31 juli
Was
De was hangt al dagen aan de lijn, droogt, regent kletsnat en droogt weer, maar wordt nooit zo droog dat ik hem binnen kan halen. Het lijkt een metafoor, ik weet alleen niet voor wat.
30 juli
On the road
29 juli
Amsterdamse Bos
Licht vangen.
28 juli
Muis
27 juli
Warm
'Lekker hè, die warmte,' zei een buurvrouw een paar dagen geleden. 'Lekker hè, dat het niet meer zo warm is,' zei ze net.
26 juli
'Ik belde je vanwege de kleur blauw.'
25 juli
Vanavond ga ik lekker 14000 producten bestellen
24 juli
Naar verwachting goed uitgerust
23 juli
Lekker Pokémon Go spelen op de scootmobiel
Er zitten er blijkbaar een hoop op de Stadhouderskade.
23 juli
Vooraankondiging boekpresentatie
Het vogelhuis zal op 22 september om 16.30 uur gepresenteerd worden, dus markeer het vast in je agenda - iedereen is van harte welkom. (Het boek zelf verschijnt al in de laatste week van augustus.)
22 juli
21 juli
Vegadieren
Zaterdag geef ik een lezing op het Viva las Vega's Festival, te Amsterdampie, u bent allen van harte uitgenodigd. De toegang is gratis.
20 juli
Beeldvorming
Hardlopen met beenhaar zie ik als een vorm van educatie.
19 juli
Het vierde boek
De eerste drukproef zonder Putih.
18 juli
Blue
17 juli
Ontspanning
In het bootcampclubje vraagt een springende vrouw met paniek in de ogen haar collega: 'Na hoeveel keer moeten we gaan?' Zonder het antwoord af te wachten gaat ze, op een drafje de vijver om.
16 juli
In/uit
Er zijn dagen dat het blauw van binnen naadloos overgaat in het blauw buiten.
15 juli
Zoekplaatje
De gezochte:
14 juli
Slaap maar kleine Putih (2013)
13 juli
Tijd vangen
15 uur
18 uur
12 juli
Sinds Putih dood is, heb ik de muizen niet meer gezien.
11 juli
Filosofía del abandono
Voor het Spaanse tijdschrift voor kritische dierstudies is mijn artikel over Olli (Stray Philosophy: Dog-Human Observations on Language, Freedom and Politics) in het Spaans vertaald (Filosofía del abandono: observaciones en el lenguaje, libertad Y política acerca de la relación humano-perro). Je kunt het hier lezen.
11 juli
En dit is de laatste - hij lag zich op mijn schoot te wassen
10 juli
Uitzicht
De ochtenden zijn heel stil - normaal staan we samen op, geef ik hem eten, gaat hij na mijn rondje met Olli naar buiten, waar hij van achter de tuindeur de steeg in de gaten houdt. Eerder liepen we elke ochtend een paar keer heen en weer door de steeg. Ik heb dat vorige week nog een keer gedaan, maar met hem in mijn armen omdat ik niet wilde dat hij er vandoor ging. Voor het uitzicht. Het blijft lastig, binnenkatten - het kan hier in de buurt niet anders vanwege het verkeer, en met Putih kon het niet anders vanwege zijn medicijnen en zijn moeizame relatie met andere katten - maar het blijft een beperking van hun vrijheid. Hij is een paar keer via de boom op het dak van het schuurtje geklommen, waar ik dus vervolgens ook op moest om hem te pakken. De eerste keer was toen ik tentamens na zat te kijken op de grond in de woonkamer. Hij was ineens weg, kwam niet zoals anders toen ik hem riep (de paniek toen hij niet in de tuin van de buurvrouw zat, van de aardbodem verdwenen leek, de opluchting toen ik hem gevonden had). De tweede keer zag ik het gebeuren - hij rende de boom in, maakte een elegante draaisprong het dakje op (die draai kon hij naar beneden niet maken, daarom moest ik hem gaan halen). De derde keer zat hij gewoon ineens bovenop het schuurtje. Toen ik hier net woonde liep er soms een rode kat over dat dakje, die heb ik ook al jaren niet meer gezien.
