31 januari
Techniek
Het water in de waterbak buiten was bevroren. Olli sloeg erop met zijn voorpoot en kon eruit drinken. Het was een speciale Roemeense zwerfhondentechniek, hij sloeg het los van de randen. Ik had zelf eerder geprobeerd het ijs te breken maar mij lukte het niet.
30 januari
En deze meeuw ook
29 januari
Deze merel heeft het sowieso gehad
28 januari
Deze gans heeft het helemaal gehad met de jacht
27 januari
Mussenboom, spreeuwenboom
26 januari
Slapend eendje
25 januari
Een ander alfabet
24 januari
Ontheffing van avondklok voor jacht op vossen en zwijnen
De titel zegt het al. De jagers hoeven niet binnen te blijven na negenen. Ik begrijp dat in onze mensgeobsedeerde maatschappij niet te verwachten is om een minister te hebben die pro-dier is. Maar onpartijdigheid en een beetje moreel besef in plaats van altijd dierenkwellen voorrang geven is toch niet te veel gevraagd (zie ook stalbranden, slachthuizen).
23 januari
Finse jazz
Ik at een keer falafel in een oud theater in Tampere. Op het podium speelden ze Finse jazz en buiten begon het te sneeuwen. Ik was met E., die net zo gevoelig is als ik, we dronken bier en ze probeerde boven de muziek uit te praten. Het zou fijner zijn geweest om samen stil te zijn maar zo vertrouwd was het nog niet tussen ons. Het mooie aan Fins is dat je er niets van verstaat (af en toe breekt er een woord door, zoals panorama). De stemmen om ons heen en de liedjes op het podium waren werkelijk maar onbekend, of waar maar niet echt, of een droom die zich om de wereld hulde. Het was al donker, door het raam zag ik voorbijgangers wit worden. Misschien is het zoiets, de wereld na deze, dat ze er een taal spreken die je niet verstaat en het sneeuwt en dat er iemand is die je iets duidelijk probeert te maken terwijl dat eigenlijk niet hoeft.
23 januari
Roos
22 januari
Moet je horen
‘Moet je horen,’ riep een buurvrouw die ik eigenlijk nooit spreek. Ze riep hard want was ver weg. Haar hondje blafte, Doris begon ook bijna. ‘Stil.’ Ik luisterde, wist niet waarnaar. ‘Die vogel.’ En inderdaad, ergens zong een vogel hard twee noten, steeds dezelfde. ‘Ik weet helemaal niet wat voor een het is.’ Ik zei dat ik dacht dat het een merel was, liep even later langs de palm waar de zanger in zat maar ontdekte hem of haar niet. De honden hadden geen zin om lang te wachten, ze hoopten op een kluif.
21 januari
Wel mooi hoe ze elke keer die wolken in de lucht en het water zo op elkaar laten lijken
21 januari
Luwte
Er zijn melodieën die ik al jaren voor mezelf speel en nooit op zal nemen, als terugkerende gedachten of nooit verstuurde brieven, misschien denken de honden ook zo aan dingen zonder dat ooit tegen mij te zeggen, misschien gaat het hier niet om geheimen maar om andere zaken die zich voordoen als geheimen, omdat ze de luwte verkiezen,
20 januari
Het jagerhaasje
19 januari
Waar zijn mensen voor?
Vandaag staat er in Trouw een column die eigenlijk geen column is, hier.
18 januari
The Future of Animal Politics in the context of Climate Change, COVID-19 and Movements against Racial Capitalism
Donderdagavond is het laatste webinar in onze serie over klimaat, dieren en gezondheid. Ik ga dan in gesprek met drie van mijn meest gewaardeerde collega's: Claire Jean Kim, Dinesh Wadiwel en Will Kymlicka. Het belooft een interessante en belangrijke avond te worden. Omdat we op drie continenten zitten (in vier tijdzones) beginnen we een beetje laat, om 21 uur, maar de sessie zal worden opgenomen en is terug te kijken. Als je je aanmeldt via deze link krijg je een mail wanneer het online staat.
17 januari
Roodborstje
16 januari
We fly, we crawl, we swim
Een paar weken geleden kreeg ik een bericht van een Oost-Europees animatiecollectief, just wondering. Ze hadden een korte film gemaakt over o.a. mijn boek When animals speak (en Donaldson en Kymlicka's Zoopolis en kapitaalkritische literatuur) en vroegen zich af of ik daar wat over wilde zeggen. Dat wilde ik wel want het is mooi gemaakt en maakt theorie toegankelijk voor een groot publiek. De film is nu online te zien, en wel hier.
15 januari
Heart of a dog
Een van de mooiste films die ik ken blijkt gewoon online te staan. Hier.
14 januari
Koopnueenboek
Door de lockdown dreigt een op de drie boekwinkels failliet te gaan. Veel mensen bestellen hun boeken bij webgiganten, terwijl dat ook gewoon bij je lokale boekwinkel kan. Op verzoek van de CPNB maakte ik net als een hoop collega’s hierover een filmpje, hier. Gisteren sprak ik op Radio 1 over het nut van lezen in woelige tijden. Hier.
