1 april
Nederland
1 april
Verouderen jullie ook zo snel?
31 maart
Pas op voor veiligheid
Vandaag staat er weer een column in Trouw, over een voettocht naar de McDrive, Rousseau en onze hang naar veiligheid.
30 maart
'Laat je er wel een paar aan voor de vetbollen?'
29 maart
AD493
28 maart
BN'ers
In het dorp waar ik woon lijken veel mensen op oude of dode showbizzfiguren (denk aan Johnny Kraaijkamp senior, Henk Poort). Ze joggen of werken in hun tuin.
28 maart
Een eind aan het vissen
De vissen staan niet vaak in de belangstelling. Ze blijven toch een beetje een vergeten groep - we zien de varkens en de kippen en de konijnen in hun stallen en op transporten, maar de waterwezens niet. Misschien omdat ze minder knuffelbaar zijn of minder op ons lijken te lijken. Maar zo weinig lijken we nou ook weer niet op elkaar. Vissen maken vrienden, houden elkaar voor de gek, werken samen, voelen pijn en plezier, plannen hun toekomst en leren van hun verleden. Vissen die in viskwekerijen (erg woord) leven, kunnen zelfs depressief worden (bij zalmen is dat aangetoond, die doen dan soms ook aan zelfdoding). (Veel van de vis die je eet komt daarvandaan.) Ook is er geen regelgeving omtrent het slachten van vissen, waardoor er waarschijnlijk de meeste misstanden mee zijn van alle dieren en ze het meest lijden. Vandaag is het de World Day for the end of Fishing, en ik hoop dat jullie dit lezen en geen vissen meer zullen eten.
27 maart
Oproep
(Grote)stadsbewoners: er zijn stadsvogels die het nu zwaar hebben omdat de toeristen en scholieren weggevallen zijn, zoals duiven en meeuwen die gewend zijn in winkelstraten te foerageren. Kook eens wat rijst voor ze of schud een pak havermout leeg (of koop een paar zakken vogelvoer in de dierenwinkel). Ze zullen je dankbaar zijn.
26 maart
Een ander soort gedicht
25 maart
Tip
Patti Smith leest voor op instagram (ook te zien voor mensen zonder instagramaccount) en dat is de moeite waard, klik hier.
25 maart
De nieuwe rivier
In de zomer van 2018 schreef ik voor de lol een boek. Ik droomde veel over de personages: je kunt wel zeggen dat ik het grootste deel van het boek bij elkaar gedroomd heb. Hoewel het begon als iets voor mezelf, werd het op een gegeven moment een roman, of een magisch realistisch moordmysterie, of een eco-detective. En over een krappe maand verschijnt dit boek bij Das Mag en kunnen jullie het allemaal lezen. Hieronder plak ik de flaptekst, in verband met het verheugen.
‘De rivier spleet de aarde in tweeën. Weilanden braken doormidden, bomen raakten ontworteld, een enkele koe was te laat weg. Bocht na bocht werd door het land een lijn getrokken en toen de mensen ’s ochtends hun gordijnen openden lag zij daar, bruin en glanzend, ja, je zou kunnen zeggen trots, het uitzicht voor altijd veranderd.’
Er kronkelt een nieuwe rivier door Koraalboom. Wetenschappers vermoeden dat grootschalige boskap voor de lokale sojateelt de oorzaak is; dorpsbewoners denken aan wraak van de oude goden. Twee dagen nadat de Engelse journalist Janet Stone naar het dorp is gekomen voor een artikel over de rivier, wordt boer Hugo Frys vermoord. Wanneer Janet op onderzoek uitgaat, komt ze erachter dat het land wordt opgeslokt door veel meer dan de rivier.
De nieuwe rivier is een hallucinante eco-detective, waarin Eva Meijer een volstrekt originele wereld schetst. Een wereld om in te verdwijnen, met de sporen van Jorge Luis Borges en David Lynch.
24 maart
De neergang
Vandaag neem ik deel aan een Deense conferentie (onder de paraplu van een documentairefestival) over The descent of man, die niet in Denemarken maar in het digitale luchtruim zal plaatsvinden. Jullie kunnen hem gratis bezoeken, zie hier het programma. Via facebook zijn de presentaties live te volgen (link bovenaan de pagina).
23 maart
Ook in tijden van corona is Land Art impopulair
We bezochten het Obervatorium van Robert Morris.
Het was er zoals verwacht stil.
Het is ook leuk voor honden.
