Recenties The Things A Girl Should Do:

De Recensent 19 februari 2008

Eva – The things a girl should do

Het tweede album van kunstenares Eva Meijer straalt hetzelfde professionalisme uit als dat van Kiara. Hoes en boekwerk zijn van de hand van Eva. Handgeschreven teksten, foto’s en tekeningen maken het een genot om te bekijken. Ten tijde van haar eerste album Metamorphosis (2006) werd Eva veelvuldig met Tori Amos vergeleken. Vooral vanwege haar belangrijkste instrumenten: een piano en een hoge stem. Voor de snelle (lees: slechte) luisteraar blijven die overeenkomsten op haar tweede album aanwezig. Inhoudelijk zat en zit er nogal een verschil tussen de wereld van Eva en die van Tori euh, kom hoe heet ze nou…

Eva is in haar teksten zeer filosofisch bezig. Ze verbaast zich over de wereld om haar heen en vraagt zich af wat ze denkt en hoe zich dat weer verhoudt tot de wereld. Uit ‘In my mouth’:

so I got everything I think I need but
there’s something missing
so I got everything I think I want but
there’s something itching
so I got everything I think I am
right here with me
in my mouth

Muzikaal en qua arrangementen is haar tweede album nog rijker dan haar debuut. ‘Gravity’ heeft net als de meeste songs wel de piano als belangrijkste melodiedrager, maar krijgt goed gezelschap van de viool van Simone Manuputty. Alsof ze met een half orkest staat te spelen tilt de viool de song naar een hoger plan. Prachtig. Omdat ze het op haar eerste album ook deed, is de verrassing minder groot, als Eva na zeven Engelstalige songs ineens over kikkers in de winter begint te zingen. Verrassender is misschien wel dat ze het voor elkaar krijgt dat die enige Nederlandstalige song ‘Kikkers’ geen vreemde eend in de bijt wordt. Tekstueel maakt ze net zo makkelijk indruk in haar eigen taal:

en dan denk ik aan elvis
en ik denk aan lady di
en ik denk aan kikkers in de winter
jij bent nu al bijna negen jaar dood
wordt het niet eens tijd dat je gaat leven

Eva heeft gedaan wat een zangeres hoort te doen: doorgaan met mooie liedjes maken. Eva heeft gedaan wat een kunstenares hoort te doen: zich verbazen over de wereld en dat omzetten in beeld en geluid. Eva heeft gedaan wat een meisje hoort te doen. Niet dat meisjes iets horen te doen…

Ricco van Nierop

 

 

Haagspoppodium 2 maart 2008

Het is makkelijk om niet van de muziek van Eva te houden. De refreintjes zijn vaak ver te zoeken, de zang klinkt soms wat geforceerd, het lijkt nodeloos ingewikkeld en wat doet die viool daar toch? Tot zover de mening die aan het eind van de makkelijkste weg klaarligt voor iedereen die bevestigd wil worden in zijn smaak. Terwijl het net zo makkelijk is om wel van de muziek van dit Haagse multitalent te houden. De teksten zijn indrukwekkend persoonlijk, de songs zijn knap gearrangeerd, de liedjes zijn vol met emoties ingezongen. Maar bovenal geldt dat Eva risico’s durft te nemen, wat op zich eigenlijk al genoeg reden is om haar muziek te waarderen.

Gerard van den Ijssel

 

 

Hanx.net 5 april 2008

Eva - The Things A Girl Should Do
Eva. Moeder van alle meisjes.
Eva. Meisje met de naam van alle moeders.
Meisje dat zich afvraagt wat een meisje allemaal wel zou moeten doen. Meisje dat zichzelf ziet als girl shaped hole. De piano loopt voorzichtig om haar heen. Valt als een wijde, zachte rok. In het land waar de doorgetrokken middenstreep alleen de anderen in de wielen rijdt, spreekt men dan direct van Tori Amos. Nee, niet Jennifer Terran, die is net te onbekend. Want vakken vullen we niet alleen in de supermarkt. Op File Under werd het album ook besproken. Onbegrip kleeft aan pen en toetsen. Behalve voor het prachtige duet met Pascal Hallibert: This Suitcase I Carry.
Eva doet vooral denken aan Safe Home. Uit Deventer. De ochtendlichtstem van Esther Sprikkelman. Eva Meijer klinkt iets minder zacht. Maar zeker zo indringend. Slechts de grond vangt haar op. Een regel uit Gravity die veel voeten in aarde heeft. Things A Girl Should Do? Dat van die rok klopt eigenlijk niet. Eva is namelijk naakt. Van brons en marmer. Niet bloot. Het licht streelt de lijnen in haar liedjes. Een meisje met vliegloze vleugels. Stilstand van de kolibrie zonder wiekslag. Het glanzen van de vrucht. Dan ineens hoor je Kikkers. De dood en het meisje.

