21 maart
Wat kun je wel doen?
1. Groet je buren, maak een praatje. Het weer is altijd een goede binnenkomer.
2. Verdiep je echt in het onderwerp dat je interesseert - lees niet alleen de Correspondent maar ook wetenschappelijk onderzoek, via google scholar kun je veel vinden - en meng je in het debat daarover. Leer, stel zo nodig je mening bij.
3. Geef een deel van je tijd aan wat je belangrijk vindt.
4. Voor wie verhalen vertelt en deelt: belicht (ook) de andere verhalen, ga niet mee in het grote gepolariseerde wij-zij, het geweld, het economische geharrewar, zoek naar hoe het anders kan - daarin schuilt de hoop.
5. Maak mooie, belangrijke, nutteloze dingen.
6. Voor wie geen activist is maar wel een redelijk inkomen heeft: word donateur van een stichting die opkomt voor wat je belangrijk vindt (zoals Animal Rights, die zich tegen de jacht en slachthuizen verzet). Je kunt ook lid worden van een politieke partij, een vakbond, of een andere organisatie die goed werk doet. Koop kunst, ga naar voorstellingen, koop boeken.
7. Plant bloemen, en als je kunt een boom.
20 maart
In de Boterdiepstraat zijn de bomen sterker dan stenen
19 maart
Klootzakken/deugdzaamheid
Vanochtend staat mijn eerste tweewekelijkse filosofiecolumn in Trouw - over de verkiezingen natuurlijk. Het is wel jammer dat ze de titel hebben aangepast. Die moet ‘Klootzakken’ zijn. Je kunt hem hier lezen.
18 maart
Schemerlamp
'Laten we beginnen,' zei de huisarts vrolijk. Hij gaf me een soort soldeerbout, die ik moest vasthouden om niet geëlektrocuteerd te worden. Zelf zocht hij naar het juiste formaat lusje, dat hij op zijn soldeerboutachtige stok monteerde. 'Het lijkt wel Dokter Bibber,' zei ik. 'Ken je dat spel?'
'Dit is toch iets heel anders,' zei hij. 'Maar ik begrijp de associatie.' Hij schoof het lusje van ijzerdraad om het bultje op mijn bovenarm. Met een grote pincet hield hij het bultje vast en met een voetpedaal bediende hij de stroomstoot. Op de piep liet het bultje los. Mijn arm was weer zoals vroeger, ik zag het meteen. 'Het ruikt wel vreemd,' zei hij, 'sorry, dat had ik erbij willen zeggen.'
Ik wilde wat zeggen over barbecue en veganisme maar hield mijn mond. Hij legde het bultje neer en brandde het gat dicht. 'Daar hebben we een andere stand voor,' zei hij niet zonder trots. Het was geen lekker gevoel. Toen het klaar was, keek hij naar het vleesklompje op de stoel. 'Wil je het nog mee?'
'Om op sterk water te bewaren?'
'Zoiets.'
Ik wilde iets zeggen over dat ik het aan de honden kon geven maar bedacht me. 'Ik zag een keer een man die van zijn geamputeerde been een schemerlamp gemaakt heeft.'
'Dat is zijn goed recht,' zei de huisarts, die dezelfde beelden gezien had. Het zal op internet gestaan hebben. 'Mensen doen ook dingen met de nageboorte. Opeten, of ze geven het aan de hond. Dat is allemaal hun goed recht.'
Ondertussen was mijn arm verbonden, het was nog geen halfnegen. Opgewekt namen we afscheid. Deze klus was weer geklaard.
17 maart
Zondag
16 maart
Golf
Onderweg naar huis zag ik twee jongetjes van hun fiets stappen bij een grote plas op de grens van het fietspad en de weg. Ze zetten hun fiets op de standaard en toen er een auto langskwam spreidden ze hun armen uit om zo nat mogelijk te worden. Ze juichten toen de golf kwam.
16 maart
Voorwaarts!
