woensdag 31 oktober

En ja hoor, het is weer zover

woensdag 31 oktober

Condens

dinsdag 30 oktober

Oud-Beijerland

'De hond van mijn moeder, een Sheltie, was bang voor het geluid van de tram. In de tram kwam ze daarom altijd bij mijn moeder op schoot. Dat was geen gezicht, zo’n grote hond op schoot,' zei de tramconductrice die in het hokje achterin de tram zat. Ik zat met de hond tegenover haar, op de plek waar ruimte is voor bagage.
'Dat zal,' zei ik.
'Zelf heb ik ook een hondje gehad, een Maltezer, maar ze is pas geleden overleden. Mijn man is pas geleden ook overleden, heel onverwacht, nou, het was niet onverwacht want hij was ziek, maar het was toch onverwacht want hij was pas achtenzestig. Hij had van die doorligplekken en hij lag in bed. Het hondje ging steeds op het voeteneind bij hem zitten en als we dan tegen haar zeiden ‘o, wat is 'ie ziek’, begon het hondje heel zielig te piepen.'
‘Ze voelen het aan hè, als er iets is.'
Ze knikte. ‘De kleinkinderen waren toen een en twee en ze waren in die tijd net aan het verhuizen, dus we hebben ze maar verteld dat opa ook verhuisd was, naar de engeltjes. En soms komen ze op bezoek en die kleine zei laatst tegen me, nu zijn ze twee en drie, ‘alles goed oma?’ Dus ik zei ‘ja hoor’ en toen zei ze ‘nee, want opa is nu bij de engeltjes.’’
‘Kinderen voelen het ook aan.’
‘Ze voelen het echt aan.’
‘Wel fijn dat u in ieder geval de kleinkinderen heeft.’
‘Maar ze wonen heel ver weg. In Oud-Beijerland. Mijn dochter is daar gaan wonen, haar man woonden daar en ze wilden de kinderen in een landelijke omgeving opvoeden. Het is daar heel landelijk.’
'Maar voor u is het niet zo leuk.'
Ze schudde haar hoofd. Op dat moment kwamen twee jongens de tram in die een kaartje wilden kopen, ik moest er bij de volgende halte uit en zei gedag, het was ongepast om haar in de volle tram veel sterkte te wensen.

maandag 29 oktober

Gisteren

'Het is heel koud,' zei de buurvrouw met het kleine witte hondje toen ik haar 's ochtends in de steeg tegenkwam.
'Het is ook heel vroeg,' zei ik.
'Alles is anders vandaag,' zei ze.

zondag 28 oktober

Het belang van grazen

Het was voor Joy (zie 11 september voor wie Joy is) een grote overgang, van het werkende leven als manegepaard naar een goed paardenleven. De eerste dagen bleef ze in een hoek van de wei, op een paar vierkante meter, omdat ze niet wist wat ze met de ruimte aanmoest en bang was om verder te gaan. Ook at ze te weinig omdat ze gewend was om bix te eten, als je alleen gras eet, moet je veel meer eten. En ze durfde niets met de andere paarden te ondernemen. Nu gaat ze het hele weiland door, heeft ze het belang van voortdurend grazen begrepen en laatst stond ze zelfs te krauwen (kroelen) met een ander paard. Ze had vanwege het manegewerk (ze liep tot de verhuizing nog iedere dag 2 uur mee) een heel stijve rug waardoor ze scheef stond, maar nu staat ze gewoon recht op haar benen. Ze vindt het nog raar dat mensen niets van haar willen en dat ze niets hoeft.

