WEBLOG

 

woensdag 30 mei

De dierentuin

Voor niet aan recreatie gerelateerde werkzaamheden was ik vanochtend in de dierentuin in Amersfoort. Omdat ik een hekel heb aan de uitbuiting van dieren en een beetje bang ben voor dierentuinen (net als opgezette dieren) ben ik al een jaar of vijftien (met een uitzondering in 2000, en dat was geen succes) niet in een dierentuin geweest.
Vanwege de enorme berichtgeving over dierentuinbezoekers in de afgelopen weken bekijk ik die tegenwoordig toch met een andere blik. Zeker vrouwen van een bepaalde leeftijd. Vrouwen van de leeftijd waarop ze Aloë Vera gaan verkopen of intuïtief gaan schilderen of naar een Afrikaans land gaan om met iemand een sexuele relatie aan te knopen. Die vrouwen begeven zich dus ook in de dierentuinen. Om een gat in zichzelf te vullen (mannen van een bepaalde leeftijd vullen dat gat over het algemeen met andere zaken, dat schijn je goed en goedkoop in Thailand te kunnen doen). Ik stel voor dat we de dieren in de dierentuinen langzaam gaan vervangen door vrouwen van een bepaalde leeftijd. En mannen. Als een nieuwe vorm van TBS. En dan maar afwachten tot de eerste over de gracht springt. Dan stel ik voor dat we met scherp schieten.

 

 

De ekster

Toen ik naar huis fietste zag ik aan de rand van het park (bij de Grote Weg) een vogeltje zitten dat eruit zag alsof het niet kon vliegen. Dus ik stopte de fiets en liep er naar toe om te kijken. Het bleek een jonge ekster, die al wel heel hard kon krijsen en fladderen maar niet kon vliegen. Dus ik ving hem omdat hij in drie fladders de weg op zou fladderen (en hij wel een hele makkelijke prooi voor katten en andere rovers zou zijn). Met de ekster in mijn hand belde ik de dierenambulance voor advies. Dat was lastiger dan verwacht, want in tegenstelling tot de duiven en eenden die ik wel eens gevangen heb was hij er op uit om me in mijn vingers te bijten. Hij beet zelfs in mijn jas. Hij kon tegelijk gillen en bijten, het was een hele knappe vogel. De laatste babyvogel die ik gevangen heb, was een duif op station Holland Spoor, en die dacht na drie minuten dat ik zijn moeder was en mijn jas ons nest. Zo niet de ekster.
De dierenambulancemeneer adviseerde mij het vogeltje verderop in de bosjes neer te zetten, en onderweg moest ik hem laten schreeuwen zodat zijn ouders zouden volgen. Dat was geen probleem. De ouders volgden netjes, en het kleintje schreeuwde. Maar toen zat het vogeltje dus bij een boom in de bosjes, en toen vroeg ik me af of zijn ouders wel echt precies wisten waar hij zat, dus ik liet hem nog een paar keer roepen, en toen ben ik toch maar weggefietst in de hoop dat ik het goed gedaan had en dat hij snel leert vliegen.

 

 

dinsdag 29 mei

PTT

Ik hou van dingen die hetzelfde zijn. Ik hou van de Hema en de politie en de NS en de Postbank. Ik vond het moeilijk dat de PTT in TPG en TNT veranderde en ik vind het vervelend dat de Postbank in de ING zal veranderen. Hoewel ik ook bij de ING ben, dus dat valt nog mee. Ik hoop soms dat de Hema door de staat gekocht wordt in plaats van door een groot gemeen bedrijf en dat die ervoor zorgt dat de Hema altijd de Hema zal blijven.
Maar het allermeeste hou ik van Donald Duck, die met zijn tijd meegaat (denk aan Bintje Spiers) en toch altijd hetzelfde blijft.