Uit betrouwbare bron vernam ik dat mijn nieuwe roman Voorwaarts al in de winkel ligt. Nog voor ik het boek zelf gezien heb. Dus ren naar je favo boekhandel en koop het voor jezelf, je geliefde, en/of je buurvrouw. Over het boek:
In 1923 verlaat een groep anarchisten Parijs om nabij Luynes een commune op te richten. Veganisme, nudisme en gelijkheid tussen man en vrouw bieden volgens hen de mogelijkheid om in harmonie met de aarde te leven. Bijna honderd jaar later leest student politieke filosofie Sam een oude uitgave van het dagboek van één van hen, Sophie. Sam raakt betoverd door de verhalen over het leven op de boerderij, haar liefde voor Clémence, en de vele discussies die ze hebben over de juiste manier van leven. Ze overtuigt haar eigen vrienden om de stad te verlaten en zelfvoorzienend te gaan leven. In het noorden van het land krijgen ze te maken met spirituele gelukszoekers, geldminnende makelaars, de grenzen van de open liefde en de beklemming van afzondering. Hun dromen lijken niet bestand tegen het experiment en één voor één verlaten ze het huis. Of kan het toch anders? Voorwaarts is een roman over liefde en vrijheid, en de strijd voor wat de moeite waard is.
15 maart
Verkiezingen
Het is weer bijna tijd om te stemmen. En deze keer kun je indirect op je lievelingsdier, te weten mij, stemmen. Ik sta namelijk op nummer 13 van de lijst van de Partij voor de Dieren voor de Eerste Kamer, en senatoren worden gekozen door Statenleden - dus stem op de PvdD in jouw provincie en dan komt het allemaal goed. (De PvdD staat nu in de peilingen overigens op vier zetels dus er is nog wel wat werk aan de winkel.)
14 maart
Avenue du Parc
13 maart
Notenrovers
Pas op, er zijn pistachecriminelen actief.
12 maart
Montreal
11 maart
Jenny houdt van wandelen
In Fechenheim in Frankfurt loopt paard Jenny dagelijks in haar uppie over straat. De buurtbewoners kennen haar, de politie is op de hoogte. Ze eet onderweg bessen en gras, groet honden en mensen, en staat soms peinzend op het tramperron. Jenny en de mensen uit Fechenheim laten zien dat paarden niet per se in gevangenschap hoeven te leven. Hier kun je meer lezen.
10 maart
Bergen
En ik hoop dat ik jullie vanmiddag allemaal zie bij de Klimaatmars in Amsterdam!
9 maart
Een andere wereld
Boven Groenland hadden we net als op de heenweg ontzettende turbulentie. Te hevig om doorheen te kunnen slapen, en dus sluimerde ik, gleed ik in en uit slaap. Ik zat vlakbij de wc en als die doorgetrokken werd schrok ik in paniek weer wakker, mijn lichaam kan zich op vliegtuighoogte niet ontspannen.
Zo hoog boven de oceaan drong de weidsheid zich op - zowel die van de heldere sterrenhemel als die van de enorme watervlakte diep onder ons die in het donker van deze nacht maar af en toe als water te herkennen was. In de verte zag ik op een gegeven moment een ander vliegtuig, dat maakte alles nog groter en onbegrijpelijker. Halverwege de vlucht maakte de piloot ons wakker omdat het noorderlicht te zien was. Tussen het vliegtuig en de sterren hingen groene slierten licht, als geesten, wezens uit een andere wereld, die hier hoorden, in tegenstelling tot mij, in dit niks of alles waar we doorheen vlogen.
Op IJsland sneeuwde het. Ik ging op een bankje voor het grote raam zitten en keek naar de vallende vlokken, die steeds net een andere kant op waaiden dan ik verwachtte, en at een appel. Dit kon ik nog wel begrijpen.
