31 juli
Vakantietijd
Ik ben even weg, waarschijnlijk zonder internet. Weblogstukken verschijnen als er weer internet is. Fijne zomer!
30 juli
Ze weten te veel, daarom zijn hun hoofden zo zwaar
30 juli
Dingen die mensen me deze week vertelden
Iemand vertelde me dat ze alleen op facebook zit om mensen te feliciteren. 'Sommige dagen is er niemand jarig, en dan doe ik niks.'
Iemand vertelde me dat ze haar werkster niet durfde te ontslaan toen ze haar baan verloor en haar eigenlijk niet meer kon betalen. 'Het was een heel autoritaire vrouw.'
Iemand vertelde me dat hij op een uitkijktoren werkt, in het zuiden van Canada. Hij klimt met zijn hond iedere dag naar boven, en kijkt uit over het eindeloze bos. Soms komen er stormen aan, hij ziet ze al van ver naderen.
Iemand vertelde me dat haar zoon overleden was en dat ze het moeilijk vond het iemand anders te vertellen. Ze vroeg of ik het wilde doen.
Iemand vertelde me dat ze trots op me was en ze bakte een taart voor me.
29 juli
Political animal voices
Mijn proefschrift is goedgekeurd door de commissie. Ik verdedig het op 20 september, om 13 uur in de Aula van de Oude Lutherse Kerk, Singel 411 te Amsterdam. Jullie zijn van harte welkom om daarbij te zijn.
28 juli
Woef
Futuroloog William Higham kwam met het nieuws dat er over tien jaar waarschijnlijk een hondenvertaalapp op de markt is. Ik werd gebeld door Editie NL, een televisieprogramma van RTL4, om daar mijn mening over te geven. Samen met de honden werd ik om negen uur 's ochtends geïnterviewd in het Flevopark. Ik vertelde dat zo'n app op zich een leuk idee is omdat het ervan uitgaat dat dieren iets zeggen, en dat iets laat zien over ons veranderende beeld van hen en hun talen. Ik vertelde ook dat het voor honden heel weinig nut heeft, omdat we hen al verstaan, en zij ons. Onderzoek laat bijvoorbeeld zien dat ook mensen die zelf geen hond hebben aan de hand van opgenomen geblaf de stemming van de hond in kwestie goed kunnen interpreteren. Voor andere dieren kan het misschien wel nuttig zijn - denk bijvoorbeeld aan vleermuizen, die we met onze blote oren niet goed kunnen verstaan, of aan wilde dieren met wie we steeds intensiever contact krijgen omdat mensen steeds meer leefgebied innemen - maar het tweede probleem is dat geluid maar een klein deel uitmaakt van de talen van andere dieren (waaronder honden). Geur, kleur, beweging, lichaamshoudingen en andere uitingen zijn net zo goed belangrijk in het kunnen interpreteren van wat ze zeggen. Onderzoek daarnaar staat bij de meeste soorten nog in de kinderschoenen, dus er zijn talloze obstakels. Wat wel interessant is, ook nu al, is nadenken over wat we ze willen vragen. Onderzoekers hebben paarden bijvoorbeeld geleerd met symbolen aan te geven of ze een dek op willen. De paarden kunnen dat goed. We zouden ze op dezelfde manier kunnen vragen of ze wel willen dat mensen op ze rijden, of dat ze in een stal willen wonen of op een weiland. Voor dieren in de vee-industrie is een vertaalapp nog veel belangrijker, maar ik denk niet dat veel mensen in Nederland willen horen wat ze zeggen. Ook van hen weten we het eigenlijk al. Het was een leuk gesprek, waar ongeveer vier zinnen uitgeknipt zijn, die bijna niets van het bovenstaande weergeven. Wel blaft Doris woest (dat hebben we in scène gezet, het beeld is twee keer gebruikt) en komen de honden en ik veelbetekenend over het veld aanlopen, als over een bloemenweide in de Alpen. En Olli gaat lekker onder het bankje liggen. Hij heeft al helemaal geen vertaalapp nodig. (Klik hier om het filmpje te bekijken.)
