maandag 30 april

The Waiting Tree

zondag 29 april

Weer

Ik wil zo graag dat het weer eens gaat regenen.

vrijdag 27 april

Zegen

Ik trek vreemde mensen aan. In het algemeen en meer in het bijzonder, maar vooral in de trein. Vorige week was ik onderweg naar Mierlo toen er een man met een slecht gebit en een accent tegenover me kwam zitten. Hij las een Russische krant en was erg vriendelijk. Hij vroeg me of mijn jasje voor werk was of voor de sier en toen hij uitstapte wenste hij me een ‘goede geestelijke reis verder.’ Ik was inderdaad geestelijk erg op reis, dus dat was goed opgemerkt.
Vandaag moest ik naar Hilversum. Op Utrecht Centraal kwam er een man naar me toe met een groen sjaaltje om zijn nek. Ik denk dat hij het sjaaltje net ergens gevonden had. ‘Groen is toch je lievelingskleur? Wil je dit sjaaltje niet kopen?’ Ik vertelde dat groen mijn lievelingskleur niet is en weigerde vriendelijk. Ik vond het een lelijk sjaaltje en had al een sjaal om. Toen gooide hij het over een andere boeg. ‘Ik zegen je zeven keer in Gods naam.’ Ik kon er weinig aan doen, het ging erg snel en voor ik het wist was hij al aan het zegenen. Dat ging zo: hij zei ‘Ik zegen je een keer’ en dan blies hij heel hard uit in mijn gezicht, ‘Ik zegen je twee keer’ en dan blies hij weer uit, enzovoort. Zijn adem rook naar hooizolder. Na zes keer kon ik het niet meer aan maar ik moest zeven keer gezegend worden. Ik vond het best een beetje vies.
Na het zegenen was het tijd voor zaken want hij had geld nodig voor een slaapplek. Geheel tegen mijn gewoonte in heb ik hem geld gegeven, met een grapje. Waar hij bijna om moest lachen. En toen ging hij verder naar de volgende. Er moesten nog veel meer mensen gezegend worden.

dinsdag 24 april

Het lijk in de vuilnisbak

Voor de flat waar ik woon staat een gemeenschappelijke vuilcontainer. Iedereen die in de flat woont (of er langs loopt) kan hier zijn of haar vuil in gooien. Nu is het zo dat de vuilcontainer stinkt. En niet een beetje. Hij stinkt zo erg dat ik me soms afvraag of er een lijk in ligt. Dit stelt me voor een dilemma: moet ik erin kijken om dat te controleren? Is het mijn morele plicht als burger om uit te sluiten dat er een lijk in de vuilcontainer ligt? Ik denk dat ik vuilnisbakkendag afwacht.

maandag 23 april

Kleur zit in de familie

zondag 22 april

Sprookje

zaterdag 21 april

Lachen met de hond

Mijn hond heeft een goed gevoel voor humor. Of liever gezegd, we kunnen samen lachen. Dat gaat zo: zij weet dat lachen=leuk=blij en ik weet dat kwispelen=leuk=blij. Dus zij kwispelt en ik lach en wij weten dat dat betekent blij. Samen blij.
Mijn hond kent veel woorden. Eten, plasje doen, namen van hondenvrienden en mensenvrienden en andere dierenvrienden, af en op en ga zo maar door. Een belangrijk woord is hallo. Hallo betekent dat er iemand aankomt die we kennen. Dat kan thuis zijn als we bezoek krijgen, maar dat kan ook op straat zijn. Zo fietsten we een tijdje geleden ergens naar toe en onderweg werden we bijna aangelopen door een ietwat louche uitziende man. Dus ik zei 'Hàllo', als in 'Huppakeetje opoe Tet, karren met die hap' (dat zei ik laatst tegen een Nederlander van allochtone afkomst, die bewonderend knikte) maar de hond dacht dat ik 'Hallo' zei, als in we krijgen bezoek en ze sprong enthousiast tegen de man op. Die schrok zich een hoedje en zo kwam alles toch nog op zijn pootjes terecht. De man lachte, ik lachte, de hond kwispelde. Samen waren we blij.

