31 maart

Omdat deze tijd wel een schoonmaak kan gebruiken

30 maart

Achtervolging

Donderdagochtend reed er keihard een veegwagentje door de straat. Olli schrok, dus ik zei tegen het mannetje in het wagentje dat hij normaal moest doen en niet zo snel moest rijden. Hij werd kwaad en achtervolgde ons over stoep - dat was vervelend want Olli was echt bang. We gingen een straat in en schuilden direct rechts in een portiek. Het wagentje bleef op straat wachten, we bleven in het portiek tot hij verder reed. Een stuk verderop in de straat wachtte hij ons weer op, dus we liepen een rondje op het plein, waar de bomen de eerste bloesems lieten vallen. Het mannetje wachtte op een parkeerplaats, met draaiende bezems, gaf het toen op. Thuis diende ik een klacht in via internet. Ik omschreef het mannetje en het wagentje en schreef ook dat ik het een heel agressieve actie vond. Olli at vrolijk zijn ontbijt. De rest van de dag ontweken we veegwagentjes omdat ik uit de verte niet goed kon zien wie er achter het stuur zat.

29 maart

Strepen II

Een meisje grijpt de jas van haar vriend, slaat met haar vlakke hand tegen zijn borst. Hij: 'Max, laat me gaan, laat me los.' Zij: 'Nee, dat kan ik niet.' Hij trekt zich los, rent de straat door, zij trekt de Engelse bulldog met het jasje achter zich aan en haalt hem in, herhaalt de scène. 'Verlaag je niet zo, laat me gaan.' 'Tim, ik kan het niet.' Ze huilt in lange halen. Ze dragen allebei een gewatteerde jas met een capuchon en het regent zo hard.

29 maart

Strepen

29 maart

Glazuur

De radio staat net hard genoeg om te horen dat iemand praat, net zacht genoeg om niet te verstaan wat diegene zegt. De wasmachine beweegt de vloer. De hond ligt op zijn rug met zijn benen gestrekt als een mens, een kleine man. Hij kermt niet meer. Zijn kies moest donderdag getrokken worden, de tandwortel was ontstoken. Ze tilden hem naar beneden toen hij sliep en de dierenarts zwaaide met zijn pootje naar me, alsof hij een pop was. 'Dag Eva.'
Na afloop zei ze dat het meeviel, ze kon de kies er zo uithalen. Ze vertelde ook dat zijn voortandjes helemaal afgesleten zijn en dat het glazuur slecht is. Ze kon wel zien dat we goed poetsen, deze schade is van eerder, waarschijnlijk al ontstaan toen hij in de buik van zijn moeder zat en zij slecht te eten kreeg.
Toen we thuis waren rende hij steeds naar de achterdeur, als ik die voor hem open deed sprong hij de tuin in, liep hij een rondje en rende hij weer naar binnen. Hij was bang en wist door de sufheid van de narcose zelf niet precies waarom.
Vandaag blijven we in de buurt van het huis. De achterdeur is open, we kunnen de regen ruiken.

28 maart

Dit is geen leegte maar volledigheid

De nacht is opgedeeld in blokken of brokken, gescheiden door gaten, ravijnen van tijd. De blokken zijn net en ondeelbaar, onbenaderbaar, kunnen mij opnemen, ik kan me niet laten opnemen. Ik wacht in een richel tussen eerder en later, slaap en slaap, avond en ochtend, drie en vier uur. Drie uur, vier uur. Het is donker en de lichten draaien. Iemand zucht. Dit is altijd, het duurt en blijft duren en zelfs als de dag me tegemoet is gekomen blijf ik achter, gerafeld, vergeten.

27 maart

Babette

Zojuist ontving ik dit mysterieuze bericht, dat geschreven lijkt door Arnon Grunberg.

26 maart

Hoofd waar de bliksem ingeslagen is

25 maart

Denken met honden II

Deze week ben ik te vinden op de Politics of Attachment conferentie op de UvA. Mijn praatje is vrijdag, tijdens het panel over companion species. De papers zijn tijdelijk hier te lezen (en te downloaden), wie geïnteresseerd is, is van harte welkom.

