weblog
                    archief

 

31 juli

Naar huis

 

 

30 juli

Bezoek

 

 

29 juli

Een zaadje van het duivenvoer is in de afvoer terecht gekomen en daar ontkiemd

 

 

28 juli

Buddy

Mijn bovenbuurman is een Turkse Koerd die vijfentwintig jaar lang als schoonmaker op Schiphol werkte, tot het bedrijf waar hij werkte failliet ging en hij zijn baan kwijtraakte. Hij kon geen nieuw werk vinden en werd depressief. Sinds kort heeft hij een buddy, een flamboyante man van middelbare leeftijd die roze driekwartbroeken draagt met loafers eronder, en die regelmatig voor het raam roept dat hij zijn telefoontje binnen heeft laten liggen. Gisteren vroeg de buurman uit het raam of ik nog studeerde, dat vraagt hij af en toe, en daarna vertelde hij dat hij vrijwilligerswerk gaat doen. Propjes prikken, drie dagen per week bij het Flevopark. Hij wil het heel graag. Van de psycholoog en de bedrijfsarts mag hij nooit meer werken, maar hij wil het proberen. Zijn buddy gaat hem helpen. Hij heeft heel veel aan de buddy, zei hij nog, het gaat veel beter nu.

 

 

27 juli

Het tuinratje

 

 

26 juli

Beertje

 

 

26 juli

Passief-agressief bord

 

 

25 juli

Postduif

 

 

24 juli

Hoogte 1500 voet, mistig weer, alles wel

duiven op een gecamoufleerd hok

In de Eerste Wereldoorlog werden postduiven op grote schaal ingezet om boodschappen door te geven. Op deze webpagina van Heim Meijerink vind je verhalen en informatie, over Vaillant, The Mocker, Kaiser (die 32 jaar is geworden), Cher Ami (die in een keer 194 levens redde) en veel anonieme duiven. Dit zijn spionageduiven, en een foto gemaakt door spionageduiven:

 

 

23 juli

Gast

Op de weg zat een duif. Een auto week uit, de auto erna volgde. Een SUV kwam met grote snelheid aan en ik vreesde het ergste maar ook deze week op het laatste moment uit. Ik pakte de duif, die geringd bleek, zonder al te veel moeite op en hield hem met mijn rechterhand tegen mijn lichaam. Zo fietsten we naar huis. Ik maakte het kattenmandje weer in orde met een bakje voer en een bakje water, en de duif viel na een paar happen gegeten te hebben in een diepe slaap. Heel lief om te zien. Ik zocht het nummer van de ring op op de website van de postduivenvereniging en belde het telefoonnummer dat verscheen. De mevrouw die ik aan de telefoon kreeg - haar man deed op de achtergrond mee aan het gesprek - vertelde me dat ze de duif verkocht hadden. Vanmiddag werd ik gebeld door de eigenlijke mens van deze duif, uit Hoogeveen. Hij vroeg me of ik voor de duif wil zorgen tot hij wat aangesterkt is, en hem dan los wil laten. Waarschijnlijk vliegt hij dan naar huis. Ik vroeg de man of hij de duif dan niet de nek omdraait, ik las op internet namelijk dat ze dat doen met duiven die verdwalen. De man moest lachen. Hij vertelde dat hij nooit wint met wedstrijden omdat hij te aardig is voor zijn duiven. Hij vertelde ook dat duiven van dit ras zich letterlijk dood vliegen, omdat ze niet uitrusten als ze verdwalen. Ik heb nu afgesproken dat ik bel als ik de duif weer loslaat, omdat er bij zijn huis een havik in de buurt zit die zwakke duiven pakt en hij dan weet of de duif wel of niet teruggekomen is. De duif is ondertussen nogal een kledderbak, hij staat steeds in zijn waterbakje. Hij wilde ook een zitplekje met een stokje achterin in het hok, dus dat heb ik maar voor hem gemaakt.