8 maart
Je moet ertegen kunnen
7 maart
Ik heb de sneeuw gegroet
7 maart
In Montreal is het koud en vroeg
1. In Montreal is het koud en vroeg. Mijn hotelkamer is geen balzaal, eerder een flinke vergaderruimte, met een vreemde hoek en twee enorme bedden (terwijl ik toch aan een bed genoeg heb). Ik heb zelfs een balkon van beton, maar buiten is het min twintig (het is nog vroeg) dus de deur openzetten is geen goed idee. Ik heb uitzicht op maar liefst vier parkeergarages. Bij een daarvan staat een man. We weten niet waarom hij niet bevriest.
2. De conferentie is productief en inspannend. Er zijn een paar analytische filosofen, een paar continentale, wat historici, en een aantal cultural studies figuren. Er wordt gesproken over sanctuary in de context van 14e eeuws Engeland, Mexico stad nu, legitimatie van beleid, gezondheidszorg, de grenzen van de natiestaat via Arendt en Agamben, genealogie van gastvrijheid, private sponsorship (in Canada kun je een vluchteling sponsoren, wat betekent dat je een jaar lang voor diegene zorgt) en talloze andere onderwerpen. Iedereen heeft de papers van tevoren gelezen, waardoor de discussie heel inhoudelijk en specifiek is.
3. Er is geen Nederlandse vertaling van 'sanctuary'. We hebben asiel, toevluchtsoord, opvang, maar geen woord voor plekken die degenen die nergens terecht kunnen opvangen. (In het veertiende eeuwse Engeland waren dat trouwens criminelen van adel, nu zijn het juist onschuldigen.) Ik moet daar nog een goede vertaling voor bedenken.
4. Aan het eind van de eerste dag is er een conferentiediner. Het is voor mij ondertussen diep in de nacht en ik was om drie uur op, maar ik ben er nu eenmaal. We gaan met de taxi, opdat we niet bevriezen.
5. Het stikt hier van de ingesneeuwde fietsen. Ik vind het prettig dat er sneeuw ligt, het maakt alles sprookjesachtig. Ik vind het ook prettig dat het koud is, dat perkt de mensen een beetje in (we zijn niet almachtig).
6. Aan het eind van de conferentie, na anderhalve dag dus, hebben de collega's en ik het gevoel dat we elkaar kennen. Vriendschap is nog een groot woord, maar er is veel aardigheid.
7. Het is een heel vreemd leven zo, denk ik als ik in een taxi langs sneeuwhopen rijd, waarin je soms met totale vreemden heel ver van huis dezelfde taal spreekt en elkaar verder helpt, en elkaar daarna misschien nooit meer ziet.
6 maart
Wolk, IJsland
6 maart
Berenstappen
1. Ik vlieg nu over het water, langzaam tegen de tijd in (naar IJsland waar ik moet overstappen naar Montreal).
2. Met berenstappen, schreef L, en dat zijn het.
3. In de lounge (een chic woord voor wachtkamer) op het vliegveld was een glijbaan. Ik zat tegenover een Nederlands gezin waarvan de moeder boos was op de vader en de vader deed alsof hij niet begreep waar zij boos over was. Dat is een oude truc, zij werd alleen maar bozer. De kinderen (13 en 14 of zo) keken schuin naar mij als zij uitviel. Ze kwamen uit het oosten van het land.
4. Om me heen spelen mensen spelletjes op telefoons. Ze moeten dingen op een rijtje krijgen en dan klikken, en dan krijgen ze punten. Als ik ooit een vliegtuigmaatschappij heb laat ik mensen hun telefoons bij het instappen inleveren. Laat ze maar lezen of nadenken over hun leven.
5. Ik word omringd door Chinese toeristen. Sommigen dragen mondkapjes, sommigen laten scheten, en die groepen zouden best kunnen overlappen. Het meisje naast me mediteert of slaapt.
6. Ik zou wel op IJsland willen blijven, tenminste voor even. Ze hebben er geen beren en geen bomen maar wel een buitenaards landschap en leegte die op stilte lijkt.