Een ander soort land art.
De enige andere bezoeker bleef in zijn auto, voor 0,5 cent per seconde.
22 maart
Het is de natuur
Voor filosofieblog Bij nader inzien schreef ik een stuk over corona, natuurcultuur en de gezondheid die we delen met andere levende wezens. Hier.
21 maart
Heel en half bestaan
20 maart
The green fog
Is hier online te bekijken - voor wie iets vreemds moois wil zien.
19 maart
De stand van zaken
1. Elke tien minuten rijdt er een lege bus langs.
2. Hardlopers zeggen geen hallo meer maar geven een hoofdknik.
3. Onderweg met de honden zag ik een appaloosa falabella en een zeilboot die Epicurus heette. Ook waren er ouderen die geen anderhalve meter afstand hielden.
4. Vanochtend hoorde ik dat zes mensen die ik ken (die niet allemaal elkaar kennen) het hebben.
5. Ik steek vaak mijn duim op (naar vuilnismensen, buschauffeurs).
6. Op facebook merkte iemand op dat we een samenleving van pensionado's geworden zijn. Ik zag dat de eerste dagen ook: fietstochtjes, theedrinken in de tuin en vooral veel tuinieren. Maar vandaag zie ik alleen nog kinderen en jongeren op straat. Alsof zij de boel overgenomen hebben.
7. Het schijnt dat de honden in Italië het zalig hebben - ze worden de hele dag door mensen uitgelaten (alleen met een hond mag je nog naar buiten, of voor de boodschappen).
8. Veel huisdieren zitten ook de hele dag thuis te wachten, net als veel dierentuindieren.
9. Gisteren luidden de kerkklokken een kwartier lang. Ik dacht dat er iemand overleden was, maar het was voor steun.
10. Ik bakte een krentenbrood en hou me nog steeds bezig met het overzetten van padden.
11. Elke tien minuten rijdt er een lege bus langs.
19 maart
Olli is begonnen met een nieuwe kuil
18 maart
Cleaning
Hoi allemaal! Wat doen jullie om de boel na het boodschappen doen goed schoon te maken? Ik lik alles af - deurklinken, fietsstuur, boodschappen en spoel dan mijn mond met bleek. Maar ik hoorde dat je daar ook goed een vaatwastablet voor kunt gebruiken, dat is beter voor je tanden (dan moet je wel je hoofd een beetje heen en weer en op en neer schudden). Oké, nu ga ik de voordeur doen!
17 maart
Kijktip
Op de website van het IDFA zijn veel documentaires uit de afgelopen jaren gratis te bekijken.
17 maart
Meten en weten
16 maart
Natuurcultuur II
16 maart
Ook nog wat tips voor kinderen
Een rap maken en opnemen over het dagelijks leven, stop motion filmpje maken van speelgoed/meubels/dingen die gaan leven (met digitale camera, kun je in iMovie makkelijk achter elkaar zetten), tafereeltjes maken (een soort situaties met poppen en spullen) en daar een verhaal over vertellen, soorten gras op een klein veldje in kaart brengen, collages maken / ansichtkaarten van collages maken, vlechtbroodjes maken, mediteren/kinderyoga, zandkastelen bouwen van modder (als je een tuin hebt), een krant maken (of samen een weblog bijhouden, bedenk wel een thema), familieleden interviewen over het verleden (kan via FaceTime), je kunt ook ergens een museum van maken (museum van de toekomst of van gevoelens en daar dan een kamer/kast voor inrichten), het hangt natuurlijk wel een beetje van de leeftijd af.
15 maart
Dingen om te doen als je thuis zit (vul zelf aan)
