30 april
Ik kocht nieuwe planten
De honden vinden het wel vreemd als ik tegen de planten praat.
29 april
Het andere plantje
28 april
Koningsdag
'I want to kiss the feet of your dog,' zei de dronken jongen in de steeg. Ik vertelde hem dat dat geen goed idee was. Doris zou hem in zijn neus bijten. Hij bleef maar achter ons aanlopen, mompelend over women who defend dogs en dogs who defend women, tot ik voor mijn deur streng 'wegwezen' zei. Hij bleef nog even staan om te controleren of ik het wel echt meende en droop toen af, langzaam maar gestaag, op zoek naar een andere vrouw of hond.
27 april
Paarden onthouden je bui
Vanochtend las ik over een onderzoek waaruit blijkt dat paarden de gezichtsuitdrukkingen van mensen onthouden en hun gedrag daarop aanpassen. De paarden kregen kort een foto te zien van een blij of boos gezicht en later zagen ze deze mens in het echt. Bij de ontmoetingen met de mensen van de boze gezichten voelden ze zich ongemakkelijk, wat zich uitte in een gespannen houding en bepaald gedrag. Je kunt hier meer lezen over het onderzoek.
26 april
Ik droomde over twee watervogels met vreemde gezichten, moeder en dochter
25 april
De vierenzeventigste dag
Voor het tijdschrift Zin (misschien van deze maand, ik weet het niet) schreef ik een paar verhalen uit het perspectief van een hond. Dit is het begin van het eerste verhaal.
Ik wacht onderaan de trap voor de ingang, in de schaduw van de eik. Mensen passeren me links en rechts, lijken me niet op te merken. Soms laten ze een boterham vallen, die ik snel weg graai. Mussen pikken de kruimels op. Even verderop begint het park, waar we altijd liepen. Achter mij ligt de grote weg. Auto’s rijden af en aan, taxi’s zetten mensen af. De duiven koeren naar elkaar, jongens op scooters rijden te hard over het fietspad. Het lijkt alsof er niets veranderd is. Het is de vierenzeventigste dag dat ik hier wacht. Wachten is niet hetzelfde als blijven. Blijven betekent dat alles nog hetzelfde is, wachten is hopen dat het anders wordt. Mijn wachten begint op blijven te lijken.
24 april
Plantenbak
Eergisteren viel er een houtduif uit de boom. Hij of zij landde in de plantenbak van de buurvrouw. Ik belde haar omdat de duif misschien gered moest worden, maar het dier schokte nog even en stierf toen. Ik weet niet of het een onfortuinlijke of een fortuinlijke dood was, maar het ging snel, en de duiven hebben hier echt wel een fijn leven, met kameraden en genoeg te eten. De buurvrouw had airbnb-ers in haar huis, dus ik bood aan om de duif weg te halen, maar dat hoefde niet, en net sms'te ze dat ze het zelf gedaan heeft. De kop was van de duif gegeten, door een dier met honger. Mij mogen ze ook wel opeten na mijn dood. Omdat mijn lievelingsduif ziek is, voer ik de duiven hier bij. Soms zitten ze op een rij in de boom achter het huis op me te wachten. Dat ziet er heel gezellig uit, alsof we allemaal toch een beetje bij elkaar horen.
23 april
Plantje met oranje bloemen
22 april
Who cares
1. 'Je weet dat ik kapper ben, hè,' zei de overbuurman dreigend. Hij wees naar mijn uitgroei. Ik wist dat niet. Ik ga nooit naar de kapper. Dat zei ik niet. Ik vroeg hem naar de naam van zijn kapsalon. 'Who cares,' zei hij en hij lachte. Hij aaide Olli en noemde hem broertje. In een roman moet je dit soort scènes een doel geven, een logica. Anders schrap je ze. Terwijl het echte leven van absurde sketches aan elkaar hangt.
2. Gisteren zag ik twee buurmannen tegelijk uit hun huis komen. Ze droegen hetzelfde T-shirt met bloemen. 'Leuk T-shirt,' zei de een tegen de ander. De ander had het niet meteen door. Hij had een kind bij zich en leek erg moe. Ze lachten erom.
