16 augustus
Nieuwe column
Over het verlangen naar uitsterven.
14 augustus
Huil als je mij ziet
Door extreem laagwater worden in rivieren heel oude waarschuwingsstenen zichtbaar. Alsof de mensen van vroeger ons ook komen waarschuwen.
9 augustus
Groet de kleine dieren
8 augustus
Olli en Simba II
7 augustus
Olli en Simba
7 augustus
Gerrit op Insta
Mijn vader zou aanstaande dinsdag tachtig zijn geworden. Zijn foto's zijn nu te bekijken op instagram, de account heet gerritmeijerfoto. Hier.
5 augustus
De verloren dieren
De verloren dieren blijven in de buurt. Ze schuilen net buiten je blikveld, houden je gedachten vast en lezen mee met je gevoel. Ze geven raad zonder woorden. Soms voel je waar ze zijn, in een droom, in de berm of bij je in het huis.
In de wereld zitten gaten. Je weet niet altijd waar en soms raak je zelf verloren. Ook al ken je het landschap en kan je hart wel tegen breken. Achter de gordijnen zijn de velden kaal.
Het had niet anders kunnen lopen. Een neus in je handpalm, een vacht strijkt langs je been, iemand roept je. Iemand geeft je antwoord maar je kunt het nog niet horen.
4 augustus
Muizenliedjes I
En dit zijn de liedjes die ik eigenlijk wilde opnemen, ook hier te beluisteren via bandcamp.
3 augustus
Sneeuwtje en Lieve
2 augustus
De stopwoorden van Rutte
De column van vandaag gaat over sturende taal in de politiek, wederom n.a.v. het jubileum van Rutte. Hier.
1 augustus
Normaal doen
Morgen is Mark Rutte de langstzittende minister-president van Nederland. Daarom vandaag vast een lied dat ik maakte met zijn lievelingsuitspraak: Laten we met elkaar weer een beetje normaal doen.
31 juli
Zugunruhe
Twee jaar geleden nam ik wat liedjes op (de liedjes zelf zijn geschreven tussen 2009 en 2017). Ik hoorde er in mijn hoofd viool bij, maar Simone de violiste kreeg corona en de opnames bleven liggen. Ik wil nu andere liedjes opnemen, maar besloot deze eerst af te mixen. Ik ben geen goede technicus, dus het is allemaal simpel, maar de liedjes willen graag de wereld in. Dus hier is een nieuwe EP, ook te beluisteren op Bandcamp (met teksten erbij).
29 juli
Foto's
Op flickr heb ik het album dieren bijgewerkt. En het album ijs ook, alweer een tijdje geleden.
27 juli
21 gram
1. Lieve woog 21 gram toen ze stierf. Dat is het gewicht van de ziel, zeggen ze. Maar een muizenziel zal minder wegen dan een mensenziel, hoewel het me niet zou verbazen als bij muizen ziel en lichaam volkomen samenvallen. En bij mensen ook.
2. Toen ik Sneeuwtjes lichaam bij haar vrienden legde zodat ze afscheid konden nemen wasten ze haar uitgebreid. Daarna sleepten ze haar de schoenendoos in waarin ze slapen.
3. Het ontroert me altijd, met de muizen maar ook de kikkers en padden, dat je een heel leven in je hand kunt houden.
26 juli
Soms is het droevig dat de wereld mooi is.
25 juli
Dag Sneeuwtje
Sneeuwtje hoorde bij het groepje van negen muizen dat eind vorig jaar bij mij kwam wonen. Dit zijn de tunnelmuizen. Na het asiel hadden de muizen het een tijd moeilijk, maar sinds de tunnels er waren kwamen ze tot rust. Sneeuwtje heeft net als de rest enorm veel lol gehad in de tunnels en erg genoten van het leven. Toen ze ziek was, ze had een verzakking en waarschijnlijk kanker, ging ze nog de tunnels in. Ze was ook echt lief, net als Lieve, ze liet zich goed behandelen. Ze was een serieuze muis en een doorzetter. Ze hield van broodkruimels en is bijna anderhalf jaar oud geworden.
