31 maart

De echte tijd

In de zomertijd doe ik dingen (zoals opstaan en naar bed gaan) meer in lijn met de tijden waarop andere mensen dingen doen. In de wintertijd ben ik vroeg. Het schijnt dat de wintertijd de echte tijd is.
Soms denk ik dat ik eerder normaler was, bijvoorbeeld toen ik in Den Haag woonde, maar de waarheid is natuurlijk dat dat niet zo is. Ik heb nu alleen minder excuses om te zijn zoals ik ben.
Ik ga graag vroeg naar bed.
Je kunt mensen net zo goed hun eigen tijd laten bepalen, zolang er maar een standaard is om die aan af te meten. Misschien gebeurt het al.
Ik probeer dagen zo lang mogelijk te laten duren.
Misschien begrijp ik dit jaar meer van de lente, misschien denk ik dat ieder jaar.

30 maart

See

In Museum van Moderne Kunst in Warschau zag ik de expositie As You Can See: Polish Art Today. Het was een heel indrukwekkende tentoonstelling. Niet iedereen kan naar Warschau om het te gaan bekjiken, maar er is ook een website van, zie hier, bij 'Artists' kun je ook video's bekijken en zo.

30 maart

Genoegen

Op een bankje bij de Amstel at een man met een theelepeltje tapenade uit een potje.

29 maart

Hondenpraatjes

1. In het park ving een hond een eend. De eend was op slag dood. De vrouw van de hond herhaalde dat ze het zo erg vond. De hond wilde de eend niet meer loslaten. Dat vond de vrouw ook erg. 'Ik moet straks nog door de Beethovenstraat.'
2. Buren brachten hondenvoer van hun overleden hond, een grote zak. Anders is het zonde. Het was een lieve hond, Pika blafte altijd tegen haar, misschien omdat ze ook groot en zwart was.
3. We liepen 's avonds nog een groot rondje omdat het warmer was dan eerder. Meisjes op rolschaatsen aaiden Olli. Bij het water rende een hond zonder baasje. Ik wilde naar hem toe om te zien of hij verdwaald was, maar hij zette een hoge rug op tegen Olli en gromde. We gingen weg, de hond was zo streetwise, met kromme pootjes en een vreemd oog, hij had echt geen hulp nodig.
4. Olli houdt van het water. Een bal uit het water pakken vindt hij nog vreemd - al dat water in een keer in zijn mond - maar pootjebaden en liever nog hard door het water rennen vindt hij heerlijk. Ik weet niet of hij kan zwemmen, dat moeten we samen gaan oefenen als het warm is.

28 maart

We zijn ook onze schaduw

27 maart

Vertaling

Mijn eerste publicatie in het Italiaans, La comunicazione politica con gli animali, (een vertaling van Political Communication with Animals) is vandaag verschenen.

26 maart

Obama's helikopters

25 maart

Pika in het hondenbed

24 maart

Stoel met haar

In het echt zag dit er misschien leuker uit dan op de foto.

24 maart

De kleine prins

24 maart

Gezellig

In het rumoer over Rutte, Zwarte Piet en Gerard Joling, gaat een beetje verloren dat er ook een staatsbezoek was van de Chinese president, met (naast een 'megadeal' over zuivel, verkeerd op zoveel manieren) een vreemde actie op de Dam - er werden namelijk schermen geplaatst om Tibetaanse demonstranten aan het oog te onttrekken, en dit bleek geen actie van de Nederlandse regering maar van China. Minister Timmermans vindt dit een 'zaak van de Chinezen zelf', wat een net zo idioot antwoord is als het antwoord van Rutte over Zwarte Piet en minstens even liberaal.

23 maart

Toe

Vaak roepen mensen (meestal mannen, soms een vrouw) mij toe dat ze mijn hond willen zijn. Oké, zeg ik dan, of ik zeg niks. Ik zeg het liefst niks maar soms bedenk ik dat te laat.

22 maart

Komt allen

Op 22 april is de Dag van de Milieufilosofie, waar ik een leuke poster voor gemaakt heb die je hier kunt downloaden en dan zelf kunt printen en verspreiden. Waarom jij als lezer van dit weblog met geen verdere interesse in milieufilosofie dat zou willen weet ik ook niet precies, maar de mogelijkheid bestaat. Je kunt je via deze link aanmelden, mocht je willen komen.

