31 oktober

Alles is oké

Mijn een-na-laatste gesprek was met een Fries, boer van beroep, die vroeger een mobiele telefoon had maar nu niet meer, hij werd er zenuwachtig van om steeds maar bereikbaar te zijn. Hij had er een sms mee verstuurd, met de tekst 'alles is oké'. Dat is genoeg, zei hij.

31 oktober

Hondy halloween

30 oktober

Dat wat er niet is, wat niet gezegd wordt

De muren zijn huid geworden, we lopen door gedachten, tekenen met onze voetstappen de omtrek. Wat vast lijkt blijkt buigzaam, blijft binnen - het kunstlicht maakt de wanden zacht groen, zacht roze, weer wit. De gesprekken rijgen zich nu aaneen, alsof ik met steeds een nieuwe gesprekspartner hetzelfde gesprek voortzet. Degene met wie ik wil praten blijft buiten, steeds net buiten mijn bereik. We praten over hetzelfde tegen anderen.

29 oktober

Een jaar

29 oktober

Op de dag dat de boom in mijn tuin bijna alle bladeren laat vallen

1. Roept een kind 's ochtends vroeg naar een ander kind in de steeg: 'Ik was gister nog stoned om negen uur 's avonds, Bert.'
2. Praat een meisje van een jaar of twaalf in de tram tegen haar moeder: 'Ik wil mijn kinderen niet in de stad laten opgroeien, veel te druk.'
3. Roept een man in de straat naar een andere man, een heel eind verderop: 'Hee, hoe is het met je opgezwollen vingers?'

29 oktober

Dierenvrienden

Een verstoten reebokje heeft zich aangesloten bij een kudde koeien, en gedraagt zich als een van hen. Klik hier.

28 oktober

Mysterieuze advertentie in de Pijpkrant van gisteren

Sluit wel aan bij veel van mijn onderzoeksinteresses.

28 oktober

Tips voor het lezen van een stilte

1. Vul haar niet op met woorden.
2. Begrijp haar in relatie tot wat vooraf ging.
3. Begrijp haar in relatie tot wat niet stil is (een gezichtsuitdrukking, de muren, de voetstappen, de lucht).
4. Neem genoeg tijd.
5. Soms is een stilte een lege ruimte, soms zegt zij iets wat niet op een andere manier gezegd kan worden.
6. Denk aan sneeuw.

27 oktober

Het mennen van het monster

26 oktober

Puzzel

In Hoofddorp werd de grootste legpuzzel ooit gelegd. Tientallen leden van de Hoofddorpse Legpuzzelclub hebben er de afgelopen zeven maanden 3000 uur aan gewerkt. Helaas is het laatste stukje zoek. Organisator Ronald Kroon denkt te weten wat er gebeurd is: "Ik vermoed dat het bij iemand aan z'n trui is blijven hangen. Dat het puzzelstukje in een mouw is meegegaan en dan er uitgevallen. Ja, dan vind je hem niet meer terug." Ze hebben dat nu bijbesteld, en als het geleverd wordt kan de puzzel worden afgemaakt.

25 oktober

In ongeveer vijf minuten

Ik sprak een Duitse jongen, zijn ene opa had bij de SS gezeten en zijn andere opa was een Poolse vluchteling. De oorlog was nog steeds dagelijkse realiteit in hun leven. Ik vroeg hem hoe hij beïnvloed was, hij vertelde dat hij een master Conflict Resolution deed. Een vrouw zei op alles dat het management vergde. Tijd moet je managen, en andere mensen, en verwachtingen, en ja, dan moet je wel eens iemand teleurstellen. Ik vroeg haar of er dingen zijn die niet te managen zijn. 'Wat er op je afkomt,' zei ze. Maar daar moet je dan mee dealen. Een Franse jongen vertelde me dat hij vooral rationeel in het leven staat. Hij vond dat in het begin van het gesprek een goede houding. 'Het kan je ook eenzaam maken,' zei ik, als je te veel in je hoofd zit. 'Vertel mij wat,' zei hij. Een oudere man was het eens met niks wat ik zei en formuleerde zelf zo slordig dat er geen enkele progressie in het gesprek zat. Hij praatte door me heen, waarop ik door bleef praten tot hij stil was. Vlak voor het einde zei hij: 'Je vindt me zeker een vervelende vent hè.' 'Ik denk dat u mij vervelend vindt,' zei ik en toen waren we bij de deur. Gisteren liep ik een rondje in stilte met een vrouw die veel woede in zich had, gelukkig kwam dat er pas een paar seconden voor het einde uit en kon ik weglopen. Een man vertelde me dat hij na negenentwintig jaar ontslagen was, vorige week, met een telefoontje. Een meisje vertelde dat haar vader nu een jaar dood was en dat ze niet veel aan hem dacht maar wel steeds over hem droomde. Een vrouw vertelde dat ze als kind misbruikt was en dat pas twee jaar geleden te horen had gekregen, waardoor alles in een nieuw licht was komen te staan. We spraken over hoe het verleden het heden kleurt en vice versa, en wat de maatschappij van ons verwacht met verwerken. Een collega vertelde me dat de Romeinen dag en nacht in twaalf uren opdeelden, en dat de lengte van die uren dus afhankelijk was van hoe lang het licht en donker was. Afhankelijk van de tijd van het jaar kon een uur drie kwartier zijn, of vijfenzeventig minuten.