9 juli
Een van de laatste schetsen
8 juli
Soep
1. Sinds Putih dood is heb ik helemaal geen trek meer in bananen. Normaal eet ik twee à drie bananen per dag. Misschien is het omdat ik sowieso minder trek heb, misschien ben ik klaar met de bananen. Ik kan ook niet meer koken. Gisteren maakte ik vieze soep, die ik vandaag weer zal eten.
2. De assistentes hadden het over gebakken banaan, toen Putih en ik zaten te wachten, dat een portie daarvan meer calorieën bevat dan een bak chips.
3. Ik heb foto's bekeken van onze eerste jaren samen, toen we nog in Den Haag woonden. Veel met Pika samen, met de cavia's, met mij van toen - ik was hoopvoller dan nu, hoewel ik met die interpretatie misschien het verleden romantiseer.
4. Het relativeert wel enorm. (En natuurlijk zijn er ergere dingen, die zijn er altijd, maar dit is iemand van wie ik heel veel hield.)
5. Vreemd hoe dingen tegelijk zo veel en zo weinig kunnen uitmaken (hoe iets dat zo veel uitmaakt ervoor kan zorgen dat andere dingen zo weinig meer uitmaken).
6. Hij was ook best goed bevriend met Pika.
Even uitrekken.
Pika vond dit maar zo-zo.
7. Ik heb ook wat extra foto's aan de map hier toegevoegd.
7 juli
De derde dag
1. In de wachtkamer van het crematorium zaten al twee vrouwen. De eerste kwam de as van een hond halen. Hij was al de derde die in korte tijd overleden was, allemaal waren ze negen geworden. 'Je denkt toch: doen we iets verkeerd. Dat ga je toch denken,' zei ze. De vrouw van het crematorium deed geen moeite het te ontkennen. Ik vond het ongepast om wat te zeggen, terwijl ik dat misschien wel had moeten doen. De tweede vrouw had een Friese stabij van elf maanden verloren. De vrouw van het crematorium vroeg wat er gebeurd was. 'Een tennisbal,' zei de vrouw. Blijkbaar had de hond een stuk tennisbal gegeten, terwijl haar andere hond juist degene is die altijd tennisballen opeet. 'Als het nou een tumor was geweest, dan had ik er vrede mee gehad.' Ik zei niet dat het allebei een kwestie is van toeval.
2. 'Ik ben eigenlijk een kattenmens,' fluisterde een vrouw me op het hondenveld toe. Toen Olli en ik wegliepen zei ze dat ze het zo erg voor hem vond dat hij zijn kat verloren was.
3. Putih was een echte troostkat. Toen Olli aan zijn knie was geopereerd, bleef hij steeds bij hem. Als ik Olli per ongeluk pijn deed, wurmde hij zich tussen ons. Hij troostte mij ook - Pika hield daar toen ze ouder was mee op, die ging in haar mand liggen als ik huilde, maar Putih bleef bij me.
4. Olli doet nu overigens erg zijn best. Hij weet zich niet goed een houding te geven in het geval van grote emotie, maar hij knuffelt meer dan anders en probeert me aan het lachen te maken. Ook blijft hij me steeds zo aankijken (aankijken is ook geen hobby van hem).
5. Putih kauwde de laatste tijd 's nachts weer graag aan mijn haar, waardoor ik korte plukken heb. Laagjes, een kapsel in plaats van het eeuwige gewoon laten groeien.
6. Het is een klein urntje dit keer, met een klein zakje as.
6 juli
Wat eerste aantekeningen
1. Je denkt dat als er iemand verdwijnt diegene voortaan ontbreekt, dat er een stukje uit het geheel valt, maar wat er gebeurt is dat het geheel wordt aangetast. Niet een ding is kapot, alles is nu een beetje kapot.
2. Putih kwam bij me wonen in 2009, en de eerste nachten keek hij naar me als ik sliep, vanaf het witte kastje naast het bed. Ik voelde me gekoesterd. Later sliep hij op het kussen, later sliep hij onder de dekens of, als dat te warm was, tegen me aan op het dekbed.
3. Hij heeft jarenlang nachtmerries gehad. In het begin schrok hij zo dat hij soms vanuit een diepe slaap op mijn schoot een halve meter in de lucht sprong en naast de bank terecht kwam (hij komt uit Libanon, heeft daar in een asiel de oorlog meegemaakt; daarna heeft hij in Nederland ongeveer zes baasjes gehad voor hij bij mij kwam).
