donderdag 28 februari
Namen
Een jongen in de trein noemde namen op. De jongen tegenover hem knikte, vulde aan. Ik zag de gezichten voor me van de mensen die ik ken met die namen, mensen aan wie ik in sommige gevallen tijden niet gedacht had.
woensdag 27 februari
Hoe de dingen lopen
Het licht in de tuin is roze, de lucht boven de tuin is roze. Ik werd wakker met het gevoel dat er een rechthoek uit me gesneden was, een heel specifieke, aan de linkerkant van mijn lichaam, ongeveer van mijn schouder tot mijn heup, ik voel het weer als ik eraan denk. Misschien was het omdat de kat in de holte van mijn arm slaapt en ik daarom soms raar lig met die arm, misschien om hoe de dingen gelopen zijn. Het is woensdag, ik heb plannen en afspraken en ik moet de vogels controleren, de meerkoeten die slecht lopen en de duif met de hangende vleugel. Ik moet met de hond naar buiten, ik moet liedjes oefenen voor morgen.
In de boom in de tuin woont een duif. Soms maak ik foto's van haar of zijn onderkant. De duif komt 's ochtends brood eten. Het wordt straks warmer, dat is fijn voor de vogels. Ze kunnen tegen de kou maar het is lang koud. Het moet op een gegeven moment warmer worden.
dinsdag 26 februari
Roeiboot
demo (inclusief geluiden van vliegtuigen en auto's en een loeiende computer)
maandag 25 februari
Politieke daden van dieren
Ik ben een tumblr begonnen om nieuwsberichten te verzamelen waarin politieke daden van dieren beschreven worden, zie hier. Mochten jullie dergelijke berichten tegenkomen (het mogen ook oude verhalen zijn), dan stel ik het zeer op prijs als je ze doorstuurt, met een link. Ik vat het begrip politiek in deze vooralsnog ruim op. Het gaat me vooral om daden die politiek zijn in relatie tot menselijke politiek (inclusief instituties als rechten en wetten) of die op menselijke politieke daden lijken.
zondag 24 februari
zondag 24 februari
Weten
Ik weet meer dan ik denk. Soms herinner ik me dingen waar ik jaren niet aan gedacht had en waarvan ik niet wist dat ik ze wist. Ik ken de teksten van honderden, misschien duizenden liedjes waarvan ik de titels niet zomaar zou kunnen opnoemen, maar als ze aanstaan kan ik meezingen. Dit beperkt zich niet tot opgeslagen informatie. Soms zeg ik in gesprekken dingen waarvan ik niet wist dat ik ze wist, alsof de zinnen zichzelf logisch vormen en juist blijken. Soms weet ik hoe dingen zitten zonder dat ik kan zeggen waarom. Ik zie het of ik voel het (misschien ruik ik het) en hoewel ik het niet kan aantonen, krijg ik later gelijk. Soms weet ik hoe ik moet handelen ook al heb ik nooit eerder met een dergelijke situatie te maken gehad – alsof ik de inschatting van de situatie combineer met wat ik al weet en er een juiste combinatie ontstaat. Soms handel ik zonder te denken, voor ik denk. Soms handel ik in een seconde juist, na een gedachte of tegelijk met de gedachte.
Al deze dingen kunnen natuurlijk ook mislukken.
zaterdag 23 februari
Neus
Ik was gisteren (als bezoeker) bij de conferentie 'Deportation, Detention, Drowning in La Mer Mortelle; Critical Perspectives on the Irregularization of Migration', over (illegale) immigranten/vluchtelingen, grenzen, rechten en verwante onderwerpen, met presentaties van o.a. filosofen, kunstenaars, activisten en maatschappelijke organisaties. Vandaag is deel II maar ik ben grieperig dus ik red het niet om te gaan. Op de site zijn allerlei artikelen over het onderwerp te lezen, en wel hier, aan te raden voor mensen die verder willen kijken dan hun neus lang is.