13 januari
Paddenvrienden
Door regiokrant Het Kompas werd ik geïnterviewd over de paddentrek en mijn nieuwe paddenwerkgroep. Hier.
12 januari
IJs
Een paar nachten geleden lag er een dunne laag ijs op de vijver aan het eind van de straat. In het donker liepen de honden en ik het laatste rondje. In de buurt van de grote wilg zag ik een waterhoentje op het ijs staan. Ze slapen hier nooit, als het schemert vliegen de eenden en waterhoenen naar het Twiske, maar blijkbaar was dit een andere situatie dan anders. Het was mooi, iemand zo levend en toch zo stil op het koude ijs. De volgende ochtend stond hij of zij nog op het ijs, nu aan de andere kant van de vijver, weer zo stil, de dag was er nog niet, het hoefde allemaal nog niet.
11 januari
Nesten
10 januari
Over de stilte en het woordgezoem
In De wereld van het zwijgen beschrijft Max Picard de stilte als iets eeuwigs, een grondstructuur van de wereld en de mens. De stilte is een zelfstandige sfeer waar het woord op een goed moment uit tevoorschijn komt. Het woord is verbonden met de waarheid, maar er zijn ook dingen die juist niet uit te drukken zijn – de liefde en de dood hebben meer met het zwijgen te maken dan met het woord. En kinderen en ouderen hebben ook een speciaal verbond met stilte. Stilte en het zwijgen hebben een relatie met het echte, omdat ze er altijd al zijn, maar ook omdat er een tijd was waarin mensen stiller waren en minder vervreemd van hun bestaan. Volgens Picard is er in zijn tijd – eind jaren veertig – sprake van woordgezoem. Woordgezoem is het gebruik van woorden om de stilte op te vullen, niet om iets te zeggen, het is ruis. Misschien ligt de stilte nog wel ergens, vlak achter het decor van de werkelijkheid, maar de steden zijn volgens Picard te luid en de mensen ook. (Als er een mens sterft op straat dan breekt de stilte nog even door.) De radio is hier een goed voorbeeld van, schrijft Picard: die staat volledig in het teken van woordgezoem (hij noemt het een machinerie die het pure woordgezoem produceert). Er is nu ook veel woordgezoem. Maar de stilte is er ook nog en het woord, betekenisvol schrijven en spreken, ook. Het is goed om soms even in de stilte te hangen maar je moet er niet doorheen vallen.
9 januari
Landkaart van een onontdekt gebied
8 januari
Wat woorden van relativering van Foucault uit The order of things over De mens
It is comforting, however, and a source of profound relief to think that man is only a recent invention, a figure not yet two centuries old, a new wrinkle in our knowledge, and that he will disappear again as soon as that knowledge has discovered a new form.
7 januari
Bless you
Ik hou ervan als mijn Engelstalige vrienden bless you tegen me zeggen. Ze doen het als ik weer een sukkel ben, maar een lieve sukkel. Er zit vertedering in: kom op lieve sukkel, echt weer wat voor jou, nou.
6 januari
Onze tijd
Vandaag ruikt de vuilniswagen naar een dennenbos.
5 januari
Doris voelt zich niet lekker
5 januari
Lopen zonder honden
Doris is ziek dus ik loop de wandelingen en hardlooprondes zonder hond. Afgelopen week schreef ik dat Doris op Olli’s plekje in de bus gaat zitten als hij er niet bij is en zonder hem het liefst de routes loopt die hij graag loopt. Maar ik loop nu ook de routes die ik altijd met Doris loop, niet omdat ik dat gewend ben maar omdat het dan is alsof ik met haar loop. Dus misschien zit er iets van het samen in die routes en plekken en is dat ook waarom Doris ervoor kiest.
5 januari
De orde van de ordening
Vandaag gaat het in Trouw over de groene bakken, de indeling van de dieren van Borges en het systeem waarin we ordenen.
4 januari
Twee
3 januari
Ach dagen, wat heb je eraan
Ach, dagen, wat heb je eraan. Je zet ze netjes op een rijtje maar de een steekt uit, de ander is te kort, de volgende verbleekt meteen en die erna blijft maar van vorm veranderen. En wat heb je eraan om ze op een rijtje te zetten: je wil alles altijd bewaren maar niets is te bewaren, zelfs je zelf niet, dat zou je nu toch wel moeten weten. Dus je neemt je voor om ze voortaan in de lucht te gooien als een ster in de hoop dat die in het zwart van de nacht blijft plakken of als een vogel die hersteld is en weer vrij mag vliegen of als een mensenhart dat iemand over een schutting gooit in de hoop dat degene die het vindt er een beetje zacht mee doet en het niet laat vallen.
2 januari
Manieren om op te gaan in het landschap
Hier. Een demo dus het geluid is niet 100%.
1 januari
Nieuw
Vang steeds de tijd, laat hem dan weer los.
