuwigheid, het was gewoon een oude gele badkuip, wat moet je daar nou mee.
4 december
Pieter
3 december
Een dag die al een beetje rafelt.
2 december
Hand en cactus
1 december
Oh Christ
Een filmpje dat me altijd opvrolijkt is van Doris Lessing die hoort dat ze de Nobelprijs wint. 'Oh Christ,' zegt ze. En later: 'One can't get more excited than one is.' Ik heb het vast al wel eens gedeeld, maar wie het nog niet kent: het staat hier.
30 november
Ook dit is de wereld:
Ik zal blij zijn als we elkaar weer in het wild kunnen ontmoeten en als ik weer eens met de trein ver weg kan. Maar wat is het een geluk om te leven in een tijd waarin ik met goede vrienden en collega's uit Canada en Engeland via zoom kan overleggen, dat we elkaar kunnen zien en horen en grapjes kunnen maken en heel hard samen kunnen nadenken, zomaar op een maandagmiddag, terwijl het hier steeds harder gaat regenen en langzaam donker wordt, bij mijn Engelse collega ook, terwijl het in Kingston wel hard regent maar de dag zich nog eens rustig uitrekt, het is ten slotte pas ochtend.
29 november
Soms is het einde van de wereld heel dichtbij
28 november
De hele uitgestrektheid
Ik lees Der Tod des Dichters, waarin Rilke schrijft dat de dichter de diepten, de velden, het water in zijn gezicht droeg. Zijn gezicht was de hele uitgestrektheid die hem nu, nu hij dood is, omarmt. De wereld en het van haar weten is teruggegeven aan het lusteloze jaar; dood geeft hij de wereld terug aan zichzelf. En zo is het: we dragen de wereld steeds mee in ons gezicht, in onze uitdrukking van wat we zijn en daarmee draagt de wereld ons ook. Een tijdje, en dan geven we het weer terug.
27 november
Worried
26 november
Schreeuwen
Een kleinkind wijst naar de drie meeuwen die boven de daken achter elkaar aan vliegen en zegt iets wat ik niet versta. 'Nee,' zegt de oma. 'Die praten niet maar schreeuwen.'
25 november
Tegen de menstruatiearmoede
Op de website van de NOS las ik dat Schotland als eerste land menstruatieproducten gratis verkrijgbaar maakt. Dat is belangrijk omdat arme mensen daar soms geen geld voor hebben en dan niet naar school of naar hun werk kunnen gaan (het schijnt om ongeveer 10% van de menstruerende mensen te gaan, ook hier). Hopelijk volgt Nederland snel.
24 november
Met een groen hoedje op
Vandaag gaat de column in Trouw over de jacht. Lees hem hier.
23 november
Essay over essay
Het internet is ook een schatkamer. Zo las ik op aanraden van Y. laatst dit essay van Adorno over het essay dat me iets liet zien over wat ik aan het doen ben. Hier.
22 november
21 november
IJzer
Ik droom al een aantal nachten over een mechanische hindernisbaan. Hij is helemaal van ijzer. Eerst moet je over losse bewegende stukken stappen (niet misstappen want dan krijg je als je de bodem raakt een elektrische schok), dan een soort mond in die bestaat uit twee rolstrappen die tegen elkaar in bewegen, maar zo ver kom ik al nooit. Ik stap naast die bewegende stukken, maar omdat ik schoenen draag voel ik de elektrische schokken niet. Vervolgens kom ik bovenop die mond terecht en dan kan ik niet verder. Vannacht maar eens kijken hoe het anders kan. Ik moet sneller zijn in het begin, springen voor er ruimte lijkt.
20 november
Weegbree
Ik ben onder de indruk van alle planten in mijn tuin, dat wil ik vooropstellen: de bomen die gekapt waren toen ik hier in februari kwam wonen en me ondertussen boven het hoofd groeien, het gras dat de hele zomer zo prachtig bloeide, de onbekende struik die nu ineens bloeit, mijn oude vlinderstruik die jaren in het rottige tuintje in Amsterdam overleefde en zich nu ontspant en doorgroeit, de citroenmelisse die een eigen hoek claimt, zelfs de paardenbloemen die de boel aan het begin van de lente zo opvrolijkten met hun gele gezichten. Maar de weegbree verdient een lintje voor de beste gedaanteverwisseling: van groene bladerachtige lage plant naar verzameling ranke roestbruine stengels met een bloemachtige uitstraling. Je zal maar zo veranderen, en dan straks weer terug.
