5 juni
Cactus
4 juni
Over zichzelf
De mannen hier praten graag over zichzelf. Misschien wordt het ze niet aangeleerd maar het wordt ze ook niet afgeleerd. Afleren moet je voor een groot deel zelf doen: waar heeft het leven je mee opgezadeld, hoe moet je dat weer ombuigen. Praten is een brug naar de ander slaan. Kleine mannetjes lopen over die brug, het lijkt wel een leger. De ander, in dit geval ik, heeft er niet om gevraagd. Ik laat de mannetjes mijn mond niet inlopen dus ze gaan mijn gezicht over, mijn oren in en dan mijn neusgaten, het zijn er zoveel, ze proberen nu mijn ogen. Ik veeg ze weg, ze blijven komen, het is steeds dezelfde man maar dan in het klein, tot ik de brug kapotsla en ze verdampen. Ik kan eindelijk weer ademhalen, de man komt opnieuw aan met zijn brug, ik kan hem nu goed zien, terwijl ik me omdraai probeert hij die brug in mijn rug te slaan, maar op mijn rug ketst alles af. Ik kijk de kamer rond, overal staan mannen die mijn ogen proberen te vangen met hun blik. Pas buiten haal ik weer adem. De bomen knikken me toe zoals je een oude kennis toeknikt die je weinig te zeggen hebt, een wolk maakt een salto.
1 juni
Pompoen
In de supermarkt moet ik (elke keer) huilen bij de pompoen omdat dat Olli's lievelingseten was. Ik doe netjes mijn best in mijn leven, ik geef antwoord op wat ze vragen - ze vragen me oneindig veel - maar het gaat om die pompoen, verder interesseert het me nauwelijks, ik doe het meer uit plicht. Het is een vreemd fenomeen, dat alles doorbeweegt als iemand dood is. Niet alleen vreemd maar onterecht, het zou niet zo moeten zijn. Ik denk veel aan Olli's laatste maanden, waarin hij zich als een soldaat van zijn taak - leven - kweet. Gewoon doorlopen, opstaan als Doris opstaat, rond etenstijd mee met de mens naar de keuken. Dat soort dingen. Zo moet het, opstaan, doorlopen, maar ook: daar gaat het om, bij elkaar zitten, samen naar de keuken lopen. Een neus in een handpalm, een paar lieve woorden. Gelukkig heb ik Doris, zij mist hem ook. We laten de dagen maar een beetje gaan.
30 mei
Heuvel met vingertoppen
29 mei
In solidariteit met White Gladis
White Gladis was weer in het nieuws - de orka die andere orka's traint om boten aan te vallen. Zie bijvoorbeeld dit bericht.
28 mei
27 mei
Mus
Vanochtend is Mus gestorven, als een-na-laatste van de tunnelmuizen. Alleen Spokie is nog over. Spokie is een einzelgänger dus het is goed dat zij het is die nu alleen overblijft. Gisteren zag ik al dat het niet goed ging, ze kwam met moeite uit de UFO waarin ze slapen, toch at ze nog goed van de rijst (zie de foto). Mus was een verschrikkelijk lieve en bescheiden muis (op de foto kun je goed zien hoe lief ze was). Ze was ook een echte doorzetter die ondanks haar kwalen het leven waardeerde. Spokie wou haar niet wassen, dat vond ze wel jammer. Maar tegen elkaar zitten wou Spokie soms wel. En daarvoor had ze nog een goede vriendin aan Tweeteen (en Maanoor en de rest). Mus is twee jaar en drie maanden geworden, een mooie leeftijd voor een labmuis.
26 mei
Het juiste moment
In Stockholm hielp ik een vis. Op een van de bruggen in de buurt van het paleis stonden mannen te vissen. Eentje haalde zijn hengel in, er hingen wel vier vissen aan de lijn. Trots liep hij naar zijn collega’s. Ik overwoog of ik hem aan moest spreken, ik doe het eigenlijk altijd (vissen hebben ook gevoel) maar ineens zag ik dat de mensen die me tegemoet kwamen naar beneden keken. Daar lag een vis te spartelen. Ik rende erheen en gooide hem of haar naar beneden. Ik weet niet of de vis het gered heeft, maar hij of zij of hen heeft nu in elk geval een kans. De vissers merkten het niet op, ik ben snel doorgelopen.