 

 

maandag 28 mei

Houdbaar

Ik heb naar aanleiding van het vorige stukje een klein onderzoek naar houdbaarheid in mijn huis ingesteld en daar kwamen de volgende resultaten uit naar voren:
- krakelingen van de Aldi zijn erg lang houdbaar. Ik heb ze al zeker een maand of twee en ze smaken nog prima. Ook zijn ze niet bol (voor wie het niet weet, bol is oud/zacht bij chips, koekjes en pinda's, een West-Fries woord).
- lippenbalsem van de Bodyshop (aardbeiensmaak) blijft ook zeker zeven jaar goed.
- ik vond een stoomboot van marsepein uit 2003 die er prima uitziet maar die ik niet op ga eten want ik lust geen marsepein.
- ik vond nagellak uit 1995 die het met een druppeltje nagellak remover nog prima bleek te doen
- de vlokken die houdbaar waren tot januari 2007 smaken nog exact zo als vorig jaar. Ik denk dat ik ze veilig kan opeten (ik eet niet zoveel vlokken, maar toch, het is goed om ze achter de hand te hebben). Hetzelfde geldt voor de gestampte muisjes. Ik herinner me dat mijn moeder thee uit de zeventiger jaren heeft (daar hebben we in de negentiger jaren nog wel eens van gedronken) en gestampte muisjes uit 1980. Die dingen blijven goed.
Mijn voorlopige conclusie is dat de meeste dingen best lang houdbaar zijn. En dat lijkt me een goede zaak.

 

 

zondag 27 mei

Nafnaf

Op mijn vijftiende (of zestiende, daar wil ik vanaf zijn) verjaardag kreeg ik van mijn oma douchegel van Nafnaf. Ik was toen al een paar jaar geen fan meer van Nafnaf en het is in een toilettas beland waar ik het een paar weken geleden uit tevoorschijn haalde (ik heb een paar dozen en tassen waar ik al een jaar of tien niet ingekeken heb en die gesloten mee verhuizen. Soms wordt ik dan opeens nieuwsgierig en maak er eentje open). Omdat ik zuinig ben, besloot ik de douchegel op te maken. Hij ruikt nogal naar Nafnaf, maar dat besloot ik maar op de koop toe te nemen. Zeep is zeep.
De afgelopen week had ik steeds nogal jeuk. Het duurde even voor ik de link legde, maar ik denk toch dat het door de 12 jaar oude douchegel komt. Wat ik vreemd vind, want er staat niet op tot wanneer hij houdbaar is en dan ga ik er als consument vol vertrouwen vanuit dat dingen onbeperkt houdbaar zijn. Maar misschien is dat wel net zoiets als levenslang, dat ook maar twintig jaar is. Wie zal het zeggen.

 

 

woensdag 23 mei

De Kerk

Toevalligerwijze woon ik vaak bij kerken in de buurt. Qua overtuiging heb ik daar weinig mee, wel zijn er vaak handige veldjes bij waar de hond kan poepen. De kerk waar ik nu naast woon maakt heel veel lawaai. Dat vind ik vervelend. De hond vind het ook vervelend, want die moet meezingen als de kerk lawaai maakt. En ze hebben een plan met deze kerk, dus hij wordt al een tijd opgeknapt, en dat betekent dat de werkmannen op maandagochtend om half acht beginnen met het doorzagen van straatstenen.
Wel positief vind ik dat de kerk onderdak biedt aan hangmensen van diverse pluimage. Overdag hebben we de hangjunken die soms schreeuwen maar meestal lachen en de hangbejaarden met hun scootmobielen (die hangen niet samen met de junken, dat is aan de andere kant), en 's avonds de hangjongeren van overwegend islamitische achtergrond. Het heeft iets vertrouwds, dat ze bij de kerk rondhangen, en het geeft de kerk een buurthuisuitstraling. Ik zou het bijna gezellig willen noemen.

 

 

dinsdag 22 mei

Alles goed?