7. Ik ga maar even mediteren, misschien val ik in slaap.
5 maart
Voorwaarts
Mijn nieuwe roman is na een hoop gepietlut over woorden en zinnen naar de drukker. De boekpresentatie is op 29 maart in mijn favo boekwinkel Savannah Bay. Wees van harte welkom!
4 maart
Stakes of Sanctuary
Deze dagen ben ik bezig met het voorbereiden van een conferentie waar ik naartoe ga in Montréal, Stakes of Sanctuary. Hier kun je meer lezen over wat dat inhoudt. Sanctuaries zijn toevluchtsoorden, plekken of praktijken, die zich verzetten tegen de uitsluiting van bepaalde groepen door natiestaten door de uitgeslotenen (vluchtelingen, migranten, andere dieren) veiligheid en gastvrijheid te bieden. Mijn praatje vergelijkt sanctuary praktijken die gericht zijn op mensen met die gericht op andere dieren, de rest van de presentaties gaan allemaal over mensen. Een van de redenen waarom ik hier graag heen wil is om die dialoog aan te gaan, omdat het denken over dieren in sanctuaries nu vrijwel helemaal los staat van het denken over sanctuaries voor mensen.
3 maart
Vannacht droomde ik dat ik op een bekende plek was - welke ben ik vergeten - en ineens in paniek raakte van die plek. Het was Olli's angst, begreep ik toen ik wakker werd, ik had geleerd hoe een plaats angst op kon roepen.
2 maart
1 maart
Diefstal
Deze week zag ik een aantal filmpjes en foto's van dieren die in supermarkten eten stelen of opeten zonder mee te nemen. Een meeuw in Aberdeen steelt zakjes chips, dit is een andere meeuw die chips steelt en zwerfkoeien in Hong Kong eten de groenteafdeling van een supermarkt leeg.
28 februari
Ringweg
Auto's hebben iets melancholisch, misschien omdat ze je weer naar huis brengen. Reizen heeft iets melancholisch, omdat het gaat over weggaan en terugkomen. Weggaan en terugkomen heeft te maken wat er is en wat voorbij zal gaan. Als je rijdt, zie je wat voorbij gaat. Autorijden heeft iets melancholisch omdat het met vroeger te maken heeft, met op zaterdagmiddag na de paardrijles op de achterbank zitten als het motregent, je moeder achter het stuur en beslagen ruiten. Ik weet niet of de tijd toen langzamer ging dan nu, maar ook verre reizen kunnen zo voorbij zijn.
27 februari
Tuin
27 februari
Klootzak
'Lekker weertje hè,' zei een man toen ik met de honden langs de Amstel liep. Hij droeg een spijkerbroek met gekleurde vlekken die er door hemzelf met een spuitbus opgespoten leken. 'GroenLinks wil het weer van ons afpakken. Terwijl het tien, twintig jaar geleden ook al zulk lekker weer was in Brabant.' Toen ik niet instemmend antwoordde keek hij me eens goed aan. 'Jij bent ook zo'n GroenLinkser.'
Ik schudde mijn hoofd. 'Partij voor de Dieren. Nog erger.'
'Nog erger! Klootzak.' Hij stak zijn armen in de lucht om het verkeer tegen te houden en stak over. Hij keek niet om, maar ik hoorde hem doorpraten, over de klootzakken die hem zijn weer willen afpakken.
26 februari
Om te voorkomen dat er gereedschap in het lichaam achterblijft
Trouw vandaag.
25 februari
Bomendeboom
Ik zit tegenwoordig op instagram met bomenfoto's en een R in mijn naam. Check het hier.
24 februari
Als het meerkoppige monster dat we zijn
23 februari
Yoga
Het gewicht dat de deur van de yogaschool open moest houden was naar achteren geschoven zodat de deur dichtviel en de mensen die buiten stonden te wachten niet naar binnen konden. Ik klopte op het raam. De dame die achter de glazen deur stond keek me uitdrukkingsloos aan, ze maakte geen aanstalten de deur voor ons te openen. Ik klopte op de deur, om de aandacht van de mensen links te trekken. Die negeerden me totaal, en duwden daarna de deur open en liepen zelf naar buiten. Na de derde (met bontkraag) duwde ik de deur verder open en liep ik naar binnen. Ik legde het gewicht terug, wat lastig was omdat ik omver gelopen werd door nieuwe mensen die naar buiten wilden. Misschien hadden ze in hun yogales al hun aandacht en compassie opgebruikt, of waren ze gewoon heel erg moe.