25 mei
Dag Stockholm
24 mei
Dog dinners
Er zijn kaartjes te koop voor de hondenmaaltijden in Mediamatic, die zullen plaatsvinden op 16, 17 en 18 juni. Hier vind je meer informatie en kun je kaarten bestellen. Let op: het is alleen geschikt voor honden die het prettig vinden om met andere honden om te gaan.
23 mei
Een goed deeltje te zijn
Mijn column vandaag gaat over de muis die ik laatst hielp en andere vormen van zelf. Hier (zoals vaker met een slechte kop erboven).
21 mei
Samenleven
Gisteren filosofeerde ik met een groepje kinderen over samenleven met anderen in buurtlokaal Aanwezig en Bezig in de Bijlmer. We spraken over filosofie, en wat belangrijke onderwerpen zijn om over na te denken. De kinderen hadden genoeg ideeën. Hoe iets uit niets kan ontstaan, eten, zuurstof, geld, onderwijs. Daarna ging het over wat goed leven inhoudt, en hoe zich dat verhoudt tot goed samenleven. Niet alleen met mensen, maar ook met planten en dieren. De kinderen waren heel duidelijk over goed samenleven: het gaat om lief zijn voor elkaar. En je kan van elkaar leren als je anders bent. Dieren die op de straat wonen moet je helpen door ze eten te geven en je moet geen plastic weggooien want dat is slecht voor de vissen en de rivieren. We spraken ook over wie de regels maakt, en wanneer ze rechtvaardig zijn. Een jongen vond dat volwassenen het beste de regels konden maken (eerst dacht hij aan de koning, maar dat nam hij terug), maar de rest vond dat kinderen voor minstens vijftig procent zouden moeten meebepalen. Ook als het gaat over onderwijs, want kinderen weten meer over sommige dingen dan volwassen mensen. Het ging nog even over een gesprek voeren en goed ruzie maken. Want ruzie kan heel goed zijn omdat je dan meer inzicht krijgt in jezelf. Maar dan moet je het wel op de goede manier doen. Geen geweld gebruiken en met elkaar praten. Als laatste bespraken we de toekomst. Om beter samen te leven met anderen moeten mensen meer samenwerken en degenen die arm zijn helpen, inclusief de dieren. Geld moet beter worden verdeeld. Iedereen is gelijk, dus zo moeten we ook met elkaar omgaan. En we moeten de wereld schoonhouden: uitstoot van vliegtuigen en fabrieken is slecht dus dat moet anders. Als laatste werd nog eens het belang benadrukt van elkaar helpen. Nu gaat het goed, maar als er oorlog is dan staan de mensen tegenover elkaar. We moeten dus op elkaar letten. De kinderen deden goed mee, op een jongen na, die zich bezighield met het opeten van de speculaasjes. Na afloop kreeg ik van hem een knuffel.
Na het gesprek maakten de kinderen tekeningen over hoe zij de toekomst zien - veel huizen met uitzicht op water en fruitbomen, kikkers en eenden in de vijver, iemand tekende een knuffelbeer, en iemand anders tekende een gezicht dat half meisje, half kat was. Een oudere dame die later aanschoof tekende een plant. En toen was het tijd voor een snack.
20 mei
Mus
Haar vacht is een beetje glad van de gel. Ik was met haar en Spokie naar de dermatoloog omdat ze aanhoudende jeuk hebben. Ze zijn goed onderzocht, en hopelijk helpt de behandeling. Mus en Spokie zijn al twee jaar en drie maanden, de oudste muizen tot dusver.
15 mei
Het witste woord
Dit weekend las ik de drukproeven van Het witste woord, de dichtbundel die volgende maand uitkomt (als het goed is over drie weken), en ik denk dat hij echt wat voor jullie is, lezers van dit weblog. Het omslag is nog een beetje onderwerp van discussie, maar zodra het af is zal ik het hier delen.