3. Ik droomde laatst dat ik het geheim van het heelal (het bestaan van alles) ontrafeld had. Ik kon alleen het toeval nog geen plek geven.
4. Tijdens een lezing vroeg een man me of het geen luxeprobleem was om over dieren na te denken. Die vraag had ik alweer een tijdje niet gehad (er zijn ongeveer zeven vragen die ik na lezingen krijg, steeds in een iets gewijzigde vorm, zoals de planten- en insectenvraag (als we rekening met dieren gaan houden waar leggen we dan de grens) en de vraag of eigenlijk opmerking dat mensen roofdieren zijn / dat het de natuur is om andere dieren te eten want allerlei dieren eten zelf andere dieren (deze wordt over het algemeen door een man gesteld) - ik zal eens een lijstje maken van die zeven vragen waar alle andere vragen tot te herleiden zijn). Voor hem is het misschien een luxeprobleem, als ethisch en politiek handelen ooit een luxe is, maar voor de dieren die hij eet niet.
5. Hond V was met me mee naar de lezing. In de trein werd ze flink geaaid, vooral door mannen. Pas op het allerlaatst op de terugweg kwam ze even bij mij zitten. Het was nog licht buiten toen we thuiskwamen, ook al was het al best laat en de terrassen zaten vol met mensen die lichaamsdelen van dieren aten. Echt, ik zag het zelf. Gelukkig hoefden we niet ver.
21 april
Klein onderwaterschilderij
20 april
Paardenbloempesto
Vroeger plukten we paardenbloembladeren voor de cavia's, nu gebruik ik ze zelf. Bijvoorbeeld om pesto mee te maken, volgens het recept dat Lisette Kreischer onlangs op internet plaatste. Je kunt ook ander groen gebruiken. Succes!
19 april
De steppenroller valt aan
Het kleine stadje Victorville in Californië werd overvallen door een invasie van tumbleweed, oftewel steppenroller - mensen belden met het alarmnummer en konden soms letterlijk hun huis niet meer uit. Klik hier voor beeld.
18 april
Bonnen
Normale mensen maken vaker schoon dan ik. Dat denk ik tenminste steeds, nu ik eindelijk eens grondig aan het opruimen en schoonmaken ben. Het is deels dat ik er geen tijd voor heb, deels dat het me niet interesseert, maar misschien leer ik het mezelf nog. Ik heb me ondertussen in mijn leven al de gekste dingen geleerd. Tijdens het opruimen/schoonmaken van een keukenkastje dat vol zat en zelden nog open ging, vond ik een oude rode portemonnee. Er zaten vooral veel bonnen in waar de inkt van verdwenen is. De achterkanten zijn nog intact - HEMA, Kijkshop, Modern Electronics, Rock Palace - maar de voorkant is leeg (die van de HEMA heeft er magenta strepen voor terug gekregen). Ze slaan ook op spullen die er niet meer zijn, misschien gaan de houdbaarheid van de bon en die van het apparaat gelijk op. Verder zaten er visitekaartjes in (van mezelf, zelfgeprinte uit een tijd dat die heel handig waren) en pasjes. Pasjes kan ik niet weggooien, dus die doe ik in de la die ik volgende week moet opruimen (eerst moet het fornuis nog en de boekenkasten).
17 april
Het begin van een beeldverhaal
16 april
Openingen
Iemand vertelde me dat ze werd gevraagd om terug te denken aan een gebeurtenis van lang geleden en dat ze ineens echt terug was op die plek, zich weer zo voelde als toen, en dat gevoel verliet haar lichaam na afloop niet. Het gebeurde bleek niet verwerkt of opgelost - mensen denken graag dat we met dingen in het reine komen (dat je door erover te praten ze af kunt slijten tot ze tandeloos zijn) maar er zijn dingen waarmee je niet in het reine kunt (en hoeft te) komen. Sommige dingen hebben geen nut en zijn alleen maar erg. Daar moeten we niet aan voorbij gaan, dat kan ook niet: ze maken deel uit van wie je nu bent en waar je nu bent (ze zijn ook nooit ver weg, ook niet wanneer je niet aan ze denkt). En we kunnen alleen maar begrijpen waar we zijn door te begrijpen waar we zijn geweest. Maar je hoeft ook niet steeds terug naar waar het gebeurde, als het je niet belemmert en niet definieert. Anders kan je wel blijven huilen. De geesten van vroeger zijn altijd in de buurt, maar je mag ze best negeren. Je kunt ze ook schrijven, over wat er in de tussentijd gebeurd is, en hoe het nou verder moet.
