zaterdag 28 februari

Radio Decibel

Ik verwonder en stoor me een paar keer per dag over en aan de poster van Radio Decibel met de vrouw met de borsten. De bedoeling van deze poster is me onduidelijk - is Radio Decibel een zender voor vrouwen die graag met de bovenste knoopjes van hun blouse open lopen en hun borsten vasthouden? Of is het een zender voor mensen die houden van vrouwen die graag met de bovenste knoopjes hun blouse open lopen en hun borsten vasthouden en vinden dat meer vrouwen dat zouden moeten doen? Zijn daar praatprogramma's over? En zouden veel mensen denken, hee, wat een mooie poster, ik ga straks thuis meteen luisteren? Misschien wel.

vrijdag 27 februari

Een veertje van de kauw met de gebroken vleugel die ik dinsdag vond

klik op het veertje voor een vergroting

donderdag 26 februari

Waarom kan het bij ons nou nooit eens normaal?

Vroeger zei mijn moeder vaak: Waarom kan het bij ons nou nooit eens normaal?
Ik moet daar soms aan denken wanneer ik mensen hoor praten over de maatschappij (en hoe nu verder). Veel mensen menen te weten of te kunnen bepalen wat normaal is en wat niet normaal is en normaal is de norm. Wie daar buiten valt kan inpakken. Normaal, normen en waarden, traditie, hoe wij het hier doen, achterlijke culturen, anders, omdat het zo hoort - dat soort dingen. Normaal gaat blijkbaar over uitsluiting en niet over dialoog.
Dat vind ik jammer. En eng.
Ik weet niet precies wat normaal is, maar ik weet wel dat ik het niet ben.
Al is het alleen maar omdat ik geen televisie heb.

dinsdag 24 februari

Kut

maandag 23 februari

Een beetje uitdaging

Het meisje dat voor me komt zitten in de trein praat in haar telefoon:
Hij maakt dan soms een grapje, een gemeen grapje, zo van ben je er nog, ga je nog niet weg. En dan word ik boos, of ik kijk verdrietig en dan knuffelt hij me en dan lacht hij. Dan kan ik niet boos blijven.
Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. Een grapje maar geen leuk grapje, hij zegt dan echt geen leuke dingen.
En als hij dan soms een uur achter elkaar aardig is, een uur, een hele dag komt nooit voor, dat is dan zo genieten.
Ja, zo zijn wij nou eenmaal. Sommige vrouwen vinden het fijn om op handen gedragen te worden. Wij houden meer van een beetje uitdaging.
Ok, we spreken elkaar snel. Doedoei.

zondag 22 februari

Mooie gouden rok

Ik vroeg bij de informatiestand op het station om informatie. Er was vertraging en ik wist niet welke trein ik het beste kon nemen. Ik had haast.
Jij had laatst toch zo'n mooie gouden rok aan? vroeg de NS-medewerker met het vette haar. Dat heeft er niks mee te maken, zei ik. Ik wil weten welke trein ik moet nemen. En ik heb haast. Toen zocht hij heel langzaam de juiste route op, die helemaal niet juist bleek te zijn.
Ik werd er een beetje moedeloos van.

zaterdag 21 februari

De slippenboom

Je kunt bij Hunkemöller de onderbroeken vers van de boom kopen.

vrijdag 20 februari

Stripfiguur

Gisteren gleed ik op een druk perron uit over een bananenschil. Ik viel op mijn knie, heel netjes, mijn legging was nog heel. Een bananenschil! riep ik, toen ik zag waar ik over gevallen was.
Ik had haast en als een waar stripfiguur stond ik meteen weer op om door te lopen naar de roltrap. De mensen op het perron leken niet onder de indruk. Als ik echt een stripfiguur geweest was dan zou ik wel over hun hoofden naar beneden gesprongen zijn om met een koprol te landen.

