30 september

Wachtkamer

1. De bomen staan op een klein eiland met rotsen van kunststof. In de bomen zitten chimpansees. Zeeleeuwen liggen op een kale ondergrond en krijgen vis. Ze zijn snel, hun gladde logge bruine lichamen schieten naar de kant, de vissen verdwijnen direct. IJsberen staan aan de rand van een rond zwembad en kijken naar het water. Ze staan op handen en voeten. Het water is grijzer dan de vaalwitte vloer die gladder is dan de lijven van de zeeleeuwen, van dezelfde kunststof als de rotsen van de chimpansees.

2. De tijdschriften komen uit een leesmap. Ik lees over zeilen en handwerken, interieurs en verre vakanties. Ik lees niet, ik zie woorden en afbeeldingen, boten zeilen over grijs water. Ik kijk op naar de chimpansees, de ijsberen. Ze eten vis en kijken naar de mensen.

3. Sommigen komen alleen. Een kleine man met vet haar die zijn jas aanhoudt, een vrouw die haar lippen kapot heeft gebeten, een gerimpelde kromme vrouw die door een medewerker op een stoel gezet wordt. Een stoel die gladder is dan het eiland van de chimpansees, gladder zelfs dan de vloer van de ijsberen en de lichamen van de zeeleeuwen.

4. Bij de balie staat een klok van karton die aangeeft hoe lang we langer moeten wachten.

5. We schrikken als de assistente ons roept. Het wachten duurt hier langer dan elders maar we zijn bang voor het moment waarop het eindigt. De vloer is stroef genoeg, de deur is open. Voor het raam staan bomen zonder chimpansees. We zitten op kleine eilanden van kunststof.

29 september

Beertje

29 september

Beetje ziek

29 september

Clowntje

28 september

Cursus

De gemeenteraad van Urk boycot dit jaar de kinderpostzegels omdat een van de zeshonderd goede doelen die gesteund worden in 2006 een cursus geweldloze communicatie aan Hamasleden gegeven heeft. Het geld van de kinderpostzegels voor de betreffende organisatie gaat naar een project met muzieklessen voor kinderen in Palestina. Het is natuurlijk achterlijk om de kinderpostzegels te boycotten wegens een cursus van een van de vele stichtingen in 2006, maar ik zie ook het probleem niet van een cursus geweldloze communicatie aan Hamas - dat is toch juist toe te juichen? Israël kan ook wel zo'n cursus gebruiken. Misschien kwamen de Hamasleden alleen voor de gratis broodjes, maar zelfs dan hebben ze op dat moment geen andere rottigheid kunnen beramen dan wel uitvoeren.

28 september

Koolmees

27 september

De tijd van de tijd

Er is een risico, er is een dreiging, er is paniek. Waarom is er paniek? Omdat de mensen bang zijn. Waarom zijn ze bang? Er is een dreiging. Maar de dreiging is er altijd. Waarom zijn ze dan nu bang? Omdat ze denken dat dat moet. Waarom denken ze dat? Het wordt ze verteld, ze vertellen het elkaar. Waarom doen ze dat? Zo zijn ze nu eenmaal. Ze zoeken betekenis in de tijd. In welke tijd? In de tijd die ze elkaar wijsmaken. Elkaar en zichzelf. Is dat goed of slecht? Het is een beetje van allebei. Dat vind ik wel makkelijk gezegd. Je kunt er ook een grapje over maken. Ik heb geen zin meer om te lachen. Haha, haha, haha. Ik vind dit helemaal niet leuk. Vertel me dan iets leuks.

26 september

Er zijn in principe genoeg gedachten voor iedereen

Iemand vertelt iets over de rol van het geweten in burgerlijke ongehoorzaamheid. Een vrouw met kort rood haar betwist of we een geweten hebben. Misschien bedoelen ze bewustzijn. Het zorgt in ieder geval voor een transcendente dimensie aan of in de politieke en sociale theorie. Iets dat achter of boven ons begrip of grip ligt. De vrouw met het korte rode haar zegt dat de andere vrouw het verkeerd begrepen heeft. Nee hoor, zegt de eerste vrouw, zegt iemand. Ik bedoel iets heel eenvoudigs.

25 september

Stilleven

In de aarde om een boom naast het basketbalveldje staat een man op blote voeten. Zijn sandalen staan naast hem, hij houdt zijn sokken in zijn hand. Voor hem staat een fiets, ik denk dat die van hem is. De aarde waarop hij staat is vies, er poepen honden en misschien ligt er glas. Ik heb het gevoel dat ik dat tegen de man moet zeggen, maar hij lijkt nogal vastberaden en serieus. Hij zal wel een reden hebben om juist daar te willen staan.

