31 oktober

Leaving

30 oktober

Kusje

Olli was toen hij net bij me was bang voor kusjes. Deels omdat hij bang voor de nabijheid van mensen was, deels omdat het voor honden bedreigend is om met je hoofd dichtbij het hoofd van een ander te komen (behalve als je lager in rang staat en de bek van de ander aflikt, dat is een teken van onderdanigheid), deels vanwege trauma's uit het verleden. Hij gromde dan als ik te dichtbij kwam. Om hem te laten wennen gaf ik hem af en toe speels kusjes op zijn hoofd, en doe ik andere dingen met zijn gezicht (in zijn oren blazen, mijn hand in zijn mond doen enzovoort - alles alleen als hij aangeeft dat het goed is). Hij is al een tijd niet meer bang voor kusjes en alleen als ik te abrupt bij zijn gezicht kom, wendt hij zich af (ik zeg er het woord 'kusje' bij omdat hij dan weet wat ik van plan ben). Soms geeft hij een soort kusje terug, dan tikt hij met zijn neus mijn hoofd aan.
Vanochtend lag ik nog in bed. Hij had in de kamer geslapen en ik hoorde hem opstaan en naar de slaapkamer komen. Ik deed mijn ogen open en toen kreeg ik een heel mooi kusje, met zijn snuit in mijn gezicht (zonder tong of zo, aan aflebberen doet Olli niet), precies als de kusjes die ik hem geef. 'Kusje,' zei ik, en toen kreeg ik er nog een.

29 oktober

Leestips

Ik lees de laatste tijd weer meer romans, en heb een aantal tips voor jullie:
- How to be both van Ali Smith. Een boek over tijd, kunst, herinnering, rouw, liefde. Speels en licht zonder het serieuze te schuwen.
- The blazing world van Siri Hustvedt. Over kunst en feminisme, weten en niet-weten, wat woorden wel en niet kunnen.
- We are all completely beside ourselves van Karen Joy Fowler. Over families, herinnering, dieren en mensen en mensen als dieren.
- A tale for the time being van Ruth Ozeki. Over tijd en verhalen en de grenzen van wat we weten en hopen.
In al deze boeken zit een talige wending (woorden worden niet alleen gebruikt om een verhaal te vertellen maar spelen zelf ook een rol), ze hebben allemaal sterke vrouwelijke hoofdpersonen, de vorm van de roman vraagt aandacht, de fysieke ervaring krijgt nadruk. De laatste twee boeken zijn me aangeraden, dus ik weet niet of het toeval is dat ik deze dingen bij anderen tegenkom terwijl ik er zelf ook mee bezig ben (in de Nederlandse literatuur vind ik deze thema's overigens niet/veel minder). Hoe dan ook, fijne boeken voor donkere dagen.

28 oktober

Er is geen einde

Alles mist.

28 oktober

Simpele pompoencurry of -soep

Nodig: pompoen, rode linzen, 2 uien, knoflook, curry, pepertje, koriander, zout, eventueel gember, eventueel een wortel en een aardappel of andere passende groente, eventueel kikkererwten, eventueel kokosmelk. Maken: bak ui en knoflook in wat olie aan, voeg linzen en kruiden toe, snij de groenten en voeg die ook toe, voeg water toe, laat sudderen tot alles gaar is, voeg de kokosmelk toe. Strooi er wat koriander (verse) overheen. Serveer met rijst.
Met dezelfde ingrediënten kun je ook soep maken. Dan voeg je alleen wat meer water toe plus een bouillonblokje, en staafmixer je de boel aan het eind, en dan eet je er brood bij.

27 oktober

Zelf uit de prullenbak gevist / hartstikke lekker, pompoen

27 oktober

Waar?

26 oktober

Bel, bel

25 oktober

Forensic architecture

Vanmiddag zag ik een presentatie van Eyal Weizman over forensic architecture - heel interessant. Meer hier.

25 oktober

Ooooo

24 oktober

Vogelboom

24 oktober

Zielen

Gisteren zag ik een struik met witte takken, als dunne botten, een spookstruik of een geestbosje, heel fijn en licht. Ik zag ook een flemend paard met een blauw dek, weilanden die deels onder water stonden, een zwerm kleine bruine vogels en bomen met zilveren bladeren. Ik zag een vrouw slapen, struikjes die een parkeerplaats overwoekerden, scholeksters en zwart-witte koeien, veel verschillende soorten lantaarnpalen, mensen met hun blik op een schermpje. Ik zag land dat aangelegd is door mensen die al lang dood zijn en een begraafplaats waar licht brandde. En ik zag twee geiten op een eiland. De grote geit rende achter de kleine geit aan en die kon nergens naar toe, alleen steeds de bocht om. Ik zag niet hoe het afliep.