28 juli
De Aldi
Ik loop een rondje met de honden. Ze plassen op het grindstrookje naast de makelaar. 'Mevrouw, mevrouw'. Ik kan het iele stemmetje eerst niet lokaliseren - het blijkt toe te behoren aan een mannetje in een scootmobiel. 'Weet u waar de Aldi is?' Ik leg uit dat de Aldi heel ver is, helemaal de straat uit en dan de Ferdinand Bol over, achter de kerk, en zeg dat hij beter naar de Lidl kan gaan. 'O, die is er niet meer,' zegt hij verslagen. Hij pakt een briefje uit zijn zak en bestudeert het. 'Café Diva?' 'Dat ken ik niet. In welke straat zit het?' Hij kijkt weer op het blaadje, heel lang. 'Rmstrt?' 'Wat zegt u?' 'Raamstraat?' Ik schud mijn hoofd. Het mannetje haalt zijn schouders op en rijdt door. Hij heeft de vaart er goed in.
27 juli
Charlie
26 juli
De katten
Gisteren was ik voor het laatst bij de Stichting Amsterdamse Zwerfkatten. Ik ben er in september begonnen als vrijwilliger en moet er nu mee stoppen omdat mijn schema dit najaar het niet meer toelaat. In het begin maakte ik kooien schoon, maar ik werd al snel gevraagd om de telefoon op te nemen en administratief werk te doen. Dat klinkt officiëler dan het is en geen dag is hetzelfde bij de SAZ. Mensen bellen over zwerfkatten, maar ik heb bijvoorbeeld ook stoere mannen aan de telefoon gehad die huilden omdat hun kat overleden was, en mensen van het Leger des Heils over hun cliënten, mensen van de gemeente en Dennis van de GGD, mensen die ineens een kat in hun plantenbak vonden en die worst gaven en dachten dat hij zielig was omdat hij niet meer weg wilde, mensen die gescheiden waren en geen geld meer hadden voor voer omdat hun uitkering nog niet uitbetaald was (en die met een roze scooter met zijspan langskwamen), die de kat van de buren hadden laten weglopen toen die op vakantie waren, die iedere ochtend ergens een kat langs de snelweg zagen - er zijn wel echt veel mensen die zich om katten bekommeren. In de stad zijn overal mensen die voor de zwerfkatten zorgen, en dat is heel bijzonder maar ook een kwetsbaar netwerk, want als er iemand overlijdt is er vaak niemand om het over te nemen. Naast de kwetsbare katten hebben ze bij de SAZ trouwens ook veel te maken met kwetsbare mensen - dat is iets om nog eens onderzoek naar te doen. Ik zal de katten daar in ieder geval missen, vooral Jinx, en mijn collega's, maar ik blijf voor ze schrijven, en wie weet wat de toekomst brengt. Ze zoeken altijd nieuwe vrijwilligers, ook om op de ambulance te rijden, dus mocht je tijd hebben en hart voor de katten, overweeg het. Informatie vind je hier.
25 juli
FaMa
Gisteren knipte ik fleecetruien in repen voor het project Cut the crap met Conny in Mediamatic (Amsterdam). Mode is de een-na-vervuilendste industrie ter wereld (na de olie) en fleece bestaat uit plastic. Kleine deeltjes daarvan laten los en komen in het water terecht als je het wast, en vervolgens in de maagjes van vissen en andere zeedieren. Niemand wil oude fleecetruien hebben, ook in arme landen willen ze het niet, dus er is een groot overschot. Bij Mediamatic knippen mensen fleece en breien ze er een grote trui van om het gebouw in te pakken, om deze zaken onder het voetlicht te brengen. Vrijwilligers zijn welkom, het is er gezellig. Je kunt je hier aanmelden.
24 juli
Na het feest
23 juli
Draai
Ik liep hard met Doris, de riem zoals gewoonlijk om mijn buik. Op een smalle stoep kwam een vrouw ons tegemoet, haar gezicht gericht op het scherm van haar telefoon. Ik ging rechts langs haar, maar ze deed toen ze opkeek ineens een stap opzij waardoor Doris aan de andere kant van haar terecht kwam en ik haar dus maar vastpakte, mijn arm om haar middel. We zwierden rond alsof we een danspas maakten, of een gevecht aangingen - zij duwde me weg, maar we moesten de draai maken om niet te vallen of Doris te wurgen. Het was een scène uit een film, die ik bedierf door haar 'beetje uit je doppen kijken hè' na te roepen, maar ik kan hem herschrijven, betekenisvol maken, het begin van iets.
22 juli
Tip
De foto's van Zanele Muholi in het Stedelijk zijn zeer de moeite waard.