25 juli
Dag Lieve
Lieve heeft veel pech gehad in haar leven, maar ook nog wat geluk. Ze is geboren in het lab, en heeft daarna bijna een jaar in het knaagdierenasiel gezeten met de vijf andere muizen uit haar groepje. Toen ze bij mij kwam had ze een heftige oogontsteking, haar halve gezicht was dik. Die kon ik gelukkig behandelen, maar daarna kreeg ze al snel kanker. Vandaag is ze daarom ingeslapen. Ze was erg sterk en dapper, en lief dus, daarom heet ze Lieve, ze heeft me ondanks alle vervelende dingen die ik met haar deed nooit gebeten. Ze hield van havermout en haar vrienden, ze was nieuwsgierig en bescheiden, een voorzichtig meisje dat toch alles wilde uitproberen. Lieve is bijna anderhalf geworden.
22 juli
Welkom Simba
Op naar een nieuw leven.
21 juli
19 juli
Laat je eigen stickers printen
De ontwerpen van Vissen is voor losers, Jagers zijn sukkels en Ik rem voor duiven staan in een dropboxmap. Je kunt ze hier downloaden. Dan kun je bijvoorbeeld bij 123sticker.nl zelf stickers laten printen. Ik kies voor premium mat, dat zijn goede stickers die lang blijven zitten. Ik rem voor duiven is een ronde sticker (ik had 8 cm doorsnede maar dat is vrij klein) en de andere langwerpig (12x8 is een mooi formaat). Top tip: koop er 100 en deel ze uit onder je vrienden.
19 juli
Boomtroost, winterwee
Vandaag staat er een column in de NRC over de hitte en hoe we met elkaar kunnen praten over het veranderende klimaat. Hier. En zet water buiten voor de dieren.
18 juli
16 juli
Heel oud licht
Een paar dagen geleden werden de eerste officiële foto's van de ruimtetelescoop James Webb met de wereld gedeeld. Daarop staan extreem verre sterrenstelsels. Bekijk ze hier en voel je klein.
15 juli
Mijn vader
Vandaag is mijn vader een jaar dood. Dit was in het Stedelijk bij Maria Lassnig, we gingen altijd samen naar het museum. Ik denk dat dit de laatste keer was dat we dat samen deden, misschien zijn we erna nog een keer naar Foam geweest. Hij maakte graag foto's van de bezoekers en nu maakte ik een foto van hem.
14 juli
Bord
13 juli
Voorstel voor een nieuwe feestdag: Vliegende mierendag
Deze feestdag valt elk jaar op een andere datum (namelijk op de dag dat de mieren ineens met zijn allen besluiten uit te vliegen) dus je moet opletten. En hij gaat ook over opletten: op de kleine diertjes met wie we de planeet delen en die de ecosystemen draaiend houden. Mogelijke activiteiten zijn in een tuin gaan zitten om de mieren te bekijken, ze iets zoets geven op een plek waar dat geen kwaad kan en elkaar een vrolijke vliegende mierendag toewensen.
13 juli
Kikkers kunnen ook piepen
Tijdens de laatste wandeling gisteravond zag ik twee meisjes van een jaar of vijftien bij de bushalte een kat filmen. Toen ik dichterbij kwam hoorde ik keihard gepiep. Een muis in nood, dacht ik, dus Doris en ik renden eropaf om de kat weg te jagen. De muis sprong op straat. Het was een vreemde sprong voor een muis, maar veel tijd om daarover na te denken had ik niet want de bus kwam eraan. Dus Doris en ik hielden die tegen met ons stopsignaal. De buschauffeur had weinig zin om te remmen maar deed het op het laatst toch maar. De muis bleek een kikker te zijn, een vrouwtje met haar handen over haar ogen. Kikkers kunnen dus blijkbaar piepen als een muis, en deze kikker deed het weer toen ik haar pakte. De mensen op straat vonden het maar raar, maar Doris en de kikker niet. We zijn naar de vijver gegaan. Dat doe je toch niet, zei ik tegen de meisjes, filmen als iemand in nood is. Die moet je dan toch helpen.
13 juli
Tip voor warme avonden
Op Mubi staan veel films van Agnčs Varda. En ook andere goede films, maar ik vind Varda bij de zomer passen. Je kunt het geloof ik een week gratis uitproberen. Hier.
