30 juni

Dat alle vogeltjes die in de winter waren doodgegaan weer levend werden en samen wegvlogen

29 juni

Sms

Alles is goed maar er is ook van alles mis. Ik ben ziek maar ik weet niet wat ik heb, misschien ben ik wel helemaal niet ziek, is het de emotie. Ik zeg a, dan b, dan gaat de huur eraf en dan heb je nog maar twintig euro over. Het is jammer van het geld, maar wij hebben het zo gezellig met elkaar, wij hebben 'het geld' helemaal niet nodig. Het geld zoekt zijn eigen vrienden maar. En ik heb nu toch een keer een OV-fiets gebruikt, bovendien ben ik een keer in Deventer geweest, we hadden heen en terug dezelfde conducteur, ik zag een haas en een zwarte kat op een heuveltje. Gelukkig gaat het goed met ons, dat mag ook wel eens. Ze weten niet wie ze voor zich hebben, maar wanneer weten ze dat wel. Je doet tien keer wat en dan lukt er weer eens iets. Er is een reünie in het najaar maar daar zijn wij niet voor uitgenodigd, we kunnen evengoed gaan. Dan gaan we na afloop naar het Kroegie. Misschien valt het tegen, maar misschien vinden we het nu wel weer leuk omdat onze verwachtingen niet meer zo hoog zijn.

28 juni

Webshop Nieuw Jurk

De webshop van Nieuw Jurk, het label van mijn zusje, is online, dus ga hier naar toe en koop wat leuks voor jezelf of iemand anders.

27 juni

Hahahahaha

26 juni

Harry

Gisteravond vond ik een pinpas. Ik googelde de naam, vond degene aan wie hij toebehoorde (hij heette Harry), en die is hem vanmiddag komen halen. Toen ik daarna met de hond ging wandelen, zag ik een kat in de bosjes, op een plek waar eigenlijk nooit katten zitten. Ik vond hem er een beetje zielig uitzien, maar niet ziek, dus ik nam me voor later te gaan kijken of hij er nog zat. Ik ging net weer kijken en de kat zat er nog. Ik aaide hem, na een tijdje kwam hij uit de bosjes, miauwend en spinnend. Hij zag er niet heel slecht uit, maar hij wilde wel iets. Zijn gemiauw en geknuffel was dwingend, leek niet zomaar een vraag om aandacht. Zijn vacht was een beetje vettig als van een buitenkat, zijn pootjes waren zwart van de aarde. Hij was niet echt mager maar zag er ook niet echt goed uit. Er kwam een meisje aanfietsen, dus ik vroeg haar of ze de kat kende. Ze zei van niet en vertelde dat ze net verhuisd was, we spraken even over wat we zouden doen. Het was waarschijnlijk het beste om het even aan te kijken. Maar toen ze naar huis liep, liep de kat hard miauwend achter haar aan. Hij wilde echt mee naar binnen. Dus ze keek op haar telefoon of zo'n kat toevallig vermist werd en ze vond op de website van Amivedi een kat met precies zo'n vlekje op zijn gezicht en voorpootje. Harry uit de De Lairessestraat. Ze belde Amivedi, ik haalde het kattenmandje en deed Harry erin, de vrouw die Harry miste belde terug. De buurvrouw stuurde een foto en Harry's baasje zei dat het hem was. Hij was al twee weken vermist en hij had best een eind gelopen. Ze kwamen hem met een enorme BMW halen (de auto was zo groot dat ze niet konden keren en achteruit de straat uit reden). Het was hem echt, de vrouw was ontzettend blij, Harry ging meteen van de brokjes eten die ze meegenomen hadden. Vanavond slaapt hij lekker thuis.