14 mei
Klein vriendje in de struik
13 mei
What matters most
Ik werkte mee aan een boek met de titel What Matters Most. Conversations on the Art of Living , samengesteld door Anthony Morgan. In de bundel staan gesprekken met verschillende filosofen over maatschappelijke thema's, hij is online te bestellen, o.a. hier.
12 mei
Rondom Sonja Prins
Ik droeg tekeningen bij aan een bundel over dichter Sonja Prins, Rondom Sonja Prins genaamd, ik heb het boek zelf nog niet gezien maar ik denk dat het wel mooi geworden is, ook met werk van marwin vos, Asha Karami, Iduna Paalman e.v.a.. Hier te bestellen.
11 mei
Dieren en democratie
Laatst gaf ik een interview over When Animals Speak, dat kun je hier beluisteren als podcast (in het Engels).
10 mei
9 mei
Laat kinderen meepraten over het landbouwakkoord
Vandaag gaat mijn column over het recht van kinderen om mee te praten over de toekomst van Nederland. Hier.
8 mei
Aankondigingen
7 mei
Vreemdeling
Het is terecht dat ik nu vreemdeling was in het land van Olli en Doris.
6 mei
Bezoek aan Pascani
Aan de voorkant van het station van Pascani hebben zwaluwen in een nis drie nesten gemaakt. Ze voerden hun kinderen toen ik aankwam. Ik ben even blijven staan om ze te bekijken en liep toen de stad in – rechtsom langs de markt naar de bovenstad, via de grote trap naar beneden, waar gezongen werd in de kerk, dat was tot in de verre omtrek te horen. Ik at een broodje op een bankje en keek naar de hond die voor de fontein lag. Ze was prachtig net als de andere straathonden die ik hier tegenkom. Ik ben verder gelopen naar het stadspark, en via de weg langs het spoor terug naar de hoofdstraat. Daarna heb ik kleine straten doorkruist. Overal wonen honden, in tweetallen en drietallen (misschien ook in grotere groepen verder de stad uit, maar die heb ik niet gezien). Bij het stadspark wonen twee grotere honden (formaat Doris) op een veld met een oud hek erom. In de straat bovenaan zag ik vooral kleinere honden. Bij de flats naast de winkelstraat wonen ze in de perkjes, ik zag een drietal slapen tegenover het station, twee andere hadden honger en vroegen om eten bij een deur door te piepen (geen gehoor). Op een paar plekken zag ik eten voor ze staan (en/of voor katten), de mensen die ik zag negeerden de honden. Huizen hadden golfplaten daken of zelfgetimmerde deuren, de tuinen waren allemaal weelderig met heel veel bloemen, tulpen zijn populair. In veel tuinen liepen kippen.
Ik voelde me niet dichter bij Olli maar ik ben wel blij dat ik er ben geweest om te voelen hoe het was voor hem (de lucht in te ademen, de huizen te zien, de veldjes, de winkels). Ik zie hem eerder aan de rand van de stad met de grotere honden dan in een perkje om de flats of in de straten met de duurdere huizen - daar woonden juist kleinere honden. Misschien woonde hij op de plek bij het park, of juist aan de andere kant bij de zandstraten, of in het niemandsland om het spoor. Naast de trap de heuvel op waren kleine paadjes, misschien van honden die daar rondscharrelen, dat zie ik hem ook wel doen. Toen we elkaar ontmoetten was hij voorzichtiger dan de twee honden die bij de deur stonden te bedelen, maar misschien is hij zijn vertrouwen kwijtgeraakt door de hondenvangers en zijn tijd in het gemeentelijke asiel. Op internet las ik dat alle honden door een Franse stichting uit dat asiel zijn gered, er is nog wel een facebookpagina over dat asiel. In de dorpen onderweg leven de honden in grotere roedels. Olli en Doris voelen zich fijner in een grotere roedel. Het lijkt mij ook fijner (met honden of katten, niet met mensen). Met dit weer is het niet slecht om buiten te wonen als je een schuilplaats hebt, en te eten, maar de winters zijn echt koud, ik hoorde van Irina dat er in april nog veel sneeuw was (dat was een uitzondering). Olli hield ontzettend van de kou, ze kunnen er ook goed tegen, het is meer dat het dan moeilijker is om te overleven.