23 oktober

Voorbij gaan

Na Oosthuizen zag ik een groep schapen in staat van paraatheid. Ze vormden een front, hun lichamen dichtbij elkaar, hun gezichten in dezelfde richting, heel alert, gespannen. Het zou me niet verbazen als de sterkste schapen vooraan stonden, de wakers, de wachters. Ik keek in de richting waarin zij keken en zag een man de sloot uitkomen. Hij droeg een bruin jack, in zijn linkerhand hield hij een geweer. Waarschijnlijk had hij een gans geschoten, de weilanden voor Hoorn zitten vol met ganzen. Ik kon het niet zien, de trein was al te ver weg. Ik zag geen schapen meer, wel ezels en honden met hun mensen en de vuile flats aan het begin van de Grote Waal en de spoorwegovergang en toen het station. De vrouw tegenover me opende vlak voor we stil stonden haar ogen, zij moest er nog niet uit.

22 oktober

21 oktober

Syrië

Een jonge man uit Syrië filmde de tocht die hij met zijn vrienden naar Europa maakte. De korte documentaire die ervan gemaakt is, is de moeite waard omdat vluchtelingen vaak zo als 'ander' worden voorgesteld en je hier kunt zien dat het heel gewone mensen betreft. Klik hier om het te bekijken.

21 oktober

20 oktober

De papegaai

De papegaai vertelt over zijn grootouders
Zijn opa moest voor de Duitsers werken
Zijn oma had een fiets met houten banden
Hij kan smakelijk vertellen
De toehoorders hangen aan zijn lippen
Ze lachen steeds op het juiste moment
Ja, hij weet van ieder treurig verhaal
Een goede grap te maken

19 oktober

Weerstand

18 oktober

Mogelijk begin van

Ik eet pepernoten, mijn voeten zijn koud
De dagen worden steeds stiller
De kat jaagt weer op de muizen
Misschien zoeken we allemaal een plek om te blijven -
Gisteren had ik het met mijn studenten over fellow creatures,
Gisteren zag ik een mooie aflevering van De Hokjesman,
Het is een verkoudheid, vermengd met verdriet
Verzamelingen sparen:
Misschien

17 oktober

Uitzicht

Het land ligt klaar, als een uitnodiging, een ansichtkaart uit de toekomst. Kom maar. Laat je huis achter en kom maar.

16 oktober

Hier

Wanneer was je voor het laatst echt verdrietig? Wanneer was je voor het laatst echt blij? Wanneer hield je voor het laatst een baby vast? Wanneer aaide je voor het laatst een dier? Wanneer rook je voor het laatst de regen? Ben je gelukkig? Was je ooit gelukkig? Hou je van lopen? Loop je veel? Zing je? Zeg je op straat mensen gedag? Kook je voor jezelf? Eet je snel of langzaam? Zijn er dingen die je niemand vertelt? Doe je goed je best? Hou je van de herfst? Hou je van andere mensen? Lach je genoeg? Doe je wat je wil doen? Voor wie werk je? Zijn er dingen die je anders wil doen? Denk je vaak aan vroeger? Slaap je graag? Zou je terug in de tijd willen om dingen anders te doen? Geloof je in het goede in de mens? Geloof je in het goede in jezelf? Ben je vaak bang? Zou je minder vaak bang willen zijn? Wanneer maakte je voor het laatst echt ruzie? Zou je vaker ruzie willen maken? Kijk je naar jezelf in spiegels? Ben je bang om ouder te worden? Geef je graag cadeaus? Stel je jezelf vaak teleur? Heb je een droom? Zou je een droom willen hebben? Zou je dingen beter willen begrijpen? Kijk je wel eens naar de huid van je hand? Is die ouder aan het worden? Bij wie ben je het liefst? Ben je vaak bij diegene? Ben je eerlijk? Zou je eerlijk willen zijn? Waar ben je eigenlijk? Is dat de goede plek?

15 oktober

Vegetarische stad

De Indiase stad Palitana (65000 inwoners) is de eerste vegetarische stad ter wereld. Jainistische monniken gingen in hongerstaking om de staat van Gujarat te overtuigen om het slachten van dieren uit hun stad te bannen. De hongerstaking was een succes en sinds deze week is het slachten van dieren en de verkoop van vlees en eieren verboden in de stad. Het kan dus wel.