vrijdag 22 februari
Ijsbergslamix
De vrouw die in Leiden tegenover me was komen zitten in de trein haalde een grote zak ijsbergslamix uit haar tas. Ik gaf net de laatste hap van mijn boterham met pindakaas aan de hond en keek geïnteresseerd toe. Misschien had ze honger gekregen van mijn boterham en had ze alleen die zak met sla bij zich (die ze net had gekocht voor het avondeten). De vrouw (ze was niet ouder dan ik) maakte de zak open en nam er een groot stuk sla uit. Ze at het stuk sla met ferme happen op. Het gaf haar geen plezier, tenminste niet dat ik kon zien, ze straalde alleen vastberadenheid uit. Na het eerste stuk sla volgde een tweede en zo at ze de hele zak ijsbergslamix leeg. Bij Hoofddorp was de zak leeg. De vrouw vouwde hem op en deed hem in het prullenbakje. We keken elkaar even aan. Ze glimlachte niet naar me, maar het was misschien ook veel om dat nog te verwachten.
Ik heb ook een keer een vrouw in de trein een appel zien schillen met haar voortanden. Ze spuugde de schillen uit in een papieren zakdoekje en gooide het zakdoekje weg. De appel at ze op, ze nam heel kleine hapjes.
donderdag 21 februari
woensdag 20 februari
Herhaling
In feministische en andere niet-mainstream media, wordt uitgeplozen hoe het nieuws over Reeva Steenkamp in de mainstream media gebracht wordt. Er is veel aandacht voor Pistorius' verhaal, over Steenkamp wordt gezegd dat ze niet alleen beauty maar ook brains had (maw: er is sprake van objectivering (in de titel van het stuk onder de vorige link wordt niet haar naam maar de zijne genoemd), het herhalen van een bepaald beeld van vrouwen, expliciet en ongegeneerd seksisme), dat andere misdaden tegen (zwarte) vrouwen in Zuid-Afrika geen aandacht krijgen, dat hij een held wordt genoemd (maar een held van wie?). Nederlandse media vermeldt zijn geschiedenis van geweld tegen vrouwen niet, etcetera etcetera. NRC schreef 'een boefje'. Het is mediageniek, het is feestelijk (in tegenstelling tot het seksuele geweld tegen kinderen in zorginstellingen, om een voorbeeld te noemen).
De manier waarop over deze misdaad wordt geschreven en het beeld van vrouwen dat erin versterkt en herhaald wordt, versterkt de cultuur die het geweld mogelijk maakt en bevestigt. Geweld tegen vrouwen is geen uitzondering maar onderdeel van onze cultuur (net als geweld tegen dieren). De manier waarop erover geschreven en gesproken wordt, legitimeert dat (er zijn ook vriendelijkere voorbeelden, zoals de recente discussie over meer vrouwen op tv). Het is jammer dat er zo weinig kritiek op is.
woensdag 20 februari
Pang pang pang
dinsdag 19 februari
Onherkenbaar
De politie is op zoek naar mensen die de onherkenbare mensen op de foto's herkennen. Hier.
maandag 18 februari
De boom die het licht ving
maandag 18 februari
Weesperzijde II
klik op de foto voor een vergroting
zondag 17 februari
Weesperzijde
klik op de foto voor een vergroting
zondag 17 februari
Zondagochtend
Het was mistig en helder tegelijk langs het kanaal - schaduwen waren scherp, bomen flets uitgelicht. Boven me cirkelde een buizerd, zo lang ik bleef kijken, toen ik later weer opkeek zag ik haar of hem niet meer. De zon maakte kleuren lichter, niet dieper, de mensen in de verte waren onscherp, ik kon niet zien of ze naar me toe liepen of van me af. Een hond joeg de ganzen op, eerst naar de berm, daarna het water in. Er wonen op dat stuk twee groepen ganzen. Er staan in beide groepen altijd twee ganzen op wacht, een aan de linkerkant van de groep, een aan de rechterkant. De wachters stonden op een been.
Op de terugweg zag ik een man met een huilend kind in de speeltuin. Hij deed zijn best haar te laten stoppen met huilen maar het hielp niet. Aan de kant van het water stond een man met een fiets naar twee roeiers te gebaren. Het is prettig om tegen een helling op te lopen en na een half uur hardlopen gaat het lopen vanzelf, kost het geen moeite meer.
