weblog
                    archief

 

maandag 31 oktober

De uiltjes

Vanaf 7 november ben ik een week artist-in-residence bij The Bookstore Project. Ik maak lichtgevende uiltjes die ik in bomen plaats. De uiltjes waken over de mensen en wijzen ze de weg. Daarnaast schrijf ik bij ieder uiltje een verhaal over de plek waar z/hij zich bevindt. Tijdens de opening maken we een wandeling langs de uiltjes en zijn er tijdschriftjes verkrijgbaar met de verhalen en tekeningen over de buurt. Je bent bij deze van harte uitgenodigd alleen weet ik nog niet wanneer de opening is, het zal ergens in de komende weken zijn.

 

 

zondag 30 oktober

Handvaten

1) In het denken over dieren is er ook verwarring over of het een publieke zaak of een privézaak betreft. Ten eerste denk ik dat de oude/common sense scheiding tussen publiek en privé überhaupt niet meer opgaat (als die ooit al opging) vanwege de schaal waarop we handelen / de schaal die ons handelen betreft (zowel mbt handel als immigratie als internet als enzovoort). Ten tweede denk ik dat mensen het als privékwestie beschouwen omdat het hun privéleven betreft maar ook omdat dieren niet als publiek worden gezien (zowel niet als publieke zaak als niet als publiek omdat ze geen stem hebben, zoals slaven en vrouwen dat ook lang niet gezien werden - wat het probleem enorm maakt, want zelfs de groepen met menselijke stem zijn pas net aan boord van de grote calculus van de witte heterosexuele man, maar goed, dat is ook als hoopgevend te beschouwen). Het is natuurlijk een publieke zaak op veel menselijke niveaus (van dierenwelzijn tot milieu, gezondheid, economie) maar ook omdat er geen sluitende reden is om dieren niet als politieke actoren te beschouwen (en wel goede redenen om dat wel te doen). Maar op dat laatste kom ik nog terug, daar moet ik eerst maar eens een scriptie over schrijven.
2) Siobhan O'Sullivan maakt in deze een verschil tussen wat ze 'internal inconsistencies' en 'external inconsistensies' noemt. External inconsistencies betreffen het feit dat in de liberale democratie sommige diersoorten anders behandeld worden (in de wet) dan andere (bv de uitzonderingspositie van mensen, maar ook het verschil tussen huisdieren en dieren die voor hun vlees gehouden worden) en internal inconsistencies betreffen hoe de wet wat betreft een diersoort of een groep dieren niet consistent is (een konijn als huisdier heeft andere rechten dan een konijn als proefdier) - iets wat niet rijmt met de principes van de liberale democratie. (Haar boek Animals, Equality and Democracy is trouwens net uit, voor wie geïnteresseerd is.) Ik schrijf hierover omdat ik denk dat dit soort dingen kunnen dienen als handvaten in het denken (het is volgens mij ook een taak van filosofie om die te bieden).

 

 

zaterdag 29 oktober

Once was all there was

Ik zat op station Amstel en las There but for the, en moest huilen om wat ik las, wat iets is dat in dat boek zou kunnen voorkomen, en dacht toen dat ik Ali Smith zie, 18 november, en haar dat dus dan kan zeggen, waardoor alles zo meta werd en mijn blijdschap ging niet eens over dat het boek me raakte maar dat ik überhaupt geraakt werd, terwijl het er wel het juiste boek voor was, en het stukje dat ik daar direct na las, was een discussie over of kunst impact kan hebben in de wereld, uitmaakt, en toen was het dus helemaal rond.

 

 

zaterdag 29 oktober

Nog even over tijd - ik denk dat er al een probleem is met de scheiding in drie tijdsdimensies (verleden, heden, toekomst). Nu zijn er zoals ik het nu zie twee mogelijkheden: een gradueel verloop of een samenballing in een bolletje, maar het nadeel van dat bolletje (en we moeten voorzichtig zijn met ruimtelijke metaforen - een vlecht, een slang) is dat er beweging in zit en dat dat dan een kader vereist. Ik ben er dus nog niet uit. Het zou bovendien gecombineerd moeten worden met de lineaire opvatting van tijd (met de aanpassing dat die opgebroken kan worden door te beginnen). Het maakt me overigens niet uit of het in het bewustzijn, in de wereld, in de taal of ergens anders is (ik denk overal, zoals hele kleine dingen dezelfde vorm kunnen hebben als hele grote). Waarmee ik niet iets holistisch bedoel.

