zondag 31 augustus
Night
Cherry Hinton Hall
Het was warm gisteren, op het Pink Festival. Het was de eerste zonnige dag van deze zomer in de beleving van de Engelsen en die moest gevierd worden.
Ik heb een aantal mensen gevraagd waarom ze denken dat Engelsen zoveel drinken. De meesten denken dat het door de sociale onhandigheid komt, of liever gezegd door de sociale codes die voorschrijven dat contact het beste vermeden kan worden. Behalve als men dronken is. Dan is het weliswaar primitief en luidruchtig, maar toch, er is contact.
Elk volk is ongelukkig op zijn eigen manier. Engelsen zijn er goed in, nemen hun ongeluk serieus.
Gisteren waren ze trouwens vooral blij, op het gras, met roze pruiken, boa's, muziek, kermisattracties en cider. Toen het programma in een van de tenten zo uitgelopen was dat de laatste band voortijdig het podium moest verlaten, gingen ze buiten in het donker verder. Ik stond achteraan en kon het bijna niet horen, maar ik hoorde wel de eekhoorns ritselen, en de vleermuizen die over mijn hoofd vlogen.
zaterdag 30 augustus
Mind
vrijdag 29 augustus
Cambridge
Mijn haarborstel is op wonderbaarlijke wijze verdwenen.
Ik heb vandaag gesjouwd en geholpen podia op te bouwen voor het festival van morgen. Verder heb ik geknuffeld met Russell, Frank, Phoebe en Louie. Russell, Frank, Phoebe en Louie zijn katten.
Op de televisie lopen schapen over een heuvel. Ik vind het wel rustgevend.
Bishop's Stortford
Vannacht heb ik na veel treinen en een optreden in de studeerkamer van Annie en Keef geslapen. Keef is aannemer en hij speelt ukelele, hij heeft er vijf, Annie ontwerpt tuinen. Samen organiseren ze wekelijks de Acoustic Club in de Half Moon Pub waar ik gisteren speelde. Het optreden was erg leuk hoewel ik tamelijk moe was, en de lokale bevolking heeft in grote getale t-shirts gekocht, dus die zijn nu bijna op. Na het optreden hebben we stokbrood gegeten waarbij ik per ongeluk de lepel voor de olijven voor de humus gebruikte. Ook had ik stroopwafels voor ze meegenomen die ze geloof ik niet zo lekker vonden hoewel ze het gebaar wel waardeerden. Ik vind Annie en Keef aardig. In hun achtertuin staan twee appelbomen met groene appels.
Bed bij Annie en Keef
donderdag 28 augustus
Vlinder
In de metro in het centrum van Londen zag ik gisteren een klein blauw vlindertje. Het ging over hoop.
Hooi
Het is een melancholische manier van reizen, met de trein. Het gaat langzaam genoeg om naar buiten te kunnen kijken en bij te houden hoe het landschap verandert. Eerst was het zo, toen zo, nu is het zo. Er is veel landschap. Veel gras, van groen naar geel naar bruin. Een groepje beige koeien, schonkig, onder bomen met gele bladeren. Het is vroeg herfst dit jaar. Het was vroeg warm.
Ik zou het wel vast willen houden, stil willen zetten, willen begrijpen.
Brussel Zuid-Midi
Nabij Mechelen
Het is grijs in Mechelen en het is vol in de trein. Vol met mensen die van vlees gemaakt zijn, vlees en gedachten. Achterin miauwt een speelgoedkat, lang en klaaglijk. Naast me zit een meisje van een jaar of acht dat voortdurend praat. Niet om iets te zeggen maar om geluid te maken. Af en toe doet ze machines na. Vroem vroem, beng beng.
België is een ouderwets land, de huizen langs het spoor zijn gebouwd met verschillende soorten stenen. Hetzelfde geldt voor de daken. Ik zie op een dak rode, bruine en grijze dakpannen.
Ik heb trek in koffie maar ik moet naar de wc. Ik zou wel willen slapen.
Lange dunne bomen staan tussen de snelweg en het spoor dicht tegen elkaar aan. Het is alsof ze staan te smoezen, fluisteren. Ze staan daar altijd.
In de verte komt rook uit een grote schoorsteen. De rook is alleen aan de rand te zien en gaat dan op in de lucht, die net zo wit als de rook is, en open.
woensdag 27 augustus
Licht en deeltjes
Mijn trui ruikt een beetje naar rook. Mijn haar is een beetje vet. Ik draag mijn pyjamabroek. Ik mis de hond, en ik mis wel meer.
Ik denk aan het heelal, toen het net begonnen was. Het was zo groot als een knikker, gevuld met licht en deeltjes. Het begin van tijd en ruimte. Alles lag er al in besloten, en alles kon nog.
Ik denk aan liefde. Ik denk aan dingen die eeuwig zijn, groter en ouder dan ik. De horizon. Een regenboog. Muziek.
Er zoemt iets in mijn huis. Ik weet niet wat het is maar ik ken deze zoem, hij hoort bij het huis.