vrijdag 20 april

EO ofzo

Er werd mij deze week gevraagd of ik christen was. Dat werd mij niet zomaar gevraagd, het was omdat ik bekende geen televisie te hebben. Ik wist niet dat die zaken iets met elkaar te maken hadden maar het schijnt zo te zijn. Het is heel raar als je geen tv hebt maar voor een christen is het nog acceptabel. Iets met verlokkingen waarschijnlijk.
Het doet me denken aan het nieuwe televisieprogramma van de EO, waarbij jongeren of mensen (dat is me niet helemaal duidelijk) veertig dagen geen seks mogen hebben. Ik vind dit een beetje raar. Is veertig dagen geen seks dan zo lang? Ben je niet in orde als je meer dan veertig dagen geen seks hebt gehad? Zou het niet juist een boemerangeffect hebben, dat allerlei mensen nu denken 'Oh god, ik heb al vijfenveertig dagen geen seks gehad, de EO verwacht dat ik nu weer seks heb?'
Ik weet het niet.

donderdag 19 april

OV

Ik ben soms bang dat ik misselijk word in de bus.

dinsdag 17 april

Wormen

maandag 16 april

Vroeger en nu

zondag 15 april

De bio-industrie

Vanwege een project waar ik mee bezig ben, heb ik me de laatste week moeten verdiepen in de bio-industrie en in het bijzonder het houden van vleesvarkens.
Ik weet dat het probleem niet makkelijk op te lossen is en dat er veel belangen mee gemoeid zijn om de sector te houden zoals hij is (onze nieuwe god, de economie) maar laten we in ieder geval zorgen dat iedereen die vlees eet een keer op excursie gaat naar een varkensstal, of een legbatterij. Misschien kunnen we het zelfs wel zo doen dat we die mensen een tijdje zo houden, op 0,6 vierkante meter per persoon, en dat we ze dan na zes maanden niet slachten maar wel doen alsof. Gewoon om ze een beetje te laten schrikken.

zaterdag 14 april

De ladyphone deel 2

Voor mij is de Ladyphone een uiting van een geaccepteerd soort commercieel sexisme. Aan de ene kant worden we doodgegooid met halfnaakte vrouwen of meisjes die ons groter dan levensecht aanstaren bij tramhaltes en bushokjes en aan de andere kant worden er variaties op producten ontwikkeld die speciaal voor vrouwen bedoeld zijn. De scheidslijn tussen deze twee is overigens niet altijd helder (denk maar aan vrouwen die bh’s aanprijzen, ik neem aan dat een bepaald percentage van de vrouwen zelf haar bh’s koopt) en ze komen overeen op het punt dat ze allebei met stereotypes werken, deze bevestigen en tot op bepaalde hoogte zelf creëren.
In de media wordt een beeld geschetst van de vrouw. Dit beeld is niet reeël maar wordt wel als realiteit gepresenteerd. Het schrijft voor hoe je er uit moet zien, hoe je je moet gedragen en wanneer/waarmee je gelukkig zou moeten zijn. Opgroeiende mensen, jongens en meisjes, worden voortdurend met dit beeld geconfronteerd en dit zorgt voor misverstanden en niet haalbare verwachtingen. Is dit nieuw? Ik denk het niet. Maakt dat het minder erg? Ik denk het niet. Ik heb een hekel aan mensen die zeggen dat het nou zo eenmaal zo is en dat we het daar mee moeten doen. Vrouwen hebben nog niet zo lang stemrecht. Als we hadden geaccepteerd dat het zo was en dat er niks aan te doen was dan zouden we nog steeds geen stemrecht hebben. Maar terug naar het onderwerp.
Ik geloof niet dat we op de juiste weg zitten. En met wij bedoel ik de maatschappij. Ik erger me aan de portrettering van de vrouw in de media omdat ik een vrouw ben en a) niet alleen op mijn uiterlijk beoordeeld wil worden en b) niet afgerekend wil worden op het niet passen in een stramien waar ik het fundamenteel mee oneens ben. Een uiting hiervan is de Ladyphone. Daarom heb ik een hekel aan de Ladyphone.
Ik ken trouwens een aantal vrouwen die in het bezit zijn van een Ladyphone. Zij zijn blij met hun Ladyphone. Vooral met het spiegeltje. Ik geloof dat de andere foefjes minder tot niet gebruikt worden.
Ik heb een los spiegeltje in mijn tas om te controleren of er geen groene stukken tussen mijn tanden zitten als ik op moet treden. Dat voldoet ook prima.