1. Ontbijt in je mooiste kleren met je mooiste servies.
2. Stuur je oude tante een brief.
3. Bel iemand van vroeger.
4. Teken iets na uit je huis (een koffiekopje of de boom voor je deur).
5. Plant zaadjes in de tuin of in de randen groen in je straat. (Bestel gratis zaadjes.)
6. Maak foto's van de tien belangrijkste objecten (of kledingstukken) die je bezit.
7. Doe je belastingaangifte (dan heb je dat gehad).
8. Maak een wikipediapagina voor een vergeten/niet-vergeten vrouw.
9. Leer je huisdier een trucje (zoek bijvoorbeeld op clickertraining).
10. Schrijf een toespraak over de staat van het land (10 b. en neem die op).
11. Leer tellen in een vreemde taal.
12. Maak een lijst van belangrijke jeugdherinneringen / schrijf een brief aan je vroegere zelf.
13. Lees een roman die al een tijd in je kast staat.
14. Zing elke dag een lied.
14 maart
Het lage land
14 maart
MANCEPT
Ook dit jaar organiseer ik met Josh Milburn en Angie Pepper een MANCEPT panel (Manchester, 9-11 september). De call for abstracts opent snel, hier vast de aankondiging:
Agency, Domination, and Resistance: Animal Rights in an Unjust World
Since at least the 1970s, ethicists have taken seriously questions about the moral status of animals, and, since at least the 1980s, ethicists have taken seriously the possibility that animals have rights. In the 2000s and especially 2010s, however, philosophers and political theorists have started to ask recognisably political questions about human relationships with animals, in addition to the questions that have traditionally concerned moral philosophers. Some of the new questions asked by this literature concern the agency of animals: how they do exercise it in an unjust world, and how they could exercise it in a just world; but also what kinds of agency (if any) animals can exercise, and what the normative significance (if any) of such exercise is.
These questions are given extra relevance by the fact that in biology and ethology new studies about animal languages, cultures, cognition and emotion are published weekly, showing that animals’ inner lives and social relations are more complex than previously assumed. They are furthermore especially urgent because we live in an age in which humans increasingly dominate the lives of large numbers of other animals.
We propose a workshop to try to get to the bottom of such questions, which we believe underlie many of the most interesting issues currently explored by political philosophers and political theorists addressing animals: the political representation and voice of animals; animals as labourers and workers; animals as citizens or members of our political communities; animals as property and/or holders of property; differences (if any) between ‘wild’ and ‘domestic’ animals; real-world versus ideal-world theorising about animals; and more.
Bringing together scholars with a stake in the question of animal agency and those who are only beginning to address the issue, this workshop will ask questions including, but not limited to:
• What is the nature and normative significance of animal agency? Are animals political agents? Moral agents? ‘Linguistic’ agents?
• What does it mean to oppress and dominate animals? Are all instances of oppression and domination problematic? Do they all violate rights? Are they all harmful?
• Do animals resist? What is the normative significance of this? Can and should humans resist on their behalf (or with them)? How can humans resist?
• Can animals exercise political agency? How can and should animals’ voices be heard in democratic politics, if at all? How can and should their perspectives and/or interests be represented?
• Do animals’ capacities of agency, if any, afford them new rights? To property? Democratic representation? Control over their own lives and spaces?
• What does animal agency mean for the roles that animals do and could play? For working animals? For companions? What normative significance might the agency of wild animals possess?
Workshop convenors: Angie Pepper (University of Roehampton); Eva Meijer (Wageningen University & Research); Josh Milburn (University of Sheffield).
13 maart
Ondertussen
Ondertussen krijgen de struiken en heggen in de tuin kleine groene blaadjes, ze leggen een waas over de bruine wintertakken; zijn de vogels van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat in de weer; zijn de meeste padden gelukkig overgestoken; krijgen de parken en natuurgebieden weer op een nieuwe manier diepte (vanwege dat groene waas, dat her en der geel en wit is); ligt de oude hond graag op het plaatsje zodra de zon zich laat zien; mistte het vanochtend, voor het eerst sinds we hier wonen, wat alles iets geheimzinnigs gaf.
12 maart
Grootste showroom met urnen van Noord-Holland
11 maart
Tijd is onderdeel van vandaag, niet alleen hoe je het voorbijgaan van een dag meet
In het verhaal 24-Hour Dog (uit The world and other places) beschrijft Jeanette Winterson vierentwintig uur met een pup. 'He found me out,' schrijft ze – hij begreep me, hij ontdekte iets aan me, hij vond me. Honden doen dat. Ze zien iets in mensen dat mensen zelf moeilijk kunnen zien, iets wat ze vergeten zijn of waarvan ze denken dat het niet zo belangrijk is. De hoofdpersoon brengt het hondje na die dag samen terug naar zijn moeder, omdat ze het niet aankan.
Honden begrijpen ook iets van de tijd, schrijft Winterson, iets waar mensen normaal gesproken aan voorbij gaan. ‘Time is part of today, not simply a measurement of its passing.’ Olli en ik zitten op de bank, het is nog vroeg. Straks gaan we wandelen, daarna vangt de dag aan, moet ik weg, kom ik weer terug, moet ik weer weg. Maar nu zitten we hier, samen. En dit nu, dit hier, is van ons samen. (En van ons allebei niet: het houdt ons vast, wij kunnen het niet vasthouden.)