zaterdag 16 februari
Misverstand
Ik was getuige van een misverstand tussen duiven, het ging over de richting waarin ze vlogen. Dat had ik niet eerder gezien, normaal gesproken weten ze altijd waar ze heen gaan. Misschien was onduidelijk wie de weg bepaalde en wie volgde. De duiven waren met zijn tweeën en vlogen eensgezind over de brug, maar daarna ging het mis - de ene duif leek onder de brug te willen gaan zitten en de andere duif wilde nog verder. Ze vlogen onhandig in een soort spiraal naar boven, waarna de eerste duif op een van de stenen voor de brug ging zitten en de andere duif een extra rondje boven de brug vloog, voor zij of hij de eerste duif volgde en ze samen onder de brug gingen zitten.
zaterdag 16 februari
Dit soort dingen zijn er ook
vrijdag 15 februari
Linzen door de roerbak
Woensdag ontdekte ik dat je goed linzen door de roerbak kunt doen. Bijvoorbeeld rode linzen. Je moet eerst de rijst (zilvervliesrijst of bruine rijst) opzetten (kan ook iets anders zijn dan rijst - mie of quinoa), daarna de groenten (ik had prei, witte kool, ui, knoflook, wortel, maar het kan ongeveer overal mee) snijden en roerbakken (met kruiden en sojasaus enzo), de linzen koken tot ze gaar zijn en aan het eind erdoor scheppen (het water van de linzen kan goed als water door de roerbak, als die wat water nodig heeft).
donderdag 14 februari
The animal that therefore I am
Ik ben niet de enige in huis die graag postmodern verwijst.
donderdag 14 februari
Plath
Een paar dagen geleden was het vijftig jaar geleden dat Sylvia Plath stierf. Ik las op internet her en der hommages, en een aantal daarvan had als strekking dat ze een soort voorloper was voor een type vrouw dat nu geaccepteerd is (of dat we in ieder geval veel in de media zien) - met verwijzing naar antidepressiva en moeite met moederschap en dergelijke. Vrouwen herkenden zich in haar en stelden dat ze het nu beter gehad zou hebben, misschien geen zelfmoord had hoeven plegen, dat het een slechtere tijd was voor vrouwen dan nu. Het is prima en terecht om een feministisch punt te willen maken, maar het lijkt me nogal denigrerend om Plath te reduceren tot dat beeld. Het neemt bovendien haar werk niet serieus, dat wel degelijk uitstijgt boven een egodocument (zowel The Bell Jar als de gedichten). En dat overkomt vooral vrouwen, een bepaald soort aandacht voor haar persoon versterkt dat discours, stelt het in ieder geval niet ter discussie.
donderdag 14 februari
Voeten II
woensdag 13 februari
Ik wil ook een wegwerppenis
Zie hier.
woensdag 13 februari
Voeten
Gisteren voerde ik de vogels bij de Amstel (het is weer koud) en ze kwamen heel dichtbij. De eenden en duiven liepen over mijn schoenen. Ook viel er een duif om in het gedrang en die zette ik overeind zonder dat de duif of ik dat vreemd vonden (later moest ik haar of hem wel achterna lopen om te zien of de vleugels het nog deden, ze deden het). Het was een prettig gevoel, hun voetjes over mijn voeten en de warme groep die we vormden, voor zolang het brood duurde. Ik was op dat moment gelukkig. Ik weet niet precies waarom, misschien was het omdat ze niet bang voor me waren of omdat ik ze blij maakte of omdat ik een bestemming had. Het had in ieder geval te maken met de nabijheid.
Een vrouw maakte foto's en ik zei haar dat ze de vogels moest voeren als ze foto's van ze maakte, waarop ze verschrikt wegliep.
dinsdag 12 februari
Deodorant
Soms vind ik dingen zielig voor mensen. Bijvoorbeeld als ik een onderzoek lees over dat mensen die niet zweten toch vaak deodorant gebruiken. Maar misschien is het niet zielig, is het gebruiken van deodorant een manier waarop die mensen zichzelf en hun plaats in de wereld beter kunnen begrijpen. Misschien zien ze het als onderdeel van hun mens-zijn, van het zijn van een goed mens. Als ik kijk naar de mensen op straat zie ik voortdurend dat soort dingen. Bij andere dieren is het minder, maar die hebben natuurlijk ook projecten, en als ik de dingen die mensen doen als projecten zie, vind ik ze al weer minder zielig. Ik heb zelf ook talloze vergeefse projecten die voor mij belangrijk zijn en mijn leven vorm geven.