25 juni

De straten

Ik keek gisteravond naar een BBC documentaire over de radicale tak van de vrouwenbeweging in Engeland, eind jaren zeventig en begin jaren tachtig. Het is een mooi tijdsbeeld (wat waren ze knap en wat een idiote standpunten hadden ze soms) en die vrouwen hebben echt veel bereikt, maar mijn gedachten bleven haken aan de 'reclaim the night' (of 'take back the night') acties. Daarin zijn we nog geen steek verder gekomen. Ik ken geen vrouw die zich niet bewust is van mogelijk gevaar (van iedere man als mogelijk gevaar) wanneer ze 's nachts naar huis loopt of fietst door stille straten. Ik ken niemand die er niet aan gewend is, ik bedoel, ik ken maar weinig mensen die zich er kwaad over maken. Terwijl het zo fundamenteel is. En zo fundamenteel met gender te maken heeft. Verontwaardiging over (verbaal dan wel fysiek) geweld op straat tegen vrouwen lijkt in Nederland de laatste tijd een vrijbrief om racistische vooroordelen te spuien (door bepaalde politici, maar ook door vrouwen die zich feminist noemen). Dat is problematisch omdat racisme net als seksisme een groot maatschappelijk probleem is, maar ook omdat het het denken over machtsverhoudingen (die natuurlijk cultureel bepaald zijn, we moeten die contructies doordenken, maar het is belachelijk en ontoereikend om die af te doen als behorend tot een bepaalde religie) en gender vertroebelt. Mensen zouden over beide dingen echt veel kwader moeten zijn.

24 juni

Vorkje

De tramconductrice vertelde me dat er vroeger altijd een herdershond meeging met tram 20. Hij stapte in bij de Roetersstraat, ging naast de bestuurder op de voorbank zitten en reed een rondje mee. De hond had een eigen abonnement aan zijn halsband dat hij liet zien als erom gevraagd werd. Ze vertelde ook dat haar oma altijd boterhammen voor haar en haar moeder maakte met de korst eraf, belegd met smeerworst of smeerkaas, in kleine vierkantjes gesneden. En banaan in plakjes met een beetje suiker erop, met een vorkje erbij. Ook toen zij al vijftig was en haar moeder tweeënzeventig, de oma was toen zevenennegentig. Vlak voor ik uitstapte vertelde ze nog snel dat ze geld geeft aan de cliniclowns en de hulphonden, dat vindt ze goede doelen, bovendien verdienen de directeuren ervan niet zo idioot veel.

24 juni

Dat uitroepteken doet het hem

23 juni

Lieverd

De man van de Turkse supermarkt zei lieverd tegen me. Niet een keer, drie keer. Hij zei dat nooit eerder. Ik kom al twee jaar in die supermarkt maar de laatste tijd kom ik er minder omdat ik vaker naar een heel goedkope supermarkt ga. Misschien mist hij me, misschien is het een manier om me te lokken, misschien zegt hij het tegenwoordig tegen iedereen. Hij zei het niet tegen de vrouw die voor me in de rij stond, tegen haar zei hij dat haar man die ochtend ook al geweest was. Ik maakte grapjes over het weer. Dat doe ik altijd, ik vind het leuk om hem aan het lachen te maken.

22 juni

Emmer

Onderweg naar huis zag ik een man die een witte pyjama droeg met bloemetjes. Hij zat op de bank achterin een woonkamer, in het licht van de televisie, zijn buik was enorm. Het licht van de stoplichten bij het kruispunt was fel, obsceen fel. De maan was niet groter dan anders maar licht, wolken schoven er snel voor langs (als in een film die te snel wordt afgespeeld). Voor de auto's die net begonnen te rijden omdat de stoplichten op groen waren gesprongen liep een dronken jongen langs, hij salueerde naar de bestuurders. Hij had ook aangereden kunnen worden, het was toeval dat het niet gebeurde. Ik hield hem in de gaten tot hij in een rustige straat verdween. In de trein droegen een oude vrouw en man lange gele jassen van Northwest Airlines. Ze waren geen medewerkers maar toeristen, het waren jassen om warm te blijven. Ik zat tegenover een vrouw die een mayonaise-emmer met gaten in het deksel bij zich had. Ik dacht: als er dieren in zitten dan jat ik die emmer. Maar ik kwam er niet achter of er dieren in zaten. In de stad fietste ik tussen traag bewegende mensen door. Die zijn gevaarlijk omdat ze onverwacht bewegen maar net zo goed valkussens, ze vertragen elke val. Ik weet niet meer of het regende of droog was. Ik denk dat het droog was.

21 juni

Het is aan jou

Sinds een tijdje laat ik kaartjes met de tekst 'Het is aan jou' (op de achterkant staat 'It is up to you') achter in het openbaar vervoer, voor onbekenden.

20 juni

Aanbevelingen

Zaterdagavond treed ik op tijdens De lange nacht van kort vreemd proza in Utrecht, ik zal liedjes spelen en korte vreemde verhalen voorlezen. Het belooft een mooie avond en nacht te worden dus kom vooral allemaal. Zondag lees ik iets voor in Hotel Arena te Amsterdam, dat begint om 17 uur, er zullen meer schrijvers zijn. Er komt ook allerlei publicatienieuws aan. Maar dat komt er nog aan.