10 maart
Rokje
9 maart
Padden
Gisteravond begon de paddentrek in het dorp waar de honden en ik sinds een maand wonen. Ze zaten overal: midden op de stoep, midden op de weg. Ik heb het niet eerder meegemaakt in een toch min of meer stedelijke omgeving, het was net een film van David Lynch (hoewel ze daarin groter zouden zijn). Vanochtend zaten ze nog her en der op de weg, de mannetjes op de vrouwtjes, die er helemaal geen zin meer in hadden. Ik heb er een heel aantal naar de kant gebonjourd, ik weet ook niet precies waar ze heen willen, maar dan zijn ze in elk geval veilig.
8 maart
Dag Keswick
8 maart
Hond-eend
In een boom op het parkeerterrein van sportschool Frits van der Werff in Hoorn woont een kraai die kan blaffen en kwaken.
7 maart
Het meer en het theater
7 maart
Zilver
Lyzzick Hall is een vintage sjiek hotel, met een bubbelbad dat in de jaren tachtig ongetwijfeld het nieuwste van het nieuwste was en een klein zwembad in een soort erker, van waaruit je de bergen ziet (of de bergen jou). De kamers zijn comfortabel en ruim; de mijne kijkt uit op een kleine binnentuin. Achter het hotel loopt een rustige weg die naar het stadje leidt, het theater waar ik moet optreden is ongeveer anderhalf uur lopen. Tijdens korte reizen loop ik het liefst, dan krijg ik meer mee van de omgeving en geef ik mezelf gelegenheid om te landen. De lucht is hier fris, de mensen zijn vriendelijk, en er is veel ruimte. Er zijn weilanden met hoogzwangere schapen, steeds omgeven door de bergen. Terwijl ik afdaal zie ik het meer waaraan het theater ligt al, het lijkt van zilver.
6 maart
Aan de voet van de Skiddaw
5 maart
Preston, Penrith, Keswick
Het regent in Londen. Terwijl mijn collega's zich opmaken voor het Boekenbal en de komende boekenweek, ben ik op weg naar het Lake District voor een optreden op het Words by the Water festival. Reizen brengt altijd een zekere melancholie met zich mee - voor alle plekken waar je naartoe gaat verlaat je andere, en zijn er plaatsen waar je niet bent, of misschien gaat het gewoon over thuis zijn, weggaan, terugkomen. In Engeland kom ik vaak, en al lang, het zal met landen net zo zijn als met interesses: je wordt erdoor geadopteerd zonder dat je precies weet waarom en je kunt er weinig aan doen (misschien is deze melancholie ook wel een soort liefde). Op het land dat ik uit het raam van de trein zie regent het ook, en worden heuvels bomen, bomen riviertjes, riviertjes steden, gescheiden door land en heggen, en alles is groen en grijs (of bruin).
4 maart
Wolk vangen
3 maart
Winter missen
Vandaag staat er weer een column in Trouw, ditmaal over het missen van de winter.
2 maart
Champ
1 maart
Stil, stiller, stilst
Het Nederlands heeft geen woord voor silencing. Er is tot zwijgen brengen, maar dat heeft niet hetzelfde bereik – het is wel shut up maar niet zozeer mute. Het is wel in een debat iemand naar het aanrecht verwijzen en niet het structureel verstillen van bepaalde groepen (ze zo verstillen dat het lijkt alsof ze altijd stil waren, ze bedekken met stilte als een laag verf, zodat niemand kan meer zien wat eronder zat, tot mensen zijn vergeten dat er wat onder zat en pas als iemand eraan gaat krabben, doelbewust en met een fanatisme dat de mainstream niet begrijpt zal het weer aan het licht komen).
29 februari
Berm doet aan bloemschikken
28 februari
Aankondiging Middag van de Milieufilosofie
En nog eentje voor in uw agenda.