24 maart

Stray Philosophy

In de nieuwste editie van het Journal for Critical Animal Studies staat het artikel dat ik over en met Olli schreef (en Pika natuurlijk). Je kunt het hier lezen.

23 maart

Beste binnenstad

23 maart

Miniweblogwand Ruimtekoers

klik op de foto voor een vergroting

22 maart

Gedaanteverwisseling

Lucht gaat over in boom, gaat over in lucht. Gebouw gaat over in grond, gaat over in weg. Een mens wordt een straat wordt een fiets wordt een mens. De winkel wordt een woonhuis. De hinkende man in de leren jas wordt een schoen, een stap, een aanraking. De draaiing van het wiel wordt beweging, ontwikkeling; leegte ruimte. Een deur wordt een opening. Een late ochtend middag, avond, einde.

22 maart

Gele rijders plein

Het is hier half licht, half donker. Op een bronzen paard zit een man met een trompet. Aan de plataan hangen dorre bloemhoofdjes. Zon valt op een meisje. Er zijn niet genoeg mensen voor de huizen hier. Voor het raam loopt meisje langs met een strakke spijkerbroek, een iPhone, een smal gezicht. Mensen hangen hier graag plastic tassen aan hun fiets. Een kind doet haar moeder na, heeft haar handen op dezelfde manier in haar zakken. Het meisje met de iPhone krijgt gezelschap van een meisje dat op haar lijkt. Ik weet niet meer welk koffiekopje van mij is. Ik ben hier niet. Er lopen twee kinderen over het plein, door de dag, door de ochtend. Een hond loopt het donker in, een man volgt.

22 maart

Arnhem

21 maart

Morgen, Arnhem

Voor wie in de buurt is, zie hier.

20 maart

Broodje zuurkool

Zuurkool is best lekker op brood. Fruit een ui met een paar tenen knoflook, beetje zout en peper en kerrie, doe er zuurkool bij (even proeven voor de verhouding), beetje doorscheppen en serveren op een pitabroodje of gewoon bruin brood. Het leuke hiervan is dat de kerrie met de zuurkool fluorescerend geel wordt.

20 maart

Kusje, kwispel

We zouden het vermogen opnieuw te beginnen wel wat meer mogen cultiveren. Als je iemand bent die soms een slechte dag heeft, is het heel belangrijk om de dag erna open te beginnen - als een dag slecht begint kan die trouwens ook nog opknappen. Honden zijn goed in opnieuw beginnen. Ruzie? Vervelend, kusje, kwispel, hoofd scheef. Dan gaan we weer verder, dan is het weer leuk. Poezen onthouden dingen langer en kunnen ook later (bijvoorbeeld na het geven van een pilletje) nog boos of bang zijn, toch duurt dat nooit heel lang, het tast niet de hele relatie aan. Mensen zijn minder goed in opnieuw beginnen, terwijl het toch de enige manier is om om te gaan met dingen die eindigen. Met inbegrip van het verleden, bedoel ik, niet met een schone lei, wel zo optimistisch mogelijk.

19 maart

Twee bewegingen

Je moet op ieder moment bereid zijn om alles los te kunnen laten, je moet op ieder moment volledig betrokken zijn op de wereld. Die twee dingen gelden voor van alles: je moet je werk met overgave doen, tegelijkertijd moet je er de absurditeit en futiliteit van inzien. Je moet met je hele hart van anderen houden, tegelijkertijd moet je weten dat je anderen niet kunt houden. Je moet de discussie die je voert volkomen serieus nemen, je moet er grapjes over kunnen maken. Je moet je vastbijten in projecten, je moet begrijpen dat ze soms nergens toe leiden en dan van koers kunnen veranderen. Soms zul je te lang doorgaan, dat is beter dan te snel opgeven; als er geen betrokkenheid is, is er ook niks om los te laten.