 

 

vrijdag 28 oktober

 

 

donderdag 27 oktober

Gesprek

Ik stond op iemand te wachten voor een gebouw en op het stuur van een fiets een paar meter naast me zat een kraai die om de zoveel seconden hard kraaide. Ik vroeg me af waarom en praatte tegen het dier, tot ik in de verte een kraai hoorde terugkraaien (waarna ik me dom voelde omdat ik dacht dat de kraai in zichzelf sprak of iets wilde, terwijl het dier gewoon in gesprek was). Met mijn mensenoren kon ik het gesprek niet helemaal volgen, maar het was wel spannend en mooi.
Hier vind je de alpenkauw van Messiaen.

 

 

woensdag 26 oktober

Vervormen

Ik haat het als mensen mijn tekst aanpassen zonder dat te laten weten. Ik vind dat echt heel vervelend en niet netjes, zelfs al gaat het om 'oh' van 'o' maken. (Ik schreef een stukje voor de VPRO Gids, en daar hebben ze van ‘o’ ‘oh’ gemaakt. Het is een recensie van een cd die ik heel slecht vond. Mocht u geïnteresseerd zijn.) Wat ook niet netjes is, is wanneer journalisten zeggen dat ze een interview nog laten lezen ter goedkeuring, voor het gepubliceerd wordt en dat dan niet doen (zoals de Zij aan Zij laatst). Maar goed, interviews zijn sowieso vaak wonderbaarlijk en meer een afbeelding van de journalist dan van de geïnterviewde.

 

 

woensdag 26 oktober

Blazen

Honden kunnen niet blazen of ze houden niet van blazen. Als de hond en ik met elkaar spelen dan blaas ik soms tegen haar neus maar ze blaast nooit terug. Ze vindt het blazen wel grappig, ze kijkt dan op een bepaalde manier en wil me kusjes geven. (Hoewel er wel hondensoorten zijn die fluiten, vertelde iemand me.)

 

 

dinsdag 25 oktober

Verschillende bomen

Tijd bestaat niet, dat weet iedereen. Als tijd wel zou bestaan dan zouden we er iets over kunnen zeggen. In het park bewogen de bomen door de wind - er staat een rij met verschillende soorten bomen, eigenlijk een soort bosje, en al die bomen bewegen anders. Ik kijk er graag naar, naar hoe de bomen daar bewegen, terwijl de hond aan andere honden ruikt, en aan het gras, en andere hondendingen doet, zoals spelen. Ik kijk ook graag naar haar.

 

 

maandag 24 oktober

Ik praat tegen je staart

 

 

maandag 24 oktober

Of een schip

 

 

zondag 23 oktober

We zijn een huis aan het bouwen

Dit is het beginnetje, maar P is er blij mee (na wat lichte zenuwachtigheid omdat dozen ook verandering aan kunnen kondigen), hij vindt het zowel leuk om erin te zitten als om erin te spelen.

 

 

zaterdag 22 oktober

Echter en immers

Er is iets geks aan de hand met het gebruik van het woord echter. Mensen zeggen ‘echter het is zo dat’ terwijl ze moeten zeggen ‘het is echter zo dat’ (of iets met komma's moeten doen). Met het woord echter zelf is verder niet veel aan de hand, het is zelfs wel mooi omdat er echt in zit, dus dat kun je wel gebruiken. Het woord immers zou ik echter überhaupt niet gebruiken (het woord überhaupt raad ik wel aan, dat is bijna altijd goed, misschien is het zelfs een beter woord dan sowieso; misschien is een van de beste woorden). Immers wordt veel gebruikt door redacteuren en mensen die iets met een universiteit van doen hebben maar het is gewoon niet zo'n mooi woord, ik raad het gebruik ervan echt af.
Tenslotte wil ik een lans breken voor lange woorden. Ik gebruik ze zelf weinig, maar zal daar ook op letten. Het zou zonde zijn als de lange woorden verdwijnen.