De middag van de milieufilosofie
Onze wereld is snel aan het verdwijnen. Het klimaat verandert, het Amazonegebied wordt leeg gekapt en soorten sterven uit. Niemand weet hoe het af zal lopen. Deze ontwikkelingen zijn van grote betekenis voor wie nu leeft, maar zeker ook voor degenen die nog geboren moeten worden. Door de politiek wordt er echter nauwelijks aandacht geschonken aan de belangen van toekomstige generaties. Bovendien is het onduidelijk wat die belangen dan precies zijn en wat we ermee moeten. In de milieufilosofie wordt hier al een tijd over nagedacht. Milieufilosofen buigen zich bijvoorbeeld over de rechten van toekomstige generaties en over hoe we rekening moeten houden met groepen die zelf geen stem hebben. Ook denken ze na over de vraag of verschillende groepen mensen (zoals rijke landen of landen die meer broeikasgassen uitstoten) ook verschillende plichten hebben, en of we individuen mogen verplichten hun levensstijl aan te passen door bijvoorbeeld minder te vliegen, minder vlees te eten of minder kinderen te krijgen.
Tijdens de Middag van de Milieufilosofie zal over deze en andere vragen gesproken worden, zowel door de zittende generatie (milieu)filosofen, zoals Marc Davidson, Roland Mees en Tim Meijers, als door de filosofen van de toekomst. Meld u gratis aan voor deze middag (via dagvandemilieufilosofie2020@kpnmail.nl) om mee te denken en te discussiëren. De middag wordt georganiseerd door de werkgroep milieufilosofie van de Onderzoeksschool voor de Wijsbegeerte en vindt plaats op 22 april - Wereld Aarde Dag - van 13 tot 17.30 uur. Meer informatie over de locatie en het programma volgt in de nabije toekomst.
27 februari
Natuurcultuur
27 februari
Critical Misanthropy
Samen met Emelia Quinn organiseer ik 15 mei op de UvA een symposium over 'critical misanthropy'. Hou je agenda dus vrij, het belooft weer interessant te worden.
Critical Misanthropy: A Symposium
Our world, as many worlds before it, is disappearing. The current climate crisis, loss of biodiversity, rise of populism, and failures of neoliberalism are forcing humans to reinvent themselves and to reconfigure relations with the natural world. Olga Tokarczuk’s Drive your Plow over the Bones of the Dead (2009, translated to English in 2018) engages with such crises in a turn to what might be characterized as a mode of critical misanthropy. The novel reflects a growing trend in contemporary environmental discourses of an inescapable sense of horror, disgust, despair, and sometimes violence directed towards our fellow human beings. In a seemingly inescapable system of violence perpetuated by humanity, is there any hope left for the human species? How do we think ourselves as human whilst grappling with issues of our complicity and culpability in systems of oppression? How can, and how should, humans reinvent themselves and reconfigure relations with the natural world? How do we come to terms with our responsibility for widespread devastation, a responsibility owed to ecosystems and animals as well as to those humans living in precarious environments? And finally, how have writers, artists, performers, literary scholars, historians, and philosophers approached these questions? In this one-day symposium we invite artists, writers, activists, and scholars together to address the subject of critical misanthropy and conceptions of the human in the age of what we might aptly term as “the misanthropocene.”
We invite abstracts on the following and related themes:
misanthropy and misanthropic impulses
animal rights and modes of animal activism
ethical veganism and vegan identity
can vegans be violent?
being human and how lifeworlds are mediated by time and culture
the posthuman and posthumanity
hope and the utopian, hope as a political force
pessimism and its uses
interspecies kinships and humanimal communities
perspectives on Olga Tokarczuk’s work
environmental debt and reparative environmental history
intersections between animal studies and queer theory
approaches to the Anthropocene
writing environmental history
literature and climate change
ecofeminism and the rehabilitation of love, care, and compassion
26 februari
Zakjesdragers
Op Facebook las ik over zakjesdragers, een vlinderfamilie waarvan de larven prachtige sculpturen maken. Google maar eens, je zult niet teleurgesteld worden.
25 februari
De levende berg
Momenteel lees ik The living mountain van Nan Shepherd (1893-1981), een Schotse natuurschrijver. Het boek is een portret van de Cairngorms, een bergketen in de oostelijke Hooglanden van Schotland. Shepherd schreef het in de jaren veertig, maar het werd pas in de jaren zeventig gepubliceerd. Het boek wordt door mensen als Robert MacFarlane het beste natuurboek in de Engelse taal genoemd. Ik weet niet of dat zo is, daarvoor heb ik te weinig van dit soort boeken gelezen, maar het is in deze gebrekkige winter een verademing om Shepherd door die bergen te volgen, die gastvrij en gesloten, gevaarlijk en prachtig, toegankelijk en meedogenloos zijn. Het boek is in het Nederlands vertaald.