18 maart

Taai

Gisteren stond ik aan de achterkant van het station, gezellig met GroenLinks en de PvdA, nu stonden er agressieve VVD'ers met ontbijtkoek en twee chagrijnige D66'ers met groene appeltjes. Aan de voorkant van het station stond een haag van vijftien mensen van verschillende partijen waar de reizigers zich doorheen moesten worstelen ('ik word hier helemaal gek van' riep een oude mevrouw uit), dus ik ging aan de zijkant staan, met een vriendelijke PvdA'er en twee jonge VVD'ers met een goed humeur. 'Koekje?' riep de vriendelijke blonde jongen naar iedereen. Hij had me eerder gezegd dat ze wel een beetje taai waren. Ze hadden er 1500 bij zich, die waren om halfnegen op. Ik had alleen mijn flyers en een vriendelijke glimlach, maar ik denk dat het genoeg was. 'De Burger King is al open,' zei de andere VVD'er. 'Ik ben niet tegen het eten van vlees maar dit is wel een beetje erg.' 'Misschien voor mensen die uit de nachtdienst komen,' zei ik. 'Oja,' zei hij. De PvdA'er deed soms een soort dansje voor de kiezers en zei steeds 'dat is nou werkend Nederland'. Hij droeg een grote rode bloem van stof op zijn revers.

17 maart

Lekker eten

Voor me fietste een man die raar met zijn hand wapperde. Ik haalde hem maar niet in. Voor hij linksaf sloeg, keek hij me indringend aan. 'Ik ga naar mijn moeder,' riep hij met een schorre stem. 'Ik ga lekker naar mijn moeder vanavond. Lekker eten.'

16 maart

Hij heeft ook een lief achterhoofd

16 maart

Paco zit het liefst op schoot

15 maart

Links en rechts

Een programma over het denken van dieren. De gezichtsuitdrukkingen van de honden die leren in de MRI-scanner te gaan zijn echt fantastisch. Honden zijn beter dan wij.
Een performance in Afghanistan.
Over verzet van vissen.
Hommels halen soms herinneringen door elkaar (zoals mensen).
De meeste banken investeren in wapens, kinderarbeid en vee-industrie. Kijk hier hoe jouw bank het doet.
De wifi verhalen.

15 maart

Al dat bewegende land

14 maart

Cultuurtip

Gisteravond trad ik op bij het Boek&Bal in Hoorn, samen met Melle de Boer van Smutfish. We speelden vijf keer ongeveer hetzelfde voor een ander publiek, en het publiek was ook steeds anders, hoewel het vrij homogeen was qua samenstelling - sommige groepen waren timide, andere lachten meer. Het was wel een vriendelijk publiek, welwillend. Maar dat is niet mijn cultuurtip, want gisteren is al geweest. Het zit zo: Smutfish heeft een nieuwe plaat gemaakt en Melle heeft bij alle liedjes tekeningen gemaakt. Ze touren momenteel langs de filmhuizen en ik zou je echt aanraden te gaan kijken en luisteren; het is grappig, absurdistisch en ontroerend (wat wil een mens nog meer). Klik hier voor de optredens, die worden regelmatig aangevuld. Verder viel me op dat de Turkse pizza in Hoorn aan een opmars bezig is.

13 maart

En in de verte een zonsondergang

Mist, licht over licht (lichtblauw, lichtroze, lichtgeel), bomen in water, verfrommelde blauwe wolken, zachtgroene weilanden, zwarte vogels.

12 maart

Boom aan de Amstel

Hier.

11 maart

Woensdag

10 maart

Tip van de week

Ga lekker een uurtje in de zon flyeren voor een politieke partij; goed voor de gezondheid en de democratie.

9 maart

Welkom

De gouden katten die zonder ophouden met hun voorpootje naar voorbijgangers zwaaien beelden goed de toestand van de Chinese masseuses erachter uit.

