weblog
                    archief

 

zondag 31 oktober

Een kasteel in zee

Ik zat laatst 's avonds in een internettrein, dat is een trein waarin je (gratis) kunt internetten, heel supersonisch. Reizen heeft altijd al tot gevolg dat tijd en ruimte nauwer verbonden worden, maar de internettrein rijdt regelrecht de toekomst in.
De batterij van mijn computer kon dit niet aan, na tien minuten werd het scherm zwart. Ik ging maar zachtjes een beetje slapen en droomde van een kasteel in zee, net voor de kust.

 

 

zaterdag 30 oktober

Felrode bladeren

Eerst was er dit en toen was er dat en toen was er dat. En toen deed ik dit, en toen ging het zo, en toen ging het zo, en toen gebeurde dat, deed ik dit, deed ik dat. En ik had dat beter niet zo kunnen doen, ook al bedoelde ik het goed, dacht ik dat het goed was, en toen ging het zo en zo. En toen weer zo. En soms kan ik er iets aan doen en soms niet (en dat spijt me).
En nu is het zo, en straks is het weer anders, het gaat toch altijd anders, en mijn ooglid trilt, ik weet niet waarom, en ik ben onhandig, maar dat vind ik eigenlijk wel een goede eigenschap, en het is echt herfst nu, ik zag in het park een boom met felrode bladeren.

 

 

vrijdag 29 oktober

Fong Shou

Wegens omstandigheden at ik afgelopen dinsdag in het surrealistische restaurant Fong Shou, achter de dierenwinkel. Ze hebben daar om de week op zaterdag een Buffet Dansant met live muziek. Het lijkt me de perfecte gelegenheid om een videoclip op te nemen.
Wordt vervolgd.

 

 

vrijdag 29 oktober

Leyweg

Ik heb vandaag zwart-wit foto's opgehangen voor een expositie in het Cultuuranker Escamp op de Leyweg. Meer informatie volgt nog.

het uitzicht vanuit het Cultuuranker, geen foto van de expositie

 

 

donderdag 28 oktober

Warempel, het is de poes!

 

 

woensdag 27 oktober

Wat is dat voor lieve bult?

 

 

woensdag 27 oktober

Pakken

Op de website van NRC Handelsblad zag ik een advertentie van Suit Supply met een vrouw met een ontblote borst (inclusief tepel) en een man in een pak. Huh, dacht ik, naakte vrouw, man in pak, sexisme (ik denk maar aan een ding), dus ik ging naar de site van Suit Supply, waar mijn vermoedens werden bevestigd. Mannen in pakken betasten en bekijken (half)naakte vrouwen en lichaamsdelen van die vrouwen (sommige foto’s zijn echt denigrerend). Ik googelde wat en bleek een discussie gemist te hebben, zo was er door redacteuren van Lover bijvoorbeeld een opiniestuk geschreven in de Volkskrant, en er werd op internet links en rechts wat over gediscussieerd.
Waarom is dit erg? Volgens mij is het soort sex (het is eigenlijk geen sex, het is heel gestileerd) dat afgebeeld wordt niet het probleem – als twee of meer mensen met wederzijdse instemming een bepaald soort sex willen bedrijven dan lijkt me weinig problematisch, en volgens mij zijn veel interactie en intimiteit geen noodzakelijke voorwaarden voor sex (mits daarvoor dus gekozen wordt). Ik wil het ook niet hebben over de glijdende schaal van vrouw(on)vriendelijke porno. Een eerste probleem is overigens wel de context: het is een reclame voor pakken, en mannen en vrouwen worden op een bepaalde manier afgebeeld om pakken te verkopen (de vrouwen zijn hier echt alleen middel, geen doel, en de sex ook). Daarnaast is het in onze maatschappij geen incident, maar heel normaal als vrouwen (en mannen) zo worden afgebeeld (het zijn ook veel foto's, wat het geschetste beeld bevestigt), terwijl het tegenovergestelde niet normaal is (een vrouw in pak met gewillige mannen, of gewillige vrouwen, of een man in pak met een man in een rokje, of verzin wat leuks) en veel minder (niet) in de media te zien is. Verder is iedereen blank en wordt er een bepaald idee van mannelijkheid en vrouwelijkheid in relatie tot macht als norm of ideaal neergezet, dat al bestaande stereotypes bevestigt en daarmee maatschappelijke ongelijkheid bevestigt. Het probleem is dus dat dit het gangbare beeld is (ons kader is niet neutraal), wat betreft macht, sex, gender, schoonheid en pakken.
Ik overweeg nu een tegencampagne te maken, het pak heb ik al, modellen kunnen zich via het bekende mailadres aanmelden.

