28 februari
Ringweg
Auto's hebben iets melancholisch, misschien omdat ze je weer naar huis brengen. Reizen heeft iets melancholisch, omdat het gaat over weggaan en terugkomen. Weggaan en terugkomen heeft te maken wat er is en wat voorbij zal gaan. Als je rijdt, zie je wat voorbij gaat. Autorijden heeft iets melancholisch omdat het met vroeger te maken heeft, met op zaterdagmiddag na de paardrijles op de achterbank zitten als het motregent, je moeder achter het stuur en beslagen ruiten. Ik weet niet of de tijd toen langzamer ging dan nu, maar ook verre reizen kunnen zo voorbij zijn.
27 februari
Tuin
27 februari
Klootzak
'Lekker weertje hč,' zei een man toen ik met de honden langs de Amstel liep. Hij droeg een spijkerbroek met gekleurde vlekken die er door hemzelf met een spuitbus opgespoten leken. 'GroenLinks wil het weer van ons afpakken. Terwijl het tien, twintig jaar geleden ook al zulk lekker weer was in Brabant.' Toen ik niet instemmend antwoordde keek hij me eens goed aan. 'Jij bent ook zo'n GroenLinkser.'
Ik schudde mijn hoofd. 'Partij voor de Dieren. Nog erger.'
'Nog erger! Klootzak.' Hij stak zijn armen in de lucht om het verkeer tegen te houden en stak over. Hij keek niet om, maar ik hoorde hem doorpraten, over de klootzakken die hem zijn weer willen afpakken.
26 februari
Om te voorkomen dat er gereedschap in het lichaam achterblijft
Trouw vandaag.
25 februari
Bomendeboom
Ik zit tegenwoordig op instagram met bomenfoto's en een R in mijn naam. Check het hier.
24 februari
Als het meerkoppige monster dat we zijn
23 februari
Yoga
Het gewicht dat de deur van de yogaschool open moest houden was naar achteren geschoven zodat de deur dichtviel en de mensen die buiten stonden te wachten niet naar binnen konden. Ik klopte op het raam. De dame die achter de glazen deur stond keek me uitdrukkingsloos aan, ze maakte geen aanstalten de deur voor ons te openen. Ik klopte op de deur, om de aandacht van de mensen links te trekken. Die negeerden me totaal, en duwden daarna de deur open en liepen zelf naar buiten. Na de derde (met bontkraag) duwde ik de deur verder open en liep ik naar binnen. Ik legde het gewicht terug, wat lastig was omdat ik omver gelopen werd door nieuwe mensen die naar buiten wilden. Misschien hadden ze in hun yogales al hun aandacht en compassie opgebruikt, of waren ze gewoon heel erg moe.
22 februari
Vogel
'Vo-gol, vo-gol,' roept een rokende grootvader tegen zijn kleinkind. Het kind staart voor zich uit, er is geen vogel te bekennen.
21 februari
Nashira is een vredig dorpje in Colombia waar vrouwen de baas zijn
Lees hier meer over deze matriarchale samenleving in een macholand.
20 februari
Montmartre
20 februari
En dat de tijd langzamer gaat bij grote snelheid
De dag na een lange reis hangt de afstand nog in je lichaam, maakt die dat lichaam zwaar, wat trager dan anders, niet alsof je er nog niet helemaal bent maar juist of je er meer bent dan normaal, op de plek die al kent, die weinig aandacht vraagt zodat de indrukken kunnen landen, misschien is dat het wel, dat landen, en niet de afstand, en dat je dan weer lichter wordt als ze wat uitvagen, zoals de meeste herinneringen dat doen.
19 februari
Hotel FAMILIA
Ze zijn er gek op wandtapijten.
De binnenplaats.
De ijskast.
19 februari
Vertalen
Gisteravond nam ik deel aan een paneldiscussie in drie talen: Duits, Frans en Nederlands. De eerste en laatste taal werden vertaald door een tolk, waardoor het gesprek uitgerekt werd. De mannen in het panel (meer dan middelbare leeftijd) hadden ook veel over dieren geschreven. De ene vertegenwoordigde een soort oriëntalistische positie met betrekking tot dieren - laat de ander de ander zijn - en de ander zei dingen als 'in het dierenrijk is het eten en gegeten worden'. Hun ideeën waren niet gebaseerd op empirische literatuur, of geďnformeerd door hedendaagse filosofie of ethiek over dieren. Toch was het wel een heel inhoudelijke avond, en voor mensen die geďnteresseerd zijn in Europese literatuur en het dierenthema op de koop toe nemen vast ook verrassend. En het was wel ideaal om een tolk naast me te hebben, wat een luxe. Als ik even wegdroomde, vertelde zij me wat er gezegd was.