19 november
Evenwicht
Vorige week bezocht ik het atelier van Nuray Atas, een kunstenaar die ik al lang ken omdat ze bevriend is met mijn ouders, in een oud schoolgebouw in Hoorn. Het was rustig in de hoge ruimte, in de lucht hing de concentratie van het schilderen. Ze gaat er elke dag heen om te werken, schildert een beetje zoals ik schrijf: zonder precies te weten waar je uitkomt, net zolang tot het in evenwicht is. Ik heb nu dit werk (het laatste) aan mijn muur hangen. Nuray heeft ook een mooie website, die kun je hier bekijken.
18 november
Luisteren naar de zee
Voor de Ambassade van de Noordzee schreef ik een stuk over de Noordzee dat je deze week in de Groene Amsterdammer kunt lezen, of online hier.
17 november
Vandaag is Olli zeven jaar in Nederland
Dus na de tukjes is het tijd voor een vegaburger.
16 november
In de mand
15 november
Vreugde
Op steeds meer plekken in het dorp krijgt Boeddha gezelschap van de kerstman, of tenminste een glazen vaas met kerstballen en slingers.
15 november
De kauwen hebben zich strategisch opgesteld
14 november
Zaterdagochtend, motregen
Over het dijkje liepen een man en een zwarte kat, ik wist niet of ze daar samen liepen of toevallig hetzelfde moment uitgekozen hadden om te gaan wandelen. Ze leken allebei in gedachten verzonken, net als Doris en ik.
13 november
Begrijpen
1. Toen mijn zusje hoogzwanger was groette Olli niet alleen haar maar ook het kind in haar buik, door die even aan te tikken met zijn neus.
2. Doris en ik lopen langs een wei met paarden. Een van de paarden rolt. Doris is bang voor paarden. ‘Kijk, dat paard rolt,’ zeg ik. Rollen kent ze van de hondenschool, ze kan het op commando, en ze is ineens minder bang.
3. Doris blaft bij de deur, dat doet ze als ik wil dat ik die opendoe zodat ze bij haar water kan, dus ik sta op en ze gaat snel op mijn plek op de bank liggen.
4. Olli slaapt, Doris ruikt aan zijn neus. Hij wordt wakker, vroeger viel hij dan uit – de straathondenpaniek – maar nu kwispelt hij even.
5. Doris en ik komen een labradoodle tegen. Hij heet Charlie, net als een vriendin van Doris die ook labradoodle is. Ik groet de hond met zijn naam, Doris kijkt me aan, verbijsterd over zoveel domheid. Dat ik niet zie dat dit Charlie niet is. Een paar weken later ontmoeten we een andere hond die ook Charlie heet maar niet op Charlie lijkt. Als ik die hond bij naam noem reageert Doris niet, heeft ze niet het gevoel dat ik een fout maak.
12 november
Ergens daar zal het zijn
11 november
Naakt
De Engelse filosoof Mary Wollstonecraft is onder filosofen bekend maar daarbuiten niet zo. Dat geldt voor de meeste vrouwen in de filosofische traditie, die zijn over het algemeen nogal ondergesneeuwd. Nu krijgt Wollstonecraft eindelijk een standbeeld. Dat is goed nieuws, ware het niet dat het van een naakte vrouw is. Het moet 'everywoman' uitbeelden, maar is natuurlijk eigenlijk een herhaling van alle beelden die vrouwen als naakten afbeelden en mannen als veldheer / denker / serieuze figuur / aangeklede persoon / naakt / enz. Hier kun je wat foto's zien.
10 november
Het rekenleven
Vandaag is het weer tijd voor Trouw, ditmaal gaat de column over hoe het denken in geld zich in onze psyche nestelt (en over Kajillionaire).
9 november
Goede gewoontes
Deze maand staat er een interview met mij in Vrij Nederland over gewoontes, met daarin o.a. de kikkerronde die Doris en ik elke ochtend maken, Aristoteles en onze collectieve slechte gewoontes. Ik heb geen link maar je kunt altijd naar de kiosk als je het wil lezen.
8 november
Mannetje
Een van de mannetjes die altijd door mijn buurtje in Amsterdam liepen loopt ook hier door de buurt, ik zag hem net nog. Zwaaien zou een beetje te zijn, hij zou me ook niet herkennen, maar het stelt me wel gerust.