 

 

dinsdag 26 oktober

Het mysterie van de impertinente straatkrantverkoper en de overenthousiaste buurvrouw

Er is iets vreemds aan de hand. Bij de roltrap in de supermarkt stond een tijd lang een straatkrantverkoper met Parkinson die graag met me praatte. Nu heb ik niet veel tijd om zomaar met mensen te praten (niet steeds in ieder geval), en bovendien raakte hij me soms aan (bijvoorbeeld in de supermarkt, dan legde hij opeens zijn hand op mijn schouder).Toen hij nadrukkelijker begon te praten over koffie drinken bij mij thuis, begon ik hem te vermijden.
In de flat achter de mijne woont een hele aardige, wat grenzeloze vrouw, die erg veel van dieren houdt. Omdat ze te enthousiast is blaft de hond altijd tegen haar, maar dat weerhoudt haar er niet van zeer warme gevoelens voor de hond te koesteren, en de hond altijd luidkeels de groeten te doen wanneer ik haar bijvoorbeeld in de supermarkt tegen kom.
Sinds enige tijd woont de straatkrantverkoper bij deze buurvrouw. Ik kan moeilijk hoogte krijgen van het soort relatie dat ze hebben, en ik weet niet tot in hoeverre deze situatie echt gewenst is, door de buurvrouw, ik vermoed soms dat de straatkrantverkoper zich opgedrongen heeft. Ze zijn beiden rond de zestig, en soms wandelen ze samen in het park. Dit ziet er niet vreugdevol uit, ze lijken allebei eerder chagrijnig te worden van hun contact dan blij.
Heel soms voegt zich een derde persoon bij het gezelschap, een lange man met een spijkerbroek en een rugzakje. Hij is niet van hier, hij komt met de tram.

 

 

maandag 25 oktober

Overgeven

Soms geeft de poes over in de kattenbak. Dat vind ik zo netjes en zielig.

 

 

zondag 24 oktober

Tips voor de eenzame veganist en andere hongerige types deel 1

Als je eens een stukje tofu over hebt, kun je daar in een paar minuten ook een smeersel van maken voor op brood (tofu bederft nogal snel). Je doet het in een bakje en voegt bijvoorbeeld ui toe, en knoflook, mosterd, kerrie en/of andere kruiden naar smaak, zout en peper, of kikkererwten of andere leuke dingen, paprika, augurk, tomatenketchup, wat je dan ook in huis hebt, en dan staafmixer je de boel, en walla, smeren maar. Dit vult tenminste een beetje, en het is hartig en weer eens wat anders dan pindakaas en appelstroop.

 

 

zondag 24 oktober

Smelten en vermengen

2004

 

 

zaterdag 23 oktober

Het laatste clubje

 

 

vrijdag 22 oktober

Bekentenissen

Ik heb voor de Humanistische Canon een essay geschreven over de Bekentenissen van Jean-Jacques Rousseau. Je kunt het hier lezen.

 

 

donderdag 21 oktober

Mededeling (voortdurend verbaasd zijn)

Dit briefje vond ik op straat (klik op de plaatjes voor een vergroting), het vat mijns inziens goed de tragiek van de multiculturele samenleving samen.

 

 

woensdag 20 oktober

Object

Hoe mannen te objectiveren, denk ik vaak als ik aan het hardlopen ben. Opnemen, uitvergroten (een spiegel voorhouden zou niet helpen), aan de massa laten zien / openbaar maken (de ogen van een vrouw (of man of anders) zijn niet voldoende). Een van mijn favorieten in het genre is Object/Objection/Objectivity van Laurie Anderson.