21 juli
Vrolijke boel in de keuken
20 juli
Vooraankondiging Whose democracy?
Op 22 september organiseer ik met Tamar de Waal een workshop over dieren en andere niet-burgers op de Universiteit van Amsterdam. Sprekers worden nog aangekondigd, maar hier vast de omschrijving:
Whose democracy? Legal and philosophical perspectives on political voice and participation of non-citizens
Workshop, September 22, University of Amsterdam
Recent scholarship on nonhuman animals proposes to view them as political actors, some of whom form political communities with humans, challenging the borders of democratic communities. Similarly, scholarship on migrants and immigration challenges the borders of the nation state, as a concept, but also on a practical level. Both fields of study are interconnected with large-scale political and moral problems, such deciding upon territorial and civic border control, securing the right to asylum, intensive farming, and different forms of nonhuman and human animal exploitation. Both in advocacy movements and in theory, the connections between the forms of exclusion of groups of humans and nonhuman animal groups in relation to democracy and the nation state are underexplored. This is unfortunate, because systems of oppression and neglect often share characteristics, or rely on similar power structures. It is also unfortunate for practical reasons: activists can learn from the strategies of other groups and address problems that affect different groups collectively.
This workshop aims to bring into conversation scholars working on issues concerning the political participation of human and nonhuman non-citizens. Through exploring connections and differences with regard to the relations of these groups to the nation state, the workshop aims to shed light on questions of justice and power, and explore new pathways for human and nonhuman politics.
The workshop will focus on the following and other questions:
Rights and responsibilities: are rights good tools for improving the position of marginalized groups, or do they (also) perpetuate power hierarchies? What are the responsibilities and rights of citizens in this regard? How can activists use the law to forward their cause? How do non-citizens exercise political agency?
Communities and communication: who gets to speak in democratic frameworks, and who decides? How does speaking a different language affect participation and how can we move beyond humanistic interpretations of the political actor? What if non-citizens do not wish to participate? How can we conceptualize civil disobedience beyond the citizen?
Intersectionality and activism: Who are ‘we’? Does the exclusion of human and nonhuman animal groups from political participation in current nation states share characteristics, and how do they differ? How can we use insights from intersectional thinkers to change the position of human and nonhuman animals? Is speciesism a form of racism, or the other way around? Why should we care?
19 juli
Omdat tijd vloeibaar is
Ik vertelde een kind hoe Olli's angst werkt: hij is een paar keer in zijn leven heel, heel bang geweest en als er nu dingen gebeuren die hem daaraan doen denken (vuurwerk, onweer) vergeet hij dat hij nu hier is, bij ons, en is hij weer daar. Je bent hier, zeg en denk ik tegen hem. Wij zijn nu samen, je hebt twee goede vrienden, wij passen op jou. Hij past ook op ons, heel vaak.
18 juli
Tram 17
Doris ging mee naar de Stichting Amsterdamse Zwerfkatten. Het is een uur fietsen, dus we gingen met de tram. Ik stapte in het midden van de stad over op tram 17, die helemaal doorrijdt naar Osdorp - het is alsof je verschillende steden doorkruist, een statige en een sjofele en een stad die meer op een dorp lijkt, een ouderwetse buitenwijk, water, flats - een tip voor de vakantie in eigen stad. Toen ik nog in Den Haag woonde was er een mevrouw die iedere week de hele busrit van Scheveningen naar Kijkduin maakte en terug. Bij de katten bleef Doris onder het bureau liggen op haar dekentje, ze wou er niet eens afkomen toen we klaar waren.
17 juli
Ruimte
Dezelfde vrouw die in de rij te dicht achter me was komen staan duwde me tijdens het inpakken van mijn boodschappen opzij omdat ze er ook bij wou. 'Je staat echt ontzettend in mijn ruimte,' zei ik. 'Dit is mijn ruimte.' Ik wees het aan met mijn arm, mijn ruimte was eigenlijk best groot. 'Wat?' zei ze. Ze had een hard gezicht, wel knap, op een blond-sportieve manier. 'Ga maar even terug,' zei ik. Ze lachte schamper, maar ging terug. Ik denk dat ze op kauwgom kauwde, het kan ook zijn dat ik dat er bij dacht omdat het goed in de scène paste. Toen ik even later het tasje met de watermeloen aan het stuur van mijn fiets hing, brak het hengsel, en bij het speeltuintje brak ook het andere hengsel, maar toen was ik al bijna thuis.