 

 

22 juli

Witte leren bank

De bovenbuurman zit met een ijsje op de witte leren bank die iemand gisteravond in de steeg heeft gezet. Aan het stuur van zijn fiets hangen vier witte plastic tasjes met Turkse broden. 'Broodjes gekocht, nu even uitrusten,' zegt hij verontschuldigend. 'Straks ga ik weer naar boven.' Als ik terugkom, zit het fietsenmannetje naast hem, op een los wit leren object, misschien een voetenbankje. Ze praten geanimeerd. Ik blijf met mijn fiets bij de tuindeur staan tot ze me opmerken. 'Gezellig,' zeg ik. 'We moeten een terras maken in de steeg.' 'Ja, bier,' zegt het fietsenmannetje. 'Nee, in jouw tuin, Eva,' zegt de buurman en dan lachen ze allebei keihard.

 

 

21 juli

Fox

 

 

20 juli

Kom terug

 

 

19 juli

Overdracht

Ik kan niet hopen en doe het toch; ik wil niet hopen en doe het daarom niet; ik hoop en vind dat ik het eigenlijk niet moet doen.

 

 

18 juli

Venster

De bruiloft was aan de overzijde van het water. De zon scheen, maar alsof het lente was, geen zomer. Ik had het weer verkeerd begrepen en droeg een jas. De route beschreef een bocht in de weg, terwijl het fietspad recht liep. Er was een zaaltje en een tuin. De toespraken liepen uit, de mensen aan de tafels hadden duidelijk hetzelfde meegemaakt. Het was heel licht. De moeder van de bruid hield de laatste toespraak. Ze vertelde dat ze uitzag naar een kind. Misschien verwoordde ze daarmee wat veel mensen dachten - het zal een mooi kind worden. Daarna hief ze een lied aan over de ex-vriendjes van haar dochter. Een meezinger.
Ik fietste hard terug naar het pontje, gevolgd door drie jongens met skateboards. Ik werd getroffen door hun nekken, de driehoek van haar, de kleur van de huid - zomer, levensecht. (Ik moet meer naar buiten.) Door het raam van de pont zag ik een aalscholver op een paal (een schilderij, de randen van het raam de lijst), bij de Nieuwmarkt zag ik meeuwen.

 

 

17 juli

Nieuws uit het absurde

Oudste persoon ter wereld gaat steeds vaker dood.
Paniektelefoontjes bij ANWB om kapotte smartphones. 'De alarmcentrale krijgt ook veel telefoontjes van mensen van wie het navigatiesysteem het begeven heeft en daardoor de weg naar hun vakantiebestemming niet meer kunnen vinden.'
Toeristen in Zutphen gewond door vallende tak. 'In Zutphen zijn vijf toeristen gewond geraakt door een grote boomtak die afbrak. De toeristen stonden op een steiger te wachten op een fluisterboot voor een rondvaart. De tak brak zonder duidelijke oorzaak af. Morgen wordt de boom gekapt.Volgens de schipper van de fluisterboot heeft een van de slachtoffers een gebroken been.'
Politie houdt naakte kunstenares aan in centrum Amsterdam. Wat een idioterie, we moeten juist toe naar meer naakte performances op straat.
En een lief verhaal over een meisje in Seattle dat cadeaus krijgt van kraaien.

 

 

16 juli

Offerande

Iemand, of meerdere individuen, laat, of laten, regelmatig spulletjes achter op het elektriciteitskastje in de steeg naast mijn huis. Meestal zijn het borden en glazen (soms een doos vol, soms een paar losse borden of bekers of glazen), laatst lagen twee halve avocado's. Gisteren stonden er twee schoenen en een leeg bierflesje, vanochtend was het bierflesje vervangen door dit ijzeren object. Uiteindelijk is het kastje altijd weer leeg, wat duidt op een communicatiesysteem. Maar wie communiceert met wie, en wat heb ik ermee te maken?

 

 

15 juli

Stadsblad de Echo bericht weer over de eekhoorn

 

 

15 juli

De Spinvisprairiehond

 

 

14 juli

Koolmees met lucifers

 

 

13 juli

Een dag

Op de website van Kamera Kultura. Hier.

 

 

12 juli

Pourquoi?