7 november
Een dag
Meestal begint het met mussen. Die hebben het hele jaar de heg voor het huis links laten liggen terwijl ze dezelfde heg van de huisarts verderop te gek vonden, maar nu komen ze, ik weet ook niet waarom. Achter het huis verschijnen dan de eerste koolmezen. In de boom aan de overkant van de straat maken de spreeuwen kermisgeluiden. Als de zon goed op is vliegen de duiven in formatie langs, rondjes over de binnentuinen, elke dag ongeveer dezelfde uitvoering. Het midden van de dag is voor de enkelingen: drie eenden, een kokmeeuw, een buizerd. Soms onderneemt een clubje halsbandparkieten uit Noord de reis naar hier. In de laatste lichte uren zag ik niet lang geleden nog zwaluwen. De spreeuwen zetten dan ook hun beste beentje voor. En dan zijn er de ganzen, die doorvliegen in het donker, die de avond hoeden en onze slaap.
6 november
In het nieuwe huis
5 november
En in de verte werden wolken bomen
5 november
Goed nieuws
Het NWO heeft mijn Veni-aanvraag gehonoreerd waardoor ik 4 jaar onderzoek kan doen naar deliberatie & uitsluiting rondom het eten van niet-menselijke dieren aan de Universiteit van Amsterdam. Je kunt hier meer lezen.
4 november
Kajillionaire
Toen het net nog kon zag ik Miranda July’s nieuwe film Kajillionaire. Hij gaat over een gezin van zwendelaars, twee ouders en een kind, en de mogelijkheid te ontsnappen aan je achtergrond. Net als bij Me and you and everyone we know en The future (en trouwens ook July’s boeken) viel hij me in eerste instantie tegen. Dat is niet erg, ik hou van haar werk als geheel en zie het meer als een boot waar je af en toe in kunt stappen om weer een stukje mee te varen. (Zo vallen de boeken van Jeanette Winterson me ook eigenlijk al een jaar of tien tegen maar dat weerhoudt me er niet van ze te blijven lezen.) En er zaten genoeg mooie beelden in en uitvergrotingen van kleine stukjes vreemdheid in het dagelijks leven en commentaar op een masculien filmwereldbeeld. Maar ik merk dat ik er veel aan denk, aan de film, het gezwendel is goed gevonden, het berekenende van de ouders en dat je daar soms ineens door iemand uitgetild kunt worden, dat er altijd ook iets beters mogelijk is. Ik zou hem eigenlijk nog wel een keer willen zien.
3 november
In het oude huis
2 november
Rijbewijs
Op de website van de NOS las ik over een man die zestig jaar zonder rijbewijs had gereden. Ik denk dat het mijn favoriete categorie nieuwsberichten is, mensen die decennia zonder rijbewijs rijden. Het is ook mooi dat ze het blijkbaar meteen toegeven.
1 november
Jaag je ploeg
Op 13 november leid ik een digitale leesclub bij De Wintertuin over Jaag je ploeg over de botten van de doden van Olga Tokarczuk. Het is gratis, je kunt je hier aanmelden. We lezen een fragment maar je zou wel gek zijn als je niet het hele boek leest.
31 oktober
Achterhoofd
30 oktober
Polderdierenprogramma
Het programma van het Polderdierensymposium staat online, en wel hier. Als je het wil bijwonen, stuur dan een mail naar polderdieren@gmail.com.
29 oktober
Hallo ochtend
Hallo ochtend, met je felle ster boven het hoekhuis, met je lege straten en je donkerte, met je mogelijk makende stilte en je buurkat onder de buurauto, met je nachtgedachten die langzaam plaats maken voor daggedachten, met je langzaam opkomende licht achter de kastanje van de buren, met je het-is-oké-Eva, met je bijna volle maan, met je grijze wolkenflarden tegen die langzaam opkomende lichtlucht, met je kinderstappen op de buurtrap, met je slapende hond op de bank, met je mag ik hier nog even blijven misschien wacht ik ergens op, dat mag, ik doe het ook.
28 oktober
Op het hondenbed
27 oktober
Zwartkopzanger
Stel je toch voor dat je door een windhoos op een verkeerd continent belandt en dan toch je weg weer weet te vinden.
27 oktober
Het begin van alles
Vandaag staat er weer een column in Trouw, over Aristoteles, glasvezel en de narwal.
26 oktober
Gewoon thuis op de bank