 

 

vrijdag 21 oktober

Dierenkunst

In kunst (beeldende kunst, literatuur, enz) wordt veel gebruik gemaakt van (al dan niet levende) dieren. Vaak worden die dieren gebruikt als symbool of metafoor voor iets menselijks, of voor een begrip (eenzaamheid, gevangenschap enz), staan ze in dienst van een menselijk verhaal. (Zoals vrouwen eeuwenlang voornamelijk als ornament gebruikt zijn. Er zijn ook kunstenaars die geweld gebruiken tegen dieren, zogenaamd om bestaande praktijken aan de kaak te stellen. Om te begrijpen waarom dat verkeerd is hoef je alleen maar te denken aan het verkrachten van een vrouw als kunstproject om sexueel geweld tegen vrouwen aan de kaak te stellen. Ik denk dat weinig mensen dat een goed idee zouden vinden. Het gaat me hier dus niet om de vergelijking met verkrachting maar om het mechanisme.)
Er zijn echter ook kunstwerken waarbij dieren zelf een zegje hebben in het werk (zoals bijvoorbeeld de performance waarbij ik aan de hond vastzat en zij mij leidde). In Londen ontmoette ik Jessica Ullrich, die daar onderzoek naar doet en komend weekend een conferentie organiseert over dieren en/in kunst (zie hier het programma). Wie in de buurt is, zou ik zeker aanraden te gaan.

 

 

donderdag 20 oktober

Gezondheid

Ik sta met De Jagers in de Viva 400, wat misschien een vorm van postmoderne ironie is, maar ook dan is het leuk als je op ons stemt, ik weet niet of wij er wat mee kunnen winnen, maar jullie, het publiek, kunnen er wel wat mee winnen, zoals een weekend lang een auto en een achtdaagse gezondheidsreis, dat laatste lijkt me sowieso nooit weg. Je kunt hier stemmen. Verder word ik straks geïnterviewd door Amsterdam FM, om 11 uur in de OBA, daarna beluisterbaar via internet. En als ik dan toch bezig ben: vandaag over een week speel ik met In de rondte in Borderkitchen. En in november speel ik vaak.

 

 

woensdag 19 oktober

Pastiche

Ik schreef een pastiche voor het weblog 'Van boeken en mensen'. Je kunt het hier lezen en raden wie het is.

 

 

dinsdag 18 oktober

De weg

Stel, het mist. Stel, we zoeken iets. Waar moeten we zoeken? Dat weten we niet, we herkennen weinig. En op een zeker moment zullen we verdwaald raken. Dat weten we al voor we gaan. Toch gaan we. Als we verdwaald zijn zoeken we de weg terug.

 

 

maandag 17 oktober

Gelijk

Ik las een paar weken geleden in een artikel van Peter Singer, All animals are equal (lees dat stuk), dat toen Mary Wollstonecrafts A Vindication of the Rights of Woman verscheen, er snel een satire volgde van Thomas Taylor, A Vindication of the Rights of Brutes. Het idee daarachter was dat als men vrouwen rechten zou toekennen het hek van de dam zou zijn - dan zou men dieren ook wel rechten kunnen gaan toekennen. Hoewel ik niet denk dat onderdrukking van / de strijd voor rechten voor groepen mensen en van dieren als groep gelijk te stellen is, vond ik dit toch een mooi voorbeeld van hoe ons denken, hoe we denken over wat normaal is en wat absurd, in de tijd verandert.

 

 

zondag 16 oktober

Kibbe

 

 

zaterdag 15 oktober

Taal II

Wat ik niet begrijp, en dit is niet bedoeld als retorische truc maar een serieuze verbazing, is dat mensen zeggen dat dieren niet kunnen praten. Ik hoor dat vaak, ook van verstandige mensen. Als ik dan zeg dat dieren best kunnen praten, dan zeggen ze ja maar, .... (niet zoals mensen, of minder uitgebreid, of wat dan ook).
Ten eerste praten dieren met elkaar, en ten tweede is er prima een gesprek (een gedeelde taal) mogelijk tussen mensen en een heel aantal andere dieren. (Ten derde zijn er ook mensen die niet kunnen praten; ik noem dit omdat een vermeend gebrek aan taal vaak als argument gebruikt wordt om dieren geen morele of politieke status te verlenen of om ze op te eten - ga baby's eten joh, of zwaar gehandicapten.) Misschien heb ik teveel Disneyfilms gekeken als kind, of dicht ik dieren meer woorden toe dan ze hebben, of is mijn begrip van taal ruimer dan dat van de meesten, maar dat een hond het woord contingentie niet uit kan spreken wil toch niet zeggen dat ik niet met haar kan praten? Ik denk dat veel van mijn buren dat woord ook niet uit kunnen spreken. (Over taal, begrip en taalspelen later eens meer.)
Ik bedoel niet dat we met slakken over de zin van het leven moeten gaan praten, maar te doen alsof geen enkel dier iets kan zeggen, om alle niet-menselijke dieren als stom te beschouwen, lijkt me evengoed onzinnig en absurd.

