30 april

Avondland

Roze wolken, roze bollenvelden, weilanden vol grauwe ganzen, gele jonge ganzen en hoopjes aarde die bergen nabootsen, of wolken, en een maan, en kalveren, nestelende zwanen, en in de verte nog steeds die vreemde roze wolken, eerder spookachtig dan vredig, een overblijfsel uit een tijd die wij hopelijk nooit meer mee hoeven te maken.

29 april

Nieuws van de dag

1. In de tram sprak ik met een jongen over honden. Hij had er twee gehad maar was blij dat ze nu weg waren, hij hield niet van wandelen en wel van op de bank liggen en voetbal kijken. Bij het afscheid zei hij tegen Olli: 'Nou Olli, fijne dag hè pik, geniet ervan.'
2. In Louisiana redde een brandweerman eendjes uit het riool met een ringtoon met eendengeluid.
3. 'De wind valt ook weg vannacht.'
4. Nu de mensen uit Tsjernobyl weg zijn komen allerlei diersoorten terug.
5. Vriendjes:

28 april

Polderdieren

De Polderdierenwebsite is online, met het voorlopige programma en overige informatie, zie hier.

27 april

Malu ligt te luisteren

26 april

Tiresias’ liedje

Er zijn geen ogen nodig om te zien. De lucht schrijft in de palm van je hand, vogels en geesten geven woorden aan. De hond brengt een hart mee: jouw hart. Je opent je hand en bomen vallen. Je opent je mond en een vuur ontsteekt.

26 april

Vandaag is het voor altijd vandaag

De bonte specht tikt tegen de populier
De vergeet-me-nietjes bij de achterdeur zeggen
Dat verlaten geen vergeten is

De huiszwaluw nestelt in de laatste dag van de lente
Achter een huis waar een hemelboom zingt:
Het is voor altijd nog geen avond

Een vrouw in het geel bidt zich schor
De honden aan de overkant huilen in halen
Ik zit op de trap en luister tot het donker is

25 april

Landschapsschetsen

Je verlangt naar een land dat je alleen uit verhalen kent. Met woorden als woud en glas, met steden van stro en haar van goud. Je verlangt naar woorden die je begrijpen - woorden als arm en schouder of iemand, gewoon iemand. Nee, niet iemand, diegene. Maar diegene is er niet.

24 april

Yoga

23 april

Tolerantie

Tolerantie is een moeilijk begrip - als je het echt niet met iets eens bent, is het ook moeilijk en zelfs problematisch om dat van een ander te verdragen (dan kun je beter in gesprek gaan). Met Malu, die echt niet met Putih samen in een kamer kan, merk ik dat het wel bestaat. Ik neem het haar namelijk niet kwalijk, omdat ze het niet (of heel moeilijk) kan veranderen en het niet goed geleerd heeft. Ik kan er vooralsnog niet met haar over in gesprek want daar is in deze context geen ruimte voor. Ik keur het volkomen af, vind haar er niet minder lief om. Er is wel de consequentie dat ze hier niet kan blijven, maar dat is omdat het voor Putih gevaarlijk is, alle tolerantie ten spijt.

22 april

Hoog, laag

Buiten bouwen mannen steigers, langs de hele gevel van het gebouw tegenover mijn huis. Ze scheppen er plezier in dat met zoveel mogelijk lawaai te doen, of geven alleen die indruk. Gisteren liet een van hen een ijzeren staaf vallen, bijna op een hoofd van een ander. Ze lachten erom. Misschien is het fijn om met ijzer te smijten, horen ze allang geen hoge tonen meer. Hun busjes bezetten alle parkeerplaatsen die geen parkeerplaatsen zijn. De brandweerwagen die gisteren de straat in reed kon er niet langs. Er was nog een brandweerwagen, die in de straat hierachter stond, bij het huis van de buurvrouw die vorige week te horen heeft gekregen dat ze nog hooguit anderhalve maand te leven heeft. Ze moest naar het ziekenhuis en ze konden haar niet over de trap vervoeren. Ik zag haar op de rug, in het bakje van de brandweerwagen dat ondertussen de grond bereikt had. Ze aaide de arm van de ambulancemedewerker. Het fietsenmannetje vertelde wat er aan de hand was. Ze heeft drie katten, ik zie ze soms, als ze op de tafel zitten of op de vensterbank in de slaapkamer. Op het balkon staat een beeldje van twee katten, er hangt een mobile met schelpen, er staan potten met planten. Ze houdt van rode bloemen.

21 april

De rand van de campus

20 april

Rutte lachend naar het crisisoverleg

Blijven lachen.

19 april

Opdracht

Sta om half zes op. Loop naar het park (rustig). Luister daar naar de vogels. Wacht tot de zon op komt.