19 juni

Loos

Mijn computer ging kapot op de dag dat de iCentres failliet gingen. Ik fietste maandag uren rond zonder verlossing. Dinsdag schreef ik: 'Het is wel stil zo, alsof er iets - een deksel of een schil, een ruimte - van de werkelijkheid af getild is. Alsof de wereld weer gewoon zichzelf is.' Woensdag kocht ik een nieuwe computer. De Apple-winkel op het Leidseplein is een parallel universum, maar geen leuk universum. We waren verkeerd voorgelicht aan de telefoon, iemand had gezegd dat de gegevens van de oude overgezet konden worden. De jongen die ons hielp haalde er een andere bij, ze zochten op wie het telefoongesprek gepleegd had, hij zou erop aangesproken worden, we kregen korting - het was een soort act, ingestudeerd, hoewel de jongen zei dat hij dit nooit eerder aan de hand gehad had. Ze leken op elkaar, de medewerkers, niet qua uiterlijk maar qua houding, ze waren goed afgericht, wat wel en niet kon was duidelijk van elkaar gescheiden. Het was woensdag ook een heel vochtige dag, dat bleef het tot 's avonds laat.

18 juni

De zeemeeuw leeft niet graag alleen

17 juni

De dag dat mijn computer kapot ging

16 juni

M'n appeltje

15 juni

Strepen

Sinds een tijdje volg ik Jeroen Henneman op twitter en dat raad ik iedereen aan (ook als u niet twittert is het de moeite waard om een kijkje te nemen). Ik vertelde dat tegen mijn ouders, en die vertelden over De woestijn leeft, een absurdistisch architectuurprogramma uit de jaren negentig (geregisseerd door Theo van Gogh) waarin Henneman met Max Pam door de stad loopt en ze bespreken wat ze zien. Op internet kunt u bijvoorbeeld deze leuke aflevering over de strepen en paaltjes in de Marnixstraat bekijken.

14 juni

Dogheart

Nou, lieve mensen, de knoop is doorgehakt. Ik ga deze zomer tussen de bedrijven van het afmaken van de nieuwe roman door een plaat opnemen en wil die in het najaar uitbrengen. Omdat crowdfundingsites een inlegbedrag vragen en niet uitkeren als het te weinig oplevert, ga ik via mijn eigen site geld inzamelen. Er zijn drie stadia: 1. bittere noodzaak voor het überhaupt totstandkomen, 2. fysieke aanwezigheid en 3. extra luxe. Ik leg dit allemaal uit op een speciale site, waarvan ik jullie straks de link geef. Goed. Je kunt met verschillende bedragen meedoen en krijgt dan een bijbehorende vergoeding - bij 10 euro krijg je bijvoorbeeld het album als download, bij 500 euro een hele zwik dingen, allemaal na te lezen op de site. Ik begin met opnemen in de tweede week van juli, dus het zou mooi zijn als stadium 1 dan bereikt is. Ik begin dan ook met een weblog over de opnames en het album, waar ik schetsen voor het artwork, demo's, liedjes die niet op het album terecht zullen komen, en dergelijke zal plaatsen. Maar dat zal ik nog aankondigen. Vooralsnog kunnen jullie hier terecht voor informatie over bijdragen en tegenprestaties.

13 juni

Let us in

13 juni

Het gras

Tijdens het hardlopen zei een man 'wat ben jij een mooie lelijkerd' tegen me. Hij leek het als compliment te bedoelen. Een andere man sprak tegen iets in het gras bij de waterkant. Ik vroeg of er een ziek dier was en of ik moest helpen. Ik verstond hem niet zo goed, hij was heel oud en er ontbraken tanden, maar hij was heel aardig. Hij zei iets over boterbloemen en madeliefjes en dat hij het gras in de gaten hield. We hadden het over dat het zo geregend had en hij liet de planten op de brug naar zijn boot zien, die er gelukkig nog goed bij stonden, hij was bang geweest dat ze het water in zouden waaien. 'Deze jongen kan niet stilzitten,' besloot hij. 'Dat is goed,' zei ik, 'nu ga ik weer verder.' We zwaaiden enthousiast.

