30 september
Iemand vroeg of ik de stad mis
Het rook vertrouwd toen ik de metro uit kwam – een mengeling van uitlaatgassen, vuilnis en herfst. Ik liep naar de bioscoop, ik was te vroeg omdat de reis zo snel ging en ging naast het gebouw op een bankje zitten voor een restaurant dat gesloten was. Ik had een boek bij me, dat ik voor de vorm ook in mijn handen hield, maar keek liever naar de mensen die langskwamen. En iedereen kwam langs: de vrouw met de zelfgemaakte mondkap (alleen over de mond) op de vouwfiets met de tassen, heel langzaam, de man met de auto met reclame op de zijkanten en bonkende muziek aan, de vrouw die daar afkeurend naar keek, waar ik om moest glimlachen, wat zij zag en ze lachte niet terug maar er vonkte even iets in haar ogen, nou ja, nog veel meer, oud en jong, allerlei vormen, een mooi geklede jongen, op het terras naast me hield een oudere vrouw met kort haar een monoloog tegen haar vriendin over de kringloop, er waren ook duiven natuurlijk, ik had er nog wel veel langer willen zitten, zelfs het asfalt daar ken ik goed. Maar de film begon, het was een heel goede (Shirley), daarover een andere keer meer. En daarna wachtten in het donkere dorp de honden, Doris heeft zichzelf sinds haar loopsheid een jankje aangeleerd waarmee ze me begroette, toen we het laatste rondje liepen waren alleen de kikkers en de naaktslakken nog onderweg.
29 september
Julie d'Aubigny
Op de website van de NOS lees ik over een geschiedenisboek over vrouwen (van Richard Zuiderveld). Daarin wordt Julie d'Aubigny genoemd, die ik niet kende. Haar wikipediapagina wil ik jullie niet onthouden.
29 september
Landkaarten van angst
Vandaag gaat de column in Trouw over vrijheid en de publieke ruimte.
28 september
Dit zal ook wel weer een metafoor zijn
27 september
Natuurlijk
Het is natuurlijk een geruststelling, dat de dagen zich weer wat terugtrekken, dat de bomen in de tuin al licht verkleurd zijn, dat de lucht niet meer zo blauw is maar gelaagd wit, dat de mensen binnen blijven en de dieren buiten bezig zijn met winter, dat de lamp aan kan, dat de kachel bijna aan kan, dat de ochtendnevel geen warmte meer belooft.
26 september
Dag eiland
26 september
Vloeibaar denken
Op de laatste dag van mijn verblijf op Vlieland krijg ik de drukproef toegestuurd van De stem van de Noordzee, een bundel over luisteren naar de Noordzee, die over een dikke maand verschijnt bij Uitgeverij Boom. Er is een essay van mij in opgenomen over in gesprek gaan met deze zee, een interview met Latour en nog meer relevants. De Ambassade van de Noordzee, waar ik eerder over schreef, heeft dit project in gang gezet.
25 september
Beeld II
25 september
Beeld
Het zou gaan regenen maar het waait vooral. Doris gromt soms tegen de wind, als die deuren beweegt of ramen. Niets sluit hier precies. Vanochtend wilde ik tijdens ons hardlooprondje een foto maken van een den die op de goede manier voor een duin stond, maar naarmate we dichterbij kwamen veranderde de compositie waardoor ik tegelijk dichterbij en verder af raakte van het beeld dat ik in mijn hoofd had. Zoiets gebeurt met het schrijven ook – er verandert wat en daar heb je nooit helemaal grip op, zelfs niet als je je hart in de tekst gooit (of juist niet). Morgen vertrekken we weer naar het vasteland, daarvoor lopen we nog een keer naar het strand. Doris is bang voor de zee, maar misschien ontmoeten we Claus weer, dat is een kleine border collie die ze lief vindt en met wie ze wel wil spelen. En anders gaan we gewoon niet ver.
24 september
Groetpraktijken op het eiland
Niet iedereen groet, mensen die alleen lopen vaak wel, maar als het er twee zijn, lopend of op de fiets, groet er vaak maar eentje. Meestal de voorste, meestal neemt de man het voortouw in groeten (de man fietst vaak voorop). Soms is het de achterste, die is dan vaak een ouder familielid. Vanochtend groette een man met een klein kind (lopend) me helemaal niet. Overdreven groeten komt ook voor, maar minder dan op het vasteland.