 

 

zaterdag 15 oktober

Taal I

Donna Haraway beschrijft in When Species Meet hoe haar hond op een bepaald moment minder geïnteresseerd raakt in het spelen met soortgenoten en meer op haar gericht raakt. Ze vindt het jammer dat dat gebeurt, het lijkt ten koste van het sociale leven van de hond (Cayenne Pepper) te gaan, maar ze realiseert zich dan dat het wederzijds is - ze raakt zelf ook meer op haar hond gericht en dat doet ook iets met haar sociale leven.
Het is een mooi stukje. Ze wijst erop dat iedere intensieve verstandhouding ruimte in neemt, maar ook dat het iets is dat groeit (door wederzijdse inzet) en dat dat door beide partijen serieus te nemen is.

 

 

vrijdag 14 oktober

Smienten houden contact met elkaar door te fluiten

En ze worden ook doodgeschoten in de winter, net als grauwe ganzen en kolganzen, terwijl ze hier komen overwinteren.

 

 

donderdag 13 oktober

Goede naam

Ik zag een winkel met tweedehands spullen annex pedicure met de naam Bonaparte's Goldborn Allerhande Store.

 

 

woensdag 12 oktober

 

 

dinsdag 11 oktober

Greenwich (where time starts)

 

 

maandag 10 oktober

Newmarket Road

Jo en Jim hebben zes katten. Ze hebben ook een pub. Eerst hadden ze drie pubs, maar dat was toch teveel (een pub is nog steeds hard werken). Ik heb vannacht in het huis boven de pub geslapen, waar ze wonen, de katten en Jo en Jim en drie jongens die in de pub werken. Frank zit bij me op bed, hij is een van de katten, een van de oude katten, ik ken hem al een tijd. Ik heb ze twee jaar niet gezien, de mensen en de katten, en er is veel gebeurd in de afgelopen twee jaar. Nu komt Russell kijken, een van de andere oude katten, ze zijn allemaal heel gezellig. De twee jongste poezen zijn verlegen, ik heb ze vorige keer als kitten ontmoet, ze zijn met de hand grootgebracht.
Ik speelde gisteravond in de pub met twee bands, een goede en een slechte. Ook ontmoette ik de locals, waaronder Dirty Bill (die ongevraagd aan mensen zit - toen hij aan mij zat, zei ik 'don't touch me', wat blijkbaar de eerste keer was dat iemand hem dat zei en nogal indruk maakte op de aanwezigen), Anal Emma (lang verhaal) en Heidi, die verliefd op me werd door mijn optreden. Er waren ook mensen gekomen die me gezien hadden op eerdere optredens hier, dus dat was goed.
The Corner House Pub staat op een hoek, het is een lief gebouwtje, oud. De zon schijnt vanochtend, iedereen is al onderweg.

 

 

zondag 9 oktober

Tussentijd

Zondagmiddag, de trein van Londen naar Cambridge. Het licht is hier anders, ik vergeet dat als ik weg ben – het is in ieder seizoen anders. De bomen zijn kronkeliger, de bruggen ouder. De paarden hebben meer ruimte. Ik hou van deze weilanden, het glooiende, de eenzame bomen, de kleuren. Vorige keer was het winter, besneeuwd, de keer daarvoor zag ik eindeloze velden met klaprozen, nu is alles groen-geel-bruin, het licht is laag, de lucht lichtblauw.
Vanochtend heb ik televisie gekeken met Esther en Annmarie – de X Factor en de Extra Factor – zij wedden ook, via internet, ze zetten echt geld in op degenen van wie ze denken dat ze doorgaan naar de volgende ronde.
Gisteren speelde ik op een huisconcert waar de bezoekers dronken tot ze op tijd naar huis gingen. Het drinken verbaast me altijd, ergens lijkt het zo ouderwets, ik weet wel dat veel mensen het doen.
Het meisje naast me leest iets voor haar studie. Uit het raam zie ik een vos in een achtertuin.