 

 

dinsdag 19 oktober

Wasverzachter

'Ik wil geen wasverzachter.'
'Maar het is gratis.' De jongen in de hal van de supermarkt kijk me kwaad aan. Bij besteding van vijf euro krijg ik een gratis fles wasverzachter, lees ik op de folder in zijn hand.
'Ik wil geen wasverzachter.'
Hij haalt kort zijn schouders op, draait zijn rug naar me toe, spreekt iemand anders aan.

Update: ik kreeg hem vandaag (woensdag) gewoon toch bij mijn boodschappen, toen ik even niet oplette!

 

 

maandag 18 oktober

Ik kijk niet naar jou, ik kijk naar je vriendin.

 

 

zondag 17 oktober

Oktober

Ik ben vroeg wakker. Het is zondag, oktober, het is donker. Het leven maakt niet uit, lees ik, het gaat erom hoe het beschreven wordt. Er zijn nog geen andere mensen wakker, de enige die me ziet lopen is een poes die op de vensterbank voor het gordijn zit en naar buiten kijkt, naar de boom voor het raam misschien, de slapende duif op het dak.

 

 

zaterdag 16 oktober

Vrouwenkabinet

Ik heb het NRC wel eens eerder over een dergelijke kwestie gemaild, maar blijkbaar is het niet doorgedrongen: 'Of valt het juist te prijzen dat Mark Rutte niet het streefcijfer maar de kwaliteit als uitgangspunt voor zijn ministers neemt?' is een hele problematische vraag, omdat kwaliteit juist niet het uitgangspunt is - de situatie is niet neutraal, er zijn allerlei historische en culturele (en financiële, old boys, en enzovoort) factoren van belang. Er is allang bewezen dat mannen mannen kiezen voor bepaalde functies (en blanken blanken!), en dat streefcijfers daarom nodig zijn - juist om de kwaliteit te waarborgen en noodzakelijke verandering te bewerkstelligen. Verder vind ik niet dat de 'schade wel meevalt', aangezien toch ongeveer de helft van de bevolking vrouw is, om over etniciteit maar niet te spreken.

 

 

vrijdag 15 oktober

De vis

Gisteren hielp ik een vis. Ik liep met de hond over het strand, en we speelden met de bal, toen we opeens iets zagen bewegen. Het was een grote aangespoelde vis met een groot hoofd (ik denk dat het een kabeljauw was). De hond wilde aan de vis ruiken maar dat mocht niet. De vis spartelde, en ik probeerde er een beetje tegen te duwen, maar dat hielp niet; ik vond het griezelig maar moest het dier toch echt oppakken en verderop in zee gooien. Niet bang zijn, dacht ik, een vis is ook een dier. Ik ben echt niet bang voor vissen maar het zijn van die naakte dieren, en ik ken ze niet zo goed (ik heb maar een keer eerder een vis gered en dat was een kleine schol). Ik besloot de vis gewoon maar te pakken, wel zachtjes natuurlijk, en eigenlijk was het helemaal niet eng. Het was zelfs leuk om de vis vast te houden - het dier was ongeveer vijftig centimeter lang (ik heb het nagemeten met mijn arm), maar veel lichter dan ik dacht. 'Kom maar dan, lieve vis,' zei ik tegen haar of hem, 'ik doe je weer in het water.' Ik liep een eind de zee in en gooide de vis met een boogje in het water, maar toen bleef de vis ondersteboven liggen; ik was bang dat z/hij toch niet helemaal in orde was en misschien wel dood aan het gaan was, terwijl ik die indruk eerder niet had (de vis was ook nog maar pas aangespoeld). Ik bleef een tijdje kijken, en er kwamen al meeuwen op af, maar die vlogen na verloop van tijd toch weer weg, en de vis verdween ook en spoelde niet opnieuw aan. Misschien was het dier gewoon geschrokken, het was vast nog nooit eerder door een mens vastgehouden, en de kieuwen bewogen zo zenuwachtig heen en weer toen ik haar of hem vasthield. Ik hoop het maar.
Toen ik terugliep zag ik dat de hond naast mijn jas en tas op het strand was gaan liggen, wat ik heel goed van haar vond.