12 juni

Ogen

Deze tekening is een van de schetsen voor een omslagtekening van het boek van Yolande Jansen dat dit najaar zal verschijnen - de echte tekening zal ik tzt onthullen.

12 juni

Choose

Deze tekening is een van de schetsen voor een omslagtekening van het boek van Yolande Jansen dat dit najaar zal verschijnen - de echte tekening zal ik tzt onthullen.

11 juni

Omtrek

Het is eigenlijk vreemd dat we woorden kwijt kunnen zijn. Als je naar een woord zoekt dan weet je dat het woord er is, dat er een woord is voor een bepaalde situatie of een ding of wat dan ook. Je weet niet welk woord het is, maar je weet dat het ontbreekt. Maar dat betekent dat je eigenlijk wel moet weten welk woord het is, want anders kun je niet weten dat je er niet op kunt komen (je kent het negatief, de omtrek van het gat in de taal waar het in past). Anders zou het ook een ander woord kunnen zijn. En dat is niet zo. Anders gezegd: om over een woord te kunnen denken moet je het kunnen denken. Ik kom hier nog wel eens op terug.

10 juni

Zo mooi als de boom die beweegt in het donker in de wind kun je dingen toch niet maken

Gisteren trad ik op in een vochtige kelder in Nijmegen terwijl in de wereld boven de zon scheen. Het was heel leuk en daarnaast zijn mijn cd's en ansichtkaarten sindsdien te koop in de winkel boven de kelder, die ook los daarvan een bezoek waard is (Ondersteboven, zie hier). Er waren zines gemaakt voor de avond, die nog in de winkel te verkrijgen zijn, met een aantal verhaaltjes van mij erin. Terwijl ik in de trein terug naar huis zat, ging de zon onder. Ik schreef losse zinnen:
Twee roze strepen in de lucht, zwaluwen boven Nijmegen.
Zwarte vogels vliegen boven zwarte bomen tegen een roze lucht.
De deur van de trein gaat open, lucht komt naar binnen, het ruikt naar avond, naar zomer, maar het is te koud.
Nu zijn alle bladeren zwart, de zon is onder.
Stil water laat de lucht zien, de bladeren, onder een roze lucht, echt fel roze. In de verte zou de zee kunnen beginnen. Maar onder het roze hangt groen, lila, daaronder blauwe wolken als bergen. Het is ergens nog licht achter rijen zwarte bomen. De kleine koeien staan bij elkaar.

10 juni

Vastgehouden worden

9 juni

Meters

De merels zijn al op zoek naar dingetjes om te eten. De tuin is hetzelfde, de gedachten over de tuin zijn hetzelfde. De straat is nog donker, maar de avond is al ochtend geworden. Alles herhaalt zich steeds anders. Het zijn dezelfde vragen, dezelfde woorden die zich aan elkaar vasthouden.

8 juni

Zelfportret in de zon

7 juni

Mannelijk

Ik las net een stukje van Paulien Cornelisse over vrouwelijke aanspreekvormen in Duitsland. Het deed me denken aan een discussie die ik eind vorig jaar met mijn studenten had over het gebruik van hij en zij in teksten en papers. Vroeger was het standaard hij, nu is in de academische wereld (onder filosofen) hij/zij, zij of hij, of afwisselend zij en hij, de standaard. Of gewoon zij - enkelvoud of meervoud. In Nederland is dat nog niet zo doorgedrongen (ik kreeg van een bureauredacteur over een passage in Het schuwste dier nog de opmerking 'mens is mannelijk'). De studenten vonden het lelijk en veel om overal 'hij of zij' te gebruiken. Maar we hadden wel een discussie over wat je eigenlijk zegt - het scheelde dat we net een tekst van Beauvoir gelezen hadden waarin ze expliciet schreef over dat de man de standaard is en de vrouw de ander. Ik denk dat dat de waarde is van dat soort discussies, dat je een standaard, iets wat mensen volkomen normaal vinden, ter discussie stelt. Omdat taal niet losstaat van gebeurtenissen in de wereld - taal is niet iets dat we op dingen plakken, het is verweven met hoe en wat we denken en voelen. Ik vond het nogal ontroerend dat veel van de studenten een paar weken later in hun tentamens inderdaad 'hij of zij' gebruikten, of 'zij', ook degenen die het in eerste instantie een moeilijke gedachte vonden.