Na afloop kwam er een man naar me toe die tegenover het Goethe Instituut woont en vaak naar bijeenkomsten komt. Hij had heel dun haar, maar in mooie krullen. Hij vroeg of ik wist dat er ook dieren waren die zulk hoog geluid maakten dat het voor ons niet te horen is.
18 februari
De ontbijtzaal
18 februari
Stilte
Ik ben trouwens in Parijs voor het festival Lettres d’Europe et d’ailleurs, dat Europese schrijvers samenbrengt (Dierentalen komt over tien dagen uit in het Frans, Het vogelhuis in oktober). Het thema dit jaar is dieren, of schrijven over dieren, en mijn paneldiscussie vanavond gaat over de stilte van dieren, of hun vermeende stilte. Ik ben erg benieuwd, ik denk dat mijn perspectief anders zal zijn dan dat van mijn collega's, we zullen zien.
17 februari
17 februari
Hoe je een ruimte van jou kunt maken
1. In tegenstelling tot wat de routeplanner aangaf, reed de metro pas vanaf halfacht. Naar huis en met de fiets naar het station zou me net zoveel tijd kosten als lopen - google maps zei dat ik het in 40 minuten zou lopen - wat krap zou worden -, maar ik dacht dat ik het wel in 30 minuten kon doen, en de Thalys dus nog ruim zou halen. Op de vroege zondagochtend is Amsterdam van de nachtbrakers, schoonmakers en meeuwen (pas op de Nieuwmarkt zag ik een taxi), en het is prettig om brede straten schuin te kunnen oversteken, over de strepen op het asfalt te kunnen lopen. Ik jogde een stukje en haalde perron 15a binnen het halfuur.
2. Mijn herinneringen aan Parijs zijn versnipperd, ik ben er heel lang geleden voor het laatst geweest. Brede straten, de Arc de Triomphe en de Eiffeltoren, de Seine, het plein voor het Louvre, metroingangen, Montmartre met de middelbare school. Nu liepen we van het Gare du Nord in ongeveer een uur naar het hotel, aan de overkant van de Seine, en later naar het Centre Pompidou, en was de stad ineens begrijpelijk, kleiner ook dan eerder.
3. Ik schrijf dit in een bibliotheek van de Sorbonne, omringd door studerende Franse studenten. Het is de bibliotheek van biologie en nog wat levenswetenschappen, en het lijkt hier nog het meest op een lagere school, met plastic lichtgroene banken en een vloer die makkelijk schoon te houden is. Het plafond lijkt nog niet af, er ontbreken stukken. Het gebouw is gigantisch, ik zou op zoek kunnen naar de filosofieafdeling maar weet niet eens of die hier gevestigd is en ik kom toch alleen om te kunnen schrijven en als ik schrijf maakt het niet uit waar ik ben.
4. In het hotel heeft de tijd de afgelopen dertig ŕ veertig jaar stilgestaan maar daar kom ik nog op terug. In het bad pas ik alleen met opgetrokken knieën. In het bed kan ik gelukkig wel languit liggen.
5. Het Centre Pompidou is groot genoeg om een dag in te dwalen, met een fantastische collectie, maar na verloop van tijd is de aandacht op. Als ik een museum had zou ik mensen bij de deur vragen hun telefoon in te leveren.
6. Je ergens thuisvoelen is ook een kwestie van meebewegen.
7. Het is ook de geur van deze ruimte die me aan een lagere school doet denken, meer dan aan een universiteit (die hebben ook hun eigen geur), dat zal het plastic zijn, en de gladde houten tafels.
16 februari
15 februari
Vlinders proeven met hun voeten.
14 februari
Aan de wandel
1. Gisterochtend heel vroeg zag ik een zwarte kat aan de slaapzak van een slapende zwerver in de steeg naast mijn huis ruiken. De man had het niet door, hij leek diep te slapen en zijn hoofd was in zijn slaapzak verstopt. De avond ervoor had ik hem thee aangeboden maar hij dronk bier. Het leek ineens zo kwetsbaar, dat slapen in de openbare ruimte, naast het volle fietsenrek.
2. Gisteravond zag ik een poster met een verdwenen kat erop in de steeg. De kat leek op een kat die ik eerder zag, en hoewel ik niet zeker wist of het hem was, heb ik toch gemaild.
3. Op de poster stond dat de kat verdwaald was, maar misschien is hij gewoon aan de wandel. Eerder deze week las ik over een paard dat aan de wandel was gegaan en over een hond die de trein van Leidsche Rijn naar Utrecht CS had genomen.