18 april

Malu

Voor stichting Sphoek vang ik Malu op. Ze is superlief met mensen en kinderen, echt een dotje (wel een groot dotje) maar kan niet met katten samen. Na een week begint Putih toch erg gestresst te raken dus ik zoek met spoed een andere plek voor haar, tijdelijk of permanent. Zie voor meer informatie en foto's hier.

18 april

Armen

18 april

Oogcontact

In een vroeger dat nog niet zo lang geleden is, dacht men dat een hond volledig onderworpen moest zijn aan de mens. De mens moest de volkomen dominante roedelleider zijn. Dit werd gebaseerd op onderzoek naar wolven, die in groepen leven met leiders. Dat onderzoek is ondertussen onderuit gehaald - wolven hebben wel degelijk een hiërarchie, en honden ook, alleen is dat meer als een gezin: de kinderen en ondergeschikten moeten zich gedragen en anders worden ze liefdevol gecorrigeerd. De rangorde komt op allerlei manieren tot stand; spel speelt daar een rol in. Honden hebben net als mensen en andere dieren behoefte aan duidelijkheid - als een mens de ene keer dit en de andere keer dat doet, is dat verwarrend, en kan de hond een rol innemen die niet handig is of die hij of zij niet aan kan (wij moeten ook onze plek in de maatschappij weten en leren dat je anderen niet zomaar mag aanraken of opeten, dat je niet mag stelen en ga zo maar door). Maar het is absoluut niet zo dat de mens een ijzeren heerser moet zijn die alles bepaalt, er is genoeg dat de honden net zo goed of beter zelf kunnen bepalen. Een van de dingen waar trainers van de oude stempel op hameren is dat oogcontact maken een teken van dominantie is. In wolf-mens relaties is dat ook zo - wolven zijn niet gedomesticeerd en communiceren onderling veel met oogcontact, maar naar mensen is dat geen vorm van overleg. Bij honden ligt dat een stuk genuanceerder. Er zijn situaties denkbaar waarin een hond gaat staren als een vorm van dominantie. Maar oogcontact is in goede relaties juist een belangrijk communicatiemiddel. Onderzoek laat zien dat '(b)ij oogcontact hond en baasje beiden extra oxytocine aanmaken, beter bekend als het 'knuffelhormoon', dat genegenheid opwekt. Andersom werkt het ook: geef je een hond extra oxytocine, gaan ze hun baasje nog meer aankijken.' (klik hier voor de rest). Dat gebeurt bijvoorbeeld ook bij mensen en baby's, waardoor hondendeskundige Brian Hare zegt dat honden het systeem van liefde tussen mensen gehackt hebben. Mensen die met honden (of katten, bij wie vast iets soortgelijks aan de hand is, en ik denk dat dat wel voor meer dieren geldt) leven weten dat natuurlijk allang.

17 april

Pioniers

Er verscheen een interview met mij in de facultaire nieuwsbrief, over mijn onderzoek, compleet met foto waarop ik moeilijk kijk en Olli een beetje oncharmant in de verte staart. Wie even vergeten is waar het ook alweer over ging of gewoon benieuwd is kan het hier lezen.

16 april

Centuries of rich culture

16 april

Joggen

Mijn voeten zoeken een weg in de weg, volgen elkaar als een hond zijn staart, slijten een spoor in (rond gaan).
Mijn handen houden stap voor stap de lucht vast, grijpen nooit mis, tellen.
Mijn hoofd is een vlek. Een vragende vlek op een mat. Een eiland dat zich verplaatst.

15 april

Waarom scheepsrecht driemaal is

Recht: Driemaal per jaar werd een rechtszitting gehouden en die duurde drie dagen. Bij belangrijke zaken kreeg men drie kansen om de eed vloeiend af te leggen. Wie drie keer niet kwam opdagen werd veroordeeld. Wie bezit wilde aantonen, moest die zaak drie dagen bezitten en drie gasten uitnodigen. Bij verkopingen moest men driemaal bieden: 'eenmaal, andermaal, verkocht!'

Scheeps: De schipper moest de bemanning drie maaltijden geven. Wie zich misdroeg met eten werd gestraft met drie slagen met de gortspaan (een driehoekig plankje met een korte steel, dat werd gebruikt om de gekookte gort fijn te wrijven). Als een zeeman stierf werd hij over boord gezet: ‘een, twee, drie, in godsnaam!'

14 april

Mind the gap

Birmingham New Street Station

13 april

Links en rechts

Sporen van zeemeeuwen in Noorwegen.
Hoe hoe hoe.
Project Vox.
Duitse herder redt baasjes en sterft.
Wormen kunnen beter kanker opsporen dan een bloedtest.
Eens.