donderdag 19 februari

Een babydinosaurus die uit een ei komt

Mijn tante maakt zeepjes. Zeepjes in de vorm van sterren, bomen, hartjes, mannentorso's en andere interessante dingen. In de zeepjes stopt ze spulletjes. Kleine boeddhabeeldjes, kralenarmbanden, speelgoed.
Eind 2007 kreeg ik een zeepje in de vorm van een dinosaurus met in het binnenste een stuiterbal in de vorm van een babydinosaurus die uit een ei komt. Ik gebruikte het zeepje om mijn handen te wassen in de keuken. Het ging lang mee. Het is nu bijna op en een paar dagen geleden is de stuiterbal uit het zeepje gekomen.
Nu is de stuiterbal niet alleen een babydinosaurus die uit een ei komt - hij geeft ook licht als hij stuitert. Dat deed hij tenminste voor hij in het zeepje gegoten werd. Iedereen was erg benieuwd of het licht het nog zou doen, na dik een jaar in een zeepje te hebben gezeten, en dat blijkt het geval te zijn. Het is alleen niet meer verbonden met het stuiteren. Het licht gaat aan en uit wanneer het er zelf zin in heeft, een klein protest tegen voorspelbaarheid en maakbaarheid.
Ik zou wel een huis willen maken waarin alle apparaten een eigen leven leiden. De verwarming, het licht, de televisie, het koffiezetapparaat, de wasmachine.
Het zou een toevalsmuseum kunnen zijn of ik zou het kunnen verhuren als vakantiehuis aan mensen die op zoek zijn naar ongemak.

woensdag 18 februari

Een jas met camouflageprint

De hond en ik kwamen op weg naar het park een zwarte Cocker Spaniel tegen die een jas met camouflageprint droeg en zonder naar links of rechts te kijken in de spits de weg overstak. Wij staken de weg ook over, de andere kant op, en hij kwam achter ons aan waardoor ik mijn verborgen talent voor verkeersregelaar eindelijk eens in de praktijk kon brengen. Hoewel de Cocker Spaniel ons aardig vond en bij ons leek te willen blijven, hield ik hem toch maar vast. Hij had een handig handvat aan de bovenkant van zijn jas. Zo stonden we met zijn drieën bij de bushalte.
Gelukkig kwam er na niet al te lange tijd een zwetende man met een hondenriem in zijn hand uit de bosjes. Hij was opgelucht en vertelde dat de hond nog nooit eerder weggelopen was. Trots keek de hond naar hem op, omdat hij eindelijk eens een echt avontuur meegemaakt had en ook nog nieuwe vrienden had gevonden. De man zag het niet.
Op de terugweg zagen we een man die tegen een flat plaste en daarna een kat aaide.

maandag 16 februari

Koffie

Ik kocht koffie en liep de trap op. Precies op het moment dat ik bedacht dat ik mijn koffie niet moest laten vallen en dat ik niet moest struikelen zag ik een plas koffie liggen waardoor het net leek alsof ik in een toekomst keek waar ik mijn koffie had laten vallen, waarin ik misschien gestruikeld was.
Ik stapte erover heen en liep verder. De tijd gleed weer op zijn plek.

zondag 15 februari

Zondagavond

Mijn goede voornemen voor 2009 was om meer te drinken. Daar is tot nu toe weinig van terecht gekomen. Ik denk dat ik in totaal ongeveer een fles wijn heb gedronken.
Verder groeit er meer eelt op mijn tenen sinds ik hardloop. Ik vraag me af wanneer en of daar een einde aan komt, of dat het eeuwig door zal groeien, mijn schoenen uit, zoals wortels van bomen door het asfalt heen breken, de straat op.
Ik liep vanavond met de piano als een groot zwart huisdier door Leiden, en het regende. De lichtjes van de stad weerspiegelden in de plassen op straat en in het water onder de brug. Mensen gingen met mooie kleren aan naar de film en uit eten. Zondagavond.
In de trein rook ik naar natte jas.