15 april
Iemand vertelde me dat de honden in Portugal achter je aan sluipen
14 april
Geheim agent
Onlangs las ik dat schrijver, filosoof en psycho-analyticus Julia Kristeva door de Bulgaarse overheid beticht wordt van spionage. Ze zou begin jaren zeventig gespioneerd hebben voor het communistische regime. Voor wie het werk van Kristeva kent, is dit bericht op zijn minst merkwaardig: zij is extreem kritisch over totalitarisme, ook in het denken. Even voordat ik dit las, las ik een bericht over de interesse van de CIA in Frans poststructuralistisch denken (zoals het werk van Foucault, Barthes, Lacan). Een complotdenker zou zeggen dat Kristeva ten onrechte beschuldigd wordt omdat de powers that be haar denken, dat kritisch is over macht, in diskrediet willen brengen. (Ergens doet dat me deugd, omdat dat erkent hoe machtig anders denken kan zijn.) Waarschijnlijker is dat Kristeva onder druk gezet werd, vanwege de veiligheid van haar familie geen nee kon zeggen, en heeft gedaan wat ze kon om geen informatie te verstrekken. Het zou leuk zijn als iemand er een detective-serie over maakt. Misschien kan ze daarin zichzelf wel spelen.
13 april
Kraaiennest
12 april
Aphro-Ism
Deze week ben ik op pad met Syl Ko, die samen met haar zus Aph het boek Aphro-Ism schreef. Daarin laten ze zien hoe de onderdrukking van dieren en bepaalde groepen mensen (zij kijken vooral naar zwarte mensen) met elkaar verweven is. Zij betogen dat het dominante mensbeeld bepaalde groepen mensen uitsluit en niet als echt menselijk beschouwt. Dat is een sociale constructie, geen biologische, want die mensen (vluchtelingen, niet-witte mensen, vrouwen) behoren overduidelijk ook tot de soort mens. Die sociale constructie, die 'anderen' als minderwaardig ziet, treft ook dieren. Die worden ook verdierlijkt, zogenaamd op biologische gronden (ze behoren tot een andere soort), maar eigenlijk vanuit machtsrelaties. Wanneer we tegen racisme en uitsluiting van andere mensen zijn, moeten we dat volgens de Ko-zusters ook uitbreiden naar dieren, die van alle groepen het meest te lijden hebben onder de gefabriceerde tegenstelling mens versus dier.
Woensdag was Syl te gast bij de feministische boekhandel Savannah Bay in Utrecht, dat was zoals altijd daar een heel goede avond. Donderdag en vrijdag geeft ze een lezing en masterclass op de UvA. In Nederland is er weinig aandacht voor dieren in antiracistische kringen en weinig aandacht voor racisme in de dierenbeweging (die heel wit is). Dat is jammer, omdat er theoretische en activistische raakvlakken zijn. Het werk van Syl, Aph en anderen is heel belangrijk omdat het laat zien hoe we verder kunnen denken en ook verder kunnen doen. Ik ben heel blij dat ze naar Nederland kon komen om over het boek te praten en ook met de gesprekken die er tot nu toe gevoerd zijn (over dat het anders moet en hoe het anders kan).