10 juli
Kuil
Olli graaft al sinds ik hem ken ovale ondiepe kuilen. In Roemenië zal hij ze gegraven hebben om in te liggen en misschien te slapen. Hij heeft dat waarschijnlijk van andere honden geleerd. De kuilen zijn koel als het warm is en houden bij kou de warmte vast. In Nederland heeft hij in twee huizen gewoond, allebei met een tuin, en in die tuinen had hij verschillende plekken waar hij kuilen maakte. Soms lag hij erin, maar de laatste jaren hield hij ze alleen bij. Het bijhouden van kuilen houdt in dat hij er dagelijks wat in groef, zodat ze niet overwoekerd raakten door gras en de vorm intact bleef. Omdat zijn achterbenen het niet meer goed doen kan hij niet meer graven. Hij loopt alleen nog kleine rondjes door de tuin. Het opschudden van zijn mand of kussen lukt soms wel. Omdat het in stand houden van de kuilen belangrijk voor hem was, iets wat zijn leven betekenis gaf, doe ik het nu. Ik gebruik mijn handen en een harkje en ben er nog niet heel goed in, maar als ik blijf oefenen denk ik dat ik er vanzelf beter in zal worden. Op de website van het Meersoortig Collectief kun je meer lezen en een filmpje bekijken.
9 juli
De monstera die ik op straat vond heeft nieuwe bladeren gekregen
Een van de takken was geknakt, die heb ik gespalkt met een stukje hout en een verband en nu is hij weer stevig en groeit er een nieuw blad uit.
8 juli
7 juli
Geen soep
Voor de deur van de supermarkt stonden twee vrouwen met elkaar te praten. Ik ving een mooie zin op: ‘Ik heb tegen mijn man gezegd: jij krijgt geen soep meer.’ Dat is een goed begin van een kortverhaal. ‘Jij krijgt geen soep meer.’ Misschien is het straf, misschien iets medisch, hoe dan ook is het belangrijk in de relatie tussen de twee personages. De vrouw schept wat sla op het bord van de man. De man zwijgt.
5 juli
Neem ook de protesterende dieren serieus
Mijn column in de NRC vandaag gaat over het (vaak onzichtbare) verzet van dieren. Hier.
4 juli
Nieuwe stickers
27 juni
Op een dag
Op een dag besloten alle dieren tegelijk om stil te zijn. Ze voelden een groot verdriet maar konden het niet onder woorden brengen. Dus waren ze stil. De mensen merkten het eerst niet op, omdat ze zelf zo veel praten, maar het nieuws verspreidde zich en toen voelden de mensen het verdriet ook, of een ander verdriet dat erop leek, en waren ze ook stil. De bomen waren al stil, maar voelden zich solidair, net als het gras. En de lucht en het water en de wind. De zon en de maan konden niet stil zijn, dan houdt alles op, die moeten altijd met elkaar blijven praten. Maar ze luisterden.
De dieren gingen na een tijdje vanzelf weer praten, net als de mensen, dat moet nou eenmaal, maar de stilte verdween nooit meer helemaal. Zelfs in het zingen van de vogels en het zoemen van de muggen zat iets stils. Ze raakten er ook nooit helemaal aan gewend. Het was iets moois, besloten ze, en ook iets ergs.
25 juni
Tante Yvonne 73
24 juni
Balanceren
Ik droomde dat ik op een stoel zat die met twee poten op een andere stoel balanceerde, het voelde alsof ik in een nest zat dat tussen twee takken hing, vrij en licht.
23 juni
Nog een keer Olli
22 juni
Mijn lieve vriend Olli
21 juni
In deze woorden
Vandaag gaat de column in de NRC over mijn vader.
19 juni
Samen
Olli loopt steeds slechter. Hij kan moeilijk opstaan, zijn liefste activiteiten zoals zijn buik koelen in het water en kuilen graven in de tuin lukken niet meer. Hij wil ook niet meer zonnebaden. Maar hij zoekt overal een oplossing voor. Hij heeft bijvoorbeeld een nieuwe techniek om van de bank te komen, en blijft altijd opgewekt. Ik hou zijn kauwstaaf vast tijdens het kluiven. Ik had al heel veel waardering voor hem, hij is heel lief en heel wijs en ondanks alles wat hij meegemaakt heeft, heeft hij zijn vertrouwen in anderen niet verloren. Maar ook in deze levensfase is hij weer echt een voorbeeld. Niet opgeven, gewoon doorzetten. Het is geen slechte tijd voor hem, hij is niet meer bang, en eten is fijn, net als slapen. En we zijn samen.
