archief
evameijer.nl

 

 

31 januari

Grenzen aan de mogelijkheden

Vandaag in de NRC, een column over het belang van gastvrijheid en hoe de taal machtsstructuren haast onzichtbaar versterkt.

 

 

30 januari

Krioelen

Onder het viaduct lag een man, een lange. Het leek alsof hij zich wilde opdrukken, en dat niet lukte, maar op een heel organische manier. Hij strekte af en toe een been uit, het woord dat in me op kwam was krioelen. Er liepen en fietsten mensen langs die hem negeerden. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het een oude man was. Ik stapte af en zette mijn fiets neer, die direct omwaaide. Kan ik u helpen, vroeg ik, kan ik iemand voor u bellen? De man wilde alleen overeind. Hij sprak in eenwoordige zinnen. Overeind! Ik probeerde hem overeind te krijgen met een arm onder zijn oksel, maar hij was te zwaar. Hij greep mijn been vast, ik zag hij een gehoorapparaat droeg. Kwijl en snot waaiden opzij. Er kwam een vrouw aanfietsen, ik riep naar haar. Ze kwam erbij en vroeg de man ook of hij een ambulance wilde, maar hij wilde nog steeds alleen overeind geholpen worden. Samen lukte het goed. We liepen een paar passen met hem mee, hij voelde onstabiel, maar liep toch alleen weg, zonder te bedanken, maar daar had hij ook geen tijd voor, het tempo lag hoog.

 

 

29 januari

Olli Meijer is de beste

 

 

29 januari

Nog een beetje troost 

Ooit omgewaaid, toch niet opgegeven. 

 

 

28 januari

Een beetje troost

Laurie Anderson over meditatie en het leven verder. 

 

 

27 januari

Mand

 

 

26 januari

Misantropie en een zwaan

De kritische misantropieconferentie begon gistermiddag met een inleiding door mijn mede-organisator Emelia Quinn. Ze vertelde over de achtergrond van het project – de mensenhaat heeft in onze tijd een nieuwe vorm aangenomen omdat de destructiviteit van mensen zo grootschalig is. Tegelijkertijd ligt in een kritische beschouwing van misantropie, die zelden rechtlijnig is, een andere houding voor mensen naar de wereld besloten. Na de opening begon het eerste panel, met drie presentaties over narratief en vorm, en ook weer die mens (maar welke mens – dat was een van de vragen). De eerste keynotelezing, van Bob McKay sloot de dag af. Die lezing ging over species dissidence, soortdissidentie, en McKay besprak voorbeelden van schrijvers (als Ackerley, Brophy, Duffy en Highsmith) die zich afwenden van hun eigen soort, soms de menselijke identiteit verruilen voor een dierlijke, soms de menselijke socialiteit voor een dierlijke. Vanochtend was het tijd voor de tweede keynote, van Andrew Gibson, over misantropie bij Byron 1814-1824, maar eigenlijk over veel meer. Gibson ziet de tijd van Byron als startpunt van onze moderniteit, maar er werd meer verwacht van de mens (bijvoorbeeld na de Franse Revolutie, die de belofte over een nieuwe mens niet inloste) en Byrons ambivalente misantropie reflecteert dat. Hoewel ik geen literatuurwetenschapper ben vond ik het wel een interessante lezing, en ik heb nu zin om de paradoxale misantropie van Hobbes en Rousseau uit te zoeken, want die kwamen langs in het verhaal. Daarna ben ik afgehaakt vanwege corona, ik ga morgen weer. Vanmiddag hielp ik een zwaan, die ik met Doris onderweg tegenkwam en die niet kon opstijgen op de weg. De zwaan werd bijna aangereden, mensen reden gewoon door, het was hectisch en spannend, maar hij of zij heeft netjes op een oprit gewacht en is opgehaald door de dierenambulance. 

 

 

22 januari

Geesten 

Deze is nog niet af, maar ik vind dit wel een mooi stadium.

