31 mei
Doris
30 mei
29 mei
Vreugdesprongetjes
Toen ik thuiskwam moest ik meteen weer een lezing geven, ditmaal online, maar daarvoor had ik even tijd om piano te spelen voor de muizen. Daar worden ze vrolijk van. Hun vrolijkheid uit zich onder andere in vreugdesprongetjes. Ik wist niet dat muizen die maakten, er bestaat voor zover ik weet ook geen literatuur over. Maar het is fantastisch om te zien. Ze hebben verschillende soorten: een klein sprongetje recht omhoog, een grote sprong omhoog, en een grote sprong omhoog en naar voren. Het doet me nog het meest aan dartelende veulens denken. Het nieuwe groepje was in het begin zeer timide, maar toen ze hier een paar dagen woonden begonnen ook zij vreugdesprongetjes te maken.
28 mei
Hotel Dubrovnik
Het regent in Zagreb. Gelukkig, want het was afgelopen week overal dertig graden of meer. Gisteren had ik hier het eerste optreden. In Italië werd Het vogelhuis door alle interviewers anders geïnterpreteerd – als een feministisch manifest, vanuit de muziek, als een meditatie over tijd en vergankelijkheid. Ik vond de Italiaanse optredens vermoeiend – de interviewers geven een statement van een minuut of zeven, dat wordt vertaald door de tolk, en dan moet ik daarop reageren. Het is lyrisch en ze hebben goed over het boek nagedacht, maar eenduidig is het niet. Hier is het meer zoals in Nederland, maar ze zijn niet bang voor theorie. Straks ga ik de stad in, ik heb nog weinig gezien omdat ik later aankwam dan gepland, daarna is er weer een optreden. Er wordt simultaan vertaald, dat scheelt voor het begrip en daardoor is het minder saai voor de toeschouwers. Het boekfestival vindt plaats in een nachtclub met zwarte muren die ruikt naar verschraald bier, er wordt binnen gerookt en alles is een beetje onduidelijk maar dat vind ik niet zo erg.
28 mei
Busstation Zagreb
27 mei
Ljubljana
26 mei
Triëst
Het Romeinse amfitheater lag naast een autoweg, tussen de Spar en een speelgoedwinkel. Toeristen liepen eraan voorbij, die waren onderweg naar de pier of een kerk, voor mij was het een ontmoeting met de geschiedenis die ik zo goed ken.
25 mei
Diepte
Onderweg naar Empoli stopten we in Florence. Vlak naast het station staat de Santa Maria Novella, een basiliek uit de vijftiende eeuw met werken van Giotto, Ghirlandaio en Brunelleschi. Het bekendste werk is De Heilige Drie-eenheid van Masaccio, geschilderd tussen 1425 en 1428. Masaccio werd maar 26, maar wordt gezien als de belangrijkste Italiaanse schilder van de 15e eeuw en als degene door wie de andere (bekendere) Renaissanceschilders zoals Michelangelo en Leonardo da Vinci zijn beïnvloed. Vanwege de manier waarop hij mensen schildert en licht maar vooral vanwege het perspectief. Hij is de eerste die het lijnperspectief gebruikt – er ontstaat ineens diepte in de afbeeldingen. En dat verandert alles. De Heilige Drie-eenheid is een afbeelding van Jezus aan het kruis, maar in een gebouw, met iemand achter hem en mensen ernaast. Het is zacht van kleur, met veel roze, en anders van toon dan wat er verder in de kerk te zien is. Ik vond het heel ontroerend. Ineens kan er iets gebeuren dat alles anders laat zien.
25 mei
Vraag het de kinderen
Gisteren stond er weer een column in de NRC, ditmaal over het kindervragenuur.
24 mei
Stenen dieren
24 mei
Een kort bericht over de mensen
Het is heet in Parma. De mensen hebben zich hier verzameld op de pleinen en in de oude straatjes, en de moderne mens is geen goed uithangbord voor zichzelf. Maar als je wat verder loopt is het soms even stil. Ik zie deze dagen sowieso meer mensen dan in tijden: elke dag is er een interview voor publiek, ze noemen het boekpresentaties. Er is steeds een tolk bij, de Italianen spreken weinig Engels, maar zo vijzel ik wel mijn Italiaans op. Het zijn zorgvuldige lezers, tot dusver, ik vind ze ook wel lief. Maar eigenlijk zijn lezers dat overal. Na afloop gaan we uit eten. Dat is een hele happening. Ze gaan naarmate ze meer wijn hebben gedronken over op het Italiaans maar dat is prettig, dan kan ik gewoon luisteren.