 

 

donderdag 14 oktober

Wat huishoudelijke mededelingen

Zondag speel ik hier (LIYL is altijd bijzonder, om 16 uur in Den Haag) en op 20 november maak ik samen met Miriam Reeders de kinderinstallatievoorstelling Daarheen voor Crossing Border.
En de eerste recensie is binnen, van KindaMuzik, lees hem hier.

 

 

donderdag 14 oktober

Vliegend hooitje

Er zat zo’n mooi insect in de lift, het leek net of de vleugeltjes van hooi waren en het lijfje ook, het was net een wandelende tak maar dan vliegend en van hooi, een vliegend hooitje.

 

 

woensdag 13 oktober

Dat je daar zat, op de grond, voor het raam, de donkere lucht achter je, en de vleermuizen die tussen de takken van de boom door vlogen.

 

 

dinsdag 12 oktober

Aandelen

Ik overweeg, nu het subisidiestelsel op de schop gaat, aandelen in mezelf te gaan verkopen. Of eigenlijk in mijn tijd - het is niet de bedoeling mijn lichaam te verkopen, maar Eva Meijer de kunstenaar. Er is goede kans dat ik in waarde zal stijgen, de komende jaren, en aandeelhouders zouden middels vergaderingen en stemrecht meebeslissen over keuzes die ik maak. Ik ben voornemens zelf minstens de helft van de aandelen in handen te houden, en het duidelijk af te bakenen in de tijd (het project een looptijd te geven, twee jaar, of vijf jaar). Ook is het de bedoeling dat het me onderhoudt en moet ik nadenken over hoe ik aandeelhouders tzt kan uitkopen, en moet ik berekenen hoeveel ik nu waard ben, en hoe dat in de tijd zal veranderen.

 

 

maandag 11 oktober

Beer

Ik droomde over een bruine beer die heel hoog uit een raam viel, vlak boven de grond een paar rondjes zweefde, zachtjes neerkwam.

 

 

zondag 10 oktober

Roofdier

 

 

zaterdag 9 oktober

Tijdreizen met de ING

 

 

vrijdag 8 oktober

Ik denk niet dat ze dit kunnen lezen

Het postkantoor is opgeheven, in plaats daarvan is er een postkantoor in de Jumbo. Op de balie staat een kartonnen bord met de tekst 'voor post aansluiten in de rij bij de sigaretten'.
'Ik wil dit graag aangetekend versturen,' zei ik tegen de vrouw achter de balie.
'Oh,' zei ze, en ze keek me niet begrijpend aan. Ik gaf haar de envelop. 'Ik moet het even aan mijn collega vragen,' zei ze. Ik knikte. Ze vroeg iets aan haar collega.
'Moet het naar het buitenland? vroeg de collega.
'Nee,' zei de vrouw, 'het moet naar Haarlem, dat is bij Leiden in de buurt, dacht ik.'
We liepen naar de oranje weegschaal die naast het bord over de post stond. De vrouw keek naar de envelop. 'Ik denk niet dat ze dit kunnen lezen,' zei ze mistroostig.
'Jawel hoor,' zei ik, 'ze kunnen alles lezen. En bovendien hebben ze alleen de postcode en het huisnummer nodig.'
'Oh,' zei de vrouw nogmaals.
Zo ging het nog een tijdje door. Uiteindelijk belandde mijn envelop in een rode plastic kist op de grond, voor het rek met de strippenkaarten, naast een doos met zakken potgrond.

