31 juli
Maar wie is de dromer?
Was ik maar in Twin Peaks. Dan ging ik met Hawk, Andy en Sheriff Truman het bos in om een mysterie op te lossen, dronk ik koffie met Agent Cooper en sliep ik in het Great Northern Hotel. Helaas bestaat Twin Peaks niet – het dorp is een uitvinding van David Lynch, die in de gelijknamige serie het gebied tussen werkelijkheid en droom verkent. Aan de oppervlakte is Twin Peaks een moordmysterie dat draait om het zoeken naar de moordenaar van Laura Palmer, maar daarachter is het een serie over Amerika of over hoe dat land afgebeeld wordt in series, is het een verkenning van het kwaad en van de werelden die net achter deze huizen. Zeker in het derde seizoen speelt de tijd de hoofdrol: vanuit de toekomst kunnen we terug het verleden in, terwijl ons heden altijd door dat verleden gevormd is.
Fictie is natuurlijk vaak echter dan het leven van alledag, omdat het aspecten uitlicht zodat we ze beter kunnen begrijpen. De werelden van Twin Peaks laten iets zien over de werelden die zich in ons dagelijks leven achter de oppervlakte verbergen.
En misschien zal het uiteindelijk toch allemaal een droom blijken. Zoals David Lynch oftewel FBI Deputy Director Gordon Cole in Twin Peaks in een droom hoort: ‘Wij zijn als de dromer die droomt en dan in zijn droom leeft – maar wie is de dromer?’
30 juli
Biesheuvel
De honden en ik lopen langs een speeltuin. Het is warm, Olli gaat maar heel langzaam. Op de schommel vraagt een kind aan een ander kind of ze weet wat special effects zijn. Ik denk aan Maarten Biesheuvel, die ons verlaten heeft. Het meisje weet het niet, of wel, de jongen begint te vertellen, het klopt niet helemaal. Maar wanneer doet dat het wel? We kunnen de andere werelden alleen zichtbaar maken door ze te beschrijven, maar geen enkele beschrijving zal ze echt weten te vangen. De honden snuffelen aan een pol gras, in de verte scheurt een motorboot over het water.
29 juli
Wonderful
28 juli
We zien wel
27 juli
Furthermore
26 juli
Finally
25 juli
Definitely
24 juli
Obscura/Lucida
De fotograaf knipt momenten uit de tijd. Het lijkt misschien of er steeds een afbeelding of replica van een situatie (ding, wezen) gemaakt wordt, maar wat als de momenten in plaats daarvan ontvreemd worden, weggehaald, blijven er dan gaten achter in de geschiedenis (je zou hier denken aan heel kleine kijkgaten, maar waar kijk je dan naar - alleen naar het niets)? En wat betekent dat in een tijd waarin sommige zaken vaker als foto bestaan dan als zichzelf? Of is de geschiedenis hiertegen bestand?
23 juli
Tip
Om 17 uur (18 uur NL tijd) geeft Judith Butler een lezing via de website van de Whitechapel (ik weet niet of het echt een tip is maar ik ga kijken). Hier.
22 juli
De houtduiven
Elke dag vliegen de houtduiven tussen kwart voor negen en negen een paar keer in formatie over de binnentuinen. Ik weet niet of het een oefening is, of een gewoonte, of een dans, maar het stelt me gerust.
21 juli
Een ander soort geheim
21 juli
Het vrije woord zucht
Het is weer tijd voor een column in Trouw.
20 juli
Lugones
Vorige week overleed de Argentijnse filosoof Maria Lugones. Ze schreef onder andere over gender als koloniale constructie. Veel van haar teksten zijn gratis online te lezen (in het Engels). Begin bijvoorbeeld hier.
19 juli
Herinneringen zijn ook gebeurtenissen
Soms merkt een oudere mens op dat Olli een oudere hond is. ‘Oudje zeker,’ zeggen ze dan. Of: ‘die is ook de jongste niet meer.’ Vlak daarna, of terwijl ze het zeggen, realiseren ze zich dat ze zelf ook oud zijn. Sommigen zeggen daar wat over – ‘net als ik’. Anderen zwijgen, en dan hangt het in de lucht tussen ons in, we zijn hier allemaal voor het eerst, en waarom precies weet niemand.
18 juli
Uitzicht
17 juli
Gezicht
Door te denken de waarheid leren werkt ongeveer net zoals een gezicht beter leren zien door het te tekenen, schrijft Wittgenstein. Als je een gezicht tekent leer je iets over de vorm, de verhoudingen (ogen zitten altijd lager dan je denkt), de uitdrukking (of een tekening lijkt hangt niet af van hoe goed de geportretteerde nagetekend is: het gaat om het vangen van wat iemand uniek maakt, van wat juist net achter de waargenomen werkelijkheid ligt) en ga zo maar door. Wat betekent het dan om zo te denken? Ten eerste doe je iets, je werkt, verricht een handeling, denken is net als tekenen een proces dat iets oplevert. Ten tweede richt je je op de oppervlakte en breng je die nauwkeurig in kaart – je laat je niet verleiden tot grote metafysische uitspraken die nergens op berusten. Je bouwt ook niet voort op eerdere abstracties maar kijkt naar wat je kan zien. Het gaat er dus niet om uit het uiterlijk het innerlijk af te leiden. Het uiterlijk is of toont het innerlijk. (Je zou ook nog op kunnen merken dat het dus niet gaat om de tekening maar om het tekenen.)