23 september
Uitzicht II
23 september
Uitzicht
Bewolking, nevel. Het donker blijft langer tussen de bomen hangen dan de afgelopen dagen. We lopen per ongeluk naar de vuurtoren – ik volg Doris, die goede paden kiest. Op een eiland is bijna alles ook symbolisch. Bij de vuurtoren hoort uitzicht, over de vallei, richting het dorp, zee aan twee kanten. En mensen – in het bos en de duinen lijkt het of we de enigen hier zijn, soortgenoten tegenkomen doorbreekt iets.
22 september
En ook het groen tegen het blauw
22 september
Naar nergens
Op de eerste dag van de herfst joggen Doris en ik naar Stal Edda, aan de andere kant van het eiland. Het is verder dan ik ingeschat had. Zondag liepen we per ongeluk ook al twaalf kilometer hard (ik loop regelmatig hard maar meestal niet meer dan een minuut of vijftig). Doris baalt, die neemt liever kronkelpaden naar nergens dan het witte fietspad dat helemaal naar het oosten van het eiland loopt. Vroeger zat deze manege, waar je buitenritten met IJslanders kunt maken, bij het Strandhotel, niet ver van waar wij logeren. Maar in 1992 zijn ze verhuisd, zegt het meisje dat poep uit de paddock schept. Ze is zelf van na 1992, maar vertelt het alsof ze erbij was. Dat is de juiste manier om zoiets te vertellen. Ik vertel haar over het essay, soms is het fijn om een vreemde in vertrouwen te nemen, ze vindt het bijzonder. Ik vertel haar niet dat ik nu niet meer zou rijden en ook niet hoe gelukkig ik op die ritten was (ik hield er ook een liefde voor IJsland aan over). Op de terugweg vindt Doris een ander pad, dat sneller is, voor we het weten zijn we weer in het bos-aan-de-overkant-van-de-weg en dan is het nog maar een minuut of tien rennen naar huis.
21 september
Zeezeezee
20 september
Van een eiland
Samen met Doris ben ik op Vlieland. Ik kwam hier vroeger vaak, als kind en ook daarna nog een paar keer, maar de laatste keer is alweer bijna twintig jaar geleden. Ik wil over het eiland schrijven in mijn essay voor de Maand van de filosofie. Hoe precies weet ik nog niet – het gaat over hoe de dingen veranderen, hoe dat troostrijk kan zijn en verschrikkelijk, soms tegelijk. We logeren in een huis op palen, eronder wonen dieren, ik hoorde ze vannacht. Het strand is als altijd lang en leeg, aan de overkant van de straat begint het bos, voor het huis staat een hoge den te waken. Ik luister naar Caroline Shaw, lees De onzichtbaren van Roy Jacobsen en Unquiet van Linn Ullmann. Vanochtend sprongen de mussen al vroeg vlijtig van tak naar tak in de rozenbottelstruik. Daarna zagen we fazanten en verschillende soorten meeuwen op het strand - veel meeuwensoorten kunnen zeker dertig worden, dus misschien waren die er vroeger al.
19 september
En de horizon
18 september
De nummering
Op het eerste rondje van de dag, het was net licht, kwamen de honden en ik aan de rand van het opgebroken stuk straat een oudere man tegen. Hij had krullend grijs haar, een beetje vettig, maar op een artistieke manier, en een licht verwilderde blik in zijn ogen. Hij wilde de naam van de straat aan de overkant van de sloot weten. Achterop zijn fiets zaten grote fietstassen, ik denk dat hij kranten bezorgde en dat dit zijn eerste werkdag was. Doris wilde tegen hem blaffen maar bedacht zich, Olli snuffelde aan een zandhoop. Ik zocht het op mijn telefoon op (de straten lopen vreemd in deze buurt, krijgen soms ineens een nieuwe naam en houden dan weer een blok lang dezelfde). Hij bedankte me niet, zei iets van ‘dan weet ik dat’. Drie uur later zagen we hem weer, een paar straten verder, zijn hoofd was rood geworden. Ditmaal schreeuwde hij naar me vanaf de overkant van de straat, of ik wist hoe de nummering verliep. Dat wist ik niet. Zo lang woon ik hier nog niet. Gelukkig kwam er een man in een felgekleurd sportpak langs, die wist hoe het met de nummering zat. Olli rook nog even aan de dode egel die daar al een paar dagen in het gras ligt en toen liepen we verder, we hebben de man verder niet meer gezien.