18 juni
Samen slapen in het houten huis
18 juni
Over de macht van de agroindustrie
In de NRC schrijft Tom-Jan Meeus over de macht van agrobedrijven. Ze sturen niet alleen de boerenprotesten, die radicaal worden genoemd maar in feite conservatief zijn, maar beďnvloeden ook politieke besluiten en de publieke opinie, onder andere door bepaalde televisieprogramma's te sponsoren. Lees het hier. Mensen vragen me vaak of mensen beter kunnen leren met dieren om te gaan, of dat er iets egoďstisch in de mens zit. Maar hoe mensen zichzelf en hun belangen begrijpen is voor een groot deel gevormd door economische structuren. Als die veranderen verandert de publieke opinie mee.
17 juni
Hoop leren
Mijn artikel 'Learning Hope in the Anthropocene: The Party for the Animals and Hope as a Political Practice' is eindelijk verschenen in Animal Studies Journal. Lees het hier.
16 juni
Droom maar
Hier.
15 juni
Het echte Twiske
In Het Twiske werd ik aangesproken door een oudere wielrenner die me vroeg waar Het Twiske was. Hier, zei ik. U bevindt zich erin. Nee, zei hij, het echte Twiske. Echter dan dit wordt het niet, zei ik. Nee, zei hij, ik bedoel het centrumpje. Ik beschreef het gebied, en noemde een aantal plaatsen die me aan het woord ‘centrumpje’ deden denken. De man was niet blij met het feit dat er verschillende ingangen waren met parkeerplaatsen, ik denk dat hij bij een parkeerplaats had afgesproken. Maar Amsterdam is daar, vroeg hij, en wees in de richting van Purmerend. Nee, zei ik, daar. Ik fiets wel een rondje, zei hij. Het is er mooi weer voor, zei ik. Hij knikte aarzelend en vertrok in de richting van Purmerend.
15 juni
Nog een foto uit Zagreb
14 juni
Iets hoopvols
Een bomenambulance helpt bomen in de buurt van Amritsar in Noord India.
11 juni
Orgel Sonate No. 4, BWV 528: II. Andante [Adagio] van Bach op de piano door Víkingur Ólafsson
Hier.
10 juni
Toffie
9 juni
Samen slapen in de UFO
7 juni
Kiezen voor een ander perspectief
3 juni
Dieren moeten meepraten over de toekomst van de landbouw
Voor het FD schreef ik een artikel over dierenpolitiek, lees het hier.
31 mei
Doris
30 mei
29 mei
Vreugdesprongetjes
Toen ik thuiskwam moest ik meteen weer een lezing geven, ditmaal online, maar daarvoor had ik even tijd om piano te spelen voor de muizen. Daar worden ze vrolijk van. Hun vrolijkheid uit zich onder andere in vreugdesprongetjes. Ik wist niet dat muizen die maakten, er bestaat voor zover ik weet ook geen literatuur over. Maar het is fantastisch om te zien. Ze hebben verschillende soorten: een klein sprongetje recht omhoog, een grote sprong omhoog, en een grote sprong omhoog en naar voren. Het doet me nog het meest aan dartelende veulens denken. Het nieuwe groepje was in het begin zeer timide, maar toen ze hier een paar dagen woonden begonnen ook zij vreugdesprongetjes te maken.
28 mei
Hotel Dubrovnik
Het regent in Zagreb. Gelukkig, want het was afgelopen week overal dertig graden of meer. Gisteren had ik hier het eerste optreden. In Italië werd Het vogelhuis door alle interviewers anders geďnterpreteerd – als een feministisch manifest, vanuit de muziek, als een meditatie over tijd en vergankelijkheid. Ik vond de Italiaanse optredens vermoeiend – de interviewers geven een statement van een minuut of zeven, dat wordt vertaald door de tolk, en dan moet ik daarop reageren. Het is lyrisch en ze hebben goed over het boek nagedacht, maar eenduidig is het niet. Hier is het meer zoals in Nederland, maar ze zijn niet bang voor theorie. Straks ga ik de stad in, ik heb nog weinig gezien omdat ik later aankwam dan gepland, daarna is er weer een optreden. Er wordt simultaan vertaald, dat scheelt voor het begrip en daardoor is het minder saai voor de toeschouwers. Het boekfestival vindt plaats in een nachtclub met zwarte muren die ruikt naar verschraald bier, er wordt binnen gerookt en alles is een beetje onduidelijk maar dat vind ik niet zo erg.