Joy

haar vriendje

de andere paarden

zaterdag 27 oktober

Joy

vrijdag 26 oktober

Nog een tip

Op donderdagavond kun je in de Molli (in de Pijp in Amsterdam) voor 3,50 euro (voor 3 gangen) lekker vegan eten. Het eten begint om 19 uur en je moet vooraf telefonisch reserveren.

donderdag 25 oktober

Wuivend graan

Zondag ben ik naar Wuivend graan geweest, een toneelstuk van Wim T. Schippers, in het DeLaMar theater. Het is nu niet meer te zien maar als het (opnieuw) hernomen wordt, raad ik u van harte aan om te gaan. Het is een grappig, absurdistisch, heel talig en chaotisch meerlagig stuk met een idiote powerpointpresentatie en veel flauwe grappen over ethiek (met boektitels als 'Wat kan god ons verdommen' en 'Zo goed en kwaad als het gaat'). Precies goed.

woensdag 24 oktober

De scheldende vrouw

Hier in de buurt loopt een mevrouw rond die op iedereen scheldt. Ze scheldt op jongeren, op honden, op duiven, op vrouwen, maar vooral op buitenlanders (waarmee ze alle niet-witte medebuurtbewoners bedoelt). De mevrouw is duidelijk in de war, ze scheldt aan een stuk door en schakelt moeiteloos van het ene onderwerp op het andere over. Op straat zie ik groepjes jongens geprikkeld reageren als de vrouw naar ze toekomt en begint te schelden, maar bijna allemaal zien ze na een seconde of tien in dat de vrouw in de war is en reageren ze lacherig - niemand gaat de discussie aan en dat heeft ook geen nut. Laatst liep ze langs de Turkse supermarkt. Ik stond bij de kassa en hoorde hoe ze de man die het fruit aan het bijvullen was uitschold. De vrouw achter de kassa, die slecht Nederlands spreekt, was verontwaardigd - op zich een terechte reactie, want de scheldende vrouw is heel grof (ze is zo grof dat eigenlijk direct duidelijk is dat er iets niet klopt). Ik zei dat het inderdaad erg is, maar dat de vrouw in de war is en op iedereen scheldt. De vrouw achter de kassa bleef herhalen dat het heel erg slecht was. Ik vertelde dat ze mij ook uitschold. Dat maakte geen indruk. Ook leek het alsof ik de vrouw wilde verdedigen terwijl ik alleen iets wilde uitleggen. Ik zei nog eens dat het slecht was maar dat de vrouw op iedereen schold en daarna vertrok ik, ik weet niet wat de vrouw van de supermarkt uiteindelijk over de scheldende vrouw denkt.

dinsdag 23 oktober

Praten

Ik las over de dolfijn Noc die het praten van mensen zo goed nadeed dat duikers dachten dat er echt mensen riepen en het brak mijn hart - zou iemand hebben geprobeerd om terug te praten? Om contact te maken? Of zouden ze hem alleen maar bestudeerd hebben tot hij vijf jaar geleden stierf?

dinsdag 23 oktober

Recept voor een heel simpele maar lekkere en voedzame linzencurry

Men neme een paar uien, een flinke prei, twee winterwortels, rode linzen, kerrie en voldoende knoflook. Snijd de uien en knoflook, bak ze in de olie met de linzen aan in een grote pan (het is belangrijk om veel linzen te gebruiken - als je denkt: nou dit zijn eigenlijk teveel linzen, doe er dan nog een beetje bij) en voeg kerriepoeder toe (en andere kruiden die lekker zijn in de curry en een beetje zout enzo) (kerriepoeder mag ook best veel zijn). Bak dat even aan, voeg dan water toe en de prei en de wortel (in stukjes dus) en laat het geheel doorkoken tot alles goed gaar is (de linzen moeten vaak wel even); voeg meer water toe als de linzen alles opgenomen hebben (een beetje op gevoel, het moet geen soep worden maar het moet wel goed drassig zijn). Als de linzen echt kapot zijn, is de curry klaar. Deze curry is lekker met rijst en met bijvoorbeeld blokjes tofu die in de olie gebakken zijn met veel knoflook.

dinsdag 23 oktober

Een nieuwe column op Schrijven Online

Over Woolf en stemmen, inclusief zijige foto. Hier te lezen.

maandag 22 oktober

De achtergrond

zondag 21 oktober

zaterdag 20 oktober

Slak

vrijdag 19 oktober

Herfst

donderdag 18 oktober

De dochter

De man van het huis beweegt zijn vingers richting die van mij alsof ze niet van hem zijn, tentakels die uit zichzelf bewegen, en ik denk aan Alice Walker en het probleem met haar dochter en dan aan gedichten die te open zijn. De hand van de man is geen dier en ik weet niet hoe ik me moet opstellen. Ik vraag me af of eerdere generaties feministen ervan op de hoogte zijn, van de situatie met de dochter, en ik twijfel over wie gelijk had, ik dacht de dochter, neem me voor het op te zoeken als ik een computer vind.