Ik voel wel steeds hoe uitzonderlijk het is dat Olli van zo ver naar mij kwam. Hoe klein de kans is dat juist hij het was en juist ik.
5 mei
Een paar portretten
Dit was een hond bij een huis, dus geen zwerver, ze wilde heel graag worden geaaid.
Deze witte hond voor het station heeft precies zo'n lichaam als Olli, met die kraag en achterpootjes. Dit was in Iasi, dus het is geen familie. Hij had een oormerk, dus wordt in de gaten gehouden.
5 mei
De straathonden en -katten
Een jaar of twintig geleden waren er in Iasi vooral straathonden en weinig straatkatten, nu is dat omgekeerd. Net als in Pascani (waar Olli vandaan komt) hebben ze de honden van de straat gehaald en in asielen opgesloten waar ze nooit meer uitkomen. Als mensen hier een hond willen nemen ze een pup van de straat, of ze zoeken er via via eentje (hetzelfde geldt overigens voor katten). Irina vertelde dat er altijd wel dieren zo te vinden zijn en dat Roemenen de asiels vermijden. Er lopen wel wat losse honden op straat, ze zijn vrij schuw. Bij de vegetarische restaurants (dat zijn er twee in de stad) hebben ze katten. Irina verzorgt een kolonie van elf katten, ze wonen als het koud is bij haar in de schuur in een stapel kartonnen dozen die ze speciaal voor ze neerzet. Nu het mooi weer is hangen ze rond in de tuin. Ik heb er twee ontmoet maar ik weet niet hoe je hun namen spelt. Het witte vlekje op de foto is een van hen, ze ligt te slapen in het gras.
4 mei
Omgeving
sfeerbeeld uit het hotel
het instituut waar ik 's ochtends de eerste lezing gaf (over gemeenschapsdieren, Irina's term voor straatdieren)
's Middags gaf ik de tweede lezing, voor studenten diergeneeskunde. Er zat ook een hond in de zaal. Vooraf kreeg ik een rondleiding over het terrein (ik zag emu's, schildpadden, de dierenkliniek inclusief zieke dieren, en de paardenstallen), en ontmoette ik de decaan. Morgen geef ik een lezing voor filosofiestudenten.
3 mei
Iasi
Vandaag kwam ik aan in Iasi, een stad in het noorden van Roemenië, waar ik lezingen zal geven op de universiteit. Een paar jaar geleden kreeg ik een bericht van Irina Frasin, een onderzoeker, die me uitnodigde naar een conferentie te komen die zij organiseerde. Irina heeft met een aantal anderen een master in anthrozoology opgezet hier, dat is nogal revolutionair en de enige master in die richting in Roemenië. De lezing vond destijds online plaats vanwege corona, maar we hebben contact gehouden. Ik wilde graag een keer hier naartoe omdat Olli uit deze buurt komt, en ik ook zijn geboorteplaats kan bezoeken. Ik had deze reis eerder al gepland, maar het is nu extra emotioneel.
2 mei
Een beetje dit gevoel
1 mei
Developing multispecies education with children and animals
Met een groep kinderen dacht ik na over meersoortig onderwijs, en het artikel dat ik op basis daarvan schreef is ondertussen gepubliceerd, open access en online, lees het hier.
29 april
Thuis
28 april
Groot worden
In influx&efflux schrijft Jane Bennett dat Harold Bloom's poëtische zelf naar prioriteit streeft. Walt Whitman zoekt net als Bloom naar grootheid, alleen niet door het vooropstellen van het eigen zelf, maar in het worden van een veelheid, becoming-heterogenenous noemt Bennett dat, het zelf wordt meer van het vele dat er is. Dat lijkt me een goede manier om na te denken over worden (dat wat mij betreft niet groot hoeft te zijn en beter weinig ruimte inneemt).
28 april
Laten we een café beginnen, oké, dan noemen we het
Nadat mijn uitgever me in Leipzig wees op Café Bar Enjoy
kwam ik ook nog The Fan tegen in Magdeburg
en natuurlijk Cocktailbar Hang Over in Hannover.
28 april
Net als in de wereld
Net als in het lichaam is er ook in de wereld geen verschil tussen oppervlak en diepte.