25 september

Zora

Gisteren zag ik een mooi programma over vriendschap tussen ouderen en robots.

24 september

Halfvol

Mist gaat over in regen gaat over in mist. Vanuit het huis van een buurvrouw word ik bekeken door een witte kat met een rood hoofd.
Ik las vanochtend over een onderzoek over optimistische en pessimistische honden. Olli moet nog steeds rust houden maar voor hem is het glas gelukkig altijd halfvol.
Het thema van deze lente en zomer was hoe makkelijk dingen kapot kunnen gaan - hondenlevens, hondenknieën levens, liefdes. En beschimmelen. Mijn vloer en matras waren beschimmeld, dat is viezer dan je denkt.
Het motregent. Zaterdagavond viel er een kat van een balkon (laat je kat niet op het balkon). Ik hoorde de buurvrouw van Cupido (een klein wit dik hondje met een schelle blaf) in paniek roepen. De kat was er slecht aan toe. Haar mens kwam terug met boodschappen, de dierenambulance was al onderweg. Het leek toch mee te vallen.
Alles gebeurt in het groot in de verte. Of gewoon: alles gebeurt. Gebeurt is niet zo'n mooi woord. Vindt plaats. Zal gebeuren is al mooier.
Ik vond vorige week een uitgeputte postduif en een aangereden houtduif. De muis in de keuken wordt steeds dikker. Ik weet niet of dat een gevolg is van het eten van kattenbrokjes of wijst op zwangerschap.
Het regent en dingen gebeuren. Het motregent. In huis is het stil, in de verte rijdt een vuilniswagen langs.

23 september

Herfstnachtevening.

22 september

Hazelnoot

21 september

Eng kind

In de schemering zie ik op de hoek van de straat een kleine jongen met een satéprikker in een dode muis prikken. Hij draagt een groen T-shirt waar 'evil it's gonna get ugly' op staat. Als hij me ziet springt hij lachend op en rent hij naar het basketbalveldje. Hij hinkt een beetje, alsof zijn ene voet zwaarder is dan de andere.

20 september

Scheepsrecht

Het maakt niet uit hoe langzaam je gaat, je zult jezelf nooit inhalen.
Het maakt niet uit hoe snel je gaat, je zult jezelf nooit achterlaten.
Het maakt niet uit wie je achterlaat, je zult het altijd zelf zijn.

19 september

€200,-

Het is alweer meer dan twee jaar geleden dat ik Joy kocht van de manege waar ze stond. Ik vond in een stapel papieren de bon:

Mijn naam is heel vrij gespeld, maar vooral viel me op hoe idioot het toch is om een levend iemand te verhandelen voor geld. Dat is niet alleen absurd.

18 september

Het einde is altijd ongeveer even ver weg.

18 september

De nieuwe anderen

Gisteren hoorde ik op de radio dat de meest gebruikte scheldwoorden op middelbare scholen homo, hoer en Jood zijn. Marokkaan is bezig met een opmars. Bij mij op de middelbare school zeiden we sukkel, lul, klootzak/klotewijf/kutwijf (die laaste drie waren wel heel lelijk, daar was niet vaak reden voor), dat soort dingen. Een bepaald slag zei 'mietje' (nog steeds is het een bepaald slag dat dat woord gebruikt). Loser. Aso. Maar goed. We zijn dus van geslachtsdelen en falen naar sociale groepen (hoer heeft met een interpretatie van vrouw te maken) bewogen, wat onze nationale obsessie met (het indelen/wegzetten van) de ander mooi illustreert.
PS Terwijl ik dit schrijft speelt iemand in de binnentuin La Isla Bonita op een blokfluit. Het duurde even voor ik het herkende.

18 september

Manieren om een mens wakker te maken

Alle dieren die ik tot nu gekend heb, hebben hun eigen manier om me 's nachts of 's ochtends wakker te maken. Olli kwispelt hard en rolt op zijn rug en als dat niet helpt duwt hij met zijn pootje tegen mijn arm. Putih spint keihard in de buurt van mijn hoofd, als dat niet werkt tikt hij tegen mijn neus zonder nagel, als dat niet werkt tikt hij tegen mijn neus met een nagel. Pika piepte, als dat niet hielp (en ze had bijvoorbeeld diarree - ze zou me nooit zomaar wakker maken) piepte ze harder. Kat Pino liep over mijn lichaam. Dit soort gedrag is niet aangeboren, ze verzinnen het en blijkbaar verzinnen ze allemaal net wat anders.

17 september

Efficiëntie

In mei werd het bejaardentehuis op de hoek gesloten. Alle bewoners moesten verhuizen. Tegen de ruit hangen nu posters met de nieuwe bestemming: een bejaardentehuis.