22 maart

Dit of dat wel of niet doen

Nog even over Wilders: sommige mensen zeggen dat je hem geen aandacht moet geven of geen aangifte moet doen, omdat je dan precies doet wat hij wil of gepland heeft. Maar een van de kenmerken van politiek, en zeker van democratie, is dat de uitkomst van een situatie niet van tevoren gegeven is, die komt tot stand wanneer verschillende mensen zich ermee bemoeien, en is afhankelijk van die samenstelling van mensen (en hun uitingen, argumenten, enzovoort). Wilders heeft macht, maar zeker niet alle macht en hij is geen alwetende verteller van het verhaal van onze samenleving.

21 maart

Vandaag

Opeens stond een groot aantal bomen in bloei. Een soort vergeefse schoonheid, kort en treurig, ik weet niet door wie opgemerkt.
In de trein zeiden twee meisjes tegen de conducteur: 'Wat bent u lang.' 'Valt wel mee hoor,' zei de conducteur. 'Ik ben 1.93. Mijn neefjes zijn allemaal 1.98. Alle mannen in de familie zijn lang en ze worden iedere generatie langer. Soms is het wel naar, ik stoot toch vaak mijn hoofd.' 'Wij zijn kort,' zeiden de meisjes. 'Dat is nog veel erger.'
In Utrecht regende het ook. De bussen lijken sneller te rijden als het regent, door gladde straten. Ik zat niet in de bus, ik liep.
Ik vond het gezellig, een regenachtige vrijdag. Onder het afdakje in de steeg staken scholieren een theezakje in de fik.

20 maart

Wat te doen met Wilders

Net als een groot aantal andere Nederlanders heb ik aangifte gedaan tegen Geert Wilders vanwege zijn racistische uitlatingen van gisteravond. Je moet wat, als getuige van een misdrijf, hoewel ik niet weet wat (hier) de beste manier is om getuige te zijn. Getuige zijn kan veel gedaanten aannemen - de bomen van Warschau doen het goed, net als de bomen van Armando. Als je iets gezien hebt, kun je het niet meer ont-zien. We dragen lagen geschiedenis met ons mee, die zich onder onze handen steeds opnieuw vormen, die ons in het heden dingen laten zien. Getuige ben je ongevraagd, maar dat wil niet zeggen dat het geen plichten schept (er zijn mensen die denken dat we überhaupt geen plichten hebben omdat we ongevraagd geboren worden, ik behoor niet tot die mensen). We kunnen erover nadenken en erover spreken, laten we dat dan tenminste doen.

19 maart

Bonte kraai of balpenkraai

19 maart

Hondenlol

Gisteren rolde Olli voor het eerst in de eendenpoep. Pika had het goede voorbeeld gegeven. Thuis roken ze steeds aan elkaar, waarbij ze enthousiast kwispelden.

18 maart

Tussen Arnhem en Utrecht zag ik een ree

18 maart

Stem II

Ik ben dol op verkiezingen. Ik houd van stemmen en ik vind het mooi om de vrijwilligers te zien die nu met een licht tot matig verwilderde blik in hun ogen bij supermarkten en op bruggen staan om nog wat stemmen te winnen voor hun partij (overtuiging en behoefte aan macht maken ook deel uit van het democratische proces). Gisteren kreeg ik een brief van iemand die hier in de buurt woont met op de envelop 'Beste Buren' geprint in een lettertype dat op handschrift lijkt. Ik vond het een beetje eng, maar het was van een PvdA'er die een paar straten verderop woont.
Ga maar wel stemmen, en zoek een partij uit die verder kijkt dan geld en korte termijnbelangen - Milieudefensie heeft een kieswijzer over luchtkwaliteit, de Dierenbescherming heeft een kieskompas op de website staan, er zijn ook algemene stemwijzers.

17 maart

Hekje

In het park is een vijver met ganzen, speciale eenden en een zwaan. Een witte zwaan, die daar als vriendje voor de zwarte is gekomen, maar de zwarte is ondertussen dood en de witte is blijkbaar gedoemd daar alleen te blijven. Gisteren liep de zwaan buiten het hek dat om de vijver (en wat bosjes) staat. Omdat hij of zij gekortwiekt is, kon de zwaan niet over het hek vliegen om terug het water in te gaan. Het dier was duidelijk niet blij met de situatie, hij of zij liep onrustig langs het hek heen en weer en probeerde door het hek heen te lopen, wat op het hoofd en de hals na niet lukte. Ik keek het even aan, belde de dierenambulance (ook nog de verkeerde, die uit Den Haag stond als eerste in mijn telefoon) en besloot uiteindelijk de zwaan zelf maar terug te zetten. Buiten het hek is het dier een makkelijke prooi voor bijvoorbeeld jachthonden, bovendien wilde de zwaan graag terug. Ik maakte de honden vast aan een bankje en liep achter de zwaan aan tot we in een hoek stonden. Zij of hij stak haar of zijn hoofd door de spijlen van het hek, waardoor ik haar of hem makkelijk kon pakken, optillen en over het hek kon zetten. De zwaan begon zich meteen te wassen in het water - sinds ik in het vogelasiel werkte heb ik niet meer zo'n blije zwaan gezien. Verder is het natuurlijk verschrikkelijk dat zwanen en andere vogels gekortwiekt worden om in een vijver te blijven.