22 februari
Vogel
'Vo-gol, vo-gol,' roept een rokende grootvader tegen zijn kleinkind. Het kind staart voor zich uit, er is geen vogel te bekennen.
21 februari
Nashira is een vredig dorpje in Colombia waar vrouwen de baas zijn
Lees hier meer over deze matriarchale samenleving in een macholand.
20 februari
Montmartre
20 februari
En dat de tijd langzamer gaat bij grote snelheid
De dag na een lange reis hangt de afstand nog in je lichaam, maakt die dat lichaam zwaar, wat trager dan anders, niet alsof je er nog niet helemaal bent maar juist of je er meer bent dan normaal, op de plek die al kent, die weinig aandacht vraagt zodat de indrukken kunnen landen, misschien is dat het wel, dat landen, en niet de afstand, en dat je dan weer lichter wordt als ze wat uitvagen, zoals de meeste herinneringen dat doen.
19 februari
Hotel FAMILIA
Ze zijn er gek op wandtapijten.
De binnenplaats.
De ijskast.
19 februari
Vertalen
Gisteravond nam ik deel aan een paneldiscussie in drie talen: Duits, Frans en Nederlands. De eerste en laatste taal werden vertaald door een tolk, waardoor het gesprek uitgerekt werd. De mannen in het panel (meer dan middelbare leeftijd) hadden ook veel over dieren geschreven. De ene vertegenwoordigde een soort oriëntalistische positie met betrekking tot dieren - laat de ander de ander zijn - en de ander zei dingen als 'in het dierenrijk is het eten en gegeten worden'. Hun ideeën waren niet gebaseerd op empirische literatuur, of geïnformeerd door hedendaagse filosofie of ethiek over dieren. Toch was het wel een heel inhoudelijke avond, en voor mensen die geïnteresseerd zijn in Europese literatuur en het dierenthema op de koop toe nemen vast ook verrassend. En het was wel ideaal om een tolk naast me te hebben, wat een luxe. Als ik even wegdroomde, vertelde zij me wat er gezegd was.
Na afloop kwam er een man naar me toe die tegenover het Goethe Instituut woont en vaak naar bijeenkomsten komt. Hij had heel dun haar, maar in mooie krullen. Hij vroeg of ik wist dat er ook dieren waren die zulk hoog geluid maakten dat het voor ons niet te horen is.
18 februari
De ontbijtzaal
18 februari
Stilte
Ik ben trouwens in Parijs voor het festival Lettres d’Europe et d’ailleurs, dat Europese schrijvers samenbrengt (Dierentalen komt over tien dagen uit in het Frans, Het vogelhuis in oktober). Het thema dit jaar is dieren, of schrijven over dieren, en mijn paneldiscussie vanavond gaat over de stilte van dieren, of hun vermeende stilte. Ik ben erg benieuwd, ik denk dat mijn perspectief anders zal zijn dan dat van mijn collega's, we zullen zien.
17 februari
17 februari
Hoe je een ruimte van jou kunt maken
1. In tegenstelling tot wat de routeplanner aangaf, reed de metro pas vanaf halfacht. Naar huis en met de fiets naar het station zou me net zoveel tijd kosten als lopen - google maps zei dat ik het in 40 minuten zou lopen - wat krap zou worden -, maar ik dacht dat ik het wel in 30 minuten kon doen, en de Thalys dus nog ruim zou halen. Op de vroege zondagochtend is Amsterdam van de nachtbrakers, schoonmakers en meeuwen (pas op de Nieuwmarkt zag ik een taxi), en het is prettig om brede straten schuin te kunnen oversteken, over de strepen op het asfalt te kunnen lopen. Ik jogde een stukje en haalde perron 15a binnen het halfuur.