16 juli
Zondagochtend
15 juli
White musk
Gisteren was ik in een ruimte waar het naar een ex rook, waar dus iemand was die naar diegene rook en daarmee zelf een soort potentiële partner werd, en ik had niet de behoefte te bepalen wie het was of nog verder aan die ex te denken, niet omdat ik te moe was, wat ik wel was, maar omdat ik er gewoon geen behoefte aan had.
14 juli
Bomennieuws
De gemeente Amsterdam heeft alle bomen in die stad in kaart gebracht. Dat is leuk, voor mij, want nu weet ik dat er papierberken in mijn straat staan en winterlindes in de volgende. De kaart staat hier.
Wonen bij bomen is trouwens goed voor je gezondheid.
13 juli
Hup hup
1. In Sittard zeggen ze 'hai hai' bij het afscheid. Soms zeggen ze zelfs 'hai hai hoi'.
2. 'Hai hai' betekent 'hup hup' in het Roemeens.
3. Maandag sprak iemand Roemeens tegen mijn honden, wel met een accent. Olli leek te reageren, maar hij reageert op van alles.
4. Vanochtend vond hij een zak chips, open, en het duurde best lang voordat ik bij hem was.
5. In de tram wilde een Rus hem niet in de buurt hebben, hij wapperde met zijn armen. 'Doe maar even normaal, vriend,' zei ik. 'What?' vroeg hij. If you touch him, I'll kill you, dacht ik. Daarna dacht ik: dat doe ik echt. Ik zei niets en hield Olli bij hem weg.
6. Doris heeft een vriendje op de hondencursus. Als ze hem ziet, begint ze te stralen en hij ook. Gisteren deed ik net alsof ik haar per ongeluk losliet zodat ze even met hem kon spelen. Ze sprong ook door een hoepel en rolde op commando om.
7. We zijn toe aan vakantie. Ik tenminste wel. Ik ben in 2002 voor het laatst op vakantie geweest.
8. Ik weet niet of ik het kan, vakantie. Maar dat zien we wel.
12 juli
Vertalingen
Dierentalen en Het vogelhuis zullen verschijnen in het Duits, Engels, Frans en Arabisch - bij verschillende uitgevers, meer informatie daarover tzt.
11 juli
Optredens
Vrijdagavond geef ik een inleiding bij drie korte films over communicatie met niet-menselijke dieren in het Cure Park, een kunstfestival in het Amsterdamse Bos. Zaterdag geef ik een lezing over Dierentalen op het Wildeburg festival.
10 juli
Geschiedenis
9 juli
Terug
1. Doris werd opgejaagd door een hond en rende het park uit. Ze had dat een keer eerder gedaan en rende toen naar het huis van L, waar Olli was. Dat was op een zondagochtend. Het was nu vrijdagochtend, spitsuur. Ik rende achter haar aan, riep haar naam, en ze boog af toen ze over het bruggetje was, zodat ze op het fietspad aan de overkant van het water terecht kwam. Ik rende met haar mee, bleef haar roepen, en ze bleef kijken. Onderweg veranderde haar gedachte van 'weg' naar 'bij het bruggetje komen we bij elkaar' en toen we bij het bruggetje waren stak ze over. Ze ging netjes zitten zodat ik haar kon aanlijnen.
2. Olli glipte onder een hek door. We begrepen niet hoe, want hij paste er niet onderdoor en kon dus ook niet terug. Brokjes hielpen niet, en die waren op een bepaald moment ook op. Ik wist hem op zijn zij te krijgen en trok hem als een schaap aan zijn voetjes onder het hek door. Hij schudde zich even goed uit. Mijn arm was gespikkeld van de brandnetels.
3. Toen we net een halfuurtje in Schiedam waren kreeg ik een bericht van de buurman: de honden blaften al de hele tijd. We hadden een bezoekhond, die ernstig ontdaan was; Doris deed met haar mee. Ik moest dus terug naar huis. Onderweg werkte ik heel geconcentreerd, dat wel, en ik heb Olli later die middag onder de douche gedaan want hij had in een lijk liggen rollen.
8 juli
Opnieuw beginnen
Ik vond deze cactus met gele bladeren alweer bijna een jaar geleden. Hij stond in een pot te verleppen, tot ik hem een paar weken geleden in de tuin zette. Net zag ik dat hij nog leeft, en groeit.