16 september

Gelukkig

Als ik wil oversteken met Olli roept een verstandelijk gehandicapte jongen op een fiets heel hard hallo. 'Nee,' zeg ik, want ik wil niet dat hij Olli aait omdat die niet mag draaien. De jongen laat zich niet van de wijs brengen. 'Weet jij waarom deze liefdevolle hond zo gelukkig is en blij? Omdat hij ervoor gekozen heeft om bij jou te zijn.' 'En ik voor hem,' zeg ik. 'Ja,' zegt de jongen, lang en laag en tevreden. Dan fietst hij hard verder.

15 september

Nieuw Jurk loves Taiwan

Eerder dit jaar was mijn zusje in Taiwan voor een modeshow en bijbehorend kunstproject. De online expositie die daarbij hoort is vanaf vandaag een maand te zien, en wel hier. Veel kijkplezier.

14 september

Schaapskleren

Aan de overkant van de straat woont een buurvrouw met lang blond haar die haar huis met veel roze heeft ingericht, evenals haar auto, en yogales geeft. Ze brandt wierook en doet dingen met bloemen. Achter deze façade schuilt echter agressie. Zo heeft ze een paar maanden geleden handtekeningen verzameld tegen de hangende kinderen van de nabijgelegen school. Die maken ook wel wat lawaai, maar het zijn vriendelijke kinderen. Ze maken geen dingen stuk. De buurvrouw wilde per se dat ik mijn handtekening zou zetten. Toen ik dat weigerde, deed ze de brief door mijn bus. Dan kon ik er nog even over nadenken. In de brief stond dat er veel gehandicapten in de buurt wonen die last hebben van de jongeren. Een paar dagen geleden kwam ik terug van de tandarts. Ze kwam de straat in en ik zei haar gedag. 'Eva,' zei ze. Ik stopte en vroeg of ze zacht wilde praten omdat Olli me anders hoort en wild gaat doen in huis, hij moet rust houden met zijn pootjes dus dat wil ik vermijden. Eerst vroeg ze drie keer wat ik zei (de doofheid leek oostindisch) en daarna zei ze drie keer dat hij het heus niet zou horen. Ze ging maar door. Ik zei: 'Oké, wat is er, zeg het maar.' En toen was ze beledigd en hoefde het niet meer.

14 september

Zorgen

Vanavond zijn Sonja Markowski en Jan van Bijnen te zien in een uitzending van Kruispunt. Ze zullen vertellen over de zorg voor hun zwaar gehandicapte zoontje Kalle Elvis en hun zorgen over de veranderende zorgwetgeving. Ik ken Sonja en Jan uit mijn (en hun) singer-songwritertijd en zie van een afstand hoe moeilijk en verdrietig het voor ze is - al moeilijk genoeg zonder gedoe over geld. Je kunt hier meer lezen over de uitzending.

13 september

De mondhygiëniste: 'Ik weet dat je heel erg je best doet. Daarom is het ook zo jammer dat je het verkeerd doet.'

13 september

Bloei

13 september

Zaterdagochtend

De ochtend is grijs, net als de lucht. Ik zit op de drempel en kijk naar de boom, of preciezer: naar hoe de takken steeds verder over de steeg groeien. Mensen zullen erover gaan klagen. Ik bewonder deze boom, in het kleine tuintje, die maar door en door groeit.
Vorig jaar rond deze tijd vond ik een plant op straat die meer dood dan levend was. Ik nam de plant mee naar mijn kantoor en de plant bleef meer dood dan levend. Voor de zomer heb ik haar meegenomen naar huis en in de tuin gezet. Regen en zon hebben de plant blijkbaar goed gedaan, gisteren zag ik dat er een bloem in zat. Het ontroerde me, het toch gewoon doorgaan.
Op het plaatsje liggen gele bladeren. In het late lage licht zijn de bomen goud, nu zijn ze bruinig, afwachtend, vrijdagachtig.
Als de kat naar binnen gaat volg ik hem. De hond ligt te wachten en ik ga naast hem zitten. Hij ruikt naar gekookte rijst. Nu wachten we samen.

12 september

Terwijl je dit leest gaat de tijd voorbij

Terwijl je dit leest gaat er tijd voorbij
Terwijl je dit leest gaat er tijd voorbij
Terwijl je dit leest gaat er tijd voorbij
(Lees je nog? Of denk je
aan de dingen die voorbij zijn gegaan
aan de dingen die je zou willen doen
voor alle tijd voorbij is? Zonde eigenlijk
om dit te lezen. Zonde om er te lang bij
stil te blijven staan?)