27 april
Ein
26 april
Onderweg
In de trein naar de boekenbeurs in Leipzig werk ik aan twee stukken die ik af moet maken, tweede versies, de peer review heb ik verwerkt en nu moet het weer netjes worden, zinnen moeten bijgeschaafd, referenties toegevoegd. Het vergt een ander soort concentratie dan het schrijven zelf en het bijwerken van de drukproeven van werk in het Nederlands. Het is even zorgvuldig, maar technischer, het soort concentratie dat ervoor zorgt dat ik nauwelijks het uitzicht opmerk. Ondertussen denk ik aan Olli. Er zijn verschillende soorten herinneringen, die aan de laatste weken, aan de laatste dag, veel herinneringen aan de eerste tijd in Amsterdam met Pika en Putih, veel aan momenten waarop hij ziek was, meer overkoepelende, over wie hij was, zijn bescheidenheid en daadkracht, slimheid en gevoel voor sfeer, tussen ons was er nooit een probleem. Veel dingen die ik anders had kunnen doen of moeten doen, dat lijkt aan de dood vast te zitten, maar het beklemt me minder dan met eerdere doden, omdat het einde voor zover dat kan goed was. Vanwege Pasen was ik uiteindelijk niet bij de crematie, we hebben hem weggebracht en afscheid genomen, en een paar uur later, ik stond in de keuken, was het ineens net alsof er een deur werd geopend in mijn borstkas zodat het leven naar binnen en naar buiten kon stromen, alles werd even heel helder, ik zei 'daar ga je, Ol', zonder er bij na te denken en vertelde het tegen Doris, misschien voelde zij het ook. Er zat geen briefje bij de as met het tijdstip van de crematie maar ik kan me niet voorstellen dat het op een ander moment gebeurde.
25 april
25 april
Het leven van een hond
De column van vandaag gaat over Olli. Hier.
24 april
23 april
22 april
In je ademhaling kan ik uitrusten
Er zijn dingen die ik steeds opnieuw moet leren. Hoe de dag netjes tegemoet te treden, hoe mezelf. Hoe rustig de tuin te bekijken, niet droevig te worden van de narcissen die de lente aankondigen, van de waterige zon. Je zegt dat ik me niet zo druk moet maken, dat ik blij moet zijn dat we dit huis hebben, geld om eten te kopen. Het had ook anders uit kunnen pakken. Ik pak je gezicht in mijn handen, kus je snuit. Dan ga jij slapen, en in je ademhaling kan ik uitrusten, hoef ik even niets te leren.
18 april
Olli's rondje
Ik heb het gefotografeerd voor het weer overwoekert.
16 april
De babymuis
Vorige week vond ik 's ochtends een babymuis (of eigenlijk kindermuis) in de roze prullenbak. De muis lag plat op haar/zijn/hun zij en leek dood. Bij nadere inspectie (ik tikte tegen een pootje) bleek er nog een heel klein beetje leven in te zitten. Het diertje was waarschijnlijk in shock omdat hij/zij/hen niet meer uit de prullenbak kon komen. Ik begon het beestje wakker te maken met mijn vingertop, ik porde en sprak tot ik de muis zag ademen. Toen heb ik haar/hem/hun warm gehouden tegen mijn lichaam. Na een tijdje kwam er meer leven in de muis en heb ik het diertje wat eten gegeven. Daarna hebben we nog een uurtje samen gezeten, en toen dacht de muis ineens: o nee, ik zit op schoot bij een mens, en rende hij/zij/hen snel weg.
16 april
Olli's liedje
De avond voor Olli doodging dicteerde hij me nog een liedje. Ik heb het opgenomen met de dictafoon op mijn telefoon, dat kun je hier beluisteren, maar, nu komt het: ik heb het ook laten omzetten naar noten zodat je het zelf kan spelen. De pdf staat hier (het registratieschermpje van dropbox kun je gewoon wegklikken). Er is iets misgegaan met de octaven, ik weet niet hoe ik dat moet aanpassen, maar verder klopt hij redelijk en met de opname erbij kun je het zo prima spelen.