 

 

21 januari

Stukjes schors met mos

 

 

20 januari

Kritische misantropie

Het is volgende week alweer tijd voor de kritische misantropieconferentie op de UvA, die ik met Emelia Quinn organiseer. Je kunt het programma hier vinden (en je registreren als je wil komen).  

 

 

18 januari

Meersoortige maaltijd

Eind vorig jaar benaderde ik Mediamatic om samen een meersoortige maaltijd te organiseren: een veganistische maaltijd voor honden en mensen. We hebben nieuwe rituelen nodig om beter (minder gewelddadig en leuker) te kunnen samenleven in de meersoortige gemeenschap. Ze waren meteen enthousiast en we gingen aan de slag. Gisteravond hadden we de eerste test en het was een groot succes. De honden keken alsof het eindelijk klopte: naast de mens zitten, alles mogen eten, alles samen doen.

De honden kregen het niet-alcoholische drankmenu. 

Sommige honden konden goed van tafel eten. 

Anderen aten liever wat lager. 

De voormalige straathonden pakten hun moment. 
Meer informatie over Mediamatic en hun leuke en belangrijke programma's vind je op hun website.

 

 

17 januari

Nieuwe column

Over de mails die ik krijg en wat er misgaat in het debat. Er staat voor mij ook heel veel aardigheid tegenover, tijdens lezingen merk ik dat en tussendoor, en er is een heel grote stille groep lezers en denkers. Maar er gaat ook het een en ander mis, en daar gaat de column over.  

 

 

14 januari

Takje 

 

 

13 januari

Schouder 

 

 

12 januari

Kijktip

De documentaire Nothing Compares van Kathryn Ferguson over Sinead O'Connor werd uitgezonden door Het uur van de wolf en is terug te kijken via NPO Start, en wel hier.   

 

 

12 januari

Als honden konden huilen 

Olli zou niet veel huilen, hij heeft een gelijkmatig karakter en is vrolijk van aard. Alleen van de pijn soms, dat deed hij in de afgelopen jaren ook al, en misschien heel soms van schrik. En als er iemand dood is van wie hij hield. Doris zou soms huilen van woede en soms gewoon omdat ze het even niet weet. Buiten zou je honden zien huilen als ze worden meegesleurd of als hun mens ze niets toestaat, of als een andere hond kwaad op ze wordt, en soms zou je gehuil uit een huis horen komen zoals nu geblaf. Misschien zouden de mensen hun verdriet en eenzaamheid serieuzer nemen, misschien zouden ze het negeren zoals ze nu de andere signalen negeren.  

 

 

11 januari

Meersoortig onderwijs

Voor een academisch tijdschrift over onderwijs werd ik gevraagd om een artikel te schrijven over meersoortig onderwijs. Ik praat al veel met dieren, maar weinig met kinderen, en die zouden ook recht moeten hebben om mee te denken over dit soort dingen (m.a.w. om bij te dragen aan de kennisproductie). Dus vandaag ging ik op bezoek bij een groep 7/8 in het speciaal onderwijs (met dank aan Miriam R.) om te praten over wat zij eigenlijk denken over kinderrechten en dierenrechten, onderwijs, en vragen die daarmee te maken hebben. Het werd een vrolijk gesprek waarin metaaldetectors, in slaap vallen, huisdieren, luisteren, politieke inspraak, verkeer, armoede en of je van geld gelukkig wordt en nog veel meer dingen ter sprake kwamen. Nu ga ik hun ideeën in de tekst verwerken, want samen nadenken is belangrijk en zoals de kinderen zeiden moeten zij nog lang op de aarde leven, dus hun mening telt. 

 

 

10 januari

Pluim 

 

 

9 januari

41a 

Ik wilde een OV-fiets uit een kluis halen. Neem kluis 41a, zei het apparaat. Maar de reeks ging van 42a naar 40a, en kluis 41a was het apparaat zelf. Maar ik kon hem dat niet vertellen. Toen ik het opnieuw probeerde kreeg ik gelukkig een ander nummer. 