17 maart

Stem

Wie liever ergens naar luistert, kan hier (tenminste tijdelijk) 'Een dag' beluisteren, het verhaal dat de koffer vrijdag vertelde. (Een dag verscheen eerder in de Revisor, nummer 2012-1.)

16 maart

Political Animal Voices deel zoveel

Wie geïnteresseerd is kan het paper dat ik vrijdag presenteerde hier lezen.

15 maart

De slaaptrein

Er hangen vreemde wolken in de lucht, frummelig en grijs, ze echoën de vorm van de bomen. In de trein sliep ik in het bovenste bed, in de smalle ruimte tussen het bed en het plafond, boven de andere ademende mensen. Ik sliep niet echt; ik viel in slaap, werd ergens wakker van, viel weer langzaam in slaap, sliep dan even, werd weer wakker. De trein is een fijne slaapplek, maar het lawaai en de andere mensen hinderen. In Berlijn stonden we een uur stil, in dat uur werd het meeste lawaai gemaakt. De Poolse jongen die onder mij sliep, kwam halverwege de nacht de coupé binnen. Hij ging er snel weer uit om in het wasbakje in de gang langdurig over te geven. 'Kotzen,' zei de oudere Poolse vrouw die aan de overkant onderin lag. De jongen keerde niet meer terug, zijn tas bleef wel in de coupé staan.
Het is nu ochtend en het land hier is ook mooi, groen en glooiend, veel rechte lijnen.

14 maart

Deze plant is ook niet helemaal natuurlijk

14 maart

De bomen van Warschau

Voor de bibliotheek van de universiteit loopt een weg, aan de overkant ligt een parkje met zwarte bomen. De bomen zijn nog kaal. Ik sprak iemand die zei dat de geschiedenis van Warschau besloten ligt in de gebouwen, in de vorm van de stad, in de muren, maar ik heb de indruk dat de geschiedenis in de bomen besloten ligt. Er staan heel veel bomen in deze stad, verschillende soorten, van wit tot diepzwart, stille getuigen. De bomen voor de bibliotheek staan naast elkaar in rijen, om ze heen ligt grind, samen vormen ze een uitgerekte cirkel, die omvat wordt door de weg. De zon schijnt tussen ze door, hun schaduwen liggen voor ze op de grond. Ze zijn heel donker, heel stil, staan daar maar, naast elkaar, stonden er al.

14 maart

Een Poolse hond

14 maart

Een scheve boom

14 maart

Beeld

Ik heb niet veel gezien van Warschau, alleen de route van het hotel naar de universiteit en terug, en van het station naar het hotel en terug. Een simpele manier van navigeren, van de omgeving in kaart brengen. Er zijn veel bloemenwinkels, bloemen zijn extreem goedkoop. Er zijn veel dingen met frambozen. De rivier heet de Wisla. Sommige zebrapaden zijn zo versleten dat ze nauwelijks meer te zien zijn. De mensen zijn heel vriendelijk, ze spreken vaak slecht Engels. Het bezoek aan Warschau was als rondlopen in een foto, zo kort en snel. De zon scheen de hele tijd. Bij het Chopinmuseum wordt voortdurend piano gespeeld.

13 maart

Het Moon Hostel heeft mooie marmeren vensterbanken die bij nadere inspectie niet van natuurlijk marmer zijn

13 maart

Wróblewski betekent mus

Ik ben op de conferentie Animals and their People in Warschau. Er wordt in Polen heel veel over honden geschreven – een groot deel van de papers gaat over honden (je kunt het programma hier bekijken). Eigenlijk zijn alle conferenties hetzelfde, ook al zijn ze ergens anders, zoals al het buitenland op ander buitenland lijkt. Een deel van de presentaties is in het Pools, en er liggen machientjes bij de deur die het vertalen (er zijn mensen die alles vertalen maar we horen het via de machientjes). De vertalingen zijn soms een uitdaging om te volgen en soms zuchten en slikken de vertalers nogal. De presentaties zijn van gemengd niveau. Ik ben altijd blij met de Critical Animal Studies mensen. Het is zo belangrijk dat ze er zijn. En fijn, al die veganisten op een kluitje, een omgekeerde wereld. De conferentie - de eerste over dit onderwerp in Polen - heeft veel aandacht gehad in de pers, wat heeft geleid tot protest vanuit de kerk, die hier blijkbaar tegen Animal Studies is, waardoor alles bijna niet kon doorgaan.
Iemand vertelde dat Mozart een spreeuw had na wiens dood hij een begrafenisceremonie organiseerde en een voor wie hij een stuk componeerde. Iemand had een beagle meegenomen.
Onderweg zag ik bonte kraaien, honden met muilkorven (windhonden, een ridgeback, een kruising) en een teckel zonder. Het wordt hier vroeger licht en vroeger donker dan in Nederland. De bomen werpen mooie schaduwen over de straat. Vanuit het plein voor het Chopinmuseum zie je de stad en de rivier; het park gaat na de brug over in een volgend park.