15 april
De laatste pootjestekeningen
14 april
Neem plantenbelangen serieus
Met Yvonne Faber schreef ik een opiniestuk over planten. Er verschijnt steeds meer onderzoek over hun manieren van zijn en daaruit blijkt dat ze belangen hebben. Welke precies weten we nog niet altijd, maar het is wel belangrijk om daar verder onderzoek te doen en ze serieus te nemen. Nu online, morgen of dinsdag in de krant.
14 april
Definities
Ik schreef ook nog een column, over het definiëren van anderen en jezelf - en de vraag of ik nu wel of geen columnist ben. Hier.
13 april
Tweeteen
De kleine Tweeteen is ook doodgegaan. Ze was een bescheiden muis, lief voor de anderen en een goede nestbouwer. Ze hield vooral van rijst en havermout. Nu zijn Spokie en Mus nog samen over. Mus was haar vriendje sinds de dood van Maanoor.
13 april
Naam
Het mooiste cadeau was zijn naam: Olli. Dat er een woord was speciaal voor hem, dat ik hem riep. Dat anderen hem speciaal aanspraken. Omdat hij nog maar weinig hoorde praatte ik de laatste maanden vooral zachtjes tegen hem met mijn gezicht heel dichtbij het zijne, zo begreep hij wat ik zei doordat hij mijn adem voelde.
12 april
4 april
Olli is ziek
4 april
Doris naast me op de bank
30 maart
Mineralen
Gisteren vond ik prachtige tekeningen van James Sowerby van mineralen op het internet, uit het begin van de negentiende eeuw. Hier.
29 maart
Deep listening and democracy
Mijn artikel over politiek luisteren is verschenen in het laatste nummer van The Philosopher, dat kun je hier bestellen. The Philosopher is het oudste filosofietijdschrift in Engeland en bestaat dit jaar honderd jaar.
28 maart
De revolutie is een merel die de lente wakker zingt
Een nieuwe column, over padden en maatschappijhervorming.
27 maart
Herinneringen aan het leven
Vandaag is Maanoor gestorven. Ze had een heel grote tumor en kon daar goed mee leven, maar gisteren voelde ze zich ineens niet meer lekker. In haar laatste momenten werd ze gesteund door Tweeteen, haar beste vriendin, en Mus. Spokie wou niet mee, die zit het liefste alleen in de tunnels. Maanoor was de sterkste muis, erg lief, en altijd met een opgeruimd humeur.
23 maart
Meersoortige burgerparticipatie
Gisteren sprak ik in de raadsvergadering van de gemeente Gouda tijdens de Miniconferentie Burgerparticipatie over meersoortige burgerparticipatie. Er waren verschillende sprekers, zoals Eva Rovers, die sprak over burgerberaden, en Klaas Kuitenbrouwer van Het Nieuwe Instituut, die vertelde over Zoöp. Mijn bijdrage ging over het belang van menselijke deliberatie in het vormen van een meer toekomstbestendige samenleving, en (vooral) over het belang van meersoortige deliberatie over hetzelfde onderwerp. Het hele symposium is terug te zien via de website van de gemeente, en wel hier. Ik vind het bijzonder en goed dat de gemeente Gouda op deze manier onderzoekt wat burgerparticipatie kan en moet inhouden.
19 maart
Onderweg
toen ik gisteravond thuiskwam zat deze vriendin op de mat
Het is een enerverend weekend voor de paddenwerkgroep. Vrijdag en zaterdag hebben we rond de 700 dieren overgezet. De kikkers beginnen ook wakker te worden. Eerder waren het vooral kleine padden, nu komen de grotere ook uit hun winterslaap. Ik las dat de oudste pad in gevangenschap 53 jaar oud is geworden. Salamanders in gevangenschap worden wel 23. In het wild worden padden, kikkers en salamanders ongeveer 8 jaar oud, mits ze niet worden opgegeten of doodgereden. Ik heb zelf de afgelopen avonden ook steeds gelopen, en het voelt echt als een race tegen de klok om ze van de weg te krijgen voor de auto’s komen. Ik heb ook weer een aantal dieren moeten doodmaken. Tegelijkertijd waren er met name gisteravond echt veel vrijwilligers bezig, vaak met kinderen. De lichtjes van hun zaklampen en kinderstemmen in de verte waren troostend. Wie langer loopt gaat de padden beter zien, niet alleen met je ogen maar ook moreel. Ze krijgen meer waarde. Hun waarde in het dorp verandert ook doordat mensen voor ze lopen, praten met buurtbewoners is onderdeel van de praktijk. Af en toe maakt iemand ons belachelijk, maar over het algemeen vinden mensen het heel goed. Dat is fijn, want het betekent dat er nog een beetje hoop is.