12 april

Animal agency and the political turn: rethinking interspecies politics

Het paper dat ik tijdens de conferentie presenteerde is hier te lezen.

11 april

Geschiedenis

11 april

Edgbaston Park Road

's Ochtends at ik een vegan Engels ontbijt (bonen in tomatensaus op brood, geroosterde tomaten, grote champignons in stukken, een aardappelkoekje). Ik was vroeg, er waren nog niet veel mensen in de eetzaal, alleen een man die steeds naar me keek en een vrouw die tegen de serveerster vertelde dat ze naar het ziekenhuis moest, ze bleef maar eten.

10 april

Concentratie

Conferenties zijn verschillende dingen - een ruimte in de tijd waarin het alleen om een bepaald onderwerp gaat, een schoolkamp voor academici, een feestje waar je niemand goed kent maar altijd wat hebt om over te praten. Een goede conferentie tilt niet alleen de bezoekers maar ook het thema een stap verder. Of dit een goede conferentie is weet ik niet, dat weet je pas na afloop. Het was wel de moeite waard, zowel sociaal als inhoudelijk. En het is goed om soms ergens anders te zijn (de douche in mijn hotelkamer was uit de zestiger jaren, toen ik wakker werd waren de ruiten beslagen, het bed had wieltjes).

10 april

The Bull

10 april

Selly Oak

Na de eerste conferentiedag stonden er drinks op het programma. Ik was dermate moe dat ik als ik zou gaan drinken in slaap zou vallen, en ik had eigenlijk ook honger. Ik was niet de enige, en dus besloot ik met drie andere filosofen alvast te gaan eten, de rest zou later volgen en we zouden elkaar vast onderweg tegenkomen. De organisator, Andrew, wees ons op de kaart aan waar we een Indiaas restaurant zouden vinden. Tatjana ging voorop met de kaart en Frederique, Joost en ik volgden. We liepen de campus af in de richting die Andrew ons gewezen had, en vervolgden de weg naar rechts. We liepen langs een snelweg, onder een viaduct door. Joost vroeg of de route wel klopte, we keken, het moest toch zo zijn. Het leek alsof we de stad uitliepen, maar het was vast om de hoek. De stoep hield op, dus we moesten de snelweg oversteken. Ik had gelukkig geen zware rugzak bij me, zoals Tatjana. Het was een vrolijke wandeling, we hadden allemaal genoeg te bepraten. Ze hadden gezegd dat het ongeveer tien minuten lopen was. Toen we een kwartier onderweg waren keken we opnieuw op de kaart. Het was nu vast vlakbij. We kwamen bij een rotonde en zagen in de verte een soort vervallen winkelstraat - dat was het vast. Dichterbij bleek dat de meeste winkels gesloten waren. Er zat wel een Chinees afhaalrestaurant. Tatjana keek opnieuw op de kaart - we waren nu vlakbij het punt dat Andrew had aangewezen. We liepen nog een minuut of tien verder, en toen bleek dat er op dat punt - voorbij de kerk, het ziekenhuis - echt niks was. We kwamen nog wel een pizzeria tegen. Omdat er ondertussen nogal honger hadden, besloten we bij de pizzeria vegan pizza te eten. Dat kon.
Omdat ik het gevoel had dat we in een rondje gelopen hadden, stelde ik voor een andere route terug te nemen. Joost zocht het op op zijn telefoon, en mijn idee klopte. We kwamen nu in een wat levendigere straat, waar meerdere restaurants zaten. We kwamen ook langs een Indiaas restaurant. De luxaflexen leken gesloten, toch zag ik binnen bekende gedaantes. 'Dat zijn ze.' We voegden ons bij het gezelschap, dat net op het punt stond te bestellen. Ik had geen honger meer maar wel veel dorst en we bestelden steeds opnieuw een karaf water. Ik vroeg Andrew of we wel naar de juiste plek waren gelopen; hij had ons iets heel anders aangewezen. 'Oja, sorry,' zei hij. 'Ik zie helemaal niks zonder bril, dus ik had maar gewoon wat aangewezen.'
Toen iedereen klaar was met eten, vertrokken we naar de bed and breakfast op de campus. Ik liep voorop met Elisa, we gingen ervan uit dat de rest ons wel zou corrigeren als we verkeerd liepen - de Birminghammers liepen vlak achter ons. Dat bleek niet zo te zijn, dus de wandeling bracht ons naar weer een nieuw stuk van de stad. Andrew greep uiteindelijk wel in, en de bed and breakfast was niet eens zo ver weg. We meldden ons bij de receptie, waar we allemaal een verschillende kleur sleutel kregen, die bij verschillende gebouwen hoorden. Tatjana kreeg een routebeschrijving mee van twee pagina's. Ze moest zo hard lachen dat ze op de grond viel.
Met Elisa, Steve en Andrew besloten we nog wat te drinken. Een mannetje in een zwart pakje kwam de bar voor ons opendoen, het duurde lang voor het rolluik omhoog was. We spraken over activisme en drugs, Andrew vertelde dat alles van formaat verandert als je LSD gebruikt. Hij had het een keer gebruikt en liep toen heel voorzichtig op zijn tenen bij zijn ouders de trap op omdat alle treden heel erg klein waren geworden. Zijn bed was ook gekrompen, dus hij ging zo voorzichtig zitten als hij kon, het paste net.