24 oktober

Damhertenpolitiek

Voor Argus, het tijdschrift van de Faunabescherming, schreef ik een stuk over damherten, biomacht en soevereiniteit. Je kunt het hier lezen. Op de foto erbij heb ik vleugels.

23 oktober

Drie druppels

De vrouw die zichzelf 'het vrouwtje van Kai' noemt (Kai is een te dikke galgo met een gouden hart) heeft last van haar rug. Ze wil geen wiet gebruiken als pijnbestrijding omdat ze bang is dat ze eraan verslaafd raakt. 'En dan nog,' zei de vrouw die met haar flink uit de kluiten gewassen Maltezer in een van de paleizen aan de rand van het park woont. 'Dan raak je verslaafd. Maakt dat uit.' Een andere vrouw viel haar bij, en zei dat ze niet bang hoeft te zijn, je kunt het toch tenminste een keer proberen, je raakt niet zomaar verslaafd. 'Ik ben bang dat ik verander,' zei het vrouwtje van Kai. Dat vonden ze een beter argument, maar veranderen doe je niet zomaar van de ene op de andere dag. 'Maar ik viel je in de rede,' zei de vrouw van de Maltezer. 'Je zei dat je vanochtend drie druppels genomen had.' Het vrouwtje van Kai beaamde dat, en toen gingen Olli en Titan en ik de andere kant op, door het bosje richting de RAI, het was tijd om weer naar huis te gaan.

22 oktober

Opdracht

Ga naar een bos of park, zie hoe de bladeren uit de bomen waaien.

21 oktober

Wachters, wakers

20 oktober

Heden

Wie ik was, wie ik ben en wie ik word zitten op een hekje. Het gesprek begint onschuldig:
Het is een mooie dag
Eindelijk kouder
Ga je nog wat leuks doen dit weekend
Het is eigenlijk best gezellig. Maar al gauw begint het –
Een verkeerd woord en de verwijten vliegen over en weer
Wie ik word heeft nog een appeltje te schillen met wie ik was
Wie ik was laat nog steeds niet over zich heen lopen
Wie ik ben komt tussenbeide
Het loopt behoorlijk uit de hand. Het komt net niet tot een gevecht
Het duurt wel even voor we alle drie weer naast elkaar zitten
De ontspannen sfeer komt die middag niet meer terug

19 oktober

Titan zoekt nog steeds een huis

Zie hier voor een nieuwe omschrijving en nieuwe foto's; mocht je een goed plekje weten, dan is het fijn als je hem onder de aandacht brengt.

18 oktober

De luisteraar

Vanmiddag vertelde iemand uit Slowakije me dat er in het Slowaaks twee woorden zijn voor een luisteraar. Het ene betekent iemand die luistert, en het andere betekent iemand die luistert en dingen begrijpt (de sleutel tot begrijpen is empathie, zei ze). (Gisteren vertelde iemand me over een groep kangoeroes die in Australië iedere dag aan het eind van de middag de heuvel op klimt om naar de zonsondergang te kijken.)