18 maart
I.M. Bram en Wezel
Vannacht is Bram overleden. Ik vond haar vanochtend en zag dat Wezel inwendig bloedde, dus in overleg met de dierenarts heb ik haar laten inslapen (de foto bij dit stukje is de laatste die ik vanochtend van haar nam). Bram en Wezel deden alles samen, eten, slapen, het nest bijwerken, en toen Bram ziek werd heeft Wezel haar steeds ondersteund, letterlijk, door naast haar te zitten, maar ook door haar emotioneel te steunen. Ik denk dat Wezel al eerder kanker had maar nu vanwege de schok van het overlijden van Bram ineens achteruit ging. Ze zijn heel oud geworden, twee jaar en een maand. Bram en Wezel waren de laatsten van het groepje van zes, die meer dan een jaar in het knaagdierenasiel zaten, Lieve, Roodmuis, Zeetje en Neushoorntje zijn al overleden. Ze hebben daardoor een achterstand op het andere groepje. Het waren fantastisch lieve muizen, voor elkaar maar ook tegen mij. Ze waren niet heel ondernemend, omdat ze te oud waren toen ze bij me kwamen en een deel van hun levenslust al kwijt waren, toch hebben ze het echt nog goed gehad en vreugdesprongetjes gemaakt. Bram en Wezel waren van alle vijfentwintig muizen tot nu toe de beste nestbouwers. Ze hadden een voorkeur voor ronde vormen, opgebouwd als een bloem, met blaadjes over elkaar. Vanochtend heeft Wezel nog een stukje koek gegeten. Ik begraaf ze straks samen bij de sneeuwklokjes.
16 maart
De hemel
Dinsdag was de tweede test voor de dog dinners in Mediamatic. Die was wat minder gestroomlijnd dan de eerste, onder andere omdat de introductie in een andere ruimte moest plaatsvinden, maar ik denk evengoed dat de hondenbezoekers echt iets hebben meegemaakt, om later in je mand goed over na te denken. Ondertussen staat er ook een blog over de eerste avond online, en wel hier. Hier staat meer over de achtergrond en hier staat de etiquette. Een van de menselijke bezoekers zei: het is net alsof ik in de hemel ben.
16 maart
Als je het leven niet moeilijk vindt heb je niet goed opgelet
Vannacht ben ik te gast bij MISCHA! op Radio 1, van 1 tot 2, dus zet je wekker en wees erbij. Ik vergat bij Glenn Gould het boek De onderspitdelver te noemen van Thomas Bernhard, dat had ook verder niks met het gesprek te maken, maar hier kan ik het wel opschrijven.
Edit: Ondertussen staat het gesprek online.
15 maart
Bericht over de verkiezingen
Ook vandaag ben ik weer een trotse lijstduwer voor de Partij voor de Dieren. Ik sta op nummer 12 op de lijst voor de Eerste Kamer, dus we moeten flink winnen. De redenen staan in mijn column van gisteren.