Vroeger schaamde ik me altijd heel erg als mensen aan mijn vader: 'Gaat het goed?' vroegen. Hij antwoordde dan meestal iets van 'Goed, ja, wat is goed. Het gaat niet slecht.' Ik hoopte altijd dat hij gewoon 'Ja hoor, prima' zou antwoorden. Omdat iedereen echter op zijn ouders gaat lijken merk ik dat ik tegenwoordig ook niet meer kan zeggen dat het goed gaat. Zeker niet als mensen 'Alles goed?' vragen. Dat is zo'n grote vraag. Elke zeven seconden, of drie, sterft er een kind, hoe goed kan het gaan. Met mijzelf gaat het helemaal niet zo slecht maar om nou altijd maar te zeggen dat alles goed gaat, nee. Sommige dingen gaan goed, en andere dingen gaan minder goed. Dat is het leven. Dus nu zeg ik soms 'Bijna alles goed', of ik zeg gewoon 'Alles goed?' terug. Dan knikken de mensen gulzig. Bij hun gaat alles goed.

 

 

maandag 21 mei

Alisa

Ik kreeg vandaag een mailtje van Alisa. Dat mailtje ging zo:
I am alisa from Moscow, Russia.
What do you know about Russian ladies?
I am kind and attractive, interesting and not stupid.
Do you want to know me better? reply me
Ik weet niet veel van Russische vrouwen. Ik ken er geloof ik twee en die zijn allebei niet helemaal tof. Het lijkt me echter niet verstandig om het hele Russische volk daar op af te rekenen. Alisa is in ieder geval interesting and not stupid. En hoewel ze klinkt als iemand die weet wat ze wil, denk ik dat ik er toch niet op in zal gaan. Mijn vader heeft me geleerd mensen te wantrouwen die hoofdletters en kleine letters door elkaar gebruiken. En bovendien, ik heb al genoeg aan mijn hoofd zonder een Russische vrouw.

 

 

zaterdag 19 mei

Eva


 

 

vrijdag 18 mei

Koken

Ik durf het bijna niet te zeggen maar ik hou niet zo van koken. Ik hou ook al niet van schoonmaken en naaien en het huishouden in het algemeen dus misschien ben ik wel een gemankeerde vrouw, maar ik ben wel goed met dieren, kinderen, bejaarden en buschauffeurs dus misschien valt dat ook wel weer mee.
De reden waarom ik niet zo van koken hou is omdat ik twee keer exact hetzelfde kan maken met exact dezelfde ingrediënten en het de ene keer heel lekker kan zijn en de andere keer niet zo erg lekker. Koken voor mezelf gaat nog wel maar voor gasten vind ik minder. De andere reden waarom ik niet zo van koken hou, is dat het zoveel tijd kost. Dat is hetzelfde met schoonmaken. Ik kan wel goed koffiezetten trouwens. En thee.

 

 

donderdag 17 mei

Hemelvaart

Hoeveel mensen in Nederland zouden er Hemelvaart vieren? 0,001% van de bevolking? En hoe vier je Hemelvaart eigenlijk? Met heliumballonnen? Is het misschien een idee om toch de feestdagenstrippenkaart in te voeren zodat islamitische mensen suikerfeest kunnen vieren, boeddhisten boeddhistisch kunnen kamperen en ongelovige mensen hun verjaardag uitgebreid kunnen vieren? Of de verjaardag van hun kat? Dat lijkt me namelijk beter. Van Hemelvaart word ik zenuwachtig.
Aanvulling: hier in de flat viert men Hemelvaart door heel hard naar Lionel Richie te luisteren. Dat lijkt me een goede manier.

 

 

maandag 14 mei

Who are you?