12 maart

Polen vanuit de trein III

12 maart

Polen vanuit de trein II

12 maart

Polen vanuit de trein

12 maart

Het land laat zich voorbij glijden, het raam geeft net geen houvast

In de Eerste Oosterparkstraat vliegt om tien voor halfzeven een vleermuis voor de coffeeshop langs. In Almelo zie ik kraaien, in Duitsland vooral duiven.
Kijk eens wat mooi dat gele licht. Al die zachte bomen tegen die bergen. Op de berg liggen huizen, op het veld liggen sporen, bomen zijn zwaar van nesten.
Twee ooievaars vliegen laag over.
In Berlijn zie ik kamelen, en ballonnen in een speeltuin. Gisteren zag ik een man die zijn afhaalmaaltijd vasthield als een baby.
Duitsers zeggen huupsa als ze wat zwaars optillen. Het is behoorlijk stralend weer.
Sommige bomen zijn echt net mensen.
In het bos na Berlijn liepen twee kraanvogels over een weiland, heel doelgerichte vogels.
In Polen was de begroeiing eerst een heel stuk heel geel, later werd het groener. Het is wel mooi, een beetje rommelig, fel gekleurde huizen. Er zijn veel brandjes, er ligt veel vuilnis. Op een veld stond een leuk wit hokje op pootjes.
Mannen kappen jonge berken met een mes.
Bij zonsondergang worden de velden melancholisch, misschien omdat de lucht zo mooi is.

11 maart

P&ik

10 maart

Koffer

Tijdens de boekennacht (komende vrijdag) ben ik ergens anders, maar wie dat wil kan mijn sprekende koffer bewonderen in Athenaeum Nieuwscentrum. Details vindt u hier.

10 maart

Oproep

Bedenk iets dat geen, of zeer weinig, nut heeft. Plan een moment, vraag anderen mee te doen. Kondig het aan. Voer het uit, documenteer het.

9 maart

De mensen

1. In het park vroeg de man die een hond heeft die ook Olli heet (en die hij nu soms los laat lopen omdat ik dat met mijn Olli oefen) waarom ik er weer was. 'Ik kom toch altijd,' zei ik.
'Ik dacht dat het leenhonden waren.'
'Nee, het zijn gewoon eigen honden.'
De man keek me vreemd aan. 'Dan heb ik me vergist.' Ik keek waarschijnlijk ook vreemd, want ik zie deze man bijna dagelijks en we praten altijd even over hoe het met Olli gaat. Sterker nog, ik vind hem aardig. Hij liep snel door maar kwam op het veld weer naar me toe. Hij was een paar dagen geleden toen het een beetje donker was een vrouw tegengekomen in een trainingspak die met honden liep die niet van haar waren en dacht dat ik dat was. Een vergissing. Het maakte de situatie een beetje beter maar niet helemaal. Ik ging maar in op de feitelijke inhoud, zei dat ik ook wel eens in trainingspak kom maar nooit in het donker. 'Zo donker was het nou ook weer niet,' zei de man. Later zag ik hem weer en vertelde hij iets over zijn schoenen, hij zei weer dat het mooi weer was.
Ik dacht natuurlijk in eerste instantie dat hij in de war is, dat krijgen mensen soms op een bepaalde leeftijd, hij had misschien de indruk dat ik beledigd was, of begreep dat ik dacht dat hij in de war was. Als hij vrolijk had uitgeroepen dat hij zich vergist had, was er geen probleem geweest. Maar nu raakte alles eigenlijk steeds meer in de war.
2. Ik fiets met een hond in de bakfiets en een ernaast van en naar het park. Daardoor kom ik erachter dat er veel asociale weggebruikers zijn (echt, ik moet een geweer aan die bak bevestigen om banden mee lek te schieten). Er zijn ook overdreven aardige, en er zit weinig tussenin. Er zijn ook erg veel onopgevoede honden, die keihard blaffen en de straat op springen tussen mijn wielen, terwijl de mens, vaak een man, er dom bij staat te kijken. Dat doet hij nou eenmaal. Het vreemde is dat ze totaal geen contact zoeken met hun hond, terwijl dat toch stap 1 is.
3. Voor het boekenbal vertelde iemand me dat ze op eenzame avonden graag meedoet aan prijsvragen om boeken en cd's te winnen en een goed oog heeft ontwikkeld voor de prijsvragen waar weinig mensen aan meedoen, ze wint bijna altijd, vorige week nog twee keer dezelfde dichtbundel. Een vriendin van haar won een auto met een heel simpele quiz op de televisie, maar die had geen rijbewijs. Ze hebben de auto op de parkeerplaats van de studio te koop gezet.
4. Mijn bovenbuurjongen luistert steeds naar een lied over Amsterdam, met 'Je bent er vogelvrij, omdat er alles kan.' Maar er vogelvrij zijn is helemaal geen aanbeveling voor een stad.
5. De meest irritante hardlopers zijn degenen die me inhalen, voor me vertragen en me weer inhalen als ik ze ingehaald heb (dit zijn zonder uitzondering mannelijke hardlopers). De groep die daarna het irritantst is, zijn de poseurs, die in een nieuw hardlooppak (met de bovenkant naar beneden en een ruim hemd erover) met een knot op het hoofd stukjes rennen en dan weer langzaam lopen, hard zuchtend, of een oefening doen. En maar stretchen natuurlijk, tegen iedere lantaarnpaal.