zaterdag 14 februari

Coltrui

Gisteren was een lange dag met veel openbaar vervoer en vertraging. Er kwam een man naast me zitten in de tram die eerst niet en later wel tegen me aan zat. Zit niet tegen me aan, zei ik tegen hem. Ik heb ook een kaartje, dit is mijn helft. Ik trok een denkbeeldige lijn. Hij schoof morrend op. Ik was moe. Ik hou er niet van als mensen tegen me aan gaan zitten.
Later trad ik op voor een hond die Elvis heette, een kind en drie mannen. Ik verdiende daar vijfentwintig euro mee zodat ik dit weekend boodschappen kan doen.
Thuis maakte ik soep van restjes. Ik had ook nog brood en boter. Tijdens het eten las ik de krant.
Na afloop at de hond de kruimels uit mijn coltrui.

donderdag 12 februari

Sliep

Het hoofd van de man hing tussen de hoofdsteun van de stoel voor hem en het raam. Hij sliep, met overgave. De tram was zijn bed, groot en hard maar warm. Ik rook hem toen ik langs hem liep. Ik vroeg me af waar hij van droomde.
Na het eindpunt ging hij weer mee terug naar het begin.

dinsdag 10 februari

Faunavervalsing

De herten op Terschelling mogen worden doodgeschoten.
Mensen zijn echt in en in slecht. En wat een ridicuul argument, faunavervalsing, alsof mensen niet overal voortdurend de fauna vervalsen en platwalsen en kapot maken.

maandag 9 februari

Oscar

zondag 8 februari

Geduld

Het hagelt op de reiger.
De reiger zit ineengedoken op het platte dak. Hij wacht op voedsel. Brood, macaroni, stukjes vlees. Heel af en toe wat vis.
Het houdt op met hagelen. Er schuifelt een duif voorbij. De kerkklokken luiden. De zon breekt door. De reiger beweegt zijn kop langzaam naar links en weer terug.
Hij is geduldig. Hij weet dat er altijd iets komt.

zaterdag 7 februari

De kleine wetenschap

Leuk voor kinderen en andere nieuwsgierige mensen. Link.

woensdag 4 februari

Economie

Volgens minister Verburg lijdt een varken geen pijn als het wild op en neer springt en naar adem hapt omdat het wordt verdoofd met gas. Misschien moeten we het eens op mensen testen, om te beginnen met ministers.
En waarom staat dit eigenlijk op de economiepagina? Omdat het echt alleen maar om geld gaat?

Mensenbibliotheek

Ik maak sinds kort deel uit van de collectie van de Mensenbibliotheek in Den Haag en ben op 6 maart voor het eerst - door leden van de bibliotheek - te lenen voor een gesprek. Meer informatie vind je op de website.

dinsdag 3 februari

Samenleving

Omdat de fiets nog steeds een lekke band heeft, besloten de hond en ik hard te lopen naar het park. Onderweg kwamen we langs een klein parkje waar veel watervogels wonen. In de verte zag ik een man met een Pekineesachtig hondje proberen zijn hond een zwaan aan te laten vallen.
De zwaan stond met bolle vleugels voor ze en blies tegen hondje en baas. Hee, riep ik, doe eens niet. We liepen ernaar toe. Dat is gevaarlijk, zei ik tegen de man. Zijn hondje was bang voor de zwaan en had twee ontstoken ogen. Bemoei je er niet mee, ik ben een Nederlander, zei de man. De zwaan wist ook niet goed wat hij ermee aan moest. Ik joeg samen met de hond de zwaan het water in, van de man af, waarna de man begon te schelden.
Het liep goed af. De zwaan was weer in het water, de hond en ik liepen verder naar het park, de man vervolgde scheldend zijn weg. Maar het blijft lastig, dit soort situaties, en eng.

maandag 2 februari

Gordijn

In de etalage van de Bijenkorf in Amsterdam hangen nare posters (Les zoveel: hem behagen) en voor de posters staan etalagepoppen zonder hoofd en zonder armen of benen met hun borsten vooruit en hun billen naar achteren. Dat is nieuw, die holle rug. Het enige dat nog ontbreekt is een gat, en een gordijn om dicht te doen.

zondag 1 februari

Toekomst

Op de televisie in het postkantoor was het gisteren 31 januari 2009. Hoe komen we toch zo ver in de toekomst? Wat is er in de tussentijd gebeurd? En waarom hangen er televisies in het postkantoor? Ik snap er niks van.