Het is grijs buiten, de lucht is dezelfde kleur als vanochtend.
Alsof er niks gebeurd is.
dinsdag 26 augustus
Schilderij
Een complot
Soms zijn er dagen waarop het lijkt alsof de mensen een thema hebben afgesproken zonder mij in te lichten. Het thema van vandaag was raar haar. Ik heb mensen gezien met kale plekken midden op het achterhoofd, met meerdere staarten, kuiven en vlechten. Het zou kunnen zijn dat het was omdat ik er op lette, of gewoon toeval, maar ik denk het niet, ik denk dat het een complot is.
maandag 25 augustus
Aangespoeld ruimteschip
Vogels
De vogels in mijn hoofd zijn stil. Ik denk dat ze slapen, op een tak, naast elkaar. Of misschien vliegen ze, tussen gedachten en dromen en vroeger, in een lucht met grote wolken.
Ze zingen als het schemert. Zodat ik niet vergeet.
zaterdag 23 augustus
Gezicht
vrijdag 22 augustus
The news today
Aftershave
De man die 's ochtends in de lift altijd naar zweet, hasj en bier ruikt, rook vanochtend naar aftershave. Het maakte meer verschil dan je zou denken.
donderdag 21 augustus
Pesto
Het potje rode pesto was verdwenen. Het stond niet in de koelkast. Ik deed de koelkast dicht en dacht even na. Ik had er vast overheen gekeken. Ik deed de koelkast opnieuw open, haalde er dingen uit, zette ze weer terug. Omdat ik soms met mijn hoofd bij andere zaken ben als ik spullen opruim in de keuken zet ik wel eens iets op een verkeerde plek dus ik keek ook in mijn bovenste keukenkastjes. Ik schoof de pasta opzij, haalde de thee eruit, zette hem weer terug. Geen pesto. Ik begon me een beetje zorgen te maken. Het leek me tamelijk onwaarschijnlijk dat iemand zou inbreken (zonder sporen achter te laten) om de pesto te stelen en mijn laptop zou laten staan maar toch. Er gebeuren wel vreemdere dingen. Misschien had ik het potje wel in de prullenbak gegooid, bedacht ik, hoewel ik me niet kon voorstellen dat ik dat niet gemerkt zou hebben. Met een plastic zak om mijn hand zocht ik in de prullenbak. Nog steeds geen pesto. Ik ging zitten op de kruk in de keuken. Misschien in het onderste keukenkastje, bij de borden. Of in de keukenla bij de sleutels. Of in de kamer. Ik zocht en zocht en vond van alles, maar geen pesto. Na een vierde keer in de koelkast gekeken te hebben dacht ik aan de magnetron. Ik deed hem open en ja hoor, daar stond de pesto, heel onschuldig, alsof er niks aan de hand was. Ik denk dat ik hem daar zelf ingezet heb, maar zeker weten doe ik het niet.
Nu staat de pesto in de koelkast, en is alles weer zoals het hoort.
dinsdag 19 augustus
Nieuws uit de natuur
Eksters herkennen zichzelf in de spiegel.
En ze roepen elkaar heel hard en vaak in de boom voor mijn raam terwijl ik aan het opnemen ben.
maandag 18 augustus
Boomdicht 2
Soms werkt iets beter dan verwacht. Foto's van Boomdicht zijn hier te vinden.
Ochtend
zondag 17 augustus
Zondag, 6.47 uur
In de hal van het station drentelt een hele dronken jongen heen en weer. Hij komt te dicht bij me te staan als ik een kaartje wil kopen en ik loop naar de andere automaat. Opeens hoor ik een harde knal. Ik kijk om en zie dat hij de prullenbak kapot heeft geschopt.
Met mijn kaartje loop ik naar het perron, waar mensen met koffers samenscholen in de wachtruimte. De eerste trein op zondag gaat naar Schiphol. De dronken jongen gaat ook mee.
Als ik in de coupé ga zitten, hoor ik opnieuw een harde knal. De conducteur liep buiten langs en de man voor mij sloeg hard tegen de ruit. Hij scheldt op de conducteur. Zijn vriend zegt dat hij rustig moet doen. Het stinkt naar alcohol. De vrouw aan de andere kant van het gangpad leest een boek met haar koptelefoon op. Ze drinkt Red Bull. De man die tegen de ruit sloeg praat hard over regels die er zijn om gebroken te worden. Hij heeft geen kaartje.
In het weiland aan de andere kant van het raam staan koeien te grazen. Het gras is nat. De dag is begonnen.
zaterdag 16 augustus
Boomdicht
Morgen is mijn installatie Boomdicht (met bomen die gedichten voordragen) te zien en vooral te beluisteren in het Amstelpark in Amsterdam tussen 9 en 18 uur.
Ook volg ik het nieuws maar kom ik er niet aan toe om erover te schrijven, hoewel er veel is waar ik me over verbaas. Zoals de kwestie rond Wijnand Duyvendak. Of dit soort berichten.