4. De vrouw voor ons bij de dierenarts had geen email en ze deed ook niet aan sms. 'Ik vind het allemaal al druk genoeg,' zei ze. Door de lichte paniek was mijn waarneming veel scherper dan anders - ik zou hier precies kunnen schrijven wat ze verder zei, wie er binnenkwam, hoe lang het duurde. De assistente kwam Putih even onder zijn kin kriebelen.
5. Ik heb besloten dat hij niet verder kon leven. Of ik heb besloten om hem niet langer kunstmatig in leven te houden. Dat deden we al vier jaar, en van die tijd is hij een groot deel behoorlijk ziek geweest. Hij had acuut nierfalen, afgelopen weekend, en in het beste geval zou het wekenlang tobben en pijn zijn voor misschien een paar maanden extra leven. Ik had het sterke gevoel dat hij toch niet meer beter zou worden.
6. Ik zie steeds de naald voor me die zijn buik in gaat, de roze vloeistof. Ik zie hem ook in het crematorium, zijn lichaam is vandaag verbrand (dat lieve witte haar). Ik had hem liever willen begraven maar wist niet waar.
7. In huis zijn de meubels vreemd, niet van mij, los van mij: de stoelen, deze letters, de fiets in de tuin. Alleen Olli is nog echt. Buiten zie ik de mensen (inclusief mezelf) ineens helder. Het vergeefse, de gedoetjes, de ijdelheid ook.
8. Olli rook het aan hem, het nierfalen, net als bij Mo. Misschien kunnen ze ons bij de dierenarts inhuren voor een snelle diagnose. Hij hyperventileerde vandaag in het park, verder kijkt hij me steeds heel intens aan. Hij weet dat er iets is en Putih en hij waren best een klef stel.
9. Hij kon heel mooi en geconcentreerd spelen - heel lang ook. Met wattenstaafjes, elastiekjes, zijn gele eend, veren, linten, soms een muis (die ik dan wel bevrijdde).
10. Het is ook lichamelijk bij elkaar horen, het delen van een huis en een dag, in elkaar geweven levens (dat het weefsel van je leven aangetast is).
5 juli
Wat foto's van mijn vriendje
Hier.
4 juli
Putih
Vandaag is mijn allerliefste Putih doodgegaan. Ik probeer de komende tijd wat stukjes over hem te schrijven. Hij paste op mij, zonder hem en Pika had ik het nooit gered.
3 juli
2009
2 juli
Vlak voor
Het moment voor je valt, voor je voet verkeerd neerkomt, waarop je weet of voelt dat je uit balans bent maar nog denkt dat je goed zult neerkomen.
Het moment voor je in slaap valt, met je ene hand het kussen voelt, met je andere hand al een linde aanraakt, een andere hand.
Het moment voor het slechte nieuws, waarop je het bijna voelt, het bijna kunt aanraken.
Het moment voor je degene ontmoet aan wie je ziel zal blijven haken, waarop je nog niet weet welke wegen open liggen, je hooguit wat om je heen kijkt.
Het moment voor je iemand voor het eerst kust: de lucht verdikt, de rest van de wereld wordt heel even wat stiller.
Het moment voor het begint te sneeuwen: de lucht is dik en donkergrijs, neemt geluiden op, drijft mensen in hun huizen, legt zo straten bloot, houdt gedachten bijeen.
1 juli
Sea Palace / Lost and Found
De avond eindigde met karaoke, om preciezer te zijn met een Chinees lied dat mijn zusje en ik samen in het Engels zongen (die tekst stond er ook bij) omdat niemand Chinees sprak. Terwijl we zongen verliet iedereen de dansvloer. De eerste mensen gingen naar huis. 'We hebben een act,' zei Esther. 'Voor al uw bruiloften en partijen,' zei ik. 'De Karaoke Sisters, voor als u de zaal leeg wil krijgen. Tien minuutjes moet genoeg zijn.' We hoefden het lied niet af te maken. Later liep ik met iemand door het lege restaurant naar beneden. Het was een perfect decor voor een misdaad en we spraken over ons laten insluiten om de vissen te bevrijden. Buiten was het al een tijd droog, lichtjes schenen over het water en de stad was nog even ver weg.