9 april

Het uitzicht uit mijn hotelkamer

9 april

Birmingham

Vandaag ben ik hier.

8 april

Plank

8 april

Vlucht

Naast me leest een man een artikel over slang in Amerika. Aan de andere kant van het gangpad eet een jonge vader gummibeertjes. Zijn kind krijgt niks. Het uitzicht is een landingsbaan: gele strepen op het asfalt, bordjes met nummers en cijfers. Bij het hek staat een man op een scootmobiel, te kijken. De man van de gummibeertjes haalt zes pandabeertjes uit zijn tas. Hij trekt ze jurkjes aan.

7 april

Deze week

Woensdag fietste ik van de Oude Turfmarkt naar huis. Op het moment dat ik het Rembrandtplein overstak schoof het verleden over het heden heen, niet als een déjà vu, maar in de vorm van een concrete herinnering en daarna als begrip van dat alles wat ooit plaatsvond er nog is, tenminste zo lang ik er ben.
Donderdag zag ik een vriendin die ik een jaar niet gezien had, vrijdag een vriendin die ik zeker twee jaar niet gezien had. E. was nog ongeveer waar ze de vorige keer was toen we elkaar zagen. V. is net zo oud als ik en in haar gezicht zag ik hoe ik zelf ouder geworden ben.
Omdat ik niet goed slaap dringen dagen door in mijn dromen: alles loopt voortdurend door. Wakker worden is een opluchting en doet verlangen naar meer slaap.

6 april

Paasbest

De tram is vol, net als de afgelopen dagen, grote hoeveelheden Duitse toeristen parkeren hun auto's bij de RAI en gaan dan zo de stad in. Een kleine man zit breeduit op de middelste stoel achterin, zijn grotere vrouw neemt op de stoel naast hem minder ruimte in. Ik manouvreer Olli en mezelf tussen de Duitsers door naar de open stoel, achterin bij de deur, en ga zo breed zitten dat de man zich bij zijn eigen stoel moet houden. Tegenover het paar zitten hun dochters, nog geen twintig en helemaal volgeplamuurd. Zou niemand ze ooit gezegd hebben dat je huid mooier is zonder een dikke laag pancake? Het heeft misschien met controle te maken, de huid er zo uit laten zien als je wil dat hij eruitziet. Ik luister hun conversatie af, maar die gaat nergens over. De vrouw heeft haar flesje water in de auto laten liggen. De meisjes smoezen, het gaat niet eens over mij. Olli staat met zijn modderige lichaam vlakbij de deur, zijn neus tegen het raam. Hij weet dat hij buiten vanuit de tram niet kan aanraken, hij wil er toch zo dicht mogelijk bij in de buurt zijn.

5 april

Losing your head

4 april

Paas

Vorig jaar maakte de NVV een paasfolder, zie hier; tips voor het vervangen van eieren zijn ook op andere momenten in het jaar nuttig. Hier zijn meer leuke recepten te vinden. Remember, kippen hebben ook gevoel en kuikentjes kunnen goed rekenen.

3 april

Weg

Deze jonge houtduif vond dat ik te dichtbij kwam met het fototoestel en draaide zich dus maar om, dan leek ik in ieder geval verder weg.

2 april

De dijk

Ik zit op de achterbank en eet een appel. Mijn moeder draagt een zonnebril en wijst naar lammetjes. De lammetjes schuilen bij hun moeder of elkaar. Ze zijn een paar dagen oud. Hun leven zal maar kort zijn.
Mijn moeder gooit haar klokhuis uit het raam. Het stuur beweegt mee. Ik kijk naar de lijnen die het land van het land scheiden. Ik word niet meer misselijk. Mijn moeder kauwt graag op kauwgom in de auto.
De radio blijft uit. Het mist boven de kwelder. De weg leidt naar een stad waar de boom voor mijn huis in bloei staat. Ik stap uit op roze bloesems.

1 april

Peradam

Een object dat zich alleen laat zien aan degenen die het zoeken.