Er zitten te weinig uren in de dag. Denk ik. En ik probeer er van die uren ook een bepaald aantal te slapen omdat ik hartstikke moe ben. En als het goed is ben ik volgende week dan weer helemaal kwiek. Ik heb er nu al zin in.
vrijdag 15 augustus
Witness 2
donderdag 14 augustus
Heen
Het is wel een mooie dag om dood te gaan, denk ik onderweg, voor zover dat kan.
De lucht is groot en blauw, met dikke witte wolken.
De blaadjes aan de bomen zijn duizend kleuren groen.
Tussen de stenen op de parkeerplaats groeien gele bloemetjes.
In het weiland staan koeien, zwart-witte wezens met mooie donkere ogen.
In het volgende weiland staan paarden. Het is vandaag ook een goede dag om een paard in een weiland te zijn.
Op de hoek van een straat in een stad staat een oude man met een lichtblauw T-shirt en een grijze baard. Hij kijkt naar het verkeer.
Terug
Ik dacht vanochtend: ik doe iets leuks aan. Niet dat het hondje dat zou merken.
Ze zongen voor haar, dat merkte ze wel, vooral het stuk met haar naam, ook al was ze doof.
Ze zongen: Er was een heel lief hondenkind, het ging haar altijd voor de wind. Saartje.
Ik kom uit een sentimentele familie.
Het dierencrematorium is een van de meest surrealistische plekken waar ik ooit geweest ben.
De reis er naar toe was ook bijzonder, met de dode hond achterin de auto op een geruite deken en discussies over de route.
De lucht was weer groot, net als de wolken.
Vanaf de pont naar het station zag ik een regenboog.
woensdag 13 augustus
Witness
dinsdag 12 augustus
De Sleutelspecialist
De sleutelwinkel is van twee broers. Ze staan beide achter de balie en nemen om beurten de telefoon op, die om de tien minuten rinkelt. De broers, minstens zeventig jaar oud, lijken op elkaar. Ze kijken serieus, werken geconcentreerd. Twee sleutels. Ze doen er allebei een.
Naast sleutels verkopen ze sloten, spijkers, schroeven, bouten, moeren, lijm en gegraveerde naamplaatjes. Alles is netjes opgeborgen. De spijkers in een kastje met bakjes spijkers, de moeren bij de moeren. Zonder reclame. Lijm is tenslotte lijm. De turbolijm zit in een klein flesje omdat hij anders uitdroogt. Je moet hem in de ijskast bewaren.
Er komt een vrouw binnen die erbij hoort. Ze gaat achter de balie zitten en glimlacht naar de klanten.
Als laatste worden de sleutels bijgevijld. Het bonnetje is handgeschreven. De grote moeren zijn negentig cent.
Buiten rijdt een auto door rood, er wordt getoeterd. Binnen is het stil.
zondag 10 augustus
Twilight Zone
Het licht was uitgevallen in het Kruidvat. Mensen keken elkaar opeens anders aan, achterdochtig. Het Kruidvat was zonder licht een andere ruimte, bekende producten leken nieuw. De winkel werd een vreemd gebied, met onbekende wetten. Het licht ging niet meer aan. Langzaam verliet iedereen de winkel, op de cassière na, die deed alsof er niks aan de hand was.
zaterdag 9 augustus
Leestip
vrijdag 8 augustus
Woensdag zag ik vossen
Het is een rare zomer. Niet omdat het regent maar omdat dingen verschuiven, verdwijnen, vallen. Deuren verschijnen in lege muren en ramen verdwijnen in het behang. In de schemering kun je herten zien. Woensdag zag ik vossen.
Zelf ben ik niet verdwenen, niet dat ik weet tenminste, en ik doe mijn best dat zo te houden.
donderdag 7 augustus
Ogen dicht
Ik zit in mijn bootje op zee.
Het waait. Alles beweegt.
Alles beweegt altijd maar zo. Soms word ik daar moe van. Meestal probeer ik mee te bewegen.
Heen.
En weer.
En heen.
Ik ben het wel gewend, denk ik, en ik doe mijn ogen dicht.
Met mijn ogen dicht ziet alles er anders uit.
woensdag 6 augustus
Bootje
Ik vouw een bootje van wat ik weet en wat ik niet weet.
Op een dag met voldoende wind zal ik het in het water zetten.
Ik ben benieuwd waar het wel en niet naar toe zal varen.
Tell me, how do you feel?
zondag 3 augustus
Bus 37
Ik zat in bus 37 van Delft naar Den Haag. Mensen stapten in en uit en het regende tegen de ramen. De buschauffeur luisterde naar de radio. Buiten werd het langzaam donker.
Ik vond het jammer om uit te moeten stappen, ik had wel een paar rondjes willen blijven zitten. Om te luisteren naar de geluiden van de bus en de stemmen van de mensen, onderweg naar huis.
zaterdag 2 augustus