14 oktober

Leven in een schoenendoos

Vroeger maakte ik kijkdozen met mensjes van papier. Het is nu zo en zo veel later: wat heb ik geleerd? Ik moet iets geleerd hebben in de tussentijd. Er zijn nog jonge duiven, ik hoop dat ze de winter halen. Ze zeggen dat het weer warm gaat worden. Hoe lang is het dan nog warm? Dat weten we niet. De ochtend is nog vroeg, buiten is het donker, de straatlantaarn is aan. Hoe lang is die nog aan? Tot halfzeven. Maar het is allang halfzeven geweest. Dan is het tot halfacht. Moet het niet weer eens wintertijd worden? Het is misschien al wintertijd. De wereld geeft ons zoveel herinneringen.

13 oktober

Opgevangen opmerkingen

Vrouw van middelbare leeftijd tegen haar vriendin: 'Ik eet altijd gewoon met de pot mee.'
Vrouw op de brug, tegen haar telefoon: 'Ik lijd genoeg.'
Buurvrouw, aan de telefoon: 'Ik heb dat een keer aan een psychiater gevraagd, alleen die viel in slaap.'
Een net geklede man met twee boodschappentassen, op zijn hurken op straat, schreeuwt in zijn telefoon: 'Maar ik verga van de pijn.'
(En net riep iemand in de steeg mijn naam.)

12 oktober

How to draw sadness

11 oktober

Links, rechts

Een plaat die de jaarringen van bomen in pianomuziek laat horen (en zo de tijd hoorbaar maakt?).
Hen in plaats van zij of hij.
De future library.
Orka's kunnen dolfijns leren.
Chimpansees leren elkaar een nieuwe techniek van water drinken.
Nog een paar dagen Nieuw Jurk Loves Taiwan.

10 oktober

Oriëntatie

Hier.

9 oktober

Een avond

Gisteren trad ik op in De Pletterij in Haarlem. Ik vertelde aandachtige mensen over mijn onderzoek en dronk thee en water en hoestte zo dat ik nauwelijks door mijn praatje kwam. Ook maakte ik flauwe grappen en kreeg ik cadeaus. Op de heenweg vond ik een jonge duif, verregend en mager, het was al na duivenbedtijd. Ik heb het beestje afgeleverd bij het politiebureau op perron 2, waar de dierenambulance haar of hem later heeft opgepikt. Op de terugweg, het was al laat, speelde iemand If I ain't got you van Alicia Keys op de vleugel in de hal. Er stonden wel twintig mensen omheen te zingen, het was heel ontroerend en ik heb het liedje nog steeds in mijn hoofd.

8 oktober

Hoedje

7 oktober

Dit is nu en nu is altijd.

6 oktober

Dragen en gedragen worden

Ik las ergens dat je niet de hele tijd moet proberen het leven te dragen maar het leven jou moet laten dragen. De gedachte bleef hangen, omdat ik iemand ben die het grootste deel van de tijd het leven draagt. Ik vind dat ook een goede instelling: luiheid is niet toe te juichen en onverantwoordelijkheid ook niet, ik heb dingen graag in de hand. Aan de andere kant kun je ook te ver gaan met het dragen van alles (en dood gaan we toch, hoe hard je ook je best doet om dingen goed te doen). Waar denk ik het belang van die opmerking zit is dat er in het leven (als optelsom van zelf, anderen en gebeurtenissen) een soort wijsheid zit. Dingen gebeuren ook als je niet wil dat ze gebeuren, problemen en verlies en verdriet horen erbij. Natuurlijk moet je daarmee zitten (breken en weer verder gaan), maar het hoort erbij en het is niet te voorkomen. Dat we kwetsbaar en fragiel zijn verleent onze levens ook glans.
Het beste is waarschijnlijk een combinatie van dragen en gedragen worden. Dragen wat je kunt en wat goed doet, gedragen worden wanneer dingen anders lopen dan je denkt (als een babyfuut op de rug van een ouder, nieuwsgierig naar wat komt) of als het te zwaar is om zelf nog dingen te dragen (dan kun je ook gewoon even gaan liggen en je bed je laten dragen). Wanneer het te zwaar is, is natuurlijk de volgende vraag.