 

 

zaterdag 8 oktober

De dierenvraag

Gisteren was een goede dag. Het komt zelden voor dat ik mensen tegenkom die op een serieuze manier over dieren nadenken en die net zo doordrongen zijn van de noodzaak daarvan als ik, en nu was ik in een kamer vol met mensen die over het algemeen langer dan ik over dieren hebben nagedacht (hun leven eraan wijden); het ontroerde me ook.
Het gaf me een overzicht (uit de eerste hand) van wat er op dit moment gebeurt op het gebied van dieren in de politieke theorie / filosofie (er waren ook mensen uit andere vakgebieden, met name ethici en (kunst)historici) - daar gebeurt namelijk iets nieuws. De discussies en vragen waren ook goed. En het was heel praktisch, steeds de vraag hoe het denken terug kan verwijzen naar de (politieke) realiteit - het politieke probleem lag midden in de kamer (de draai van ethiek naar politiek is ten dele een politieke). Volgens mij was iedereen veganist - ook de oudere mensen. Het was heel prettig om eindelijk eens niet de eerste vragen (wat zijn we dieren verschuldigd, moeten we überhaupt rekening met ze houden en op welke gronden dan) te behandelen, want hee, die zijn allang beantwoord, en verder te gaan. Nederland loopt echt achter, in het denken over dieren op academisch niveau (aan de UvA werkt niemand die zich met dieren bezig houdt, dat zou in Engeland - hoewel het daar ook moeilijk is - onvoorstelbaar zijn).
En we kregen ook nog gratis koffie en eten.

 

 

vrijdag 7 oktober

Canada Water

In Stratford hebben ze Hoog Catharijne nagebouwd en ik moest er doorheen naar het theater waar ik drie uur lang moest optreden. Dat optreden was zoals ik had verwacht. Gelukkig kreeg ik op een bepaald moment wel eten.
Ik logeer in Brockley, waar het onverwacht rustig en mooi is. Er zijn veel bomen, de lucht is groot en licht, het licht maakt kleuren mat, het is echt herfst, het ruikt naar herfst. Er woont hier een grijze kat die bang is. Ze wil wel spelen, met een speelgoedmuis aan een touwtje op de trap.

 

 

donderdag 6 oktober

De ruimte waarin we ons bekommeren

Er is een kamer. In die kamer woont een kat. De kat eet brokjes.
Er is een huis. In het huis wonen mensen. Je kunt ze zien zitten, de gordijnen zijn nog open.
Achter het huis is een tuin. In de tuin wonen slakken.
Een mens kijkt uit het raam en ziet in een tuin een merel een worm eten en grijpt niet in.
Een mens eet een lichaamsdeel van een dier, ze kauwt en probeert te bedenken welk dier.
Een varken eet het voer dat haar gegeven wordt – het is weinig, geconcentreerd, over een uur heeft ze weer honger.
Achter de tuin loopt een steeg. In de steeg loopt een duif. In de hoek ligt brood dat schoolkinderen niet wilden opeten. Op het brood zit ham. De duif eet het brood op. Een andere duif eet de ham.
Een vis zwemt in zee, buiten het bereik van mensen, te diep, of te ver.
Een man drinkt een blikje cola en denkt aan een ander werelddeel.
De kat kijkt uit het raam naar een duif op een lantaarnpaal.
Het land ligt buiten de stad te wachten om belopen te worden, begraasd, vergeten. Denken koeien aan het gras waar ze op lopen of alleen aan het gras dat ze eten? Soms is het zo groen, dat gras. Denken mensen aan de voeten van koeien op het gras? De voet van een kat of hond ruikt naar de voet van een mens, de kussentjes, voeten hebben een algemene geur, als muggen zouden lopen, groter zouden zijn en voeten zouden hebben dan zouden hun voeten ook zo ruiken als de voeten van mensen, katten of honden. Het is nogal intiem, aan iemands voet te ruiken. Met een bekende kat kan dat wel. Met een vreemde kat zou ik het niet snel doen.
Iemand besluit geen koeien te eten, vanwege de voeten op het gras, die hoeven zijn en hoeven ruiken anders dan voeten, voelen anders, het zijn eigenlijk nagels natuurlijk, hele stevige. We lijken op elkaar.
Ik weet niet wat voor voeten muggen hebben maar ze vliegen leuk met hun pootjes opzij, alle pootjes naar buiten, en eigenlijk maken ze een mooi geluid, luister er maar eens goed naar.