 

 

11 juli

Erwtjes

Vannacht las ik over het lijden van dieren terwijl mijn eigen diertje naast me lag te lijden (niet per se om in het thema te blijven, het was eigenlijk toeval - ik heb ook een deel uit mijn Couperus set gelezen - best een aanrader trouwens, Couperus, vooral De boeken der kleine zielen). Hij begon een paar uur na thuiskomst te loeien, ik moest hem steeds aaien. Ze hebben hem niet helemaal wakker gespoten omdat hij zo angstig is na de narcose, maar zo duurt het wel heel lang voor hij er weer is. Zijn meniscus was op twee plekken gescheurd dus die heeft de chirurg helemaal verwijderd, het doet hem ontzettend zeer. Ik koel het regelmatig met een zak bevroren erwtjes op het dekentje, dat vindt hij vreemd maar oké, hij denkt wel steeds dat de erwtjes om op te eten zijn, dus dat doen we dan als hij weer beter is. We denken als mensen vaak dat andere dieren minder erg lijden dan wij omdat ze niet nadenken. Het is om te beginnen niet zo dat ze niet nadenken, maar het kan ook juist zo zijn dat niet weten wanneer je lijden eindigt het erger maakt - Olli weet niet dat de ergste pijn morgen of overmorgen voorbij is, en dat het steeds beter wordt. Hij voelt alleen de pijn. Op dit soort momenten kan ik ook goed aan hem zien wat hij meegemaakt heeft. Hij wil eigenlijk alleen maar wegrennen. Op drie pootjes. Het schijnt goed te zijn om een keer in de zoveel tijd een nacht niet te slapen, maar ik kan er nog niet echt van genieten. Misschien komt dat later vandaag. En anders zien we morgen weer verder.

 

 

10 juli

Die van mij ook

De buurvrouw van verderop staat zonder haar hondje voor haar huis. Ze kijkt op haar horloge. Olli begint te kwispelen als hij haar ziet en loop naar haar toe. 'Hij moet straks geopereerd worden,' zeg ik. 'O,' zegt ze. 'Die van mij ook. We moeten zo naar het ziekenhuis.' 'Wat heeft hij?' 'Nee, niet die kleine. Truus.' (Dat is haar vrouw.) 'Ze krijgt een nieuwe knieschijf.' 'Zijn meniscus moet eruit.' 'Krijg nou wat, dat is ook toevallig. Ga maar gauw.' We wensen elkaar veel sterkte. Het is vuilnisdag dus ik moet goed opletten want Olli moet wel nuchter blijven.

 

 

9 juli

Zeven minuten

Met mijn vader bezoek ik de Zero tentoonstelling in het Stedelijk. Een aanrader, net als Matisse in de rest van het museum. Bij een schilderij met bewegende uitsteekseltjes staat een suppoost, een jonge vrouw met fijne krullen en heldere ogen. Ze heeft haar collega, een wat vierkante blonde man met een heel serieuze gezichtsuitdrukking, meegetroond. 'Kijk, het beweegt.' De man kijkt. 'Ik stond hier dus net, en toen zag ik het uit mijn ooghoek. Ik stond naar dat rode schilderij te kijken en ik dacht ineens: er beweegt wat. Ik schrok me dood. Maar het beweegt echt.' De man zwijgt, kijkt. 'Het lijken wel beestjes,' zegt de vrouw. We lopen door, en even later zien we haar weer, in het zaaltje met de roeiboot met fallussen van Kusama. 'Ja meneer, dat is nou kunst,' zegt ze hard tegen een oudere bezoeker, die niets terug zegt. 'Dat is nou kunst,' herhaalt ze. In de laatste zaal komen we haar weer tegen. Ze staat bij een veer die een keer in de zeven minuten beweegt. 'Ik wacht tot hij beweegt,' zegt ze tegen mijn vader. Hij maakt een foto van haar. Haar collega kijkt streng naar mijn vader maar hij blijft zwijgen. 'Zeven minuten. Ik sta hier nu al zeven minuten.' 'Je moet je adem inhouden,' zegt mijn vader. 'Zeven minuten je adem inhouden.' Er begint iets te gonzen. 'Hij begint,' roept de suppoost enthousiast. Mijn vader, de zwijgzame suppoost en ik komen bij haar staan. De veer draait heel snel rond, een seconde of tien, valt dan weer stil. 'Was dat het nou,' zegt ze, teleurgesteld en nog een beetje opgetogen. 'Heb ik daar nou zeven minuten voor staan wachten.'