6 juni

Nieuws van de dag

Ik ben demo's aan het opnemen en het ziet ernaar uit dat ik voor het eerst in drie jaar weer een album ga maken. De titel is Dog Heart. Bij de cd zal een boekje met tekeningen en teksten in gelimiteerde oplage verschijnen, en er komt een serie speciale concerten met filmpjes en dergelijke. Omdat ik geen rode cent heb, komt er een crowdfunding project via voordekunst.
Ik heb ook een tip voor jullie: Wilmersburger maakt veganistische kaas die helemaal niet slecht is. Gewoon van aardappelzetmeel.
Meer nieuws is as always op de website te vinden.

5 juni

Onderweg naar huis zag ik allerlei mooie dingen

Een vrouw die rookte op de fiets, mensen die elkaar met armgebaren duidelijk maakten welke kant ze op wilden.

4 juni

Leaving the yellow room

4 juni

Dat iemand niet weet wat dood betekent, wil niet zeggen dat diegene een ander niet kan missen

Gisteren zag ik een kauw op een vogel tussen de tramrails en de stoep duiken. De vogel fladderde maar kon niet wegkomen. Er kwam ook een duif aan maar duiven kunnen weinig doen tegen kauwen. Ik fietste ernaartoe, de kauw vloog vrijwel direct weg. Naast de rails lag een duif, zwaargewond maar bij kennis, waarschijnlijk aangereden door een taxi. De duif flapperde af en toe met haar of zijn vleugel. Het dier was te gewond om op te pakken. Er kwam een tram aan, die de duif misschien zou raken, er zouden auto's langskomen. Als ik haar of hem zou laten liggen zouden de kauwen weer komen - het hoofd was stuk, kauwen en meeuwen eten de ogen uit levende vogels, het lichaam was stuk. De duif zou doodgaan maar het zou nog een tijd kunnen duren. Ik maakte de duif dood. Ik trapte zo hard dat mijn knie later dik werd. Er was niets anders in de buurt om de duif mee dood te maken en om de nek om te draaien zou ik het beestje op moeten pakken, wat ook heel pijnlijk voor haar of hem zou zijn. De andere duiven keken van een afstandje toe. De mannen die op het kruispunt aan het werk waren deden alsof ze niks zagen. Misschien zagen ze echt niks. 's Avonds zag ik een kraai wegvliegen met een stuk vleugel.

3 juni

De kat van de bloemenwinkel

Die vaas viel wel om.

3 juni

Rol

klik op de foto voor een vergroting

2 juni

Zwem

klik op de foto voor een vergroting

2 juni

Balkon

Ze gaan de de huizen aan de overkant opnieuw schilderen. Donderdag zijn er bouwsteigers geplaatst. De buurvrouw die bij de gemeente werkte maar haar baan kwijt is, heeft vrijdag bakken met rode bloemetjes opgehangen (ze heeft nooit eerder bakken met bloemen aan haar balkon gehangen). Er zal afgekrabte verf in die bakken terecht komen en ze zal de schilders verwijten dat ze slordig werken. Het is haar balkon.

1 juni

De ganzen II

Vorig jaar werden rond deze tijd ganzen vergast in het gebied rond Schiphol. Ik vond dat heel schokkend, omdat het vergassen een wrede manier is om dieren te doden, omdat het geen oplossing is (de ganzen komen vanzelf weer terug) maar ineffectieve symptoombestrijding, omdat de ganzen aan het ruien zijn en dus niet weg kunnen vliegen (denk daar even over na, dieren vangen wanneer ze niet kunnen vluchten), daar met kinderen zitten, met hele families, ontzettend in paniek raken (zie hier een link over de dieren die overblijven na het vergassen). Het gebeurt dit jaar gewoon weer. Er zijn beveiligers om de mensen van Duke Faunabeheer te beschermen tegen de dierenbeschermers, de media laat het afweten, de publieke opinie is lauw. Het is heel verschrikkelijk dat dit gebeurt, de manier waarop. En er zijn allerlei alternatieven. Het maakt het vliegverkeer niet veiliger. Je kunt hier een overzicht lezen van wat er aan de hand is. Verder lijkt het me goed als mensen deze berichten zoveel mogelijk delen, mocht je journalisten kennen, breng het onder de aandacht, mocht je bestuurders kennen, stuur ze een mail en vraag wat zij eraan doen. Ik weet ook niet wat we er anders aan kunnen doen.