 

 

donderdag 6 oktober

Heenreis

Ik zit in de internationale trein naar Brussel. We zijn net voorbij Schiphol. Er zitten veel jonge mensen in de trein, maar misschien reizen die het meest, ik weet niet of het is omdat jonge mensen relatief meer met het openbaar vervoer reizen. Een man schuin voor me leest een reisgids in het Russisch. Hij leest een pagina met een foto van de Nieuwmarkt. Mijn tas is beschimmeld, alles is nu beschimmeld in de gangkast, er staan kisten met administratie, misschien zijn die ook beschimmeld, ik weet niet of de belastingdienst dat als excuus zou aannemen ergens voor, ik weet ook niet voor wat. Ik nies, ik lijk verkouden. De trein komt langs het veld waar ik laatst een witte pelikaan zag, vandaag is z/hij er niet.
Ik denk na over taalhandelingen. Ik denk dat taal onderschat wordt in het politieke. Het handige van dingen benaderen vanuit de taal is dat er woorden zijn waar je over kunt denken – woorden als dingen. Voor Leiden is een leuk stuk land waar je op kunt wandelen met schapen en koeien. Ik denk altijd dat ik daar wel eens zou willen wandelen. Vooral vanwege die beesten.
Het is herfst geworden; vanochtend regende het. De late nazomer lijkt voorbij. Ik ben er blij om, het was zo geel, het licht en de bladeren, zo melancholisch warm, verloren tijd.
Er is een kleine conducteur in een grijs jasje, hij zegt steeds oké. Oké, oké, oké, oké.
We zijn bijna in Den Haag. Ik mis het strand, de hondenwandelingen op het strand, de bus naar Kijkduin, terug het zoute natte hoofd van de hond op schoot.
De weilanden zijn hardgroen, erg mooi en fel groen.
Ik denk na over herkennen.
Mensen bouwen maar steden, als mieren, ze bouwen maar dingen. En er zijn zoveel onbekende mensen. Sommige zijn langzaam, andere zijn snel. Veel hebben een telefoon waar ze iets mee doen. Deze trein heeft zachte stoelen. Dat is toch iets.
Sommige mensen gaan op vakantie.
Een meisje naast me maakt zich op, nogal uitgebreid, ik begrijp daar toch weinig van, dat gewrijf met dat spul op de wangen en het voorhoofd, die spiegeltjes.
Kleine huisjes, een buitenwijk van Rotterdam. Het is 12 uur. De jongen van railcatering heeft Starbucks oploskoffie, het staat op zijn kar als aanbeveling. De Russische man heeft een blonde vriendin die orange juice wil. Heel soms voelt een trein als een auto, maakt de beweging me bijna misselijk. Een meisje praat hard want ze heeft een oordop in. Haar vriend probeert steeds oogcontact te maken, iets dat ik haat. Ik moet veters kopen.
Ik zag maar een hond in de trein, bij Rotterdam.
Het gras is nog steeds bijzonder groen. Meisjeshaar, meisjeshoofden, rugzakken.
Dat de trein stilstaat kan bij de reis horen, al in de geplande tijd zitten, toch heb ik liever dat we rijden. Rijden lijkt op vooruitgang.
Er zijn veel bomen. Iemand zou die eens moeten tellen.
Het is niet minder dan wonderbaarlijk dat woorden een grens kunnen aangeven. Het is eigenlijk onwaarschijnlijk. Je zegt iets en het is zo. Je trekt een lijn en er is een lijn.
Zo is het natuurlijk ook raar dat avonden wel vallen en ochtenden niet. Maar het maakt niet uit of je daar lang of kort over nadenkt.