8 maart

Gesprek

Het was druk in de tram, een groep Italianen was van station RAI onderweg naar de binnenstad. Ik liep met Olli naar voren en zocht een plekje bij een deur, hij kijkt graag naar buiten. Een ouder echtpaar kwam naast ons zitten.
'Wat een lieverd,' zij de vrouw tegen mij. Ze aaide Olli. 'Ze vinden het soms een beetje spannend hè, in de tram.'
Ik vertelde over Olli's verleden, dat hij het niet gewend is maar wel erg lief is.
'Je maakt er zelf wat moeilijks van,' zei de man tegen de vrouw. 'Je begint er zelf de hele tijd over.'
'Mijn buurman heeft een puppie uit Tunesië,' zei de vrouw. 'Die lag in de aarde. Dus hij heeft hem meegenomen. Zijn andere hond was net dood, na dertien jaar.'
'Je kunt wel doen alsof je me niet hoort,' zei de man.
'En wel meer mensen uit de buurt hebben honden uit het buitenland,' zei de vrouw. 'Een vriendin van mijn dochter heeft zelf een stichting. In Frankrijk.'
'Kinderachtig,' zei de man. 'Echt kinderachtig.'
'Echt een lieverd,' zei de vrouw, en ze aaide Olli over zijn hoofd. Olli liep naar de jongen die voor haar zat, die hem ook aaide.
'We zijn er bijna,' zei ik tegen Olli.
'Hoe oud is hij?' vroeg de vrouw.
'Een jaar of zes,' zei ik.
'Hij ziet er goed uit.'
'Anders maak ik rechtsomkeert hoor,' zei de man.
'Hoe heet hij?' vroeg de vrouw.
'Olli,' zei ik. We waren bijna bij de halte, dus ik drukte op de knop en wenste de vrouw een fijne dag.
'Dag Olli,' zei de vrouw, en ze probeerde hem te aaien, maar hij bleef zo dicht mogelijk bij de deur staan, hij wilde naar buiten. Ik zwaaide nog even naar haar voor we uitstapten. In het bushokje at Olli een sliertje ui.

7 maart

Plastic tasje

Op de stoep zat een duif met het handvat van een dun wit plastic tasje om haar of zijn vleugel. We liepen rustig naar de duif toe, maar die fladderde op toen we dichterbij kwamen, om op de weg weer naar beneden te komen. Opvliegen lukte beter dan wegvliegen; het tasje ving wind en belemmerde de beweging van de vleugel. De duif liep een zijstraat in. Aan de overkant van de straat zag ik een bekende uit het park met haar chihuahua. 'Kun je Olli even vasthouden?' Ik wees op de duif en vertelde over het tasje, dat de duif zo tegen een auto aan zou vliegen of ergens aan vast kon komen te zitten. 'Ik moet naar mijn werk.' 'Twee minuten.' Ik gaf haar de riem en deed mijn tas af, trok mijn jas uit. Ik liep om de auto's heen met de duif mee, ging toen met mijn jas voor me als een scherm rustig naar de duif toe, die twijfelde tussen links en rechts en uiteindelijk alleen omhoog kon. Ik greep het tasje, waar de duif aan vast zat, en nog voor ik de duif zelf kon pakken wurmde hij of zij zich eruit, om heel hard en hoog weg te vliegen. Ik slaakte een soort vreugdekreet - het is toch altijd spannend. Het tasje nam ik mee, niet als aandenken maar zodat er geen andere duif in verstrikt kan raken.

7 maart

Hout

In een leeg bos staat een deur, een losse deur tussen losse bomen die samen een bos vormen, je kunt hem openen en naar buiten gaan, de klink is gemaakt van hout.

6 maart

Ballonnen

Iedere eerste ochtend lijkt op eerdere ochtenden, al is het maar omdat het weer ochtend is. Toch blaast de dag zich op: huid schilfert, adem gaat op in lucht, in andermans adem, de hemel staat bol van nieuwe gedachten. Wat vergeten raakt twijfelt, verzamelt zich in de ruimte tussen het plastic en het touw.