4. Misschien is vrijheid ook het onbekende tegemoet kunnen treden.
5. Olli ligt naast me te slapen. Hij houdt niet erg meer van het onbekende, misschien omdat hij ouder wordt, misschien omdat hij zwierf en dat bestaan wel gezien heeft - het onbekende betekent deels gevaar voor hem, meer dan voor honden die in een veilige omgeving zijn opgegroeid. Voor hem is vrijheid lekker met een snack op de bank en zelf kiezen of hij mee wil op de wandeling. Naar de dierenwinkel en dierenarts gaat hij graag mee, verder hangt het van zijn stemming af.
13 februari
Een verlegen stenen dier
12 februari
5 Uur Live
Vandaag was ik te gast bij 5 uur live, oftewel Koffietijd 's middags; je kunt hier een fragment terugkijken. De hele aflevering is ook terug te kijken, maar daarvoor moet je een account aanmaken geloof ik (kan gratis).
11 februari
Ze komen ons halen
10 februari
Oude dieren
Verreweg de meeste boerderijdieren worden als ze nog jong zijn - vaak nog voor ze volwassen zijn - geslacht. Bejaarde koeien, varkens, kippen, eenden en anderen zien we haast nooit. Isa Leshko maakte een fotoboek over dieren die wel de kans krijgen oud te worden. Hier zie je een aantal portretten.
9 februari
Hondensnack voor de lekkere trek
Snij een paar zoete aardappels in plakken (niet al te dun want dan hebben ze nog wat te knagen), leg ze laag in de oven op een rooster en zet die op de laagste stand aan. Na een uur of twee of drie zijn ze klaar.
8 februari
Tapijtje
'Wat een mooie hond,' zei een vrouw bij het zebrapad over Olli. 'Lijkt net een tapijtje.'
7 februari
Er zijn meerdere manieren om elkaar te vertellen waar je geweest bent
Als ik thuis kom, snuffelt Doris altijd uitgebreid aan mijn gezicht en nek om te lezen wat ik gedaan heb, en met wie.
6 februari
Over hoe de tijd langzaam in je huid zichtbaar wordt
5 februari
Mijn spirit animal
In Pennsylvania is een rode kardinaal ontdekt die half mannetje, half vrouwtje is.
5 februari
Gesprekje in het bos
‘Je kan hem beter loslaten,’ zei de man die met twee grote zwarte honden het bos uit kwam lopen toen ik met Olli en Doris het bos in liep.
‘Weet je hoe ze dat noemen?’ vroeg ik. De man zweeg. ‘Mansplaining. Dat is als een man een vrouw die meer van iets weet uitlegt hoe ze iets moet doen.’ De man begon te tieren. ‘Moet je maar eens googelen,’ zei ik.
Toen knipte ik Doris’ riem los, we waren alweer op het grote pad en de man was met zijn honden bij de parkeerplaats. Ze spoot er vandoor, tussen de bomen door de verte in.
4 februari
Pelgrim
Bij de post zat vandaag deze mooie uitgave van de eerste Nederlandse vertaling van Pelgrim langs Tinker Creek. Ik schreef vorig jaar voor de boekenweekboekenbijlage van de NRC over dit boek en hoop dat jullie het allemaal gaan lezen.
3 februari
En dat wat nog te gebeuren staat niet vaststaat
In zijn column voor Vroege vogels vanochtend spreekt Dolf Jansen over zijn preek bij Zin op zondag, vorige week. Zin op zondag was een seculiere middag over zingeving in de Grote kerk te Alkmaar, waar Dolf preekte, De Kift speelde, en ik werd geďnterviewd. Wat Dolf goed duidelijk maakte was dat duurzaamheid noodzakelijk verbonden is met je verantwoordelijkheid nemen naar anderen. Hij had het onder andere over andere groepen mensen, die door ons handelen (als westerse wereld) in de knoei komen, en hier als vluchtelingen naartoe komen of hun leefgebied zien veranderen door grootschalige industrie of doordat het klimaat verandert. Toekomstige generaties horen ook bij die anderen. En, zo bespraken we in het interview, andere dieren ook, omdat die misschien wel het zwaarst worden getroffen door menselijk handelen. Uiteindelijk spraken we over verantwoordelijkheid, verbinding maar ook over hoop, omdat we die nodig hebben om te begrijpen waar we naar toe willen, en om ons best te blijven doen een betere toekomst en voor de anderen. Luister hier naar Dolfs column (en houd hoop).
2 februari
A different kind of poetry
1 februari
Verder
Door de steeg liep een verstandelijk gehandicapte man in kokskleding. Ik begroette hem vriendelijk. 'Ik heb een vraag,' zei hij. 'Wilt u misschien begeleider worden op mijn woonafdeling?' Ik vertelde hem dat ik al werk heb. 'Wat dan?' 'Ik schrijf boeken.' Daar moest hij even over nadenken. 'Oké,' zei hij toen. 'Dan zoek ik verder.'