en dan denk ik aan Elvis
en ik denk aan Lady Di
en ik denk aan kikkers in de winter
jij bent nu al bijna negen jaar dood
wordt het niet eens tijd dat je weer gaat leven

Op haar vorige album, Metamorphosis stond ook een Nederlandstalig liedje: Zwart. De andere liedjes zijn in het Engels. Woorden van waarde, allemaal. Jezelf fotograferen in een spiegel en dan jezelf achter het fototoestel zien. Inbeelding. Veel andere meisjes kussen. Mededogen. Soms.

I lost my voice
but that is nothing compared to the way you lost your house

Kleine liedjes die door de kieren van je huid kruipen. Die zachtjes zingen in je bloed. Slow Motion. Ontwapening zonder dat je in het geweer hoeft te komen. Tot ook je huid ruist als een rok. Het klopt dus eigenlijk toch wel. Eva. Alles op de cd is smaakvol zwart en wit. De muziek is in kleur. (Wim Boluijt)

 

 


Recenties Metamorphosis:

Haags Pop Podium

07 Jan 2007

Een aantal nummers op deze CD, zoals ‘Marry me’, ‘Zwart’ en ‘Souvenir’ kennen we al van eerdere demo’s van deze ondernemende Haagse singer/songwriter. Maar doordat alle liedjes opnieuw zijn opgenomen is toch een geheel ontstaan met de andere nieuwe songs. Eva zal nooit een Top 40 publiek bereiken, maar ligt daar waarschijnlijk ook niet wakker van. Voor mensen die open staan voor kwetsbare liedjes met rake beschouwingen van de manier waarop mensen en geliefdes met elkaar omgaan, is deze CD absoluut een aanrader. De rest zou het in ieder geval een keer moeten proberen.

 

Ramonaaa (Jeroen Zwaan):

08 Jan 2007

De twaalf tracks op dit albumdebuut van Eva zijn even winters als de zeer stijlvol vormgegeven hoes. De liedjes zijn dan ook plaatjes in zwartwit. Zelden ranzig ('Then you'll fuck me through the window'), vaker hoopgevend (de vorige zin wordt voorafgegaan door '...you can be a ray of light'), maar altijd beeldend. De cd is gelardeerd met gastoptredens van onder meer Hans Custers en Pascal Hallibert (o.a. White Sands). Hoogtepunt is zonder twijfel de titeltrack.

 

Musicfrom.nl:

11 Jan 2007

Twee ep's mochten we al eerder van de schone dame Eva ontvangen en dit keer viel er zelfs een volledig album op de deurmat van Muzzy. Het zijn net kleine cadeautjes. De vormgeving ziet er altijd puik uit. Met name het fotowerk is steeds adembenemend mooi, maar hoewel de verpakking heel belangrijk is, uiteindelijk gaat het natuurlijk toch over de muziek. Gelukkig hoeven we ons daar ook niet echt zorgen over te maken bij Eva. Eva speelt in de eerste plaats prachtig piano en daarnaast heeft ze een stem als een sirene, zoals ze zelf al zegt in haar biografie. (lees meer)

Plato:

Jan 2007

Eva is een singer-songwriter uit ons eigen Den Haag. Een singer-songwriter die met Metamorphosis een op zijn minst veelbelovend debuut aflevert. Een debuut dat bij eerste beluistering vooral aan Tori Amos zal doen denken (een vergelijking waar geen enkele gepassioneerd zingende zangeres met een piano aan zal ontsnappen), maar naarmate je deze cd vaker hoort weet Eva zich deels aan deze vergelijking te ontworstelen. Metamorphosis staat vol met intieme, persoonlijke songs. Iedereen die allergisch is voor het stemgeluid van Tori Amos of Kate Bush moet hier natuurlijk niet aan beginnen, maar fans van deze dames vinden op Metamorphosis veel moois. De instrumentatie is smaakvol en doeltreffend, de songlijnen avontuurlijk en gevarieerd en de zang van Eva komt uit het hart. Op zijn minst veelbelovend, maar voor de liefhebber van dit soort muziek veel meer dan dat.