16 juli
Mosgedicht
15 juli
Net gehad
Ik vraag de man die de CV-ketel komt nakijken of hij koffie wil. ‘Ik heb letterlijk net gehad,’ zegt hij. Ik struikel over het woord letterlijk – ik begrijp dat hij het gebruikt om het woord ‘net’ nadruk te geven, maar ‘echt’ of een dergelijk woord zou dan natuurlijk meer van toepassing zijn. Letterlijk lijkt erop gericht het verschil aan te geven met figuurlijk en ik vraag me af wat het zou betekenen als je ‘ik heb net gehad – figuurlijk dan’ zou zeggen. Zoiets als ‘ik heb “net gehad”’ misschien. Ondertussen is de man al bezig en begin ik aan de afwas. Ik merk pas halverwege dat het water niet warm wordt.
14 juli
Vermogelijken
Ik denk niet dat er ruimte zit tussen mogelijkheid en onmogelijkheid. Het een kan wel zo in het andere veranderen.
13 juli
Hand om mee te aaien
13 juli
Blaf
De buurjongen blaft al de hele middag.
12 juli
Op een houten paaltje
12 juli
Meervoudig
In Fort Vijfhuizen is momenteel een mooie tentoonstelling te zien, Plural Fertilities. Je kunt er ook leuk zitten en een rondje lopen (onderstaande foto is daar op het grafstenenpad gemaakt). Link.
11 juli
11 juli
De nieuwe taal als bos
Eerst lijken alle bomen verschrikkelijk op elkaar. Dan begin je ze te herkennen in het eerste deel, waar je vaak komt. Je krijgt ook wat grip op de logica: waarom staat deze hier en die daar, en leert begrijpen welke bomen bij elkaar horen. Je leert hoe grip en begrijpen zich tot elkaar verhouden en welke paden waar uitkomen, hoe je van a naar b moet. Het lopen krijgt steeds meer betekenis of reliëf en hier eindigt de metafoor misschien, misschien niet (je zou bomen kunnen aanplanten), daar kun je zelf verder over nadenken.
11 juli
Een boodschap die we nog niet begrijpen
10 juli
Writing
In maart nam ik een podcast op bij het National Centre for Writing in Norwich, ik herinner me de opnames als een leuk gesprek. Over schrijven en andere dingen. Je kunt het nu hier beluisteren.
10 juli
Etc.
Er is iets met de tijd, je bent erin blijven steken, of opgegaan, kan jezelf niet meer van die stroom onderscheiden en dat voelt niet als een verlossing (laat staan als oplossing) maar als vergaan, iets dat eigenlijk grotendeels buiten je om besloten wordt. Of het ooit anders geweest is weet niemand, ook dat maakt deel uit van het deel uitmaken, etc. Etc: een afkorting die een bonte verzameling van van alles waarin je zelf de ordening aan mag brengen, democratisch eigenlijk, en vreemd dat we er dan toch van uitgaan dat er een betekenis is die ongeveer gelijk blijft.
9 juli
Manieren om op te gaan in het landschap
Heel lang heel stil staan.
De kleur van het landschap aannemen.
De vorm van het landschap aannemen.
Je ingraven (onderduiken, opstijgen).
Een heel onopvallend dier nadoen.
Erin verdwijnen (bijvoorbeeld ver genoeg weglopen of sterven).
De mogelijkheid tot metamorfose afwachten en dan je kans grijpen.
Hopen dat het landschap zich op een dag naar jou voegt (dit doe je bijvoorbeeld door het land te bewerken).
8 juli
Of bomen ook dromen
7 juli
Een plicht van slapeloosheid
Vandaag staat er weer een column in Trouw, ditmaal over het schaap, De dag dat ik mijn naam veranderde en tegelijk te veel en te weinig doen.
6 juli
Een ander soort kunstgebit
5 juli
Droom
Ik ben al een paar dagen erg moe. Vermoeidheid is iets vreemds, een soort zware droom, iets dat aan je trekt om te zorgen dat je langzamer gaat. In Cemetery of Splendour (nu te zien op MUBI) van de Thaise regisseur Apichatpong Weerasethakul lijden soldaten aan een mysterieuze slaapziekte. Die heeft misschien te maken met de mythische plek waar de school waar de soldaten in liggen op gebouwd is. Ze dromen, en de mensen die ze bezoeken ook, en gaandeweg gaan droom en werkelijkheid steeds meer door elkaar lopen, is niet meer duidelijk wie wakker is en wie niet, wie geest is en wie nog levend. Het is een troostende film, die laat zien dat die andere wereld dichterbij is dan je denkt, en dat blijven en vergaan geen tegenstellingen zijn.
4 juli
‘Waarom zijn jullie honden en ben ik een mens?’
3 juli
Langsnaar
Op facebook zag ik een filmpje langskomen van het Long String Instrument van Ellen Fullman, een intrigerend object waar intrigerende geluiden uitkomen. Hier.
2 juli
Deen
De jongen die altijd met een plastic tas van Deen door de straat loopt liep vanochtend zonder plastic tas door de straat en ik vraag me af wat dat betekent.
1 juli