14 maart
Bericht over de paddentrek
Het was een enerverende avond in het dorp: omdat de temperatuur ineens omhoog ging en het waaide kwamen de salamanders, padden en kikkers uit hun winterslaap en gingen op weg naar de vijvers. Ik had het al verwacht – met regen gaan ze onderweg, maar sterke wind ook, dat heb ik eerder al ondervonden. Er waren weinig vrijwilligers beschikbaar dus ik heb zelf veel gelopen en 51 padden, 49 kikkers en 14 salamanders naar de overkant geholpen. Dat is mijn hoogste score tot nu toe. Het was een race tegen de auto’s. Ik kon een klein wit autootje met daarin een vrouw met haast maar nauwelijks tegenhouden voor een kikker, en heb twee auto’s gevraagd euthanasie uit te voeren op grote kikkers die ernstig gewond waren. Als het moet sla ik ze zelf dood, maar dat blijft altijd lang in mijn lichaam hangen. Grote kikkers zijn zo bovendien echt meteen dood. Dit is net zo erg, maar voor mij minder erg. Er waren ook minder ernstig gewonde dieren (een pad en een salamander) die ik veilig heb neergelegd. Soms komen ze weer goed bij, zeker bij padden heb ik dat meegemaakt. De dieren die ik overzet vinden het altijd een beetje eng, maar ook weer niet zo erg, er zijn ergere dingen. Ik vind ze fantastisch leuk, dat wist ik ook niet voor ik de groep opzette. Dat maakt het ook erger natuurlijk, en er lagen behoorlijk wat doden op de weg, maar als we ze niet zouden helpen zouden dat er veel meer zijn.
14 maart
Geen goed leven in een slecht leven
Featuring de varkens in de slachthuizen, Nan Goldin, Butler, Adorno en Ginzburg. Vandaag in de krant, online hier.
13 maart
Drie oude muizen in een holletje
12 maart
Olli in de sneeuw
Hij loopt nu in de winter van zijn leven steeds door de sneeuw, alles is bedekt met een witte laag en er komen dikke vlokken naar beneden. Hij houdt van de kou en van daarna weer slapen in de mand, we zijn thuis, thuis is alles goed.
10 maart
Olli's rondje
9 maart
Pine tree tops
9 maart
Sonic meditations
Ik heb ze ooit al eens geplaatst, maar hier zijn ze nog eens.
8 maart
DBF
7 maart
Wit en paars
Gisteren en vandaag zit ik in een conferentie over fenomenologie en dieren, zie hier voor een omschrijving en het programma. Op zich is fenomenologie heel geschikt om over de andere dieren te denken en het denken met dieren te onderzoeken. Maar veel sprekers leggen grote nadruk op het behoren tot een bepaalde soort, terwijl er allerlei manieren zijn om je tot elkaar te verhouden. Het is toch weer interessant en ik zag net een mooie foto van een octopus die aan de ene kant wit was, dat betekent nieuwsgierigheid, en de andere kant paars uit angst. De onderzoeker besprak het als een voorbeeld van ambivalentie in dieren. Zoals F. Scott Fitzgerald zei: The test of a first-rate intelligence is the ability to hold two opposing ideas in mind at the same time and still retain the ability to function.
6 maart
In de kerk
5 maart
Sleutels
Online stuitte ik op een foto van Katharina Detzel, geboren in 1872, met een grote mannelijke pop die ze maakte van lakens gevuld met stro – zie hier. In 1907 werd Detzel gearresteerd wegens een poging tot brandstichting of sabotage, wat ze zelf als een politieke aanslag beschreef. Ze werd ook beschuldigd van aborteren. Ze werd opgenomen in een psychiatrisch ziekhuis, daar schreef ze pamfletten tegen onrecht. Ze maakte ook poppetjes van brood die ze in de juiste vorm kauwde, en dus de grote poppen van dekens, beddengoed en kleding. Ze probeerde steeds te ontsnappen en maakte allerlei sleutels van hout. De foto is opgenomen in de Prinzhorn collectie, met kunst van neurodiverse mensen. Waarschijnlijk werd ze in 1941 vermoord door de nazi’s.
4 maart
Nederland
3 maart
De echte politieke dieren
Ik schreef een stuk voor de boekenbijlage van de NRC over dierenrechtentheorie, kritische wetenschapsfilosofie en dieren in de politieke filosofie. Er staan sterren bij, terwijl ik die niet gaf, maar verder zijn het wel mijn woorden. Ook online te lezen en wel hier.
2 maart
Bomenalfabet
Ik las gisteren over het Ogham alfabet, waarin de namen van acht letters van bomen komen (en de letters ook op bomen lijken). Hier staat dat mooi beschreven. Middeleeuwse geleerden dachten zelfs dat alle letters van bomen kwamen. Op Wikipedia staat het hele alfabet. Je leest het van rechts naar links en van onder naar boven.
1 maart
Vragen aan het onbekende