8 maart

Het boekenbal

7 maart

1997

6 maart

De fiets en ik op de grond in het lage licht

5 maart

Vorige week kreeg Olli ineens een krul in zijn staart

4 maart

Te doen

Eet een mandarijn
Wees aardig tegen een onbekende
Leer hoe de bomen heten
Regel iets voor iemand
Denk aan hoe het elders is
Wacht op een geliefde
Drink koffie in de supermarkt
Kijk 's ochtends vroeg naar de merel
Koop een paar regenlaarzen
Twijfel maar blijf niet twijfelen
Voed een hond op
Maak je voordeur schoon
Schrijf een roman
Reis naar een eiland
Ga op een brug staan
Kijk uit over het water
Wacht op de schemering

3 maart

Sneller

Ik liep hard langs de Amstel, er kwam een jongen achter me fietsen. 'Mevrouw, mag ik u iets vragen? Wilt u een fiets kopen?'

2 maart

Een schild

Ik stond met Pika op de tram te wachten. Er kwam een vrouw naar ons toe. 'Julius,' zei ze, en ze wees naar Pika.
'Zo heet het tuigje,' zei ik. 'Niet de hond.'
'O, jammer. Het zou wel leuk zijn als hij zo heette, dan kan iedereen hem roepen en dan luistert hij.'
'Ik vind het zo beter. Als ze Julius roepen hoeft zij niet te reageren.'
'Anders raakt hij misschien in paniek.'
'Zij raakt niet zo snel in paniek.' We stappen in, de vrouw komt bij ons staan.
'Ik neem geen dieren meer hoor. Het is veel te erg als ze er niet meer zijn. Ik had een kat. Katten, ik heb altijd katten gehad, maar ik heb er te veel verdriet van en ik wil het niet meer. Ik wil alleen nog dieren die net zo lang hebben als ik. Een papegaai. En, hoe noem je dat, zo een met een schild.' De vrouw tekent een schild in de lucht.
'Een schildpad.'
'Een schildpad. Vroeger hadden we thuis een kat en die was zwart met wit. En dat wit was precies hetzelfde aan beide kanten. De wangen en de voorpootjes, die voetjes. En het puntje van de staart. Je wist altijd precies dat hij het was.'
'In het park loopt ook een hond, die is helemaal zwart en heeft alleen witte voetjes en een wit puntje aan de staart. Heel mooi hoor.'
'Ze hebben allerlei soorten tegenwoordig. Van de week zag ik een man, die had een heel grote hond bij zich en daar liep hij echt mee te pronken. Waar was dat. Maastricht. Ik was een dagje Maastricht. Hij liep echt te pronken met die hond.'
'Het is ook leuk.'
'Hij is wel rustig hè.' Ze kijkt naar Pika.
'Ja, ze is het gewend.'
De conducteur maakt grappen over de Albert Cuyp, twee gebreide onderbroeken voor de prijs van een. 'Hier moet ik eruit, dit is mijn halte.'
'Dag,' zeg ik. Ze zwaait, kijkt niet naar binnen als ze langs de tram naar voren loopt.

1 maart