 

 

donderdag 7 oktober

Luxe

Ik vroeg me vanmiddag af of zelfmoord een luxe is. Ik vind dat mensen alle recht hebben om zelfmoord te plegen - als iemand kinderen heeft vind ik het ingewikkeld, dan heeft iemand namelijk de verantwoordelijkheid (gekozen) om daarvoor te zorgen, en ik zou het pubers en mensen in hun eerste depressie willen afraden, maar los daarvan moet iedereen het in principe zelf weten, niemand heeft ervoor gekozen geboren te worden, enzovoort - en dan is er natuurlijk nog ziekte en lijden (ik vind niet dat mensen recht hebben op geluk, maar wel dat mensen het recht hebben niet heel ongelukkig te zijn, en ook dat mensen in dergelijke situaties hulp zouden moeten kunnen krijgen zodat ze op een goede manier kunnen sterven), maar op die categorie doel ik hier niet.
Toch dacht ik dus na over luxe (misschien is luxe niet exact het juiste woord, maar ik bedoel geen egoïsme of gemakzucht, hoewel dat soort dingen ermee te maken hebben) - het gaat om plichten/verantwoordelijkheid, relativisme dat misschien (ten dele) terecht is maar niet helpt, waarde en belang (zelfgemaakt), en de wereld (en misschien ook over hoop en mogelijkheid tot verandering of nieuwe dingen, maar dat staat haaks op luxe en gaat meer over zelfmoord of bestaan in het algemeen); de gedachte is nog niet af, en nu moet ik weer aan het werk, misschien kunnen jullie er verder zelf over nadenken.

 

 

woensdag 6 oktober

Ik ving een jonge meeuw in mijn fanfarejasje

 

 

dinsdag 5 oktober

ik weet niet precies wat ik zei

Ik nieste en toen miauwde de poes (miew?) en toen kwam hij op schoot.

 

 

dinsdag 5 oktober

Computer

Er zijn momenten waarop ik alleen het idee van een computer al zo vreemd vind.

 

 

maandag 4 oktober

The carpet, the walls, the ceiling, the lamp (ruwe demo van het liedje dat ik vrijdagavond in de Bijenkorf schreef)

 

 

zondag 3 oktober

Een avontuur

Gisteravond zat ik opgesloten op de wc. Ik had met mijn sterke handen het slot doorgedraaid, lam gemaakt, waardoor men aan beide kanten van de deur kon draaien wat men wilde maar er niks gebeurde. Het was bij mijn zusje, gelukkig, en niet in de trein, waar ze me niet zouden horen waardoor ik de nacht op een rangeerterrein door had moeten brengen, en ook niet backstage in een groot warenhuis dat pas maandagmiddag weer open zou gaan. Mijn zusje belde de spoedlijn van de woningstichting, en ze zou teruggebeld worden door een monteur. Ik bereidde me voor op een rustige avond zonder eten, toen de deur door langdurig wrikken van S opeens open ging. Dus: blijf wrikken. Soms schiet het slot dan opeens terug.

 

 

zaterdag 2 oktober

Het regeerakkoord

Ik begrijp het niet; iedereen kan toch zien dat dit regeerakkoord dom, onfatsoenlijk en gewelddadig is en zichzelf / Nederland uiteindelijk ondermijnt?

 

 

zaterdag 2 oktober

Het beloofde verslag

Halverwege vrijdagmiddag dacht ik: ik hou dit niet vol, ik moet ergens gaan liggen. Maar ik kon nergens gaan liggen, dus ik ging maar gewoon verder. Het was fysiek - geestelijk was ik allang een geworden met de Bijenkorf.
Ik weet niet of het mee of tegen viel. Bij de Bijenkorf werken veel mensen. De Dwaze Dagen zijn drukbezocht. Mensen kopen graag spullen, zoals mascara en paraplu's. Er zijn dingen die je op je kraan kunt zetten zodat er kokend water uitkomt. Martinair deelde Labello's uit. Vrijdagavond heb ik bij de damesmode een liedje geschreven. Ik heb blaren op mijn vingers en voeten. Er werden fietsbellen uitgedeeld en er waren mensen die hun oude onderbroeken meegenomen hadden om ze te vergelijken met nieuwe onderbroeken in de aanbieding. De Bijenkorf in Den Haag is gigantisch, en er is een dakterras dat over de stad uitkijkt. In het magazijn zitten deurtjes die nergens naar toe gaan.
Als je ergens lang genoeg bent is het net alsof je er woont en alsof er geen buitenwereld meer bestaat.

 

 

vrijdag 1 oktober

Een glimlach