7 juli
Het gedreun en het geroezemoes
Je kunt ook een mooi plekje zoeken - aan het water, in een park, bij een veld met wilde bloemen - en daar een tijdje blijven en kijken.
6 juli
Stil staan
Vanmiddag stond ik een paar uur stil op de Dam om aandacht te vragen voor de wrede stierenrennen in Pamplona - en stierenvechten in het algemeen (klik hier voor informatie). Er werden veel selfies gemaakt. Blijkbaar is dat de eerste reactie van de toerist, of de mens, geworden: er gebeurt iets - foto. Ook kwam er een levend standbeeld voor ons staan, we stonden in een driehoek en hij ging op kop. Nadat hem werd verteld dat het niet de bedoeling was, ging hij aan de zijkant staan, er lekker dicht naast. Hij beeldde de dood uit, met een masker en een zeis. Verder hadden niet alle deelnemers begrepen dat een stilteprotest ook niet kletsen betekent. Maar toch was het mooi, en stilstaan in de hitte is een vorm van meditatie. Hoon kaatst af op aandacht en stilte, en zelfs een clubje jonge pubers dat ons belachelijk maakte zette uiteindelijk (uit eigen beweging) een handtekening.
5 juli
De kleine revolutie
Ik wil al een tijdje geen troep meer kopen, alleen nog tweedehands en duurzaam, en kwam op zoek naar zomergympen online deze winkel tegen: Vesica Piscis. Ik heb een paar rode gympjes besteld, en vind het een inspirerend initiatief. Doe er je voordeel mee (ik heb ze nog niet dus kan nog niet zeggen of het fijne schoenen zijn).
4 juli
Weg
Vandaag is Putih een jaar dood. Zondag vroeg iemand me na afloop van mijn lezing of er wel eens onderzoek was gedaan naar of de zielen van overleden huisdieren terugkeren naar de mensen bij wie ze horen. Dat onderzoek is er niet, en de ziel is natuurlijk een idee, maar degenen van wie we houden blijven wel deel van het weefsel dat ons leven is, en het weefsel dat we zelf zijn. Dat maakt het missen niet minder, het fysiek gescheiden zijn (en de wetenschap dat te blijven). Als hij er maar was, dan kwam het goed. In de film Heart of a Dog vertelt Laurie Anderson dat haar Boeddhistische leraar zegt dat ze iedere keer dat ze huilt in plaats daarvan iets goeds moet doen voor een ander, dat mag ook geld geven zijn. Na Putihs dood ben ik vrijwilliger geworden bij de Stichting Amsterdamse Zwerfkatten. Niet omdat ik tegen huilen ben, maar wel ter ere van het zachte mannetje, en voor de andere poezen natuurlijk. We bestaan allemaal echt, hoe kort we er ook zijn, en we kunnen elkaar helpen.
3 juli
Olli ging op reis
2 juli
Limburgse avonturen
We waren in Sittard. Ik was uitgenodigd om een lezing te geven in Museum De Domijnen, waar momenteel de tentoonstelling Ben ik een dier? te zien is. We verbleven in familiehotel De prins, waar de tijd tot stilstand gekomen is in 1991 en het nog mogelijk is om via de receptie faxen te versturen (à 4 euro per velletje).
Links de kamer, rechts een van de vele prints met gezichten en namen van mij onbekende mannen die de muren van het hotel opsierden
We waren van plan te fietsen in de omgeving; omdat het regende gingen we eerst de stad in. Daar vonden we een winkel met tweedehands kleding waar ik voor €27,50 drie outfits vond (broeken plus bloesjes). Toen we naar buiten kwamen regende het nog steeds, en dus gingen we maar gewoon. Het werd droog en was heel mooi, maar daar heb ik geen foto's van. Wel van deze woordgrappen:
Links de Sittadel, rechts Wollstreet
We gingen ook nog naar de film en hoewel het eigenlijk niet de bedoeling was mochten we zondagochtend koffie meenemen naar de kamer. Verder was het publiek aardig, reden de treinen op tijd, en was er zondags veel gesloten.
1 juli
Mannenpuzzels
En als je uitgeput bent van het denken met je spierballen kun je lekker genderspecifiek tot rust komen met Droom even helemaal weg!