11 september

Schreeuwend aapje

10 september

Voor in de agenda

Op 8 oktober geef ik een lezing over mijn onderzoek in De Pletterij in Haarlem. 9 oktober speel ik speciaal geschreven liedjes (over WOI en mystiek) in De Vereeniging in Den Haag ter gelegenheid van de presentatie van literair tijdschrift Extase. 15 november ben ik te gast bij de Vorlesebühne in Utrecht en op 2 december geef ik een lezing in filosofisch café Philos te Groningen. Op 4 oktober ben ik ook met Dagpauwoog bij het Dierenfilmfestival in Den Haag, maar daar doe ik verder niks speciaals.

9 september

San Francisco 2005 - zie ook hier.

8 september

Randjes en richeltjes

Wij hier, ik zeg wel wij maar het is niet zo dat we familie zijn of zo of dat we ons verenigd hebben, wij is meer een manier van spreken, wie hier? wij hier, wij van hier, die hier toevallig, nou ja, niet helemaal toevallig, wij dus, goed, wij, wij houden van randjes en richeltjes, plekjes om langs en in te kruipen, niet helemaal beschut, ook niet open, net als wijzelf eigenlijk, zo half te zien en half verdwenen, hooguit zichtbaar voor de onderzoekende toeschouwer die geen genoegen neemt met de oppervlakte en al helemaal niet met de status quo.

7 september

Werk

'When I try to get on with working at (trying to understand) the philosophy of mathematics (mathematical induction, recursion), I realize how, in what I was reading and writing, I made no move without him: how I brought him along in every move. (He was sleeping in the corner or there in front.)
And if he is past - how am I supposed to move? - what do I do here now?'

Vanmiddag las ik bovenstaand citaat van Rush Rhees over werken na de dood van zijn hond Danny (het komt uit Moral Questions, pp 210/211). Een van de dingen waar ik last van heb na Pika's dood is precies dat. In alles hangt een twijfel - niet omdat ik twijfel aan mijn werk of mijn leven (ik gaf dat gisteren ondanks de ellende met Olli nog een 8 in een onderzoek van het CBS, ook omdat ik dacht aan mensen met ebola en in Syrië en de dieren in de bioindustrie) maar omdat degene die mij met die dingen verbond is verdwenen en ik niet weet hoe dat verder moet. Het geldt niet alleen voor werk, het valt daar alleen op omdat werk normaal gesproken mijn oplossing is om met wat voor verdriet of gedoe dan ook om te gaan. Ik denk er verder niet te veel over na; er zit weinig anders op dan gewoon door te werken. Het kleurt alleen alles.

6 september

5 september

En wat als er maar een dag is die zich steeds herhaalt?

4 september

Wachten

3 september

België kan er ook wat van

Wij hebben roze vluchtheuvels, de Belgen een bloemenperk midden op een zebrapad. Vooral een uitdaging voor degenen die wat minder goed ter been zijn.

3 september

Roze

In Wijchen zijn per ongeluk een paar vluchtheuvels roze geverfd (zie hier). Iemand had de verkeerde kleurcode doorgegeven aan de verffabrikant. "Daardoor is er een verkeerd potje verf meegegeven en hebben we nu spectaculaire vluchtheuvels." De medewerkers van de gemeente die de vluchtheuvels verfden hebben het blijkbaar niet opgemerkt, of dachten dat het de bedoeling was (dat het moest), of het kon ze niet schelen. Dat is een heel menselijke reactie (NZa, jeugdzorg, asielbeleid, and so on). Ik zou ze zo laten en er excursies gaan organiseren voor medewerkers van grote organisaties: kijk, dit is wat er gebeurt als je stopt met nadenken.

2 september

Stretcher

Ik word bezocht door vreemde herinneringen, misschien omdat ik in verband met Olli's verrekte kruisbanden in huis kampeer. Logeren bij Karin Hartog (ik denk dat ik zeven jaar ben), naast haar bed op een stretcher, het is een vreemd gevoel om zo ver weg te zijn van mijn ouders, de stretcher wiebelt en ik besef dat ik Karin eigenlijk niet zo goed ken, dat ze zomaar iemand is (overdag leek dat heel anders). De lichten die in de straat van het tijdelijke huis van een geliefde boven de weg hangen en in de herfst in het donker heen en weer waaien. Op bed zitten en gitaar spelen in allerlei gedaantes, in allerlei huizen. Bolle letters schrijven. De kraag van iemands jas, stevig en ruw, omhoog tegen de koude wind. Het ontbijt in een hotel in San Francisco, licht van de jetlag. Schuin voor mijn huis uit de tram stappen, de straat oversteken, zo snel mogelijk de stenen trap naar de voordeur op lopen. Closing Time van Tom Waits. Misschien is het omdat dingen opnieuw beginnen terwijl er zoveel geëindigd is.

1 september

Armen