2. Mijn herinneringen aan Parijs zijn versnipperd, ik ben er heel lang geleden voor het laatst geweest. Brede straten, de Arc de Triomphe en de Eiffeltoren, de Seine, het plein voor het Louvre, metroingangen, Montmartre met de middelbare school. Nu liepen we van het Gare du Nord in ongeveer een uur naar het hotel, aan de overkant van de Seine, en later naar het Centre Pompidou, en was de stad ineens begrijpelijk, kleiner ook dan eerder.
3. Ik schrijf dit in een bibliotheek van de Sorbonne, omringd door studerende Franse studenten. Het is de bibliotheek van biologie en nog wat levenswetenschappen, en het lijkt hier nog het meest op een lagere school, met plastic lichtgroene banken en een vloer die makkelijk schoon te houden is. Het plafond lijkt nog niet af, er ontbreken stukken. Het gebouw is gigantisch, ik zou op zoek kunnen naar de filosofieafdeling maar weet niet eens of die hier gevestigd is en ik kom toch alleen om te kunnen schrijven en als ik schrijf maakt het niet uit waar ik ben.
4. In het hotel heeft de tijd de afgelopen dertig à veertig jaar stilgestaan maar daar kom ik nog op terug. In het bad pas ik alleen met opgetrokken knieën. In het bed kan ik gelukkig wel languit liggen.
5. Het Centre Pompidou is groot genoeg om een dag in te dwalen, met een fantastische collectie, maar na verloop van tijd is de aandacht op. Als ik een museum had zou ik mensen bij de deur vragen hun telefoon in te leveren.
6. Je ergens thuisvoelen is ook een kwestie van meebewegen.
7. Het is ook de geur van deze ruimte die me aan een lagere school doet denken, meer dan aan een universiteit (die hebben ook hun eigen geur), dat zal het plastic zijn, en de gladde houten tafels.
16 februari
15 februari
Vlinders proeven met hun voeten.
14 februari
Aan de wandel
1. Gisterochtend heel vroeg zag ik een zwarte kat aan de slaapzak van een slapende zwerver in de steeg naast mijn huis ruiken. De man had het niet door, hij leek diep te slapen en zijn hoofd was in zijn slaapzak verstopt. De avond ervoor had ik hem thee aangeboden maar hij dronk bier. Het leek ineens zo kwetsbaar, dat slapen in de openbare ruimte, naast het volle fietsenrek.
2. Gisteravond zag ik een poster met een verdwenen kat erop in de steeg. De kat leek op een kat die ik eerder zag, en hoewel ik niet zeker wist of het hem was, heb ik toch gemaild.
3. Op de poster stond dat de kat verdwaald was, maar misschien is hij gewoon aan de wandel. Eerder deze week las ik over een paard dat aan de wandel was gegaan en over een hond die de trein van Leidsche Rijn naar Utrecht CS had genomen.
4. Misschien is vrijheid ook het onbekende tegemoet kunnen treden.
5. Olli ligt naast me te slapen. Hij houdt niet erg meer van het onbekende, misschien omdat hij ouder wordt, misschien omdat hij zwierf en dat bestaan wel gezien heeft - het onbekende betekent deels gevaar voor hem, meer dan voor honden die in een veilige omgeving zijn opgegroeid. Voor hem is vrijheid lekker met een snack op de bank en zelf kiezen of hij mee wil op de wandeling. Naar de dierenwinkel en dierenarts gaat hij graag mee, verder hangt het van zijn stemming af.
13 februari
Een verlegen stenen dier
12 februari
5 Uur Live
Vandaag was ik te gast bij 5 uur live, oftewel Koffietijd 's middags; je kunt hier een fragment terugkijken. De hele aflevering is ook terug te kijken, maar daarvoor moet je een account aanmaken geloof ik (kan gratis).