11 april
Iemand is niet zo happy met deze rugzak
10 april
Het weefsel van de wereld
De nerven van bladeren die in de tuin liggen en langzaam verdwijnen, de strepen die vliegtuigen door de lucht trekken, de weerspiegeling van bomen in de plassen op het grind, gedachten die uit andere gedachten voortkomen en weer andere gedachten voortbrengen, bewegende en niet-bewegende lichamen, de verte, de diertjes, de rechte lijnen, de wolken, en zo zou ik nog wel even kunnen doorgaan.
9 april
Een palm voor een muurtje, moet misschien nog ingekleurd
8 april
Filosofie
Op het terras van het filosofiefestival ruziet een stel voorafgaand aan mijn lezing over het onderwerp ervan. ‘Dieren nemen ook hun verantwoordelijkheid,’ zegt de vrouw geërgerd.
7 april
De dingen
1. Vanochtend vroeg, het was eigenlijk nog nacht, stond er een man voor mijn raam te hoesten. Het was een rustige hoest, niet heel droog of hard of levensbedreigend, een glaasje water zou al helpen. Ik lag er een tijdje naar te luisteren, het hield maar aan, ik moest er zelf een beetje van hoesten. Op een gegeven moment ging ik uit bed om te vragen of hij ergens anders wilde gaan hoesten. Ik schoof het gordijn open, maar de straat was leeg. Ik speurde de balkons af, ook niemand. Het hoesten ging onverminderd voort. Misschien was het de bovenbuurman, van twee hoog, die uit zijn raam hing te hoesten. Uiteindelijk heb ik mijn oordoppen in gedaan en toen viel ik vrij spoedig weer in slaap.
2. In de metro dronk een jongen vifit uit een pak. Bij het Amstelstation stapte een meisje in met een pak vifit. Ze ging tegenover hem zitten. Af en toe namen ze een slok. Het meisje stapte na een paar haltes weer uit.
3. In de trein zei een jongen dat hij de raarste dag van zijn leven had gehad. Hij vertelde erover tegen de meisjes tegenover hem. Het viel wel mee, hij was alleen zijn jas met zijn autosleutels kwijtgeraakt en daarom moest hij met de trein naar zijn ouders, als dat al raar is.
4. 's Middags hadden de honden en ik een duif gevonden die niet kon vliegen. Zij (ze werd het hof gemaakt door een machoduif toen we haar zagen, dus ik denk dat het een meisje was) was waarschijnlijk door een kat gegrepen en miste nogal wat vleugels. Die groeien wel weer aan. Ze is naar het vogelasiel om bij te komen. Die had pas echt een rare dag waarschijnlijk - eerst al meegenomen door mij, daarna in een kattenmandje met duivenvoer waar ze goed van at, toen met de grote auto mee. Later voelde ik het lijfje van de duif nog in mijn handen, de veertjes en het kleine skelet eronder, dat maakt altijd heel veel indruk.
6 april
Bert houdt van '
5 april
Reeksje optredens
April is zoals altijd maand van de filosofie en in die context treed ik de komende tijd her en der in het land op. Hier vind je de hele lijst.
4 april
Dubbel/half
3 april
Hond zoekt huis
De mensen die mijn weblog al langer volgen kennen Titan wel, de makkelijke lieve leuke hond die ik tweeënhalf jaar geleden in de opvang had. Hij zoekt wegens omstandigheden een nieuw huisje. Olli was heel dol op hem, maar helaas past hij er hier niet bij. Hier kun je meer over Titan lezen.
2 april
Op weg naar huis na de hondencursus
1 april
Acedia
In de vierde eeuw schrijft monnik Johannes Cassianus, een van de woestijnvaders, over het fenomeen acedia - apathie, verdoving of lusteloosheid, ook wel vermoeidheid van het hart genoemd. Deze acedia trof monniken soms als een spirituele crisis, met grote lichamelijke en psychische gevolgen: de monnik heeft genoeg van zijn omgeving en cel, alsof het donker wordt in zijn gedachten; hij wordt lui en wil alleen nog slapen of juist ontsnappen. Het trof de monnik vaak op het midden van de dag het sterkst, als de zon hoog aan de hemel stond. Acedia wordt daarom wel de middagdemon genoemd.