woensdag 17 oktober

De vuilniszak

Het is vast de wind maar het lijkt alsof de vuilniszak leeft, of dat er iemand in zit. Ze staat met haar huissleutel in haar hand bij de keukendeur. De kat kijkt naar haar door het glas. Ze duwt met haar voet tegen de onderkant van de zak, krijgt geen reactie, maakt de deur open en gaat naar binnen.
Midden in de nacht wordt ze wakker. Ze denkt aan de vuilniszak, aan dat er misschien een dier in zit, een muis of een hommel. Ze kan nergens anders aan denken en staat op. Op blote voeten loopt ze naar buiten, waar ze de vuilniszak openmaakt en leegschudt. Niets, alleen vuilnis. Ze doet het vuilnis terug in de zak, die ze stevig dichtbindt. Voor ze weer naar bed gaat, wast ze lang haar handen.
Het is niet haar schuld als er iets misgaat, denkt ze, maar als ze in slaap valt, heeft ze nog steeds het gevoel dat dat wel zo is.

dinsdag 16 oktober

Het licht

Meer foto's (niet nieuw).

maandag 15 oktober

Wij bestaan ook van boven

zondag 14 oktober

zondag 14 oktober

Keuzes

Belangrijke keuzes maken zichzelf. Voor mij althans - ik heb nog nooit over iets werkelijk belangrijks (werk, liefde) een weloverwogen of uitgebreid beredeneerd besluit genomen. Ik weet dat iets de moeite waard is, of de moeite waard is om uit te proberen, en dan doe ik het. Dit wil niet zeggen dat ik zaken licht opneem of weinig nadenk. Het is ook niet zo dat ik keuzes niet maak op basis van informatie. Maar redeneren, redenen afwegen, bespreken, twijfelen, laten bezinken en dergelijke doe ik niet en lijken niet relevant, omdat ik al weet wat ik moet doen - ik vraag me zelfs af of weten hierin voor komt, het lijkt erop dat dat niet zo is - ik handel naar de gegeven situatie, de handeling valt ongeveer samen met het oordeel. Over keuzes die minder van belang zijn, denk ik wel na.

zaterdag 13 oktober

Gewoon hard doorwerken

Groente en fruit koop ik altijd bij de Turkse supermarkt, omdat dat daar goedkoper en beter is dan bij de supermarkt die vrolijke dierenplaatjes verkoopt. De mensen die er werken, werken duidelijk heel hard (ze maken lange dagen en het werk is fysiek zwaar). Een paar dagen geleden stond ik achter een vader met een zoontje in de rij voor de kassa - de vader was halverwege de dertig en duidelijk welgesteld. Er stond een dure auto voor de deur (zo'n extra grote auto) en de vader vroeg de vrouw achter de kassa of die van hen was. Zijn zoontje at een stuk van het Turkse brood dat ze nog niet betaald hadden. De vrouw zei van niet, ze hadden geen geld voor zo'n auto. 'Gewoon hard werken, achter de kassa, hard doorwerken. Dan heb je over een tijdje genoeg geld voor zo'n auto,' zei de man. De vrouw schudde haar hoofd. 'Ik denk het niet,' zei ze. 'Jawel hoor,' zei de man, hard, alsof ze hem daardoor beter zou begrijpen. 'Gewoon hard doorwerken, dan verdien je veel geld en dan kun je die auto kopen.' 'Fijne dag,' zei de vrouw achter de kassa. De man tilde zijn kind op en zwaaide.

zaterdag 13 oktober

Grote dieren

Er wonen hier in huis en in de tuin gigantische dieren. Zo kwam er laatst bijvoorbeeld een regenworm zo lang als een A4'tje (in de lengte) onder een vuilniszak vandaan:

