archief
evameijer.nl

 

 

31 juli

Vanmiddag 

 

 

30 juli

Fijne dag

Het meisje van de NRC-opzegservice (mijn vader las de NRC meer dan 50 jaar), aan het eind van het gesprek, met serieuze stem: 'Nogmaals veel sterkte.' En daarna, op opgewekte toon: 'En nog een heel fijne dag natuurlijk.'

 

 

29 juli

 

 

28 juli

 

 

28 juli

 

 

28 juli

Streepjeskat

Ik droomde over een streepjeskat die mijn vader bleek te zijn. Ik begon heel hard te huilen omdat ik hem weer zag en de kat sprong in mijn armen.  

 

 

27 juli

Mus

In de goot zat een mus, veren opgezet, leunend tegen de stoep. Het was nog vroeg, Doris en ik hadden een rondje door de velden gerend en waren onderweg naar huis. Ik pakte het diertje op, mijn eerste mus, zo klein en licht en zacht, besloot na wat passen gelopen te hebben door te joggen, anders zouden we nog twintig minuten moeten wandelen. Het maakte de mus niet uit. Thuis belde ik de dierenambulance, maar het ging al snel slechter en na een halfuur ging de mus dood. Ik weet niet wat er was gebeurd, of ze ergens tegenaan was gevlogen of een ziekte had waardoor ze verzwakt was geraakt. Ik heb haar onder de spirea in de zijtuin begraven. 

 

 

26 juli

Betrokken

De partner is niet altijd zo betrokken, zei de verpleegkundige die bij mijn vader was toen hij stierf later die nacht tegen mijn moeder. 

 

 

25 juli

Gezicht 

 

 

24 juli

Andersom 

Het is dus precies andersom: alles wat je denkt dat je moet vasthouden houdt jou al vast. 

 

 

23 juli

Er zwemmen ineens elf eendjes in de vijver 

 

 

22 juli

Mijn vaders website 

Hier

 

 

20 juli

Brief aan mijn vader  

In Trouw vandaag.

 

 

14 juli

Kleine Muis 

 

 

13 juli

De houtduif

Op de oprit naar de snelweg zat een houtduif. Iedereen weet dat een duif daar niet voor zijn of haar lol zit. Maar mensen rijden gewoon keihard door. Ik zag de duif (waarschijnlijk voor de tweede keer) aangereden worden. Gelukkig kon hij of zij nog een beetje opzij springen. Ik was op de fiets, die legde ik neer naast de vangrail toen ik de weg opging, gelukkig bleef de duif even zitten op het wit op de weg. Bij het tankstation hadden ze een kartonnen doos maar de duif mocht daar niet binnen op de dierenambulance wachten, dus heb ik hem of haar achter het rek met bloemen naast de ingang gezet. Het was een grote duif, een dikkerd, de ene vleugel bloedde maar was hopelijk niet gebroken. Met bebloede handen fietste ik door naar mijn coronavaccinatieafspraak. 

 

 

13 juli

Wat de mensen hier doen 

Wat doen de mensen hier? Ze rusten uit. Ze hebben ziektes. Ze kozen voor een leven terwijl ze ook voor de dood hadden kunnen kiezen. Moeten we ze nog iets vragen? Dat mag je zelf weten, maar ik zou het niet doen. 

 

 

12 juli 

Rond 

De ziekenhuistijd is rond of draait rond, elke gang vertegenwoordigt de weg van leven naar dood en andersom, meer dan dit is er blijkbaar niet. Een ochtend is net zoiets als een avond, alle dokters hebben een naam.  

 

 

11 juli

Het lievelingsrad 

 

 

10 juli

Vogels 

En steeds als ik naar huis rijd zitten er vogels op de lantaarnpalen langs de weg – eksters, kraaien, spreeuwen, af en toe een meeuw of een gans, op een van de buizen over de weg een eend, in het dorp houtduiven. Alsof ze over ons waken, want zij weten meer dan wij omdat ze alles van boven zien. 

 

 

9 juli

Uitzicht vanaf de brug 

 

 

8 juli

Rode knop

We kijken uit op het station, in de verte schijnt de zon op het meer, de windmolens draaien op topsnelheid. Op een laag gebouw voor het spoor ligt een rode halve cirkel, het is net een grote knop waarmee we alles uit en weer aan zouden kunnen zetten, maar onze armen zijn niet lang genoeg, onze gedachten niet sterk genoeg, dus het blijft zoals het is: alles is goed. 

 

 

7 juli

Breedsnuit 

 

 

6 juli

Mijn vriend Olli

De column in Trouw van vandaag gaat over Olli. 

 

 

5 juli

En de vraag of vandaag überhaupt een dag is. 

 

 

4 juli

De mol

Op het ruiterpad lag een molletje. Geen heel kleintje maar nog niet volwassen. Zijn of haar flanken bewogen, maar er was duidelijk iets mis. Ik hurkte en zag bloed in het nekje. Verder was de mol nog heel, ook het buikje en de zijkant. Doris stond erbij en keek rond. We waren aan het hardlopen en ik had niks bij me, dus ik trok mijn schoen uit om de mol mee te nemen en dan thuis de dierenambulance te bellen. Het paste mooi, dat lijfje in die gymp. We kwamen langs het huis op het dijkje. Er stond een vrouw achter het raam, ik vroeg haar of zij de mol niet in een bakje wilde doen en de dierenambulance wilde bellen. Dat is fijner voor een mol dan twintig minuten in een schoen. Ze keek een beetje vies en zei dat ze niet zoveel met mollen hadden, de kat pakte ze ook wel eens. Dus ik nam de mol maar mee. Je weet niet of het anders goedkomt. Aan het eind van het dijkje voelde ik ineens dat de mol dood was. Ik voelde het voor ik het zag. Doris en ik hebben de mol in het struikgewas gelegd met wat bladeren erover, Doris wilde niet maar moest toch mee. Slaap zacht mol, voor even was de wereld ook van jou. 

 

 

3 juli

Kraaloog

 

 

3 juli

Erbij blijven 

Er zijn allerlei ruimtes in en naast de tijd, kloktijd is een fictie, maar je komt er alleen terecht als er echt wat is, en misschien met mediteren. Op die plekken wordt alles samengebald, gedachten, herinneringen, en in dezelfde beweging weer uitgerold.

 

 

2 juli

Vachtje 

 

 

1 juli

Willibrord 

Het buurmeisje heeft een eenhoornknuffel met de naam Willibrord. Zoals M. zei: dat redt de eer van alle eenhoorns.

 

 

1 juli

Ik wil Olga graag postzegels sturen maar ben bang dat ze een niet-bestaande Russin is 

Hi! My name is Olga. I am working as a teacher from Russian province. I do collect postage stamps and I have a request -can you send me a couple of inexpensive stamps from the Netherlands (new or used ones) ? I can send you the postal stamps or something other from our region Regards, Olga.