17 september
Pootjes 4
16 september
Pootjes 5
15 september
Orka-aanvallen
Vandaag schrijf ik in Trouw over orka's, luisteren en de wijsheid in andere werelden. Hier.
14 september
Onderwereld, bovenwereld
Op de website van de NOS zag ik een filmpje over een doodskist die gemaakt is van het wortelnetwerk van paddenstoelen, die in de grond verder leven als jij begraven bent. Op de een of andere manier een troostrijk idee. Hier.
13 september
Of er al een woord is voor de aan wanhoop grenzende droefenis als je de boodschappen van andere mensen in hun supermarktkarretjes ziet.
13 september
Belletjes
Op de website van de NOS lees ik dat een paar gribussen een proefproces tegen loslopende katten willen voeren omdat die vogels doden. Ik vind zeker dat mensen een verantwoordelijkheid hebben naar de andere dieren als ze met katten leven (het is een moeilijk geval in Zoopolis, onze toekomstige meersoortige gemeenschap), maar dit slaat de plank mis. Het zou effectiever en juister zijn om een proefproces tegen de mens te voeren (verantwoordelijk voor grotere aantallen dode vogels, o.a. door gif in landbouw). In de VS en (vooral) Australië loopt deze discussie al jaren. Lees bijvoorbeeld dit stuk van Marc Bekoff over wat er misgaat in het beschuldigen van katten.
12 september
Naar rood en terug
In de schemering vloog een roofvogel over de woonwijk – een soort zegening. Ik wees de honden erop, maar hun interesse lag lager, en ze hadden gelijk, daar gebeurde ook van alles, naaktslakken gleden rond, er lagen al gevallen bladeren, die zijn ook een zegening, konden wij maar verkleuren, ik zou het elk jaar doen.
11 september
10 september
Politieke dieren denken
Gistermiddag begon MANCEPT, de politieke filosofieconferentie die jaarlijks in Manchester plaatsvindt, ditmaal online. Ook dit jaar organiseer ik met Angie Pepper en Josh Milburn een panel over dieren. Het programma kun je hier vinden. Gisteren presenteerde ik een praatje over Foucault en elanden (oftewel de invloed van macht op relaties met andere dieren.) Vandaag beginnen we in India en eindigen we in Zambia. Het is minder leuk dan in het echt maar beter dan niks.
9 september
Nieuws
Komend jaar schrijf ik het essay voor de Maand van de Filosofie (dat is april). Het thema is De natuur was hier en de fabuleuze Bibi Dumon Tak schrijft het kinderboek. Ga je dus vast maar een beetje verheugen.
8 september
Winterweg
Een beeldverhaal. Klik steeds op het plaatje om verder te gaan. Het begin is hier. (Een winterweg is een weg die alleen begaanbaar is als het koud genoeg is - het zijn dus wegen die verdwijnen.)
7 september
De wereld is zo groot
6 september
Pakken
Sinds begin juni heb ik ongeveer 130 kikkers en padden uit de putten in de steegjes achter mijn huis gehaald. Vanochtend was er voor het eerst een pad die met haar of zijn armen mijn hand vastpakte, heel stevig, de greep bleef nog lang voelbaar nadat de pad allang de bosjes in gescharreld was.
5 september
2640
Op een speciaal gebouwde orgel in de Duitse stad Halberstadt wordt het stuk As Slow As Possible (ORGAN/ASLSP) van John Cage gespeeld. Na zes jaar dezelfde toon was er vandaag een klankwissel. Het stuk duurt nog tot 2640.
4 september
De muizen kregen ook een broodhoofd
Hier.
3 september
Herinneringen zijn ook gebeurtenissen
Afgelopen zomer heb ik weer eens wat muziek opgenomen - o.a. liedjes, die komen nog, en deze EP - herinneringen zijn ook gebeurtenissen.
2 september
Weesp
In Weesp renden 45 paarden samen een rondje door de stad. Ze liepen daarna weer braaf terug naar huis. Het laat zien dat dieren over het algemeen goed met meer vrijheid om kunnen gaan. In het filmpje op de site van de NOS zegt de manegehouder dat er gelukkig geen kinderwagen geraakt is, maar paarden kijken heus wel uit (daar is ook onderzoek naar gedaan, dat ze zich bewust zijn van hun eigen formaat en daar rekening mee houden). Meer hier.
1 september
Nest worden
1 september
Hoed u voor de normalo's
Vandaag in Trouw.