dinsdag 12 februari
Over liedjes en herinneringen
Voor The Gallery of Cool schreef ik over Just Kids van Patti Smith en Paradoxical Undressing van Kristin Hersh. Je kunt het hier lezen.
maandag 11 februari
De woorden die de schrijver gebruikt mogen niet afleiden van wat er staat. Zodra de lezer denkt: mooi verwoord, of: wat een bijzondere woordkeus, is de tekst al verloren. Tegelijkertijd gaat het niet om het verhaal, tenminste niet op de kapitalistische consumentgeoriënteerde hapklare manier waarop verhalen tegenwoordig worden begrepen en aangeprezen ('aangrijpend'). Het is simpel om publiek te laten huilen om wat ze al kennen. Zowel de vorm als de inhoud van een tekst moet daarboven uitstijgen, iets anders laten zien.
zondag 10 februari
Net/winter
Het is net winter, zei een vrouw op het perron. Het is winter, zei een andere vrouw. De eerste vrouw had gelijk - het was net winter, met de mensen die mutsen droegen en handschoenen en in de kiosk stonden omdat het daar een paar graden warmer was en de fijne sneeuw die door de lucht geblazen werd. De tweede vrouw had ook gelijk, maar voor haar uitspraak maakte het niet uit of er mensen waren die kleumden.
zaterdag 9 februari
Een soort monster (actiefoto)
zaterdag 9 februari
De bijna onzichtbare sneeuw
De bijna onzichtbare sneeuw valt op de zichtbare grond, wordt daar onzichtbaar. Naast mijn hand ligt een snorhaar van de kat, ik bewaar die als ik ze vind. Behalve door herinneringen word ik in beslag genomen door wat niet gebeurd is en wat niet gebeurt. Dingen die wel en niet gebeuren zijn op een wonderbaarlijke manier met elkaar in evenwicht, alleen maar gescheiden door toeval. Ik denk niet dat er veel is waar troost aan ontleend kan worden maar daar is troost aan te ontlenen.
vrijdag 8 februari
Hand, handen
donderdag 7 februari
Aankondiging
De 28e treed ik weer eens op, tijdens een aflevering van In de rondte en voor het eerst sinds 2009 met singer-songwriter Vanessa Peters. Kom dus allemaal, lieve kinderen, ik zal ook ukelele spelen.
woensdag 6 februari
Hand hoef
Soms is het net alsof er nog niets voorbij is, alsof alles nu plaatsvindt, de gebeurtenissen om me heen liggen als dingen en degenen die allang weg zijn bij me zijn, niet ergens zijn maar hier - alsof ik alleen mijn hand uit hoef te strekken, niet eens mijn hand uit hoef te strekken.
dinsdag 5 februari
Hondje
maandag 4 februari
Doodoodoodood
Bij het stoplicht stond een vrouw met twee kinderen op haar fiets, een meisje achterop en een jongetje in het zitje voorop. Het jongetje riep 'doodoodoodood' (enzovoort). De vrouw negeerde het, misschien deed hij het altijd als ze op de fiets zaten. Hij leek er niet mee te bedoelen dat iemand (of iedereen) dood moest, het leek erop dat er iemand dood was, of dat hij wilde doorgeven dat er zoiets is als de dood, als een ouderwetse boodschapper.
zondag 3 februari
Niet ik, wij
zaterdag 2 februari
Benen
vrijdag 1 februari
Watervangers
Deze planten heten watervangers, ik weet niet waarom en ik weet niet waarom niemand bij ze mag - ze staan voor een lift in de buurt van de toiletten bij vertrekhal drie op Schiphol.
Omdat ze geen vloeistof mee mocht nemen in haar handbagage gooide mijn moeder haar flesje water leeg bij een boom, verderop in de vertrekhal. We onderzochten eerst of de bomen die er in gigantische bloempotten stonden echt waren. Ik zei dat het wel kon en dat ze het zo onopvallend mogelijk moest doen, maar we trokken heel veel aandacht omdat we aan de stam van de boom en aan de steentjes in de pot voelden. Ze deed het toch, iedereen keek maar niemand kwam naar ons toe om te zeggen dat het niet mocht. We moesten erom lachen en ze kon haar lege flesje meenemen. Het is alleen onduidelijk of het kraanwater op de plek van bestemming drinkbaar is.