11 februari
Ze komen ons halen
10 februari
Oude dieren
Verreweg de meeste boerderijdieren worden als ze nog jong zijn - vaak nog voor ze volwassen zijn - geslacht. Bejaarde koeien, varkens, kippen, eenden en anderen zien we haast nooit. Isa Leshko maakte een fotoboek over dieren die wel de kans krijgen oud te worden. Hier zie je een aantal portretten.
9 februari
Hondensnack voor de lekkere trek
Snij een paar zoete aardappels in plakken (niet al te dun want dan hebben ze nog wat te knagen), leg ze laag in de oven op een rooster en zet die op de laagste stand aan. Na een uur of twee of drie zijn ze klaar.
8 februari
Tapijtje
'Wat een mooie hond,' zei een vrouw bij het zebrapad over Olli. 'Lijkt net een tapijtje.'
7 februari
Er zijn meerdere manieren om elkaar te vertellen waar je geweest bent
Als ik thuis kom, snuffelt Doris altijd uitgebreid aan mijn gezicht en nek om te lezen wat ik gedaan heb, en met wie.
6 februari
Over hoe de tijd langzaam in je huid zichtbaar wordt
5 februari
Mijn spirit animal
In Pennsylvania is een rode kardinaal ontdekt die half mannetje, half vrouwtje is.
5 februari
Gesprekje in het bos
‘Je kan hem beter loslaten,’ zei de man die met twee grote zwarte honden het bos uit kwam lopen toen ik met Olli en Doris het bos in liep.
‘Weet je hoe ze dat noemen?’ vroeg ik. De man zweeg. ‘Mansplaining. Dat is als een man een vrouw die meer van iets weet uitlegt hoe ze iets moet doen.’ De man begon te tieren. ‘Moet je maar eens googelen,’ zei ik.
Toen knipte ik Doris’ riem los, we waren alweer op het grote pad en de man was met zijn honden bij de parkeerplaats. Ze spoot er vandoor, tussen de bomen door de verte in.
4 februari
Pelgrim
Bij de post zat vandaag deze mooie uitgave van de eerste Nederlandse vertaling van Pelgrim langs Tinker Creek. Ik schreef vorig jaar voor de boekenweekboekenbijlage van de NRC over dit boek en hoop dat jullie het allemaal gaan lezen.
3 februari
En dat wat nog te gebeuren staat niet vaststaat
In zijn column voor Vroege vogels vanochtend spreekt Dolf Jansen over zijn preek bij Zin op zondag, vorige week. Zin op zondag was een seculiere middag over zingeving in de Grote kerk te Alkmaar, waar Dolf preekte, De Kift speelde, en ik werd geïnterviewd. Wat Dolf goed duidelijk maakte was dat duurzaamheid noodzakelijk verbonden is met je verantwoordelijkheid nemen naar anderen. Hij had het onder andere over andere groepen mensen, die door ons handelen (als westerse wereld) in de knoei komen, en hier als vluchtelingen naartoe komen of hun leefgebied zien veranderen door grootschalige industrie of doordat het klimaat verandert. Toekomstige generaties horen ook bij die anderen. En, zo bespraken we in het interview, andere dieren ook, omdat die misschien wel het zwaarst worden getroffen door menselijk handelen. Uiteindelijk spraken we over verantwoordelijkheid, verbinding maar ook over hoop, omdat we die nodig hebben om te begrijpen waar we naar toe willen, en om ons best te blijven doen een betere toekomst en voor de anderen. Luister hier naar Dolfs column (en houd hoop).
2 februari
A different kind of poetry
1 februari
Verder
Door de steeg liep een verstandelijk gehandicapte man in kokskleding. Ik begroette hem vriendelijk. 'Ik heb een vraag,' zei hij. 'Wilt u misschien begeleider worden op mijn woonafdeling?' Ik vertelde hem dat ik al werk heb. 'Wat dan?' 'Ik schrijf boeken.' Daar moest hij even over nadenken. 'Oké,' zei hij toen. 'Dan zoek ik verder.'