En dinsdag vond ik een enorme (overigens poëtische en elegante, qua houding en bewegingen) spin in de voorkamer - ik heb haar voor ik haar (ik denk dat het een vrouwtje was want die worden het grootst) buiten zette op internet opgezocht om te controleren of ze geen exoot was (ze was volgens mij een uit de kluiten gewassen trechterspin; ik heb het lichaam opgemeten en dat was 2,5 cm):

De naaktslakken hier kunnen ook flinke formaten aannemen maar daar heb ik helaas geen foto van.

vrijdag 12 oktober

Een rapport

Toen ik aan de kunstacademie studeerde, werkte ik in de jeugdzorg, in een tehuis met uit huis geplaatste licht verstandelijke gehandicapte kinderen met gedragsproblemen. Ik heb daar vier jaar als groepsleider gewerkt en daarna een paar jaar muziekles gegeven. Hoewel ik het werk met de kinderen belangrijk vond en het ook erg leuk was, kon ik er op een bepaald moment niet meer tegen. Dit is niet de plek om te beschrijven wat ik daar gezien en meegemaakt heb, maar alles is ongeveer mis, van dat de fysieke veiligheid van de kinderen (in relatie tot groepsleiding, groepsgenoten, huisarts, familieleden) eigenlijk voortdurend in gevaar is (deze kinderen zijn vaak al misbruikt en/of mishandeld) tot dat aangiftes van serieus seksueel geweld nergens toe leiden tot dat kinderen door slordigheid omtrent medicatie van het dak springen, enzovoort - gebrek aan zorg en kennis leidt ertoe dat kinderen die echt wel toekomstperspectief hebben het niet redden en ofwel in de psychiatrie, ofwel in de goot terecht komen. Er is nu onderzoek gedaan naar deze misstanden en er is een rapport verschenen. Ik betwijfel ten zeerste of dat iets zal veranderen. Deze kinderen zijn vogelvrij en het is voor betrokken volwassenen zeer moeilijk ze te helpen. Kwesties die aangekaart worden verdwijnen, getuigenissen van kinderen wegen weinig tot niets, de directie van instellingen informeert ouders niet over misbruik, en ga zo maar door. Het is een kant van Nederland die veel mensen niet kennen of veel mensen onverschillig laat. Omdat het mensen onverschillig laat en de kinderen zich niet kunnen verenigen denk ik dat er weinig zal veranderen.

donderdag 11 oktober

Brechtje het ZOMBIELAM geeft Nietzsche en de roofvogels ervan langs

woensdag 10 oktober

De vreemdeling

dinsdag 9 oktober

Verlegen

’s Ochtends wandel ik met de kat door de steeg. Vanochtend waren we iets later dan anders, er kwamen al kinderen langs die naar school gingen. Een meisje van een jaar of vier op een roze fiets stopte om naar de kat te kijken.
‘Hoe heet ze?’
‘Putih.’ Omdat de kat achter mijn benen bleef zitten, zei ik: ‘Hij is een beetje verlegen.’
‘Misschien is hij verlegen omdat hij bang is om pijn gedaan te worden.’
‘Hij is verlegen voor onbekenden.’
Ze knikte. De oma van het meisje kwam eraan, het meisje vertelde dat er een poes was, ik riep doei toen ze wegfietste, ze zwaaide even.

maandag 8 oktober

De wachters

zondag 7 oktober

Filter

Het is mooi dat de pluimen wit zijn en de bladeren rood. Het is mooi dat de kleur van de straat verandert in het najaar. Het is mooi dat er zoveel van alles is, van het gras en de bladeren en de woonboten en de lucht, bijvoorbeeld, en dat er zoveel verschillende kleuren zijn, dat er zoveel verschillende dagen zijn. Als er veel van iets is dan kun je er een goed beeld van krijgen. Zodra je het in woorden weergeeft gaat dat weer verloren. Dat is onoplosbaar. Het geldt natuurlijk niet alleen voor woorden maar ook voor mensen, voor herinneringen, voor alle heel kleine dingen die samen iets groters vormen. Er is niemand die ervoor zorgt dat alles door iemand onthouden wordt.