Fileunder:

29 Jan 2007

Eva is kort voor Eva Meijer en met Metamorphosis brengt ze na een aantal EP's haar eerste volledige cd uit. Eva speelt donders goed piano, kan ook nog eens mooi zingen en heeft overduidelijk talent voor het schrijven van een fijn liedje waarin die twee zaken elkaar meer dan eens innig liefkozend omarmen. (lees meer)

Oor:

Februari 2007

Eva weet al bij openingstrack Marry Me te raken.
Ze brengt me tien jaar terug in de tijd. Naar de tijd dat Jewels Pieces Of You uitkwam en talloze rondjes maakte in mijn walkman. Een tijd waarin mijn hart gebroken was dankzij een meisje. En het ook een meisje was dat mij troost bracht. Uit Alaska met gitaar, hoge stem en piano. Die herinnering en dat gevoel houdt Metamorphosis helaas niet alle twaalf liedjes vast, maar het komt een heel eind. Dat Eva Meijer muziek gestudeerd heeft in Engeland en Nederland is goed te horen. Zelf speelt ze piano en af en toe Wurlitzer. Haar liedjes worden mooi ingekleurd door een scala aan muziekinstrumenten, van tuba tot glockenspiel en viool. Hoor maar eens hoe mooi de viool en accordion elkaar afwisselen en om de piano-lijn heen dansen in Out Of There. Of hoe de bas-klarinet op de achtergrond meetreurt in See. Ook in het Nederlands weet ze te raken, bijvoorbeeld door de prachtige tekst van Zwart. Het zal een ieder die weleens een dierbare verloren is aangrijpen. Juist daarom is het jammer dat uitgerekend hier haar uitspraak zo gearticuleerd klinkt. Het maakt het wat gekunsteld. Alsof ze het te mooi wil maken, te goed wil doen. Soms overheerst de piano net iets teveel, soms is dreigt haar hoge stem (die ook Tori en Kate in gedachten brengt) iets te overheersen, zoals in Damage. Toch weet ze je al op basis van de helft van haar songs midden in het hart te raken.
JASPER VAN VUGT

Speaker:

Maart 2007


Met opener Marry Me is direct duidelijk dat we met een multitalent van doen hebben. Ingetogen fragiele zanglijnen met de piano als
voornaamste begeleiding die spaarzaam naar een climax toewerkt. Als fan van Tori Amos en Kate Bush zit je vanaf de openingsklanken goed. Eva speelt piano en zingt heel erg mooi, theatraal zou ik zeggen.Volgens mij weet iedereen inmiddels genoeg, want dit is muziek waar je heel erg van houdt, of juist helemaal niet. Ik zit goed, al moet ik nog wel wat meer typen om Eva niet tekort te doen met een simpel Tori/Kate stempel. Want haar debuut Metamorphosis is van een verstilde schoonheid die vooral muzikaal geregeld afwijkt van de gevestigde namen. An Pierlé laat vanuit België al drie platen horen dat het hoge niveau van Tori en Kate ook in de lage landen gehaald kan worden en dat hier een eigen gezicht aan toe te voegen is. Voor de voetballiefhebbers is dit een mooi Nederlands tegendoelpunt. Piano-
en stemvirtuositeit wordt geregeld achterwege gelaten, in Damage bijvoorbeeld, om heel ge(s)laagd ruimte te laten voor accordeon. De spanning in Tower is snijdend en maakt de bewondering voor deze dame des te groter. De filmische arrangementen waarin ze wordt bijgestaan door muzikanten uit o.a. Templo Diez en White Sands geven alle twaalf de liedjes over het leven, de liefde en maatschappelijke strubbelingen mooi vorm. Deze plaat staat vol mooie tekstuele vondsten en slimme loopjes, waarmee Eva twaalf dromerige eigen nummers brengt waar niets op aan te merken is. Voor velen is dit talent geen onbekende, zo maakte ze al furore met het improvisatie ensemble Rec/Play en timmerde ze al aan de weg met diverse andere kunstvormen. Denk hierbij aan fotografie, theater, schilderkunst, poezie en proza. Deze cd is dan ook heel mooi vormgegeven. Voor wie van muziek als verfijnde kunstvorm houdt is dit een aanrader en zeker iets om live te aanschouwen. Het verbaast mij dan ook niet dat dit in theaters over de hele wereld kan, want dit misstond vast niet toen er werd opgetreden in New York, San Fransisco en Londen. Volgen dus.
WOUTER