 

 

woensdag 5 oktober

Fout / goed

Soms zijn er alleen maar manieren om het fout te doen en geen manieren om het goed te doen. A is fout en b is fout, en ik moet een van beiden kiezen terwijl ze allebei schadelijke gevolgen hebben. De kat is bijvoorbeeld zowel allergisch voor vlooien als voor antivlooienspul. Als ik hem het spul geef is hij een paar dagen tot een week ziek, inclusief overgeven en als een zielig hoopje dagen liggen slapen; als ik hem het niet geef krabt hij zichzelf open, met risico op ontstekingen, en veel jeuk en pijn. En dit is nog een relatief onschuldig voorbeeld, er is een dierenarts te raadplegen. Ik kan hem het vlooienspul geven en kusjes en brokjes, de snoepjes waar hij gek op is. Na een paar dagen is hij niet ziek meer, is het goed tot de volgende maand, ondertussen zoek ik naar alternatieven.
In andere gevallen is niet eens helemaal duidelijk wat wel en niet goed is, of ik nu moet handelen of naar de toekomst gericht moet zijn, of ik me op mijn belang moet baseren en wat dat precies is. Misschien is dan het zoeken, het vormgeven van het zoeken, de enige houvast (en daarmee ben ik in mijn werk weer terug waar ik eens begon, hoe of waarom ik ooit begon) - met de kat op schoot, de hond languit uitgestrekt op de bank, de winter voor me als een gedachte, terwijl ik probeer te wennen aan de gedachte dat het wel goed is.

 

 

dinsdag 4 oktober

Dierendag II

In het kader van dierendag is het misschien interessant om te kijken in welke producten die je gebruikt dieren verwerkt zijn en na te denken over het leven dat die dieren geleid hebben. Zie hier bijvoorbeeld wat er van varkens gemaakt wordt (oa verf, medicijnen, sigaretten, porselein).

 

 

dinsdag 4 oktober

Dierendag

Aan alle mensen die bij dierendag alleen aan hun hond, kat of konijn denken: koeien, varkens, vissen, kippen enzovoort zijn ook dieren met wensen en belangen, niet meer of minder gevoelig of intelligent dan je huisdier. Als je vlees, eieren of melk consumeert die afkomstig is uit de bio-industrie ben je rechtstreeks verantwoordelijk voor het in stand houden van dat systeem. Het gaat in Nederland om miljoenen dieren die voortdurend pijn lijden, honger hebben, zich vervelen, bang zijn, die na een miserabel leven voortijdig gedood worden - die niet eens volwassen kunnen worden omdat ze zo gefokt zijn dat ze als ze zouden blijven leven door hun pootjes zouden zakken. Om nog maar te zwijgen over de belasting voor het milieu - dat van ons en in andere delen van de wereld. Om nog maar te zwijgen over de vraag of mensen überhaupt het recht hebben andere diersoorten uit te buiten en te gebruiken voor hun eigen gewin. Om te zwijgen over proefdieren, dieren die voor hun vacht gehouden worden, dieren die vergast worden omdat ze in het verkeerde weiland wonen - enzovoort. Misschien is vandaag een goede dag om te kijken hoe jij bijdraagt aan het in stand houden van deze praktijken en hoe je dat kunt veranderen. Dat hoeft niet in een keer. Maar schoonmaakmiddel is er ook proefdiervrij, biologische eieren is een stap vooruit, en ga zo maar door. Dat je de dieren die je helpt niet ziet wil niet zeggen dat het niet uitmaakt.

 

 

maandag 3 oktober

 

 

zondag 2 oktober

Animal Citizens

Donderdag ga ik naar Londen voor een aantal optredens en een symposium over dierfilosofie, of meer in het bijzonder: over het denken over dieren vanuit de politieke filosofie. Het voert hier te ver om daar inhoudelijk op in te gaan, maar ik ben verheugd over de aandacht voor dieren vanuit de politieke filosofie, en vind het ook goed dat mensen uit verschillende hoeken van de filosofie - dus niet alleen de ethiek - zich bezig houden met dierenkwesties. Ik durf te stellen dat het de meest urgente zaak is op dit moment (met name vanwege de enorme schaal van het geweld) en de grootste uitdaging voor het denken.
Er hoort ook een lieve poster bij met een duif:

 

 

zaterdag 1 oktober

Welk woord is zwaarder, zwaar of heavy? Zwaar is het zwaarste woord dat ik ken, maar heavy is ook heavy.