17 oktober

De dingen van de dag

1. We liepen door de steeg. Een jongen van een jaar of zeventien kwam ons tegemoet, met naast zich twee kleine meisjes. Hij schoof een van de meisjes half achter zich, ze maakte bange geluiden. 'Wil je ze aaien?' vroeg ik. 'Om over je angst heen te komen. Ze zijn heel lief.' Het meisje kwam tevoorschijn en leek minder bang dan de jongen zelf (het andere meisje was niet zo geïnteresseerd in de honden). 'Hij gaat met zijn staart heen en weer, dat is een teken dat hij blij is.' Het meisje knikte, dat zag ze. Ik zei nog eens dat ze niet bang hoefde te zijn. 'Kijk, hij heeft een heel lief gezicht.' Olli trok zijn allerliefste gezicht (oren een beetje naar achteren, ogen wijd open, zijn lichaam schommelend van het kwispelen). Het meisje keek heel aandachtig naar zijn gezicht. 'Ja,' zei ze.
2. 'Is de politie niets voor jou?' vroeg een collega van This Progress me vanmiddag.
3. In de tram kroop Titan in het hokje van de conducteur. Hij had het al twee keer gezegd, dat ze best bij hem mochten zitten; het was erg druk in de tram en we bleven bij hem in de buurt staan. Hij vertelde over zijn eigen hondje, dat had hij gevonden, of zij had hem gevonden, en het was een heel verhaal met puppies en een politieagent maar uiteindelijk was alles goed gekomen, binnen een uur. Titan maakte ondertussen meer vrienden - eerst de mensen naast ons, en bij het uitstappen ging hij tussen de benen van een oudere man door. Ik vertelde iedereen dat hij ter adoptie is. 'Ik had hem zo genomen,' zei de conducteur. 'Maar die van mij kan niet met andere honden. Dus het is nog even wachten tot zij de pijp uit is.'

16 oktober

Winters

Een paar dagen geleden werd in Engeland de eerste Siberische zwaan gesignaleerd, een maand eerder dan anders. Volgens een oude volkswijsheid betekent dat dat er een strenge winter aankomt. Ik las het op internet, en dacht: wat fijn, een strenge winter, en wat een mooie woorden bij elkaar (streng, winter, zwaan, Siberisch); ik hoop altijd op kou en sneeuw en tegelijkertijd vind ik dat ik dat niet echt mag hopen want het maakt de winter voor de buitendieren zo zwaar. Gelukkig heb ik geen invloed op het weer. De muizen zijn trouwens weer terug, en de duiven komen ook weer vaker, Titan is aan hun aanwezigheid gewend en jaagt ze nog zelden op.

15 oktober

Ze neemt tegenwoordig haar vriendje mee

14 oktober

Het blauwe uur

Het mooiste uur is het laatste, als de bezoekers vertrekken en we in de bijna lege zalen wachten op wie er nog komt, afwachten of er nog iemand komt - in het weekend komen ze tot het einde, doordeweeks hapert de stroom na kwart over vijf, halfzes, en neemt de ruimte het over, of ons over, tot we naar huis gaan, naar een plein dat uitkomt op een straat waarin iedereen op weg naar huis is, of in ieder geval ergens van weggaat.

13 oktober

Politics and Animals

Er is een leuk nieuw open access (open toegang?) tijdschrift over politieke filosofie en dieren, klik hier.

12 oktober

Gesprekken

Gisteravond had ik twee verschillende schoenen aan toen ik de honden uitliet. Ik zag het pas toen ik ze in de gang weer uittrok. Het waren allebei hardloopschoenen, rechts paars, links groen met blauw. In bed bleven de verhalen die ik die dag hoorde door mijn hoofd spoken - de man van 79 die zijn hele leven te hard zijn best had gedaan, het meisje dat iedere dag langs het punt fietste waar haar klasgenootje verongelukt was, de jongen die dacht dat hij in de tijd was als een gat in de rivier, de vrouw die me vertelde dat ze heel vaak spijt had van dingen, ook kleine dingen, zoals dat ze iemand niet gebeld had terwijl ze dat beloofd had, het jonge Westfriese stel dat veel nadacht over tijd, de Engelse jongen die twijfelde of zijn vrienden wel zijn vrienden waren - ik had drie dagen achter elkaar gewerkt in het museum, en ik heb de neiging om alles wat ik hoor te onthouden. Om 4.20 uur stond er een auto voor de deur met harde muziek aan. Ik liep naar het raam en gebaarde naar de meisjes voorin dat ik niet kon slapen. Ze zetten de muziek zachter, maar ik was weer te wakker. Het was lang donker vanochtend, de honden hadden weinig zin om op te staan.

11 oktober

De herfst en ik

10 oktober

Boodschap

Ik fietste de steeg uit, de straat in, in gedachten, toen er plotseling een duif rakelings langs mijn hoofd scheerde. Het was een van mijn duiven en ik denk dat ze beledigd was omdat ik haar nog geen eten gegeven had (en gisteren ook niet) - ik ben de laatste dagen steeds in beweging; ik ben of met de honden aan het lopen, of aan het schrijven, of in het Stedelijk, en de houtduiven komen 's ochtends dus die zie ik meestal wel, maar zij komt altijd 's middags. Ze wilde me in ieder geval duidelijk iets vertellen. Morgenmiddag ben ik weer weg; hopelijk komt ze vroeg.