 

 

zondag 13 mei

De mooiweerengemannen

Het regent. Naast het feit dat regen goed is voor de natuur en voor mij, ik vind dat zonneschijn enorm overschat wordt, scheelt het in het gehalte vreemde mannen in het park. De echt enge mannen zijn er waarschijnlijk toch wel, maar de zogeheten mooiweerengemannen zie je niet als het regent.
De mooiweerengemannen dragen een trainingsbroek of een korte broek met daaronder meestal slippers met badstoffen sokken erin. De broek hangt meestal iets te laag waardoor hun buik zichtbaar wordt (dit is overigens alleen zo bij de autochtone mooiweerengemannen). Hierboven dragen ze een t-shirt. Hun haar is ongewassen en ze zijn te dik. Hun fiets is meestal iets te klein en altijd een damesfiets.
Bij de eerste zonnestralen komen ze onder hun stenen vandaan gekropen om hangend op hun fiets tegen de meisjes in het park te praten. Ik vraag me altijd af wat ze denken als ze pontificaal midden op het pad gaan staan zodat ik om ze heen moet lopen waarna ze nog even extra mijn richting op buigen en 'Hoi' zeggen. Zouden ze verwachten dat ik 'Hoi, wat ben jij een lekker ding, kom op, dan gaan we naar mijn huis, ik wil je graag wat beter leren kennen' zeg en ze een knipoog geef? Of zouden ze gewoon denken dat als ze vijfduizend vrouwen aanspreken er vast wel eentje bij zit die meer wil dan zo hard mogelijk weglopen?
Ook vraag ik me af wat ze thuis tegen hun vrouw zeggen (sommigen zien eruit alsof ze een vrouw hebben). 'Schat, ik ga nog even in het park fietsen'? Hun lichaam is dermate onatletisch dat ik me niet kan voorstellen dat zo'n vrouw erin trapt. Waarschijnlijk vindt ze het wel prettig als hij even de deur uit is.
Sommige van deze mannen zijn enorm vasthoudend en blijven een stukje achter je aanfietsen. Meestal blijven ze hierbij hoi zeggen als een dikke overslaande plaat. Als je niet reageert dan eindigt het meestal in een 'Zo, jij bent zeker chagrijnig,' of 'Kapsones zeker'. Dit zeggen ze met een zekere berusting, alsof ze het gewend zijn om genegeerd te worden. En waarschijnlijk is dat ook zo.

 

 

zaterdag 12 mei

Raalte

Afgelopen dinsdag was ik wegens omstandigheden in Raalte. Ik was daar met de bus gekomen en ging ook met de bus weer terug. Toen ik op de terugweg bij de bushalte zat te wachten, werd ik aangesproken door een taxichauffeur die mij de weg vroeg. Ik was tamelijk perplex. Ik ben zo iemand die altijd overal door iedereen de weg wordt gevraagd maar Raalte leek me toch wel heel extreem. Jammer genoeg was de taxichauffeur weg voor ik hem om opheldering kon vragen. Ik voelde me wel heel erg ingeburgerd op het platteland.

 

 

vrijdag 11 mei

De Hardloopwinkel

Omdat ik sinds een tijdje aan hardlopen doe en Slechte Voeten heb, leek het me de moeite waard om Goede Schoenen te kopen. Dus toog ik vanochtend naar de Hardloopwinkel waar ik aan een uitgebreid onderzoek werd onderworpen. Ten eerste werden mijn voeten opgemeten ('Stroop je broekspijpen maar op,' zei de man olijk, niet wetende dat zich daar mijn harige winterbenen bevonden). Daar kwam de eerste verassing. Ik blijk schoenmaat 41 te hebben. Die heb ik nooit eerder gehad, en ik heb ook nooit schoenen in die maat gehad, maar in de hardloopwereld liggen de zaken anders. Hierna moest ik drie keer heen en weer rennen over een oranje band. Dit werd gefilmd. Uit de opnames constateerde de man dat mijn voeten naar binnen zakken. Dat had ik hem al verteld, maar dat geeft niet. Ik heb niet voor niets platvoeten. Het mooiste werd voor het laatst bewaard, want daarna moest ik een aantal keren de Schoolstraat heen en weer rennen, met aan mijn linkervoet een andere schoen dan aan mijn rechtervoet. En dan was het de bedoeling dat ik moest voelen welke lekkerder zat. Ik had geen idee. Hoe meer schoenen, hoe moeilijker het werd. Ze voelden allemaal goed. Wel anders, maar prima.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor de schoenen waarvan ik dacht dat ze het lekkerst zaten. Ik zal het nooit zeker weten. En zo heb ik voor het eerst van mijn leven goed passende schoenen gekocht. Het was een heel avontuur.