donderdag 12 april

De Ladyphone

De Ladyphone is een telefoon speciaal voor vrouwen. Op de Ladyphone vind je:
- Makeover kits / Kid predictor
- Geurtype / Bioritme
- Lengte/gewicht verhouding
- Calorieën teller
- Roze agenda
- Spiegel
Ik vind dat een beetje eng. Een telefoon is toch om mee te bellen? Het is leuk als je er foto's mee kan maken of geluid kan opnemen. Maar waarom een calorieënteller op een telefoon voor vrouwen? Wat een kid predictor is weet ik niet precies maar ik geloof niet dat ik dat heel graag wil weten. Ik voel me een beetje beledigd door de Ladyphone.

dinsdag 10 april

Ik hou ook van

maandag 9 april

De Clown

zondag 8 april

Ik hou van

Femke Halsema.

zaterdag 7 april

donderdag 5 april

Internet

Ik denk vaak aan hoe het vroeger was. Vroeger, zonder computers en email en myspace, met brieven en cd’s en daarvoor platen. Telefoon.
Internet is heel handig. Ik boek bijna al mijn optredens via internet, ik schrijf mijn vrienden die ver weg zijn en heel af en toe heb ik een conversatie die ergens over gaat, een digitale briefwisseling. Ook stelt het mij in staat om te communiceren met muzikanten die ik onderweg ontmoet, waardoor mijn netwerk groter is dan het zonder internet zou zijn.
Het internet werkt echter twee kanten op. Naast het feit dat ik de mensen kan bereiken die ik wil bereiken, kan iedereen mij ook bereiken. Dat is goed en prima als het over werk gaat, maar het wordt een beetje raar als mensen mij na een optreden mailen met vragen. Het lijkt alsof ik publiek bezit ben en dat ben ik niet. Een opmerking maken kan. Je mag mailen dat je het mooi vond. Je mag ook mailen om te vragen hoe je mijn cd kan kopen. Maar daar houdt het wel zo’n beetje op. Ik heb genoeg vrienden en ben niet op zoek naar een relatie. Wie ik ben doet er eigenlijk niet toe. Misschien heb ik wel hele vreemde gewoonten, maar maakt dat wat uit voor mijn muziek? Ik denk het niet.
In mijn werk ben ik geinteresseerd in het combineren van feit en fictie, van autobiografie en verzinsels. Ik geloof dat je beter tot de kern van iets kan komen door middel van poëzie dan door het opsommen van harde feiten. Voor mijn werk put ik uit mijn eigen ervaringen. Zoals elke kunstenaar. Ik vertel verhalen. Meer informatie heb je niet nodig.
Ik ben me bewust van het feit dat mijn werk en mijn leven elkaar overlappen. Dat is allerlei dingen maar vooral interessant. Wat ik wil delen, is mijn werk. De liedjes, de kunst, wat ik doe en zeg op een podium, wat ik op deze pagina schrijf.
De rest is voor mij en de mijnen en niet voor consumptie bestemd.

woensdag 4 april

Night, of nacht

dinsdag 3 april

Feet

maandag 2 april

London

zondag 1 april

Cambridge