28 mei
Busstation Zagreb
27 mei
Ljubljana
26 mei
Triëst
Het Romeinse amfitheater lag naast een autoweg, tussen de Spar en een speelgoedwinkel. Toeristen liepen eraan voorbij, die waren onderweg naar de pier of een kerk, voor mij was het een ontmoeting met de geschiedenis die ik zo goed ken.
25 mei
Diepte
Onderweg naar Empoli stopten we in Florence. Vlak naast het station staat de Santa Maria Novella, een basiliek uit de vijftiende eeuw met werken van Giotto, Ghirlandaio en Brunelleschi. Het bekendste werk is De Heilige Drie-eenheid van Masaccio, geschilderd tussen 1425 en 1428. Masaccio werd maar 26, maar wordt gezien als de belangrijkste Italiaanse schilder van de 15e eeuw en als degene door wie de andere (bekendere) Renaissanceschilders zoals Michelangelo en Leonardo da Vinci zijn beďnvloed. Vanwege de manier waarop hij mensen schildert en licht maar vooral vanwege het perspectief. Hij is de eerste die het lijnperspectief gebruikt – er ontstaat ineens diepte in de afbeeldingen. En dat verandert alles. De Heilige Drie-eenheid is een afbeelding van Jezus aan het kruis, maar in een gebouw, met iemand achter hem en mensen ernaast. Het is zacht van kleur, met veel roze, en anders van toon dan wat er verder in de kerk te zien is. Ik vond het heel ontroerend. Ineens kan er iets gebeuren dat alles anders laat zien.
25 mei
Vraag het de kinderen
Gisteren stond er weer een column in de NRC, ditmaal over het kindervragenuur.
24 mei
Stenen dieren
24 mei
Een kort bericht over de mensen
Het is heet in Parma. De mensen hebben zich hier verzameld op de pleinen en in de oude straatjes, en de moderne mens is geen goed uithangbord voor zichzelf. Maar als je wat verder loopt is het soms even stil. Ik zie deze dagen sowieso meer mensen dan in tijden: elke dag is er een interview voor publiek, ze noemen het boekpresentaties. Er is steeds een tolk bij, de Italianen spreken weinig Engels, maar zo vijzel ik wel mijn Italiaans op. Het zijn zorgvuldige lezers, tot dusver, ik vind ze ook wel lief. Maar eigenlijk zijn lezers dat overal. Na afloop gaan we uit eten. Dat is een hele happening. Ze gaan naarmate ze meer wijn hebben gedronken over op het Italiaans maar dat is prettig, dan kan ik gewoon luisteren.
23 mei
Vachtje
22 mei
Voor de Alpen
Voor de Alpen stond de trein stil vanwege een technisch mankement. De omroeper sprak Frans en Italiaans, dus ik verstond niet alles maar het klonk onheilspellend. Toch gingen we weer rijden. Af en toe viel de trein uit, maar blijkbaar was dat geen probleem. De bergen keken toe, eerst groen van bos en rotsig, later blauw. We reden langs watervallen en rotsriviertjes, ik zag twee steenarenden (denk ik) landen in een boom, het waren de grootste vogels die ik ooit zag. Ik was met de trein naar Parijs gegaan, van daar gaat een directe trein naar Turijn – ik liep van Gare du Nord naar Gare de Lyon om het zitten te doorbreken. Het was warm en mooi onderweg, na Nederland wordt het land altijd leger. Op Torino Porta Susa stond Rossella te wachten, de persdame van Nottetempo met wie ik komende week op stap ga. Met een witte elektrische taxi gingen we naar het hotel in de wijk Lingotto, naast de oude Fiatfabriek, vlakbij het congrescentrum waar de boekenbeurs plaatsvindt. In de lobby staat ook een Fiat, naast een veld met nepplanten. In de binnentuin staan heel hoge palmen. En er zijn veel mensen overal, maar dat zal er wel bijhoren.
21 mei
Een uur in Parijs