23 mei
Vachtje
22 mei
Voor de Alpen
Voor de Alpen stond de trein stil vanwege een technisch mankement. De omroeper sprak Frans en Italiaans, dus ik verstond niet alles maar het klonk onheilspellend. Toch gingen we weer rijden. Af en toe viel de trein uit, maar blijkbaar was dat geen probleem. De bergen keken toe, eerst groen van bos en rotsig, later blauw. We reden langs watervallen en rotsriviertjes, ik zag twee steenarenden (denk ik) landen in een boom, het waren de grootste vogels die ik ooit zag. Ik was met de trein naar Parijs gegaan, van daar gaat een directe trein naar Turijn – ik liep van Gare du Nord naar Gare de Lyon om het zitten te doorbreken. Het was warm en mooi onderweg, na Nederland wordt het land altijd leger. Op Torino Porta Susa stond Rossella te wachten, de persdame van Nottetempo met wie ik komende week op stap ga. Met een witte elektrische taxi gingen we naar het hotel in de wijk Lingotto, naast de oude Fiatfabriek, vlakbij het congrescentrum waar de boekenbeurs plaatsvindt. In de lobby staat ook een Fiat, naast een veld met nepplanten. In de binnentuin staan heel hoge palmen. En er zijn veel mensen overal, maar dat zal er wel bijhoren.
21 mei
Een uur in Parijs
20 mei
28 gram
Lieve had een oogontsteking. Waarschijnlijk had ze die allang, de muizen hadden meer dan een jaar in het knaagdierenasiel gezeten en omdat ze hun ogen vaak dichtknijpen als ze opgepakt worden wanneer je hun huis schoonmaakt, zal niemand het opgemerkt hebben. Er zat een dikke bult op haar hoofd, met pus erin. Omdat mijn eigen dierenarts geen knaagdieren meer behandelt ging ik naar een speciale, die haar goed onderzocht – ze luisterde ook naar haar hartje in een plastic bakje werd ze gewogen. 28 gram. Ik moest haar twee keer per dag een antibioticum en pijnstiller toedienen, en toen dat na twee weken onvoldoende hielp ook het oog zalven. De assistente legde me rustig uit hoe ik haar in haar nekvel kon pakken: eerst vasthouden bovenaan de staart, dan rustig pakken en optillen. Ik vond het spannend omdat ik haar geen ellende wilde bezorgen, maar het lukte.
Lieve vond het verschrikkelijk. Het antibioticum was echt heel vies, de pijnstiller minder, het zalven was gewoon doodeng. Maar ze heeft me niet een keer gebeten (omdat ze zo lief is heet ze ook Lieve). En is het nu over, ik hoop dat het niet meer terugkomt. Het is een voorrecht om de kleine dieren mee te maken, ze in mijn handen te houden en zo te leren kennen. Lieves gezicht is nog vettig van de zalf, maar haar oog is helder, ze kan nu weer goed met twee ogen zien.
19 mei
Nog een paar ontmoetingen
18 mei
Kritische planten
Ik verdiep me een beetje in de critical plant studies. Google maar eens, of lees als beginnetje Plant/s Matter van Catriona Sandilands.
17 mei
Ontmoeting II
16 mei
Aan het einde van de dag begint het bos
Aan het einde van de dag begint het bos. Als je slaapt komen de bomen om je heen staan in een cirkel. Ze vertellen dat de tijd geen rechte lijn is. Dat wie wegging ergens in het bos woont. Dat de dagen lang duren, maar dat is hun opdracht, lang te duren. En ze kennen ook jouw opdracht.
We hebben dus de dagen en de bomen en de woorden. De woorden weten alles. Ze hebben alle gesprekken onthouden, zelfs de stemmen en wie wat zei. Ze nemen alles mee de toekomst in. Maar ze kunnen niet in een cirkel om ons heen staan. Daar hebben we de bomen voor.
Het is niet makkelijk om een dag te zijn, dit is geen kritiek. Je mag niemand uit de tijd laten vallen. Er moet zoveel groeien en gebeuren. Er zijn verschillende waarheden. Er vinden tegengestelde zaken plaats. En al dat gevoel.
De vogels kennen als enige de eeuwigheid. Ze proberen er niet te veel aan te denken. Gelukkig kunnen ze vliegen. Vroeger konden wij ook vliegen. Aan het einde van de dag gaat de vogel naast een andere vogel zitten, veren opgezet, het is nog koud. Ze doen dat al zo lang. Maar je weet niet wat er komt. De vogel zegt: je kunt alleen vertrouwen. En dan doet hij zijn ogen dicht. De boom blijft heel stil staan.
15 mei
Ontmoeting
14 mei
Doris
13 mei
Woelmuizennieuws
De steppewoelmuis houdt het gras in zijn omgeving kort om eventuele aanvallers aan te zien komen, daarmee beïnvloeden ze het ecosysteem, eigenlijk een nuttige vorm van tuinieren. Lees hier meer.
12 mei
Takken
11 mei
Birth of a flower
Een film over bloemen die zich openen uit 1910 van F. Percy Smith (ik kwam erop via een artikel over natuurfilms uit de NRC van vandaag, door André Waardenburg). Hier.
10 mei
Enkelvoud en meervoud zijn
Vandaag staat er weer een column in de NRC.
9 mei
Beslissing
Vanochtend moest ik ineens aan de man denken die in zijn string door Amsterdam skeelert. Om precies te zijn dacht ik aan het moment waarop hij besloot om voortaan door weer en wind, herfst, winter, lente en zomer door de stad te gaan skeeleren in zijn string. Maar misschien was het geen moment, gewoon een keer een warme dag waarop de korte broek ook wel uit kon, dat skeelerde heel lekker, en ging het verder vanzelf, zo gaat dat vaak.