 

 

8 januari

Appels 

 

 

7 januari

Vaasje 

 

 

6 januari

N.a.v. het vuurwerk 

 

 

 

5 januari

Bram en Wezel hebben een fantastisch nest gebouwd 

 

 

4 januari

Hildegard

Ik verdiep me een beetje in Hildegard van Bingen. Ondertussen luister ik naar haar muziek, hier bijvoorbeeld (met dank aan het internet).

 

 

3 januari

Zelfportret als stam

 

 

3 januari

Nieuwsgierigheid

Een nieuwe column, over politieke deugden en het cultiveren van nieuwsgierigheid

 

 

2 januari

The Piano

The Piano staat op Mubi, van Jane Campion. Ik denk dat ik hem in 1995 zag, ik speelde in elk geval al piano, en associeer hem ook met Heavenly Creatures uit 1994 (wisten jullie dat een van beide meisjes nu detectives schrijft? Ik leerde dat net van Google). In elk geval was het een belangrijke film in mijn hoofd in verband met die piano – ik heb de muziek heel goed onthouden en zag de piano als hoofdpersoon. Nu ik de film weer zie, lees ik de piano veel meer als object of metafoor, als stem van een mens, en die mens kiest voor een man boven de piano, wat eigenlijk raar is en ook een beetje antifeministisch. Bovendien was de film gewelddadiger en eenduidiger dan in mijn herinnering en was ik de goede afloop vergeten (Breaking the Waves zag ik een paar jaar geleden ook opnieuw en die bleek ook eenduidiger, alsof mijn geheugen lagen toevoegt en tegelijkertijd weghaalt). Evengoed is het nog steeds een aanrader, met de takken van de bomen als de baleinen in de rok, en de piano als buitenaards wezen op de bodem van de zee. Vanavond maar eens kijken of ik An Angel at my Table ergens kan vinden. 

 

 

1 januari

Hondenmand

Om twaalf uur lag ik net te slapen in Olli’s orthopedische hondenbed. Hij lag zelf op de bank, en ik wilde hem niet alleen laten. Vroeger was hij altijd erg bang, maar nu hoort hij de knallen nog nauwelijks, en hij ziet het vuurwerk ook vrijwel niet – de geneugten van het ouder worden. De vlekken in de verte vond hij verontrustend, maar alleen laat op de avond, dus dat viel mee. Mijn oudejaarsavond had ik besteed het zoeken naar een van de muizen. Ze zijn ondertussen nogal oud, dus kwijt betekent dood en ik kon Wolkje niet vinden. Haar vriendinnen hadden haar heel goed begraven achter een theedoosjeshuis. De tunnelmuizen doen dat sowieso, ze metselen hun doden altijd helemaal in met papiertjes. De muizen doen eigenlijk hetzelfde als wij als er iemand sterft. Steeds weer begroeten, dan wassen, dan begraven. Ik legde haar op de vensterbank in de keuken, dat doe ik altijd, ik laat ze daar een paar dagen, dan kan ik afscheid nemen. Daarna ging ik dus maar in de hondenmand liggen, het is een dure, maar hij ligt wel heel lekker. Tijdens het geknal dacht ik aan de vogels. Het is een daad van geweld en elk jaar voel ik me machteloos. Hier beginnen ze al maanden van tevoren, het is onderdeel van hun way of life, net als fietsen op fietsen met dikke banden, je tuin bestraten, en barbecueën natuurlijk. Ze doen het ook in het natuurgebied, toen ik twee jongens daar in oktober op aansprak en zei dat ze de vogels lieten schrikken, zeiden ze: welke vogels? Er zijn helemaal geen vogels. Nee, zei ik, want jullie steken vuurwerk af. Het zal nu ook weer een tijd duren voor de vogels in mijn tuin terug zijn, maar we hebben het weer gehad. Ik wens jullie, lieve lezers, een goed jaar toe. Ga nu in de schemer nog maar even naar buiten. Alles is er al.