zaterdag 6 oktober

Uitwissen

Naast me in de tram zat een vrouw die haar tas aaide. Ik telde mijn geld verkeerd en vroeg me af of ik mijn lidmaatschap van GroenLinks zou opzeggen. Terwijl ik in de trein zat, werd het licht langzaam blauw, dat toonde zowel de naderende avond als de naderende winter. Er stonden kleine bomen naast het spoor met rode bladeren, de paaltjes die ze steun geven waren met blauw lint omsponnen. Ik dacht dat de jongen tegenover me muziek luisterde en ik keek een paar keer boos naar zijn telefoon maar later merkte ik dat het de jongen achter me was, dus ik lachte tijdens het opstaan naar de eerste jongen en hij lachte terug. En ik zag eerst paarse velden en daarna blauwe en daarna velden waarop de plassen de vorm hadden van autosporen. Ik was de regen van die ochtend alweer vergeten. Je kunt nooit alle sporen uitwissen, las ik ondertussen, ze worden altijd uitgewist maar je kunt zelf nooit helemaal bepalen hoe.

vrijdag 5 oktober

In de serie 'dieren in het openbaar vervoer' vandaag de coyote

Via deze link, in de lightrail in Portland Oregon (met dank aan Wim)

Eerder waren er de metrohonden van Moskou, vossen in de metro in Londen, en huisdieren in Engeland, zoals de Jack Russel Ratty die met de bus naar de pub ging en de kat Casper die gewoon graag met de bus ging.

donderdag 4 oktober

Eet geen dierendag

U weet het hè, dames en heren, vandaag is het Eet geen dierendag.

donderdag 4 oktober

Schaartje

Maandagochtend ging ik naar de huisarts voor een paar niet ernstige kwalen, zoals dat er een aantal heel kleine langwerpige stukjes huid onder mijn oksel groeiden. 'O, dat is een virus,' zei de dokter. 'Dat kan geen kwaad. Ga maar liggen met je arm omhoog, dan knip ik ze weg.' Ze ontsmette de groeiseltjes met een watje met alcohol en pakte een klein scherp schaartje. Daarmee knipte ze ze af. Ik kon niet zien of ze ze ergens in opving of gewoon op de grond liet vallen. Het deed geen pijn, het prikte alleen even. Na afloop bedankte ik haar, ze leek tevreden.

woensdag 3 oktober

De dwaas

Wie zich inzet om kwesties die andere mensen liever negeren op de agenda te zetten, wordt gezien als dwaas of, sympathieker, als nar. De positie van de nar is natuurlijk een nobele - als het goed is, heeft de nar net zoveel macht als de koning (of meer, omdat de nar iets weet wat de koning niet weet en omdat wie de waarheid spreekt een speciaal soort macht heeft, zie ook Michel Foucault over het spreken van de waarheid). Kunstenaars zijn de officiële narren van de samenleving (als het goed is). In de kunstenaar (binnen de context van de kunstwereld) is het herkenbaar (de echte nar had niet voor niets een pak aan). Wanneer het in het wild plaatsvindt - buiten het hof, buiten het museum - is het minder herkenbaar en lijkt het minder nobel. Dat is het niet. Wanneer je iets weet wat anderen niet weten dan moet je dat ze vertellen. Omdat er geen andere manier is.

dinsdag 2 oktober

Het wonderbaarlijke voorval met de slak

Ik maakte vanochtend iets wonderbaarlijks mee. Een slak was tussen de buitendeur en de drempel gekomen (op de helft ongeveer), 's ochtends vroeg toen ik de kat buiten liet, en ik zag het pas een half uur later, en ik schrok ontzettend, maar de slak leefde nog! Er zat alleen een deuk in het lichaam maar dat trok na eventjes weer recht en de slak kon gewoon weer verder. Terwijl het echt een minimale ruimte is, tussen de drempel en de deur, bijna geen ruimte, en zowel deur als drempel zijn keihard. Het dier had heel veel slijm aangemaakt en voelde zich duidelijk beroerd maar dat trok gelukkig snel bij.

maandag 1 oktober

De laatste dag van september

Ik heb een hele zwik foto's op flickr gezet (waarom weet ik ook niet precies, het zal met bewaren, rangschikken en de naderende winter te maken hebben), waaronder een nieuwe serie die ik gisteren maakte in het Amsterdamse Bos.