24 februari
Luisteren
Afgelopen zaterdag stond er een artikel in de Volkskrant over hoe o.a. Alanis Morissette en Tori Amos zich in de jaren negentig wel of niet uitspraken. Het stuk bevat feitelijke onjuisthden en bovendien was de toon patroniserend. Ik schreef een reactie, die voor zover ik weet niet geplaatst is door de Volkskrant, dus plaats ik hem hier.
Silencing achteraf
'Het is tekenend dat zowel Morissette als Amos tamelijk expliciete songteksten schreef over seksueel misbruik, maar het daar min of meer bij lieten en er niet verder over in gesprek gingen,’ schreef Haroon Ali afgelopen zaterdag in de Volkskrant. Tori Amos vertelde echter in ongeveer elk interview over Me and a gun. Ook Alanis Morissette, PJ Harvey, Bjork, en Kristin Hersh spraken altijd over ongelijke machtsverhoudingen. Daardoor was er maatschappelijke discussie over, zelfs op mainstream media als MTV en in grote muziekbladen. Deze vrouwen zetten zich ook maatschappelijk in. Amos was bijvoorbeeld medeoprichter van het Rape, Abuse & Incest National Network (RAINN), de grootste non-profit organisatie tegen seksueel geweld in de VS. 'Met terugwerkende kracht hoor je de pijn die vrouwelijke singer-songwriters afgelopen decennia met hun publiek probeerden te delen,' schrijft Ali. Dat zegt vooral wat over hem. Deze vrouwen stilte in de schoenen schuiven is silencing achteraf. Over Morissette schrijft hij: ‘Misschien zal ze zich bij het optreden in Carré wat meer openstellen, nu haar publiek klaar is voor de naakte waarheid.’ Er zijn weinig muzikanten die zich altijd zo hebben opengesteld als Morissette. Deze vrouwen ‘probeerden’ hun pijn niet te delen, ze deelden hun pijn. En daarmee hebben ze vast niet alleen mijn leven gered.
23 februari
When it comes to language
De Amerikaanse etholoog Marc Bekoff stelde me een paar vragen over de Amerikaanse uitgave van Dierentalen. Link.
22 februari
Boodschappen naar de andere kant van de wereld
21 februari
Bomen die van zichzelf zijn
In de VS staan twee bomen die van zichzelf zijn. De ene staat in Athens, Georgia, en is de afstammeling van een eik die ergens tussen 1550 en 1700 door zijn eigenaar in vrijheid gesteld werd. Die eerste Jackson Oak kreeg ook het stukje land om zijn stam in eigendom. De huidige boom wordt wel de Son of the Tree That Owns Itself genoemd en heeft dezelfde rechten.
De andere boom die van zichzelf is staat in Eufaula, Alabama, en is van recentere datum. In 1935 kreeg de boom van de burgemeester van Eufuala, E.H. Graves, zijn vrijheid. Hij schreef:
I. E. H. Graves, as Mayor of the City of Eufaula, do hereby grant, bargain, sell and convey unto the ‘Post Oak Tree,” not as an individual, partnership nor corporation, but as a creation and gift of the Almighty, standing in our midst—to itself—to have and to hold itself, its branches, limbs, trunk and roots so long as it shall live.— E. H. Graves
All replacement trees have also been given the deed to their land.
Op het bordje bij het hek staat het volgende:
THE TREE THAT OWNS ITSELF
Planted and dedicated April 19, 1961 Replacing the Walker Oak Felled by wind April 9, 1961
Original deed granted by CITY OF EUFAULA To the [POST] OAK TREE April 8, 1936
"ONLY GOD CAN MAKE A TREE"
20 februari
Harde vierkante dingen
Ik werd gebeld door de opzichter van mijn oude huis. Iemand had een pakje naar binnen gegooid terwijl ze daar aan het werk waren, en er stond geen retouradres op. 'Er zitten een soort harde vierkante dingen in,' zei hij. Ik opperde dat hij het bij de buurvrouw kon afgeven, zodat ik het daar kon ophalen. Het waaide hard in mijn telefoon en het was geen gezellig gesprek, de man leek geïrriteerd door de situatie. 'Harde vierkante dingen,' zei hij weer. 'Boeken?' vroeg ik. Die optie leek nog niet in hem opgekomen te zijn. 'Zou kunnen.'
19 februari
Donker/licht, licht/donker
18 februari
Stiltes doorbreken
Vandaag staat er weer een nieuwe column in Trouw - over de verschillende stiltes die er te doorbreken zijn.