 

 

donderdag 10 mei

Over discriminatie

Ik begrijp niet zo goed hoe het kan dat vrouwen die in Nederland in een fabriek werken gemiddeld nog geen 80 procent van het loon van mannen krijgen. Ik wist al dat het zo was, maar het blijft schokkend. Vandaag kwam er een rapport uit van de arbeidsorganisatie van de Verenigde Naties, de ILO. Lees hier meer.
En dit bericht is ook belangrijk. Want zo is het dus.

 

 

Zool

 

 

dinsdag 8 mei

Ik woonde hier

 

 

maandag 7 mei

De man in het park

De man in het park met de zwarte hond die hij gered heeft van een fokker samen met haar puppies vertelde dat zijn zoon op de High Care gelegen heeft net als het prinsesje en dat mensen daar niet levend vanaf komen althans dat deden ze niet in de drie maanden dat zijn zoon daar gelegen heeft, waarin hij 52 keer geopereerd is omdat ze het ook niet meer wisten, en dat zijn zoon dood is nu. De man in het park heeft geen vrouw, wel een ex, en zijn hond dus, die van hem houdt, en hij van haar. De man in het park drinkt wijn, en soms jenever, en niemand ziet iets aan hem zegt hij, en zelf merkt hij er niks van.

 

 

zondag 6 mei

De reisplanner van Delphi

Ik maak al een aantal jaren met toenemend plezier gebruik van de reisplanner van 9292 als ik met het openbaar vervoer ergens naar toe moet. In het begin ergerde ik me regelmatig aan de onnauwkeurigheid en de vele fouten maar in de loop der tijd ben ik het gaan waarderen.
De reisplanner geeft namelijk geen feiten maar aanwijzingen. Aanwijzingen met betrekking tot vertrektijden en reistijden (en namen van haltes. Niet bestaande bushaltes). En soms houden die aanwijzingen gewoon op. De laatste aanwijzing is vaak 14 minuten lopen. Zo kan het voorkomen dat je ergens tussen de weilanden in Brabant staat met als enige aanwijzing 14 minuten lopen. Naar links? Naar rechts? Wie zal het zeggen. Wat ook erg mooi is, is dat er vaak 'Deze reis is niet optimaal' boven de reis staat. Nee, dat begrijp ik. Een optimale reis zou zijn als ze me thuis ophalen en weer terugbrengen en zou geen vijf overstappen hebben.
Poëzie voor onderweg.

 

 

zaterdag 5 mei deel 2

En dit

is voor iedereen die denkt dat het zo enorm leuk en gezellig is om een prostituee te zijn in Nederland.

 

 

vrijdag 4 mei

Oma en Alexander

Mijn oma heeft haar hele leven PvdA gestemd. De afgelopen verkiezingen week zij daar echter vanaf, maar ze wist ook niet meer precies wat ze dan wel had gestemd. 'Die aardige man, je weet wel' zei ze tegen mijn moeder. Die was even bang dat oma misschien per ongeluk op meneer Wilders gestemd had, maar na enig onderzoek bleek het over Alexander Pechtold te gaan.
Ik zou zelf niet op meneer Pechtold stemmen, maar soms komt hij wel eens met iets goeds. Zo las ik dit artikel, waarin precies staat waar ik bang voor was met ons nieuwe kabinet. En toen dacht ik even aan oma, die het ongetwijfeld roerend en ongelovig met me eens is.

 

 

dinsdag 1 mei

Vogel