9 oktober

Petrichor

Er is een woord voor de geur van de aarde nadat het geregend heeft.

8 oktober

Voor wie nog niet naar This Progress geweest is

Ik heb wat vrijkaarten, dus mocht je weinig geld hebben en graag naar het museum willen, stuur dan een berichtje.

7 oktober

Hondensport

Olli en Titan oefenen voor de wereldkampioenschappen synchroonliggen voor honden tot 25 kilo. Titan wil individueel ook meedoen aan het achteruitlopen. Hij kan dat als geen ander.

6 oktober

Dan komt alles in orde

Het was donker, ons laatste rondje van de dag. Op de hoek van de straat stond een brandweerwagen. Olli wilde er per se langs, maar bij het speeltuintje werden we staande gehouden door een licht aangeschoten welgesteld echtpaar van middelbare leeftijd. 'Daar ligt glas,' zei de vrouw. Ik bedankte haar en zei dat we dan toch de andere kant op zouden gaan, en dat ik er eigenlijk helemaal niet langs wilde maar dat Olli dat per se wilde. Ze zat al op haar knieën en aaide de honden. Ik vertelde dat Titan nog een huis zoekt. 'We hebben al een hondje,' zei de man. De vrouw bleef de honden aaien en vertellen hoe mooi ze waren. 'Ze horen een beetje bij elkaar,' zei ze toen ze overeind kwam. 'Ja,' zei de man. 'Waarom houd je hem niet zelf?' Ik vertelde dat Putih niet zo blij met Titan was, en toen zei de man dat ik de kat maar weg moest doen. 'Die gaat nooit weg,' zei ik, misschien dreigender dan ik bedoelde. 'Gewoon wat aardiger doen tegen die kat,' zei de man tegen Titan. 'Dan komt alles in orde.'

5 oktober

De dierenriem

Ik werd door filosofische podcast Radio René geïnterviewd over mens-dier relaties. Het resultaat is hier te beluisteren.

4 oktober

Of er nog schoonheid is en zo ja waar dan

Er zijn kleine dingen en minder kleine dingen, obstakels vallen over het algemeen in de laatste categorie. Er is mist en mist is mooi. Ik wil nu iets schrijven over missen want misten lijkt op missen en meestal als ik het over misten heb volgt missen. Maar vandaag niet. Afgelopen week werd ik getroffen door iemand die liep alsof hij langzaam schaatste, bedachtzaam, met zijn handen op zijn rug. En door de blik in de donkerbruine ogen van een zwart-witte hond die echt geland is. Het nieuwe laat het oude altijd anders zien. Dan is er de bibliotheek in mijn lichaam, er zijn woorden die elkaar in het spreken opzoeken en er is de vraag waar onze herinneringen blijven als we niet aan ze denken. Ondertussen zijn er zonsopgangen en zonsondergangen, aan het eind van de straat of uit het raam van de auto, en ben ik er af en toe om ze waar te nemen.

3 oktober

Samen op het hondenbed

Het is een soort pyjamafeest hier nu, met overal manden en kleedjes.

2 oktober

Denken door te spreken

Vandaag was mijn eerste echte dag in This Progress (na drie repetities). Een meisje vertelde me dat haar vriend met haar beste vriendin naar bed was geweest (ik vroeg haar of er iets was wat ze liever niet had geweten), een man dat hij pacifist is vanwege de doden die hij zag na de Tweede Wereldoorlog (ik vroeg om een voorbeeld van een situatie waarin hij beredeneerd een beslissing had genomen), een vrouw over een ruimte waar allemaal dode dieren lagen (ik vroeg naar de laatste keer dat ze een beslissing had genomen op basis van instinct), een andere vrouw vertelde me dat ze steeds in haar hoofd zit en het moeilijk vindt daar uit te komen (dat ging over lichaam-geest dualisme). Met andere mensen sprak ik over wat denken eigenlijk is, over papegaai Alex die aan zijn onderzoeker vroeg welke kleur hij zelf had, over de geur van regen en herinneringen, de vrije wil, het nut van moraal, en talloze andere dingen.

1 oktober

Titan

Titan zit bij mij in de opvang en hij zoekt een eigen huis. Meer informatie over hem kun je hier vinden. Mocht je iemand kennen die een leuke lieve hond zoekt of zelf zo iemand zijn, neem dan vooral contact op (terwijl ik dit schrijf gaat hij voor het eerst in de mand liggen).