6 oktober

Slapen

Ik ga steeds vroeger naar bed. Als het donker wordt - iedere dag eerder - begin ik te verlangen naar nog even lezen en dan slapen. Ik ben geen avondmens maar dit is ook voor mij uitzonderlijk. Het heeft te maken met dat ik Pika mis (soms droom ik over haar, dat zijn vooral dromen waarin ik de dieren kwijt ben) - slapen doet de tijd voorbij gaan en bovendien slaap ik sinds ze dood is slecht. Ik ben ook heel verkouden op het moment, dat is niet zo vervelend omdat het de scherpe kantjes van mijn waarneming en gevoel afhaalt - alles is gedempt door spierpijn en zere holtes. Ik weet dat het weer zal veranderen en daar wacht ik geduldig op. Niet omdat ik een sereen mens ben maar omdat er weinig anders op zit. Ondertussen wordt het buiten kouder, de lucht witter. We kunnen de winter al ruiken.

5 oktober

Wintervacht

Olli krijgt een wintervacht. Toen hij vorig jaar halverwege november hiernaartoe kwam, begon hij juist te verharen - omdat het binnen warmer was dan waar hij vandaan kwam en omdat ik hem een paar keer moest wassen en er behalve oud vuil veel haar uit zijn vacht kwam. In de zomer was zijn vacht glimmend en glad, nu wordt hij voller. Het ontroert me - dat hij er zo goed uitziet, dat hij er bijna een jaar is. Omdat zijn kruisbanden maar heel langzaam helen, doen we het qua beweging nog rustig aan. In plaats van vier uur per dag wandelen we nu twee uur, hij mag nog niet los om met andere honden te spelen omdat juist dat soort bewegingen verkeerd zijn. Het is niet makkelijk voor hem, gelukkig is hij optimistisch ingesteld. Omdat hij zich niet uit kan leven, is hij in de stad weer extra zenuwachtig. Het is hier ook druk, dat begrijp ik goed. Olli is sterker, handiger en zekerder van zichzelf dan de meeste huishonden - hij zou zich ook zonder mens redden - en met honden is hij zeer sociaal en slim. Het punt is alleen dat hij nog steeds het gevoel heeft dat hij moet uitkijken met mensen. Mij kan hij ondertussen relativeren. Als ik vloek omdat de tram niet voor ons wil stoppen, doet hij vergoelijkend - joh, maak je niet druk, er komt wel weer een tram - hij vat het niet meer op als een signaal tegen hem. Zelfs als mijn irritatie op hem gericht is, wordt hij daar niet warm of koud van. Hij is uiteindelijk een heel relaxte hond met een goed gevoel voor humor. Hij heeft alleen geleerd dat mensen buiten onvoorspelbaar zijn en daarom moet hij op zijn hoede blijven. En zo heeft hij wel meer dingen geleerd: bepaalde geluiden en plekken brengen herinneringen terug die ik vaak maar niet altijd kan plaatsen. Dus nu zoeken we naar een beter huis om in te wonen, ergens waar het rustiger is, een plek om te blijven.

4 oktober

Help de dieren, eet ze niet op

Voor dierendag een linkje naar de recepten van de vegan challenge, die op 1 oktober weer is begonnen. Een keer per week vega eten helpt al. Hier.

3 oktober

Boompje op Amsterdam Amstel

2 oktober

Ganzen, geschoren schapen

Een meisje eet sushi, haar moeder salade uit een plastic bak. Ze hebben allebei een smartphone. Ik zit naast en tegenover een jongen met een koptelefoon (ze kennen elkaar niet). Het is te warm hier. Het plafond is kapot. Buiten is het grijs, toch zie ik wolken. De jongen naast me verslikt zich in zijn sandwich. Grote groepen vogels landen tussen koeien. Ik probeer grip te houden op mijn lichaam en geest. Met mijn geest op mijn lichaam. Alle mensen zitten hier met machientjes. Buiten wuiven treurwilgen langs een kanaal, molens, elektriciteitskabels. Flats, tassen. De moeder zegt dat ze haar salade zo lekker vindt. In de verte zie ik een kruispunt van snelwegen. Ik ben misselijk, alsof ik in een auto zit. De lucht is nu geel achter blauw, achter blauwe wolken. Een man praat met de vrouw op de stoel achter zich, ze willen elkaar, ik weet niet of ze al iets met elkaar hebben. Een ekster landt op een bedrijventerrein. Grote hopen zand en stenen. Misschien ben ik ziek. Voor Utrecht zie ik een brug en een boom waar de bliksem in geslagen is.

1 oktober

De sorryvogel