5 maart

Straathond

4 maart

Ik weet niet of het woord er eerst was of de dag

Dagen hebben namen in alle talen. Je kunt ze in je mond houden, uit je hand laten vallen, over je schouder gooien of ver omhoog en weer opvangen. Als je misgrijpt zullen ze je eerst een volgende dag afnemen, dan de mogelijkheid iets een naam te geven.

3 maart

Bloemenwinkel

'Hallo? Hallo?' Ik liep met Olli over de stoep en probeerde een plas te ontwijken toen er een fiets naast me stopte. Een jongen die op een gangster leek of wilde lijken riep naar me. 'Mevrouw? Weet u misschien een bloemenwinkel hier in de buurt?' 'Even denken, er zit er sowieso een op de Van Woustraat.' 'Waar is dat?' Achter hem begonnen fietsers hard te bellen - vanwege plassen op het fietspad stond hij niet helemaal aan de kant, maar er was genoeg ruimte om langs hem te fietsen. 'Nee, ik weet het al,' zei ik. 'Gewoon hier rechtdoor, dan zit er eentje vlak na het stoplicht. Dus gewoon rechtdoor fietsen, dan is het aan je rechterhand.' Een man op een fiets stopte en begon tegen de jongen te schelden, fietste snel verder toen de jongen wat terug zei. Ik lachte omdat ik de jongen aardig vond en het goed vond dat hij een bloemenwinkel zocht. De jongen lachte ook. 'Mensen zijn zo agressief,' zei hij. 'Zeker,' zei ik. 'Doei,' zei hij, en hij fietste naar de bloemenwinkel. Olli en ik staken over bij het zebrapad, er kwamen geen auto's aan.

2 maart

Zoopolis

De dag begon en eindigde helder. Tussendoor regende het, aan het eind van de middag was er natte sneeuw. Ik was het grootste deel van de dag in de UB, waar 's ochtends een masterclass was en 's middags een colloquium - beide onderdelen hadden ongeveer dezelfde vorm: Sue en Will gaven een presentatie en daarna stelden mensen vragen. 's Ochtends waren de vragenstellers vooral studenten (waaronder een stuk of zeven Duitsers - het onderwerp leeft daar toch meer dan hier), 's middags was het een gemengde groep. De ochtenddiscussie ging grotendeels over activisme, de middag over burgerschap. Ik droeg mijn gouden schoenen. Om kwart voor een bracht iemand de lunch, die we om een uur besteld hadden. Hij deed zijn best om zachtjes te doen maar trok daardoor juist de aandacht. De broodjes waren een beetje droog.
De kamer die we 's ochtends hadden was te klein voor de middag. De man bij de receptie vond dat we stoelen uit een andere ruimte mochten halen, maar zijn collega raakte daarvan in paniek. 'Dat mag niet van de brandveiligheid.' 'Kunnen we dan in een andere ruimte?' Hij keek op zijn scherm. 'Daar hebben we toestemming voor nodig. Dat mag niet zomaar.' Zijn collega haalde zijn schouders op - we hadden pech dat deze collega binnen gekomen was. De neurotische collega belde met iemand die over de toestemming ging. Het mocht en we verhuisden naar de Doelenzaal. De deur van de zaal boven barricadeerden we met een flipover waar we de naam van de nieuwe zaal op schreven. We namen het fruit dat er nog lag mee.
Er zijn weinig plekken of gelegenheden waar mensen die over dieren denken elkaar kunnen ontmoeten, terwijl die mensen er wel zijn, verspreid over het land. Studenten schrijven hun scriptie over Zoopolis, promovendi reageren erop in hun proefschrift. Het is belangrijk om die discussie niet alleen via internet en artikelen te voeren, maar ook live. De betekenis van dingen wordt altijd achteraf pas duidelijk, maar ik denk dat het een goede dag was en ik hoop dat het nieuwe dingen in gang gezet heeft.
's Avonds was de stad donker en stil en in het restaurant sliep een rode kat, die een beetje bewoog toen ik tegen hem of haar begon te praten.

1 maart

Trek

De man naast me in het theater keek steeds op thuisbezorgd.nl op zijn telefoon.