 

 

9 juli

O my lover

 

 

9 juli

Raam

 

 

8 juli

Mooi nieuws in Stadsblad de Echo

 

 

7 juli

Chillen op de handdoek

 

 

6 juli

"Intake" gesprek

Niet duur natuurlijk, voor een "intake" gesprek.

 

 

6 juli

Olli

Klik op de foto voor een vergroting.

 

 

5 juli

De kleine dag

Boven het land hangen flarden warmte, als wolken, onzichtbaar. Ik adem warmte in en uit en beweeg me, sneller dan de lopers, langzamer dan de wielrenners. Eenden liggen in de berm, precies tot de rand van de weg. Een kindje steekt een arm uit, de moeder fietst de andere kant op. Wolken vormen een trechter, hangen stil. Een man met een rood hoofd loopt, sokken in sandalen. Schapen slapen in de schaduw. De reiger met het zere pootje vliegt de Amstel over, ik zie het niet maar kom hem op de terugweg aan de andere kant van het water tegen. Het is voor de meeste mensen nog te vroeg, er is ruimte. Het gras is moe. Ik val samen met wat ik zie, ik beweeg alleen en niets staat vast.

 

 

4 juli

Opdracht

Kijk ergens een halfuur lang naar (een boom, water, niet de televisie of je computerscherm) zonder iets anders te doen. Je mag het ook tekenen.

 

 

3 juli

Zomerdag

 

 

2 juli

Knie

Olli heeft een hart van goud. Toen we de duif opvingen, kwispelde hij iedere keer als hij langs het bakje liep waar de duif in zat. Hij kwispelt ook naar Putih en alle buren, hij heeft al menig buurkind over haar of zijn angst voor honden geholpen. Laatst kwamen we een Chinese man tegen met zijn zoontje, het jongetje was geïnteresseerd in dat harige zwart-witte wezen. De man aaide Olli, om het voor te doen. Hij deed dat heel ongemakkelijk en onhandig, ik denk dat het de eerste keer in zijn leven was dat hij een hond aaide.
Eind augustus vorig jaar ging Olli door zijn knie, zijn kruisbanden bleken gescheurd, hij is daar in november aan geopereerd. In februari, maart en mei ging hij opnieuw door de knie, en nu blijkt zijn meniscus (toch) gescheurd. Hij wordt volgende week weer geopereerd. Het is voor een hond een grote straf om niet te kunnen lopen, zeker voor een hond met veel spanning in zijn lichaam en veel angsten vanwege zijn verleden. Daarnaast moet ik hem al tien maanden isoleren van honden omdat hij anders te vrolijk wordt en wil spelen. Het duurt echt al heel lang (ik kan zelf dus ook al tien maanden geen bezoek ontvangen of weg, omdat hij te druk wordt van alles; wel heb ik een gigantische hoeveelheid woorden geschreven in die tijd, dat kan thuis gelukkig prima).
Hij ging vandaag weer kwispelend naar binnen in de kliniek in Utrecht. Hij is iedere keer weer vriendelijk tegen de artsen, hij weet ondertussen heus wel dat ze hem pijn gaan doen. De specialist vertelde me dat Olli de enige hond is die zo lang last houdt. Alle consulten zijn daarom gratis. Er was een collega bij om mee te denken. Misschien gaan ze volgende week een kijkoperatie doen. Dat is nieuw, voor hondenknieën. Ik hoop dat het mannetje gauw weer pijnvrij kan lopen, als iemand het verdient is hij het wel. In de tussentijd maak ik lekkere hapjes voor hem, en we knuffelen veel.

Ook boven de 30 graden ligt men graag op en naast schoot.

 

 

1 juli

De loop der dingen

Iemand pakt je hand en richt hem naar de horizon: daar. Nu mag je kiezen: een ding begrijpen en dan alles begrijpen, of blijven kijken en je blijven verwonderen.
Iemand zegt iets en je hoort het verleden groeien.
Iemand pakt je hand en richt hem: verschuif maar wat. En kijk, alles is verschoven.